Dzieje Apostolskie 5 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

1 Pewien zaś człowiek, imieniem Ananiasz, wraz z Safirą, swoją żoną, sprzedał posiadłość 2 i zatrzymał [część] zapłaty, za wiedzą też żony, a pewną cześć przyniósł i położył u stóp apostołów. (Dz 4,34; Dz 4,37) 3 Wówczas Piotr powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan^[1] napełnił^[2] twoje serce,^[3] [tak] że okłamałeś Ducha Świętego^[4] i zachowałeś sobie [część] z zapłaty za rolę? (Rdz 3,5; Joz 7,11; Mt 11,29; Mt 16,22; Łk 22,3; Jan 8,44; Jan 13,2; Jan 13,27; Dz 4,31; Rz 12,1; 1 Kor 3,16; 2 Kor 10,3; 2 Kor 11,14; Ef 4,25; Ef 5,17; 1 P 5,8; 1 P 5,9)

Rdz 3,5Joz 7,11Mt 11,29Mt 16,22Łk 22,3Jan 8,44Jan 13,2Jan 13,27Dz 4,31Rz 12,11 Kor 3,162 Kor 10,32 Kor 11,14Ef 4,25Ef 5,171 P 5,81 P 5,9

4 Czy gdy należała do ciebie, nie była twoją, a po sprzedaniu, czy [należność] nie pozostawała w twojej mocy? Co sprawiło, że dopuściłeś w sercu do tego czynu? Nie skłamałeś ludziom, lecz Bogu.^[5] (Łk 12,1) 5 Ananiasz zaś, słysząc te słowa, upadł i wydał ostatnie tchnienie.^[6] I wielki strach ogarnął wszystkich, którzy tego słuchali.^[7] (Kpł 10,2; Joz 7,25; 2 Sm 6,7; Mt 18,15; Mt 24,24; Dz 2,43; Dz 5,7; Dz 5,11; Dz 19,17; 1 Kor 11,27; 1 Kor 11,30; 2 Kor 13,5; Ga 6,7; Ef 6,16; 1 Tm 5,20; Jk 5,19)

Kpł 10,2Joz 7,252 Sm 6,7Mt 18,15Mt 24,24Dz 2,43Dz 5,7Dz 5,11Dz 19,171 Kor 11,271 Kor 11,302 Kor 13,5Ga 6,7Ef 6,161 Tm 5,20Jk 5,19

6 Młodsi tymczasem powstali, owinęli go, wynieśli i pogrzebali. 7 A po upływie około trzech godzin nadeszła i jego żona, nieświadoma tego, co się stało. 8 Piotr zaś odezwał się do niej: Powiedz mi, czy za tyle oddaliście rolę? Ona na to: Tak, za tyle. 9 A Piotr do niej: Co się stało, że umówiliście się, aby wystawić na próbę Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, którzy pogrzebali twojego męża, są u drzwi – i ciebie wyniosą. (Dz 15,10; 1 Kor 10,9) 10 I natychmiast upadła u jego nóg, i oddała ostatnie tchnienie. A gdy weszli młodsi, znaleźli ją martwą, wynieśli [ją zatem] i pogrzebali obok jej męża. 11 I wielki strach ogarnął całe zgromadzenie^[8] oraz wszystkich, którzy tego słuchali. (Dz 2,43; Dz 5,5; Dz 8,1; Dz 8,3; Dz 9,31; Dz 11,22; Dz 11,26; Dz 12,1; Dz 12,5; Dz 13,1; Dz 14,23; Dz 14,27; Dz 15,3; Dz 15,4; Dz 15,22; Dz 15,41; Dz 16,5; Dz 18,22; Dz 19,17; Dz 19,32; Dz 19,40; Dz 20,17; Dz 20,28)

Dz 2,43Dz 5,5Dz 8,1Dz 8,3Dz 9,31Dz 11,22Dz 11,26Dz 12,1Dz 12,5Dz 13,1Dz 14,23Dz 14,27Dz 15,3Dz 15,4Dz 15,22Dz 15,41Dz 16,5Dz 18,22Dz 19,17Dz 19,32Dz 19,40Dz 20,17Dz 20,28

Działalność misyjna apostołów i Kościoła

12 A przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów. I wszyscy jednomyślnie^[9] byli w krużganku Salomona,^[10] (Mt 4,5; Mk 16,17; Jan 4,48; Jan 10,23; Dz 1,14; Dz 2,43; Dz 2,46; Dz 3,11; Dz 4,24; Dz 6,8; Dz 14,3; Dz 15,12; Dz 15,25; Rz 15,6)

Mt 4,5Mk 16,17Jan 4,48Jan 10,23Dz 1,14Dz 2,43Dz 2,46Dz 3,11Dz 4,24Dz 6,8Dz 14,3Dz 15,12Dz 15,25Rz 15,6

13 z postronnych natomiast nikt nie ośmielał się do nich dołączać, ale lud miał ich w wielkim poważaniu. (Dz 2,47; Dz 4,21) 14 Przybywało też coraz więcej wierzących Panu, mnóstwo mężczyzn, jak i kobiet, (Dz 2,41; Dz 2,47; Dz 4,4; Dz 6,7; Dz 11,21; Dz 11,24; Dz 14,1; Dz 21,20)

Dz 2,41Dz 2,47Dz 4,4Dz 6,7Dz 11,21Dz 11,24Dz 14,1Dz 21,20

15 tak że też na ulice wynosili słabych i kładli na noszach i posłaniach, aby przynajmniej cień przechodzącego Piotra^[11] zasłonił niektórych z nich. (Mt 9,20; Mk 6,56; Dz 19,11; Dz 19,12)

Mt 9,20Mk 6,56Dz 19,11Dz 19,12

16 Schodził się również tłum z okolicznych miast Jerozolimy, niosąc z sobą słabych i dręczonych przez duchy nieczyste, i wszyscy oni doznawali uzdrowienia. (Mt 14,35; Mk 16,18; Dz 8,7)

Uwięzienie i uwolnienie apostołów

17 Wówczas powstał arcykapłan oraz wszyscy, którzy z nim byli, będący stronnictwem saduceuszów, napełnieni zazdrością, (Dz 4,1; Dz 13,45; Dz 15,5; Dz 17,5; Dz 24,5; Dz 24,14; Dz 26,5; Dz 28,22; Jk 3,14; Jk 3,16)

Dz 4,1Dz 13,45Dz 15,5Dz 17,5Dz 24,5Dz 24,14Dz 26,5Dz 28,22Jk 3,14Jk 3,16

18 schwytali w ręce apostołów i osadzili ich w publicznym więzieniu. (Łk 21,12; Dz 4,3) 19 Jednak anioł Pana^[12] otworzył w nocy drzwi więzienia, wyprowadził ich i powiedział: (Rdz 16,7; Wj 3,2; Ps 34,8; Mt 1,20; Mt 2,13; Mt 2,19; Mt 28,2; Łk 1,11; Łk 2,9; Jan 20,12; Dz 7,30; Dz 8,26; Dz 10,3; Dz 12,7; Dz 12,23; Dz 16,26; Dz 28,2)

Rdz 16,7Wj 3,2Ps 34,8Mt 1,20Mt 2,13Mt 2,19Mt 28,2Łk 1,11Łk 2,9Jan 20,12Dz 7,30Dz 8,26Dz 10,3Dz 12,7Dz 12,23Dz 16,26Dz 28,2

20 Idźcie, stańcie i ogłaszajcie ludowi w świątyni wszystkie słowa tego życia. (Jan 6,63; Flp 2,16; 2 Tm 4,2) 21 Posłuchali więc tego i z nastaniem poranka weszli do świątyni, gdzie zaczęli nauczać. A gdy przybył arcykapłan i ci, którzy z nim byli, zwołali Sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela i posłali do więzienia, żeby ich sprowadzono. (Dz 4,5) 22 Podwładni jednak, gdy tam przybyli, nie znaleźli ich w więzieniu; zawrócili więc i oznajmili: (Dz 12,18) 23 Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością, również strażników stojących przy bramach, lecz po otwarciu nikogo wewnątrz nie znaleźliśmy. 24 A gdy dowódca straży świątynnej oraz arcykapłani usłyszeli te słowa, byli zakłopotani co do nich, co też się stało. (Łk 22,4; Łk 22,52; Dz 4,1)

Łk 22,4Łk 22,52Dz 4,1

25 Wtem przybył ktoś i doniósł im: Oto ludzie, których osadziliście w więzieniu, są w świątyni; stanęli tam i nauczają lud. 26 Wówczas dowódca straży poszedł wraz z podwładnymi i sprowadził ich bez użycia siły; obawiali się bowiem ludu, aby ich nie ukamienowali. (Pwt 17,5; Mt 14,5; Mt 21,26; Mt 21,46; Mk 11,32; Mk 12,12; Łk 20,19; Łk 22,2; Dz 4,21; Dz 5,13; Dz 7,58)

Pwt 17,5Mt 14,5Mt 21,26Mt 21,46Mk 11,32Mk 12,12Łk 20,19Łk 22,2Dz 4,21Dz 5,13Dz 7,58

Apostołowie przed Sanhedrynem

27 Po przyprowadzeniu zaś stawili ich przed Sanhedrynem. I zapytał ich arcykapłan: (Dz 4,15) 28 Nakazem zakazaliśmy wam nauczać w tym imieniu, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie na nas ściągnąć krew tego człowieka.^[13] (Mt 23,35; Mt 27,25; Dz 2,23; Dz 3,13; Dz 4,10; Dz 4,18; Dz 5,40)

Mt 23,35Mt 27,25Dz 2,23Dz 3,13Dz 4,10Dz 4,18Dz 5,40

29 Piotr zaś z apostołami odpowiedział: Trzeba być posłusznym Bogu bardziej niż ludziom. (Wj 1,17; Dn 3,17; Dz 4,19) 30 Bóg naszych ojców wzbudził Jezusa, którego wy zgładziliście, wieszając na drzewie, (Dz 2,23; Dz 2,24; Dz 2,32; Dz 2,36; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 10,39; Dz 10,40; Dz 13,30; Dz 17,31; Dz 22,14; Ga 3,13; 1 P 2,24)

Dz 2,23Dz 2,24Dz 2,32Dz 2,36Dz 3,15Dz 4,10Dz 10,39Dz 10,40Dz 13,30Dz 17,31Dz 22,14Ga 3,131 P 2,24

31 Tego Bóg wywyższył swoją prawicą jako Założyciela^[14] i Zbawcę, aby dać Izraelowi opamiętanie i odpuszczenie grzechów. (Mk 16,19; Łk 2,11; Łk 24,47; Dz 2,33; Dz 2,38; Dz 10,43; Dz 11,18; Dz 13,38; Ef 1,19; Flp 2,9; Hbr 2,10; Hbr 12,2)

Mk 16,19Łk 2,11Łk 24,47Dz 2,33Dz 2,38Dz 10,43Dz 11,18Dz 13,38Ef 1,19Flp 2,9Hbr 2,10Hbr 12,2

32 A my jesteśmy świadkami tych spraw, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy są Mu posłuszni.^[15] (Łk 24,48; Jan 15,26; Jan 15,27; Dz 1,8; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 10,39; Rz 1,5; 1 J 5,6)

Łk 24,48Jan 15,26Jan 15,27Dz 1,8Dz 2,32Dz 3,15Dz 10,39Rz 1,51 J 5,6

33 A gdy to usłyszeli, wybuchli jak przecięci^[16] i zamierzali ich zabić. (Dz 7,54) 34 Powstał jednak w Sanhedrynie pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel,^[17] nauczyciel Prawa poważany przez cały lud, polecił wyprowadzić na chwilę apostołów (Łk 5,17; Dz 4,15; Dz 22,3)

Łk 5,17Dz 4,15Dz 22,3

35 i powiedział do nich: Mężowie Izraelici, zastanówcie się dobrze odnośnie do tych ludzi, co zamierzacie zrobić. 36 Bo przed tymi dniami powstał Teudas,^[18] podawał się za kogoś; przyłączyła się do niego liczba około czterystu mężczyzn; a gdy został usunięty, wszyscy, ilu ich za nim poszło, zostali rozproszeni i znikli. 37 Po nim powstał Juda Galilejczyk w czasie spisu^[19] i pociągnął lud za sobą; ten zginął, a wszyscy, którzy go posłuchali, poszli w rozsypkę. (Łk 2,1; Łk 2,2) 38 I teraz mówię wam: Odstąpcie od tych ludzi i zostawcie ich; bo jeśli od ludzi jest ten plan lub to dzieło, to zostanie zniszczone; (Przyp 21,30; Iz 8,10; Mt 15,13)

Przyp 21,30Iz 8,10Mt 15,13

39 jeśli jednak jest z Boga, nie zdołacie ich zniszczyć – i obyście się przy tym nie okazali ludźmi walczącymi z Bogiem. I posłuchali go, (2 Krn 13,12; Dz 9,5) 40 po czym przywołali apostołów, wychłostali ich, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich. (Mt 10,17; Mt 23,34; Mk 13,9; Dz 4,18; Dz 5,28; Dz 22,19)

Mt 10,17Mt 23,34Mk 13,9Dz 4,18Dz 5,28Dz 22,19

41 Oni natomiast odchodzili sprzed oblicza Sanhedrynu, ciesząc się, że zostali uznani za godnych niegodnego potraktowania – dla [Jego] imienia. (Mt 5,10; Dz 9,16; 1 P 4,13) 42 Każdego też dnia w świątyni i po domach nie przestawali nauczać i głosić dobrej nowiny o Chrystusie Jezusie. (Dz 2,46; Dz 8,4; Dz 8,35; Dz 11,20; Dz 13,32; Dz 17,3; Dz 17,18; Dz 18,5; Dz 18,28)

Dz 2,46Dz 8,4Dz 8,35Dz 11,20Dz 13,32Dz 17,3Dz 17,18Dz 18,5Dz 18,28