Dzieje Apostolskie 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Dzień zesłania Ducha Świętego

1 A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na jednym miejscu. (Łk 24,53; Dz 1,13; Dz 20,16; 1 Kor 16,8) 

2 I nagle stał się z nieba szum, jakby uderzenie potężnego wiatru, i napełnił cały dom, w którym siedzieli. (Dz 4,31; Dz 9,3) 

3 I ukazały im się rozdzielające się języki jakby ognia – i usiadł na każdym jednym z nich. 

4 I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch dawał im się wypowiadać. (Mt 3,11; Mk 16,17; Łk 1,15; Łk 3,16; Dz 2,11; Dz 4,20; Dz 4,31; Dz 8,17; Dz 10,44; Dz 10,46; Dz 11,15; Dz 19,6; 1 Kor 12,10; 1 Kor 12,11; 1 Kor 12,28; 1 Kor 12,30; 1 Kor 13,1; 1 Kor 14,2; 1 Kor 14,4; 1 Kor 14,19) 

5 A przebywali w Jerozolimie Żydzi, bogobojni mężczyźni ze wszystkich narodów pod niebem. (Łk 2,25; Dz 13,26) 

6 Gdy więc powstał ten głos, zgromadził się tłum i wpadł w zdumienie, gdyż słyszeli, każdy jeden, jak mówili ich własnym dialektem. (Dz 2,4; Dz 21,40; Dz 26,14) 

7 Zaskoczeni zaś i zdumieni mówili: Czy oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? (Dz 1,11; Dz 2,12) 

8 Jak to więc jest, że my słyszymy, każdy nasz własny dialekt, w którym zostaliśmy urodzeni? 

9 Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji, (Dz 7,2; Dz 18,2; Dz 19,10; 1 Kor 16,19; 1 P 1,1) 

10 Frygii i Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą koło Cyreny, i przybysze z Rzymu, (Mt 27,32; Dz 11,20; Dz 13,13; Dz 16,6; Dz 18,23) 

11 zarówno Żydzi, jak i prozelici, Kreteńczycy oraz Arabowie – słyszymy ich, jak w naszych językach mówią o wielkich dziełach Boga. (Dz 27,7; Dz 27,12; Ga 1,17; Tt 1,5; Tt 1,12) 

12 Wszyscy więc, zaskoczeni i bardzo zmieszani, mówili jeden do drugiego: Co to ma być? (Dz 2,7) 

13 Inni zaś drwili i utrzymywali: Młodym winem są upici. (Dz 17,32; 1 Kor 14,23; Ef 5,18) 

Wyjaśniająca mowa Piotra

14 Wówczas powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i wyraźnie do nich przemówił: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie! Niech to będzie wam wiadome i z uwagą wysłuchajcie moich słów. 

15 Ci ludzie bowiem nie są pijani, jak podtrzymujecie, gdyż jest trzecia godzina dnia, (Dz 9,1; 1 Tes 5,7) 

16 ale to jest to, co było powiedziane przez proroka Joela: 

17 I stanie się w dniach ostatecznych – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i prorokować będą wasi synowie i wasze córki, i wasi młodzieńcy oglądać będą widzenia, i wasi starcy śnić będą sny; (Dz 2,33; Dz 10,3; Dz 10,17; Dz 10,45; Dz 16,10; Dz 21,9; Rz 5,5; 1 Kor 12,1; 2 Kor 12,1; Tt 3,6; Hbr 1,1) 

18 i nawet na moich niewolników i niewolnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować. (Dz 11,28; Dz 21,4; Dz 21,11; 1 Kor 12,10; 1 Kor 12,28; 1 Kor 12,29; 1 Kor 13,2; 1 Kor 14,1) 

19 I sprawię cuda na niebie – w górze, oraz znaki na ziemi – na dole, krew i ogień, i kłęby dymu. (Łk 21,11) 

20 Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pana wielki i wspaniały. (Mt 24,29; 1 Tes 5,2; Ap 6,17; Ap 16,14) 

21 I wówczas każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. (Dz 2,47; Dz 4,12; Dz 9,14; Dz 15,11; Dz 16,31; Rz 10,13; 2 Tm 2,22) 

22 Mężowie Izraelici! Posłuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża wskazanego wam przez Boga w dziełach mocy, cudach i znakach, których Bóg dokonał przez Niego pośród was, jak sami wiecie, (Mt 2,23; Dz 2,43; Dz 3,6; Dz 4,10; Dz 4,30; Dz 5,12; Dz 6,8; Dz 10,38; Rz 15,19) 

23 Tego, wydanego z woli i [według] uprzedniej wiedzy Boga, rękami nieprawych przybiwszy [do krzyża], zamordowaliście – (Mt 20,19; Mt 21,39; Mt 27,35; Mt 27,50; Mk 15,24; Mk 15,37; Łk 22,22; Łk 23,33; Łk 23,46; Dz 3,13; Dz 3,15; Dz 4,28; Dz 5,30; Dz 7,52; 1 P 1,20) 

24 Jego Bóg wzbudził, rozwiązując bóle śmierci, gdyż było niemożliwe, aby był On przez nią trzymany. (Mt 28,6; Mk 16,6; Łk 24,5; Dz 1,22; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 5,30; Dz 10,40; Dz 13,30; Dz 13,33; Dz 13,37; Dz 17,31; Dz 26,8; Rz 6,4; Rz 8,11; Rz 10,9; 1 Kor 6,14; 1 Kor 15,15; 1 Kor 15,54; 2 Kor 4,14; Ef 1,20; Kol 2,12; 1 Tes 1,10; 1 Tes 5,3; 2 Tm 1,10; Hbr 13,20; 1 P 1,21) 

25 Dawid bowiem mówi o Nim: Miałem Pana zawsze przed moim obliczem, gdyż jest po mojej prawicy, aby mną nie zachwiano. 

26 Dlatego moje serce doznało radości i rozweselił się mój język, przy tym zaś moje ciało mieszkać będzie w nadziei, 

27 bo nie zostawisz mojej duszy w Hadesie i nie dopuścisz, aby Twój Święty zobaczył zepsucie. (Łk 1,35; Dz 2,31; Dz 3,14; Dz 13,35; Rz 10,7; Ap 1,18; Ap 20,14) 

28 Oznajmiłeś mi drogi życia, napełnisz mnie radością przed swoim obliczem. 

29 Mężowie bracia, wolno [mi] wam śmiało powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pochowany, a jego grób jest u nas aż do tego dnia. (Dz 13,36) 

30 Jednak jako prorok, świadom, że Bóg potwierdził mu przysięgą, iż [jeden] z owocu jego lędźwi zasiądzie na jego tronie, (Rz 1,3; 2 Tm 2,8) 

31 wcześniej to widząc, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie pozostanie [On] w Hadesie, ani Jego ciało nie zobaczy rozkładu. (Dz 13,37) 

32 Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. (Łk 24,48; Dz 1,8; Dz 2,24; Dz 3,15) 

33 A gdy został wyniesiony na prawicę Boga i otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego, rozlał Go, co wy zarówno widzicie, jak i słyszycie. (Mk 16,19; Dz 1,4; Dz 2,17; Dz 5,31; Dz 7,55; Dz 10,45; Rz 8,34; Ga 3,14; Ef 1,20; Flp 2,9; Kol 3,1; Hbr 1,3; Hbr 1,13; Hbr 8,1; Hbr 10,12; 1 P 3,22) 

34 Bo nie Dawid wstąpił na niebiosa, sam natomiast mówi: Pan powiedział mojemu Panu: Usiądź po mojej prawicy, (Mt 22,44; Mk 12,36; Łk 20,42; Hbr 1,13) 

35 aż położę Twoich nieprzyjaciół podnóżkiem Twoich stóp. 

36 Z pewnością więc niech wie cały dom Izraela, że i Panem, i Chrystusem uczynił Go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście. (Mt 16,16; Łk 2,11; Dz 2,23; Dz 5,30; Dz 10,36; Rz 14,9; 2 Kor 4,5; Flp 2,11) 

Ewangelizacyjne wskazania Piotra

37 Gdy to usłyszeli, byli przeszyci do głębi serca i zwrócili się do Piotra oraz pozostałych apostołów: Co mamy robić, mężowie bracia? (Łk 3,10; Łk 3,12; Łk 3,14; Dz 16,30) 

38 A Piotr do nich: Opamiętajcie się – mówi – i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia waszych grzechów, a otrzymacie dar – Ducha Świętego. (Mt 3,13; Mt 10,41; Mt 12,41; Mt 28,18; Mt 28,19; Mk 1,4; Mk 1,8; Mk 7,4; Łk 3,3; Łk 11,38; Łk 24,47; Dz 2,41; Dz 3,19; Dz 5,31; Dz 8,12; Dz 8,36; Dz 8,38; Dz 9,18; Dz 10,45; Dz 10,47; Dz 16,15; Dz 16,33; Dz 19,1; Dz 19,5; Dz 20,21; Rz 6,1; Rz 6,3; Rz 6,4; Rz 8,9; 1 Kor 2,7; 1 Kor 12,13; Ef 2,13; Kol 2,12) 

39 Dla was bowiem jest ta obietnica i dla waszych dzieci, i dla wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła. (Dz 2,38; Rz 1,7; Rz 8,30; 1 Kor 1,2; Ef 2,13; Ef 2,17) 

40 Innymi też liczniejszymi słowami poświadczał i doradzał im, mówiąc: Dajcie się zbawić od tego spaczonego pokolenia. (Dz 2,38; Dz 4,33; Dz 8,25; Dz 10,42; Dz 14,3; Dz 18,5; Dz 20,21; Dz 20,24; Dz 22,18; Dz 23,11; Dz 26,22; Dz 28,23; Flp 2,15) 

41 Ci więc, którzy przyjęli jego słowo, zostali ochrzczeni i dodanych zostało tego dnia około trzech tysięcy dusz. (Dz 1,15; Dz 2,47; Dz 4,4; Dz 5,14; Dz 6,7; Dz 11,21; Dz 11,24; Dz 14,1; Dz 21,20) 

Życie pierwszego Kościoła

42 Trwali zaś w nauce apostołów, we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. (Mt 7,28; Mk 8,6; Mk 14,12; Łk 10,38; Łk 14,7; Łk 19,1; Łk 24,29; Łk 24,35; Dz 1,14; Dz 2,23; Dz 2,44; Dz 2,46; Dz 3,1; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 6,4; Dz 10,4; Dz 10,31; Dz 12,5; Dz 16,13; Dz 16,16; Dz 20,7; Rz 15,26; 1 Kor 10,16; 1 Kor 11,17; 1 Kor 11,20; 1 Kor 15,1; 2 Kor 8,4; 2 Kor 9,13; 2 Kor 13,10; Ef 6,18; Flp 1,5; Flp 2,1; Kol 4,2; 1 Tes 4,2; 1 Tes 5,17; 1 Tm 1,5; 1 J 1,3; Jud 1,12; Ap 3,20) 

43 A każdą duszę ogarniała bojaźń, gdyż za sprawą apostołów działo się wiele cudów i znaków. (Mk 16,17; Dz 5,5; Dz 5,11; Dz 5,12; Dz 6,8; Dz 14,3; Dz 15,12; Dz 19,17) 

44 Wszyscy zaś wierzący byli razem i mieli wszystko wspólne, (Dz 4,32; 2 Kor 8,14) 

45 i sprzedawali posiadłości oraz mienie i rozdzielali je wszystkim, zgodnie z tym, jaką ktoś miał potrzebę. (Dz 4,34; Dz 4,37; Dz 5,3) 

46 Codziennie też jednomyślnie trwali w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z [wielką] radością i w prostocie serca, (Łk 24,53; Dz 1,14; Dz 2,42; Dz 5,42; Dz 20,7; Dz 20,20) 

47 wielbiąc Boga i mając łaskę u całego ludu. Pan natomiast codziennie przydawał im tych, którzy dostępowali zbawienia. (Dz 2,41; Dz 3,8; Dz 4,4; Dz 5,14; Dz 6,7; Dz 11,21; Dz 11,24; Dz 14,1; Dz 16,5; Dz 21,20) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).