Dzieje Apostolskie 21

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

W drodze do Jerozolimy

1 A gdy nam przyszło odpłynąć po rozstaniu się z nimi, żeglując prosto, przybyliśmy do Kos, nazajutrz zaś na Rodos, a stąd do Patary. 

2 Po znalezieniu zaś statku płynącego do Fenicji, wsiedliśmy i odpłynęliśmy. 

3 Gdy dostrzegliśmy Cypr, zostawiliśmy go po lewej stronie i popłynęliśmy do Syrii, i przybyliśmy do Tyru; tam bowiem miano wyładować ze statku towar. (Dz 13,4; Dz 15,23; Dz 15,41; Dz 20,3) 

4 Wtedy odszukaliśmy uczniów i pozostaliśmy tam siedem dni; oni za sprawą Ducha mówili Pawłowi, żeby nie wstępował do Jerozolimy. (Dz 19,21; Dz 20,16; Dz 20,22; Dz 21,12) 

5 Gdy zaś przyszło nam skończyć dni [pobytu], wyruszyliśmy i szliśmy, odprowadzani przez wszystkich wraz z żonami i dziećmi, aż poza miasto, a zginając kolana na wybrzeżu, pomodliliśmy się, (Dz 20,36) 

6 pożegnaliśmy jedni drugich i wsiedliśmy na statek, a tamci wrócili do swoich. 

7 My natomiast, kończąc żeglugę z Tyru, zawinęliśmy do Ptolemaidy, przywitaliśmy braci i pozostaliśmy u nich przez jeden dzień. (Dz 21,17; Dz 28,14) 

8 Wyruszywszy nazajutrz, przybyliśmy do Cezarei i weszliśmy do domu Filipa, ewangelisty, który był jednym z siedmiu, i pozostaliśmy u niego. (Dz 6,3; Dz 6,5; Dz 8,5; Dz 8,26; Dz 8,40; Dz 9,30; Dz 10,1; Dz 21,16; Ef 4,11; 2 Tm 4,5) 

9 Miał on cztery córki, dziewice, które prorokowały. (Łk 1,42; Łk 2,36; Dz 2,17; Dz 19,6; 1 Kor 11,5) 

10 A gdy przebywaliśmy tam przez dłuższy czas, przybył z Judei pewien prorok, imieniem Hagabos. (Dz 11,28) 

11 Przyszedł on do nas, wziął pas Pawła, związał sobie nogi i ręce i powiedział: To mówi Duch Święty: Mężczyznę, do którego należy ten pas, tak zwiążą Żydzi w Jerozolimie i wydadzą w ręce pogan. (Dz 20,23; Dz 21,33) 

12 A gdy to usłyszeliśmy, zaczęliśmy prosić zarówno my, jak i miejscowi, aby nie szedł do Jerozolimy. (Mt 16,21; Dz 21,4) 

13 Wtedy Paweł odpowiedział: Co czynicie, płacząc i rozdzierając mi serce? Ja bowiem w Jerozolimie jestem gotów nie tylko być związany, ale i zabity dla imienia Pana Jezusa. (Dz 5,41; Dz 15,26; Dz 20,24; Rz 8,36; Flp 2,17) 

14 Nie mogąc go zaś przekonać, ucichliśmy i powiedzieliśmy: Niech się dzieje wola Pana. (Mt 6,10; Mt 26,39; Mt 26,42; Mk 14,36; Łk 22,42) 

15 Po tym czasie zaś spakowaliśmy się i wyruszyliśmy do Jerozolimy, (Dz 19,21; Dz 20,22) 

16 a z nami wyruszyli niektórzy z uczniów z Cezarei i zaprowadzili nas do niejakiego Mnazona z Cypru, który od dawna był uczniem, abyśmy się u niego zatrzymali w gościnę. (Dz 13,4; Dz 21,8) 

17 A gdy znaleźliśmy się w Jerozolimie, bracia przyjęli nas z radością. (Dz 15,4; Dz 21,7) 

18 Nazajutrz zaś Paweł wraz z nami udał się do Jakuba; zebrali się tam też wszyscy prezbiterzy. (Dz 11,30; Dz 15,2; Dz 15,4; Dz 15,6; Dz 15,13; Ga 1,19; Ga 2,9; Ga 2,12; Jk 1,1) 

19 Pozdrowił ich i zaczął po kolei opisywać, czego Bóg przez jego posługę dokonał wśród narodów. (Dz 14,27; Dz 15,4; Dz 15,12) 

20 A oni, gdy to usłyszeli, chwalili Boga – i powiedzieli mu: Widzisz, bracie, ile jest wśród Żydów tysięcy tych, którzy uwierzyli, a wszyscy pozostają gorliwcami Prawa; (Dz 6,14; Dz 11,18; Dz 15,1; Dz 15,5; Dz 22,3; Rz 10,2; Ga 1,14; Flp 3,6) 

21 o tobie jednak doniesiono im, że wszystkich Żydów, którzy są wśród narodów, nauczasz odstępstwa od Mojżesza, mówiąc, by nie obrzezywali dzieci ani nie postępowali według zwyczajów. (Dz 6,14; Dz 21,28; Rz 2,28; 1 Kor 7,19; Ga 6,15) 

22 Co więc począć? Z pewnością usłyszą, że przyszedłeś. 

23 Zrób więc to, co ci mówimy: Są u nas czterej mężczyźni, którzy mają na sobie ślub. (Dz 18,18) 

24 Weź ich, poddaj się wraz z nimi oczyszczeniu i zapłać za nich, aby mogli ogolić głowę, a wszyscy zrozumieją, że to, co o tobie powiedziano, jest niczym, ale że sam zachowujesz porządek i przestrzegasz. (Dz 21,20; Dz 21,23; Dz 24,18) 

25 Co do pogan natomiast, którzy uwierzyli, my napisaliśmy list, rozstrzygając, że mają wystrzegać się rzeczy ofiarowanych bóstwom, krwi, tego, co uduszone, oraz nierządu. (Dz 15,19; Dz 15,28) 

26 Wówczas Paweł wziął z sobą tych mężczyzn, następnego dnia poddał się wraz z nimi oczyszczeniu i chodził do świątyni, zgłaszając wypełnienie dni oczyszczenia, dopóki za każdego z nich nie została złożona ofiara. (1 Kor 9,20) 

27 A gdy siedem dni miało się zakończyć, Żydzi z Azji zobaczyli go w świątyni, podburzyli cały tłum, rzucili na niego ręce (Dz 13,45; Dz 14,2; Dz 20,16; Dz 21,30; Dz 23,12; Dz 23,20; Dz 24,19; Dz 26,21) 

28 i zaczęli krzyczeć: Mężowie izraelscy, pomóżcie! To jest człowiek, który wszędzie wszystkich naucza przeciw ludowi, Prawu i temu miejscu, a nawet więcej: Greków wprowadził do świątyni i zbezcześcił to święte miejsce. (Dz 6,13; Dz 21,21; Dz 24,6; Ef 2,11) 

29 Przedtem bowiem widywali go w mieście z Trofimosem z Efezu i sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni. (Dz 20,4; 2 Tm 4,20) 

30 I poruszyło się całe miasto, powstało zbiegowisko ludu; po schwytaniu Pawła wlekli go na zewnątrz świątyni i natychmiast zamknięto bramy. (Dz 16,19; Dz 21,27) 

31 A gdy próbowali go zabić, do chiliarchy oddziału doszła wieść, że cała Jerozolima jest wzburzona. (Dz 10,1; Dz 21,32; Dz 21,37; Dz 22,24; Dz 23,12; Dz 23,17) 

32 Ten zaś wziął z sobą żołnierzy i setników i natychmiast pobiegł do nich, a oni, gdy zobaczyli chiliarchę i żołnierzy, zaprzestali bić Pawła. 

33 Wówczas chiliarcha zbliżył się, schwytał go, kazał skuć dwoma łańcuchami, po czym zaczął wypytywać, kim jest i co zrobił. (Dz 12,6; Dz 20,23; Dz 21,11; Dz 22,29; Dz 26,29; Dz 28,20; Ef 6,20; Flp 1,7; Flp 1,13; 2 Tm 1,16) 

34 Różni zaś w tłumie wykrzykiwali różne rzeczy. Ponieważ jednak z powodu wrzawy nie mógł dowiedzieć się niczego pewnego, rozkazał prowadzić go do twierdzy. (Dz 19,32; Dz 22,24; Dz 23,10) 

35 A gdy znalazł się na schodach, było tak, że z powodu naporu tłumu musiał być niesiony przez żołnierzy; 

36 podążał bowiem za nimi tłum ludu, krzycząc: Precz z nim! (Łk 23,18; Dz 22,22) 

37 A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zwrócił się do chiliarchy: Czy wolno mi coś ci powiedzieć? A on na to: Rozumiesz po grecku? 

38 Nie jesteś zatem tym Egipcjaninem, który przed tymi dniami wzniecił bunt i wyprowadził na pustkowie cztery tysiące nożowników? 

39 Paweł odpowiedział: Ja jestem człowiekiem, Żydem, z Tarsu w Cylicji, obywatelem niepośledniego miasta; proszę cię zaś, pozwól mi przemówić do ludu. (Dz 9,11; Dz 22,3) 

40 A kiedy mu pozwolił, Paweł stanął na schodach i skinął ręką do ludu. Gdy zapadło głębokie milczenie, przemówił do nich w dialekcie hebrajskim. (Dz 12,17; Dz 13,16; Dz 19,33; Dz 26,14) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).