Dzieje Apostolskie 15

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Sobór w Jerozolimie

1 A pewni [ludzie], którzy przybyli z Judei, zaczęli nauczać braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani zgodnie ze zwyczajem Mojżesza, nie zdołacie dostąpić zbawienia. (Dz 6,14; Dz 15,5; Dz 21,21; 1 Kor 7,18; Ga 5,2; Kol 2,11) 

2 Gdy zaś powstał zatarg i spór niemały między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, że Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich uda się w sprawie tego sporu do apostołów i prezbiterów do Jerozolimy. (Dz 10,1; Dz 15,4; Dz 15,6; Dz 15,22; Dz 16,4; Ga 2,1) 

3 Ci zatem, wyprawieni przez zgromadzenie, szli przez Fenicję i Samarię, szczegółowo opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom. (Dz 11,18; Dz 15,4; Dz 15,7; Dz 15,12; Dz 15,13; Dz 15,22; Dz 15,41; Dz 21,5; 1 Kor 16,6; 1 Kor 16,11; 2 Kor 1,16; Tt 3,13) 

4 A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zgromadzenie oraz przez apostołów i prezbiterów, i opowiedzieli o wszystkim, czego tylko Bóg przez nich dokonał. (Dz 14,27; Dz 15,12; Dz 21,17; Dz 21,19) 

5 Wówczas wystąpili niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, i powiedzieli: Trzeba ich obrzezać i nakazać, aby przestrzegali Prawa Mojżesza. (Dz 5,17; Dz 15,1; Dz 24,5; Dz 24,14; Dz 26,5; Dz 28,22; Ga 5,3) 

6 Zeszli się więc apostołowie i prezbiterzy, aby rozpatrzyć tę sprawę. 

7 A gdy ją już długo rozpatrywano, powstał Piotr i powiedział do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wybrał pośród was, aby przez moje usta poganie usłyszeli Słowo ewangelii i uwierzyli. (Dz 11,18; Dz 15,17; Dz 20,24; Dz 22,14; Ef 1,13; Kol 1,5; 1 Tes 1,5) 

8 Bóg też, który zna serca, złożył im świadectwo przez to, że dał im Ducha Świętego, tak jak i nam, (Dz 1,24; Dz 2,4; Dz 10,44; Dz 10,47; Dz 11,15; Dz 11,17) 

9 i nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, gdy w wierze oczyścił ich serca. (Dz 10,15; Dz 10,34; Rz 3,22; Rz 10,12; 1 P 1,22) 

10 Teraz więc, dlaczego wystawiacie na próbę Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy unieść? (Mt 11,29; Mt 23,4; Dz 5,9; Dz 15,1; Ga 5,1; Hbr 3,9) 

11 Wierzymy przecież, że jesteśmy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa – tak samo jak i oni. (Dz 2,21; Dz 16,31; Ga 2,16; Ef 2,5; Ef 2,8; 2 Tm 1,9; Tt 3,7) 

12 Wówczas umilkł cały tłum i zaczął słuchać, jak Barnaba i Paweł opisywali, ilu znaków i cudów Bóg dokonał przez nich między narodami. (Dz 14,3; Dz 14,27; Dz 15,3) 

13 A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! (Dz 12,17; Dz 21,18; Ga 1,19; Ga 2,9; Ga 2,12) 

14 Symeon przedstawił, jak to Bóg najpierw zatroszczył się o to, aby wziąć spomiędzy narodów lud dla swojego imienia. (Dz 15,7; Dz 18,10; 2 P 2,1) 

15 A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano: 

16 Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida – ten upadły, odbuduję jego zniszczenia i wzniosę go, 

17 aby w ten sposób pozostali ludzie odnaleźli Pana i wszystkie narody, nad którymi zostało wezwane moje imię – mówi Pan, który to czyni (Dz 17,27; Jk 2,7) 

18 znane od wieków. 

19 Dlatego ja uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród narodów, którzy nawracają się do Boga, (Dz 14,15; Dz 15,10) 

20 lecz powiadomić ich listem, aby się wstrzymywali od rzeczy splamionych przez bóstwa, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi. (Dz 15,29; Dz 21,25; 1 Kor 6,9; 1 Kor 8,1; Ga 5,19; 1 Tes 4,3; Ap 2,14; Ap 2,20) 

21 Mojżesz bowiem od dawnych pokoleń ma po miastach tych, którzy go głoszą w synagogach, gdy czyta się go w każdy szabat. (Dz 13,15; Dz 13,27; 2 Kor 3,14) 

22 Wtedy apostołowie i prezbiterzy wraz z całym zgromadzeniem postanowili posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę, zwanego Barsabbasem, i Sylasa, przewodzących wśród braci, (Dz 1,23; Dz 15,3; Dz 15,4; Dz 15,32; Dz 15,41; Dz 16,19; Dz 16,25; Dz 16,37; 2 Kor 1,19; 1 Tes 1,1; 2 Tes 1,1; 1 P 5,12) 

23 przekazując przez nich na piśmie: Apostołowie i prezbiterzy, Bracia, Do braci pochodzących z narodów w Antiochii, w Syrii i w Cylicji – Pozdrowienie, (Łk 2,2; Dz 15,1; Dz 15,41) 

24 Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy po wyjściu spośród nas zaniepokoili was słowami i wzbudzili niepokój w waszych duszach, bez naszego upoważnienia, (Dz 15,1; Ga 1,7; Ga 2,4; Ga 5,10; Ga 5,12; Tt 1,10) 

25 uznaliśmy za słuszne, doszedłszy do jednomyślności, posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi ukochanymi Barnabą i Pawłem, (Dz 1,14; 2 P 3,15) 

26 ludźmi, którzy oddali swoje dusze dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. (Dz 20,24; Dz 21,13) 

27 Posłaliśmy zatem Judę i Sylasa, którzy wam ustnie powiedzą to samo. (Dz 15,22; Dz 15,32) 

28 Uznaliśmy bowiem za słuszne, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych: (Mt 11,28; Mt 11,30; Mt 23,4; Łk 11,46; Dz 5,32; Dz 8,29; Dz 10,19; Dz 13,2; 1 Kor 7,40; Ap 2,24) 

29 wstrzymywać się od tego, co ofiarowane bóstwom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu – od tego się wstrzymując, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi. (Dz 15,20; Dz 21,25; 1 Kor 5,1; 1 Kor 8,1; 1 Tes 4,3) 

30 A gdy wysłańcy zeszli do Antiochii, zgromadzili tłum i przekazali list. 

31 Po przeczytaniu zaś ucieszyli się z powodu tej zachęty. 

32 Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami, długą mową zachęcili braci i umocnili. (Dz 11,27; Dz 13,1; Dz 14,22; Dz 15,41; Dz 18,23) 

33 A po spędzeniu [tam pewnego] czasu zostali z pokojem odesłani przez braci do tych, którzy ich wysłali. (1 Kor 16,11) 

34 Sylas jednak postanowił pozostać. 

35 Paweł natomiast i Barnaba pozostawali w Antiochii, nauczając i głosząc – wraz z wieloma innymi – Słowo Pana. (Dz 13,1; Dz 14,15; Ga 2,11) 

DRUGA PODRÓŻ MISYJNA

36 A po upływie jakiegoś czasu Paweł powiedział do Barnaby: Powróćmy już i odwiedźmy braci we wszystkich tych miastach, w których głosiliśmy Słowo Pana, [aby zobaczyć], jak się mają. (Dz 13,4; Dz 13,13; Dz 13,51; Dz 14,1; Dz 14,6; Dz 14,24; 1 Tes 3,5) 

37 Barnaba jednak chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem. (Dz 12,12; Dz 12,25; Dz 13,5) 

38 Paweł natomiast obstawał przy tym, że słuszne jest nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł wraz z nimi do dzieła. (Dz 13,13) 

39 Doszło przy tym do ostrego nieporozumienia, tak że rozstali się ze sobą: Barnaba wziął Marka i odpłynął na Cypr, (Dz 4,36; Dz 13,4; 1 Kor 9,6; Ga 2,11; Kol 4,10; 2 Tm 4,11; 1 P 5,13) 

40 Paweł natomiast, powierzony przez braci łasce Pana, obrał sobie Sylasa i odszedł. (Dz 14,26; Dz 15,22; Dz 16,19; Dz 16,37; Rz 16,20; 1 P 5,12) 

41 Przechodzili zaś Syrię i Cylicję, umacniając zgromadzenia. (Dz 9,30; Dz 15,3; Dz 15,4; Dz 15,22; Dz 16,5; Rz 16,4; Rz 16,16; 1 Kor 7,17; 1 Kor 11,16; 1 Kor 14,34; 1 Kor 16,1; 1 Kor 16,19; 2 Kor 8,1; 2 Kor 8,18; 2 Kor 8,19; 2 Kor 8,23; 2 Kor 8,24; 2 Kor 11,8; 2 Kor 11,28; 2 Kor 12,13; Ga 1,2; Ga 1,21; 1 Tes 2,14; 2 Tes 1,4; Ap 1,4; Ap 1,11; Ap 1,20; Ap 2,7; Ap 2,11; Ap 2,17; Ap 2,23; Ap 2,29; Ap 3,6; Ap 22,16) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).