1A po pięciu dniach przybył arcykapłan Ananiasz z niektórymi prezbiterami oraz z rzecznikiem[1] prawnym,[2] niejakim Tertullusem;[3] wnieśli oni przed namiestnikiem pozew przeciwko Pawłowi. (Dz 23,2; Dz 23,24; Dz 25,2; Rz 16,22)2A gdy został wezwany, Tertullus zaczął oskarżać, mówiąc: Wiele pokoju zażywamy dzięki tobie i reformom mającym miejsce w tym narodzie za sprawą twojej przezorności.[4]3Zawsze i wszędzie przyjmujemy to, najdostojniejszy Feliksie, z wszelką wdzięcznością. (Łk 1,3; Dz 23,24; Dz 23,26; Dz 24,27; Dz 26,25)4Aby zaś więcej cię nie trudzić, proszę, abyś nas pokrótce w swojej cierpliwości wysłuchał.5Stwierdziliśmy bowiem, że ten człowiek [szerzy] zarazę i wywołuje powstania[5] wśród wszystkich Żydów po całym zamieszkałym świecie jako przywódca [heretyckiego] stronnictwa Nazaretańczyków. (Mk 1,24; Łk 23,2; Dz 17,6; Dz 22,8; Dz 24,14; Dz 28,22)6Próbował on też zbezcześcić świątynię, więc schwytaliśmy go i chcieliśmy osądzić według naszego Prawa. (Dz 21,28; Dz 21,30)7Gdy jednak przybył chiliarcha Lizjasz z dużą siłą, wyrwał go z naszych rąk8i polecił, aby jego oskarżyciele udali się do ciebie,[6] o czym też – jeśli wypytasz o to wszystko – sam możesz dowiedzieć się o tym, o co go oskarżamy. (Dz 22,24; Dz 24,5)9Żydzi również potwierdzili oskarżenie, zapewniając, że tak się sprawy mają.10A gdy namiestnik skinął na niego, aby mówił, Paweł odpowiedział: Wiedząc, że od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, w dobrej myśli podejmuję obronę w sprawach, które mnie dotyczą. (Dz 25,8)11Możesz sprawdzić, że nie upłynęło więcej niż dwanaście dni, odkąd przybyłem do Jerozolimy, aby złożyć pokłon [Bogu]. (Dz 8,27; Dz 21,12; Dz 21,17)12I nie napotkali mnie w świątyni sporzącego się z kimkolwiek ani wzniecającego niepokój w synagogach, ani też w mieście, (Dz 21,26)13nie mogą też dowieść przed tobą tego, o co mnie teraz oskarżają. (Dz 25,7)14To natomiast wyznaję przed tobą, że zgodnie z Drogą, którą nazywają herezją, w ten sposób służę ojczystemu Bogu, wierząc wszystkiemu temu, co zgodne z Prawem, oraz temu, co napisano u proroków; (Mt 11,13; Dz 5,30; Dz 22,14; Dz 24,5; Dz 24,22; Dz 26,22; Dz 27,23; Dz 28,22; Dz 28,23; Rz 1,9; Rz 3,21; 2 Tm 1,3; Hbr 9,14)15mam przy tym nadzieję względem Boga, [spełnienia] której również oni sami oczekują, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych. (Dz 23,6)16W tym też sam usilnie się staram mieć sumienie nieskazitelne wobec Boga i ludzi zawsze. (Dz 23,1; 2 Kor 1,12; 1 Tm 3,9; 1 Tm 4,7; 2 Tm 1,3; Hbr 13,18)17A po wielu latach[7] przybyłem, aby mojemu narodowi uczynić wsparcie oraz [złożyć] ofiary, (Dz 11,29; Dz 18,22; Dz 19,10; Dz 20,31; Dz 21,26; Rz 15,25; Rz 15,31; 1 Kor 16,1; 2 Kor 8,2; 2 Kor 9,5; 2 Kor 9,7; 2 Kor 9,13; Ga 2,10)18przy których napotkali mnie w świątyni, po dokonaniu oczyszczenia, bez tłumu i bez zgiełku,19jacyś Żydzi z Azji, którzy powinni tu być przed tobą i oskarżać, jeżeli mają coś przeciwko mnie. (Dz 21,27; Dz 23,30)20Albo niech ci oto sami powiedzą, jaką nieprawość znaleźli u mnie, gdy stałem przed Sanhedrynem. (Dz 23,1)21Chyba tylko ten jeden okrzyk, który wydałem, gdy stałem pośród nich: Jestem dziś postawiony przed waszym sądem z powodu zmartwychwstania. (Dz 23,6; Dz 24,15)
Dalsze losy Pawła pod rządami Feliksa
22Feliks zaś odroczył ich, a dokładniej zaznajomiony z tym, co dotyczy Drogi, powiedział: Gdy chiliarcha Lizjasz przybędzie,[8] wydam postanowienie w waszej sprawie. (Dz 21,31; Dz 23,26; Dz 24,14; Dz 24,26)23Rozkazał setnikowi strzec go, stosować ulgę i nikomu z jego bliskich[9] nie bronić mu posługiwać. (Dz 27,3; Dz 28,16; Dz 28,30)24A po kilku dniach przybył Feliks z własną żoną Druzyllą,[10] która była Żydówką, posłał po Pawła i wysłuchał go w sprawie wiary w Chrystusa Jezusa. (Dz 20,21; Ga 2,16)25Lecz gdy zaczął mówić o sprawiedliwości, o wstrzemięźliwości i o nadchodzącym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Na teraz odejdź; gdy znajdę czas, poślę po ciebie. (Dz 17,32; Rz 2,2; Rz 2,5; Rz 2,16; 1 Tm 3,2; 2 Tm 4,1; Tt 2,12; 1 P 4,5; 2 P 1,6; Ap 20,12)26Jednocześnie miał nadzieję, że Paweł da mu pieniądze;[11] dlatego częściej po niego posyłał i rozmawiał z nim.27Po upływie dwóch lat[12] Feliks otrzymał następcę,[13] Porcjusza Festusa.[14] Chcąc jednak zyskać względy Żydów, Feliks pozostawił Pawła w więzieniu. (Mk 15,15; Dz 12,3; Dz 25,1; Dz 25,9; Dz 25,14; Dz 26,24)