1Przed świętem Paschy zaś Jezus – świadom, że nadeszła Jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca – tych, których pokochał na tym świecie, pokochał do końca.[1] (Kpł 23,5; Jan 12,23; Jan 15,9; Jan 15,13; Jan 16,28; Jan 17,1; Ga 2,20; 1 J 3,16)2Stąd w czasie wieczerzy, gdy już diabeł zasiał w sercu Judasza, syna Szymona Iskariota, [myśl] o wydaniu Go, (Mt 10,4; Łk 22,3; Jan 6,70; Jan 13,27)3świadom, że Ojciec powierzył wszystko w Jego ręce, oraz że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi, (Mt 11,27; Mt 28,18; Jan 3,35; Jan 8,42; Jan 16,27; Jan 17,8)4wstał od wieczerzy, złożył szaty, wziął płócienny ręcznik i przepasał się [nim]. (Mt 11,29; Mt 20,28; Łk 12,37)5Następnie nalał wody do miednicy, zaczął myć uczniom nogi i wycierać [je] ręcznikiem, którym był przepasany.6Podszedł też do Szymona Piotra, który Go zapytał: Panie, Ty chcesz myć mi nogi? (1 P 5,2)7Jezus odpowiedział mu: Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, zrozumiesz jednak potem.8Piotr na to: Nigdy nie będziesz mył mi nóg![2] Jezus odpowiedział mu: Jeśli cię nie umyję, nie masz ze Mną działu.9Szymon Piotr powiedział wówczas: Panie, nie tylko moje nogi, ale i ręce, i głowę.10Jezus mu na to: Wykąpany [człowiek] nie ma potrzeby myć nic poza nogami, gdyż jest cały czysty; i wy jesteście czyści, ale nie wszyscy. (Jan 15,3; Tt 3,5)11Był bowiem świadom, kto ma Go wydać – dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście czyści. (Jan 6,64; Jan 6,70)12Gdy więc umył im nogi, przywdział swoje szaty, spoczął ponownie i powiedział im: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?13Wy zwracacie się do Mnie: Nauczycielu i Panie;[3] i słusznie mówicie, bo jestem Nim. (Mt 23,8; Mt 23,10; Mt 26,18; Jan 11,28; Dz 2,36; Dz 10,36; Rz 10,9; Rz 14,8; 1 Kor 8,6; 1 Kor 12,3; Flp 2,11; Kol 2,6; Kol 2,10)14Jeśli zatem Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, i wy sobie nawzajem powinniście myć nogi. (Łk 22,27; Flp 2,5; 1 Tm 5,10; 1 P 5,5)15Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem. (1 Tm 4,12; 1 P 2,21; 1 J 2,6)16Ręczę i zapewniam was: Sługa nie jest większy od swego pana ani poseł nie jest większy od tego, który go posyła. (Mt 10,24; Łk 6,40; Jan 15,20)17Skoro to wiecie, jesteście szczęśliwi – o ile będziecie to czynić. (Mt 7,24; Łk 11,28; Jk 1,22; Jk 1,25)18Nie mówię o was wszystkich; Ja znam tych, których wybrałem; lecz niech wypełni się[4] Pismo: Ten, który spożywa mój chleb, podniósł na Mnie swoją piętę.[5] (Ps 41,10; Mt 1,22; Mt 26,23; Jan 6,70; Jan 15,16; Jan 15,19; Jan 17,12)19Mówię wam to teraz, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że to Ja jestem. (Jan 4,26; Jan 8,24; Jan 8,28; Jan 8,58; Jan 14,29; Jan 16,4)20Ręczę i zapewniam was: Kto przyjmuje tego, którego posyłam, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. (Mt 10,40; Łk 9,48)
Zapowiedź zdrady
21Po tych słowach Jezus przejął się w duchu i wyznał: Ręczę i zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda. (Mt 26,20; Mk 14,17; Łk 22,21; Jan 11,33)22Uczniowie zaczęli przyglądać się sobie nawzajem niepewni, o kim mówi.23A jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus kochał – spoczywał przy piersi Jezusa.[6] (Jan 19,26; Jan 20,2; Jan 21,7; Jan 21,20)24Skinął zatem na niego Szymon Piotr, aby się dowiedział, o kim mówi.25Ten więc, spoczywając przy piersi Jezusa, zapytał Go: Panie! Kto to jest?26Jezus odpowiedział: Ten, któremu Ja podam zanurzony[7] [w misie] kawałek chleba. Następnie zanurzył kawałek chleba, wziął i dał Judaszowi, [synowi] Szymona Iskariota.27I wtedy, po [podaniu] kawałka chleba, wszedł w niego szatan. Jezus więc powiedział do niego: To, co zamierzasz uczynić,[8] uczyń szybko. (Łk 22,3; Jan 13,2)28Nikt jednak ze spoczywających [przy stole] nie zrozumiał, po co mu to powiedział.29Niektórzy nawet przypuszczali, że ponieważ Judasz ma sakiewkę, Jezus mówi mu: Zakup, co nam potrzebne na święto, albo aby dał coś ubogim. (Jan 12,6)30On zatem wziął kawałek chleba i zaraz wyszedł. A była noc.
MOWA POŻEGNALNA
31Gdy więc wyszedł, Jezus powiedział: Teraz Syn Człowieczy zostanie uwielbiony i Bóg zostanie uwielbiony w Nim.[9] (Jan 7,39; Jan 12,23; Jan 17,1; Jan 17,5)32Jeśli Bóg zostanie uwielbiony w Nim, to i Bóg uwielbi Go sobie – i to zaraz Go uwielbi. (Jan 12,28; Jan 17,1)33Dzieci! Jeszcze chwilę jestem z wami; będziecie Mnie szukać i – jak powiedziałem Żydom, że gdzie Ja idę, wy przyjść nie zdołacie – tak teraz mówię wam. (Jan 7,33; Jan 7,34; Jan 7,36; Jan 8,21; Jan 13,36)
36Wtedy Szymon Piotr zwrócił się do Niego: Panie, dokąd idziesz? Jezus odpowiedział mu: Tam, dokąd idę, teraz iść za Mną nie możesz, jednak potem pójdziesz. (Mt 26,31; Mk 14,27; Łk 22,31; Jan 7,34; Jan 13,33; Jan 21,19)37Piotr ciągnął dalej: Panie, dlaczego teraz nie mogę iść za Tobą? Duszę moją położę za Ciebie.38Jezus odpowiedział: Położysz za Mnie swoją duszę? Ręczę i zapewniam cię: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz. (Jan 18,27)