8A mieszkał w Listrze pewien człowiek o bezwładnych stopach, chromy od łona swojej matki,[8] który nigdy nie chodził. (Dz 3,2)9Ten usłyszał przemawiającego Pawła, który gdy mu się przypatrzył i dostrzegł, że ma wiarę, by być zbawiony,[9] (Mt 9,2; Mt 9,22; Mt 9,28; Mt 19,25; Mk 10,26; Łk 18,23; Dz 4,12; Dz 15,1; Dz 15,11; Dz 27,31; 2 Tes 2,10; 1 Tm 2,4)10powiedział donośnym głosem: Stań prosto na swe nogi! Wówczas zerwał się – i zaczął chodzić. (Dz 3,8)11A kiedy tłumy zobaczyły, czego dokonał Paweł, podniosły swój głos i zaczęły mówić po likaońsku: Bogowie podobni ludziom zstąpili do nas. (Dz 8,10; Dz 28,6)12I zaczęto nazywać Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ był on głównym dzielącym się Słowem.[10]13A kapłan Zeusa będącego przed miastem, przyprowadził do bram woły z wieńcami i, wraz z tłumami, chciał je złożyć w ofierze.14Gdy to usłyszeli apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli swoje szaty i przyskoczyli do tłumu, krzycząc: (Mt 26,65)15Ludzie, dlaczego to robicie? I my jesteśmy ludźmi podobnymi do was, a głosimy wam ewangelię, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, (Łk 1,16; Dz 10,26; Dz 14,7; Dz 15,19; Dz 26,18; Dz 26,20; 1 Tes 1,9; Hbr 3,12; Jk 5,17; Ap 14,7)16który w minionych pokoleniach pozwalał[11] wszystkim narodom chodzić własnymi drogami, (Dz 17,30; 1 P 4,3)17chociaż nie pozostawał bez świadectwa o sobie, wyświadczając dobro, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością wasze serca. (Mt 5,45; Dz 17,27; Rz 1,19)18To mówiąc, ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.19Tymczasem z Antiochii[12] i z Ikonium przybyli Żydzi, przekonali tłumy, ukamienowali Pawła i wywlekli go na zewnątrz miasta, sądząc, że umarł. (Dz 13,45; Dz 13,50; Dz 14,2; Dz 14,5; Dz 17,13; 2 Kor 11,25; 2 Tm 3,11)20Kiedy go jednak obstąpili uczniowie, wstał i wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derbe.[13] (Dz 14,6)