Dzieje Apostolskie 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Pierwszy traktat,[1] Teofilu,[2] napisałem[3] o wszystkim, co Jezus zaczął czynić, a także [czego zaczął] uczyć[4] (Łk 1,3; Dz 1,8; 2 Kor 5,20)2 aż do dnia, gdy po wydaniu – przez Ducha Świętego[5] – poleceń apostołom,[6] których sobie wybrał, został wzięty w górę;[7] (Mt 28,19; Mk 16,19; Łk 6,13; Łk 11,49; Łk 24,51; Dz 1,8; Dz 1,9; Dz 1,11; Dz 1,22; Dz 2,4; Dz 2,17; Dz 4,8; Dz 4,31; Dz 5,3; Dz 6,3; Dz 6,5; Dz 7,55; Dz 8,16; Dz 9,17; Dz 9,31; Dz 10,42; Dz 10,44; Dz 13,2; Dz 13,4; Dz 15,28; Dz 16,6; Dz 19,2; Dz 19,6; Rz 16,7; 2 Kor 8,23; Ef 2,20; 1 Tm 3,16)3 im też po swojej męce, w wielu przekonywających dowodach, przedstawił się jako żyjący;[8] ukazywał im się przez czterdzieści dni i mówił o Królestwie Bożym,[9] (Mt 28,1; Mt 28,17; Mk 1,15; Łk 4,18; Łk 24,1; Łk 24,36; Łk 24,46; Dz 10,40; 1 Kor 15,3; 1 Kor 15,5; 2 Kor 5,20)4 a gdy gromadził się[10] [z nimi], przykazał im: Nie oddalajcie się[11] od Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode Mnie, (Łk 22,14; Łk 24,36; Łk 24,49; Dz 2,33; Hbr 6,12)5 że Jan chrzcił w wodzie, wy jednak po niewielu tych dniach[12] zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.[13] (Mt 3,11; Mk 1,8; Łk 3,16; Łk 24,21; Dz 11,16; Dz 24,21; 2 Tm 2,2; 2 P 3,1)6 Gdy więc byli zgromadzeni, dopytywali Go: Panie,[14] czy w tym okresie przywrócisz królestwo Izraelowi?[15] (Mt 17,11; Mt 19,28; Mk 16,19; Łk 24,21; Łk 24,50; Dz 3,21; Dz 7,59; Dz 19,5; Dz 19,10)7 On zaś powiedział do nich: Nie wam poznać czasy lub pory,[16] które Ojciec ustalił w swej władzy, (Mt 24,36; Mk 13,32)8 lecz otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie Mi świadkami[17] tak w Jerozolimie, jak i w całej Judei, w Samarii – i aż po krańce ziemi.[18] (Mt 10,5; Mt 28,19; Łk 24,48; Łk 24,49; Dz 1,1; Dz 1,22; Dz 2,1; Dz 2,32; Dz 3,2; Dz 3,15; Dz 4,33; Dz 5,32; Dz 8,1; Dz 8,14; Dz 10,1; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 13,31; Dz 13,47; Dz 22,15; Dz 22,20; Dz 26,16; Dz 26,20; Ef 3,16; 1 J 1,1; Ap 2,13)9 I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu. (Mk 16,19; Łk 24,51; Dz 1,2; Dz 1,22)10 A kiedy wpatrywali się, jak On wstępuje do nieba, oto stanęli przy nich dwaj mężczyźni w białych odzieniach. (Mt 28,3; Mk 16,5; Łk 24,4)11 Powiedzieli oni: Mężowie Galilejczycy, dlaczego tak stanęliście i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, w taki sposób przyjdzie, w jaki zobaczyliście Go wstępującego do nieba.[19] (Mt 26,64; Mk 13,26; Mk 14,70; Łk 21,27; Dz 2,7; Dz 13,31; Ap 1,7)12 Wtedy powrócili do Jerozolimy z góry zwanej Oliwną,[20] która leży w pobliżu Jerozolimy, w odległości drogi szabatniej.[21] (Mt 21,1; Mk 11,1; Łk 19,28; Łk 19,37; Łk 24,50)13 Gdy weszli, udali się na piętro,[22] gdzie zatrzymali się: Piotr i Jan, i Jakub, i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, [syn] Halfeusza, i Szymon Zelota, i Juda, [syn] Jakuba.[23] (Mt 10,2; Mt 10,3; Mk 3,16; Mk 3,18; Mk 12,12; Mk 14,15; Mk 15,40; Łk 6,14)14 Ci wszyscy trwali[24] jednomyślnie[25] w modlitwie z kobietami[26] i Marią, matką Jezusa, oraz z Jego braćmi.[27] (Mt 12,46; Mt 13,55; Mt 27,55; Łk 8,2; Łk 23,49; Łk 23,55; Łk 24,10; Łk 24,22; Dz 2,42; Dz 2,46; Dz 4,24; Dz 5,12; Dz 12,5; Dz 12,17; Dz 15,13; Dz 15,25; Rz 1,10; Rz 12,12; Rz 15,6; 1 Kor 9,5; Ga 2,9; Kol 4,2)15 W tych też dniach Piotr powstał wśród braci – a był tam na jednym [miejscu] tłum około stu dwudziestu imion[28] – i powiedział: (Dz 2,14; Ap 3,4; Ap 11,13)16 Mężowie bracia![29] Musiało zostać spełnione Pismo, w którym Duch Święty, przez usta Dawida,[30] zapowiedział o Judaszu, który stał się przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa – (Mt 26,48)17 gdyż został zaliczony do nas i otrzymał udział w tej posłudze. (Mt 10,4; Łk 6,16; Dz 6,4; Dz 20,24; Dz 21,19; 2 Kor 3,8; 2 Kor 4,1)18 On to więc za zapłatę niesprawiedliwości nabył pole, a gdy padł na twarz, pękł przez środek i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.[31] (Mt 27,3; Mt 27,5; 2 P 2,13; 2 P 2,15)19 I stało się to wiadome wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak że nazwano to pole w ich własnym dialekcie[32] Hakeldamah,[33] to jest Pole Krwi.[34] (Mt 27,3; Mt 27,7; Mt 27,8)20 Napisane jest bowiem w zwoju Psalmów: Niech jego siedziba stanie się pusta i niech nie będzie w niej mieszkającego. oraz: Niech jego opiekuństwo[35] weźmie [ktoś] inny. (1 Tm 3,1)21 Trzeba więc, aby spośród mężczyzn, którzy schodzili się z nami przez cały czas, kiedy przebywał wśród nas[36] Pan Jezus,22 począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w którym został od nas wzięty w górę, jeden z tych stał się z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.[37] (Mt 3,13; Mk 1,4; Mk 1,9; Mk 16,19; Łk 3,21; Dz 1,2; Dz 1,8; Dz 1,9; Dz 2,24; Dz 2,31; Dz 2,32; Dz 4,2; Dz 4,33; Dz 13,24; Dz 17,18; Dz 17,32; Dz 23,6; Dz 24,15; Dz 24,21)23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabbasem, którego też nazywano Justusem, oraz Mattiasza.[38] (Łk 10,1; Dz 15,22; Dz 18,7; Kol 4,11)24 I pomodlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, (Łk 16,15; Dz 6,6; Rz 8,27)25 aby zajął miejsce w tej posłudze i apostolstwie, od którego odwrócił się Judasz, aby pójść na swe własne miejsce. (1 Kor 9,1; Ga 2,8)26 I dali im losy;[39] a los padł na Mattiasza; on też został doliczony do jedenastu apostołów.