1 Koryntian 2Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)od Ewangeliczny Instytut BiblijnyProstota i mądrość1 Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wzniosłością Słowa lub mądrości, ogłaszając wam tajemnicę[1] Bożą. (Dz 18,1; 1 Kor 1,17; Kol 1,26)(Dz 18,1; 1 Kor 1,17; Kol 1,26) 2 Postanowiłem bowiem niczego nie znać pośród was, poza Jezusem Chrystusem – i to tym ukrzyżowanym. (1 Kor 1,23; Ga 3,1; Ga 6,14; Flp 3,7)(1 Kor 1,23; Ga 3,1; Ga 6,14; Flp 3,7) 3 Stanąłem też przed wami w słabości i w strachu, i z wielkim drżeniem, (Dz 18,9; 1 Kor 4,10; 2 Kor 7,15; 2 Kor 11,30; 2 Kor 12,5; 2 Kor 12,9; 2 Kor 12,10; 2 Kor 13,4; 2 Kor 13,9; Ef 6,5; Flp 2,12)(Dz 18,9; 1 Kor 4,10; 2 Kor 7,15; 2 Kor 11,30; 2 Kor 12,5; 2 Kor 12,9; 2 Kor 12,10; 2 Kor 13,4; 2 Kor 13,9; Ef 6,5; Flp 2,12) 4 a moje Słowo i moje poselstwo nie były w przekonywających słowach mądrości, lecz w przejawie Ducha i mocy, (Rz 15,19; 1 Kor 1,17; 1 Kor 2,1; 1 Kor 2,13; 1 Kor 4,20; 2 Kor 6,7; 2 Kor 11,6; Kol 1,29; 1 Tes 1,5)(Rz 15,19; 1 Kor 1,17; 1 Kor 2,1; 1 Kor 2,13; 1 Kor 4,20; 2 Kor 6,7; 2 Kor 11,6; Kol 1,29; 1 Tes 1,5) 5 aby wasza wiara nie stała mądrością ludzką, ale mocą Boga.[2] (2 Kor 4,7; 2 Kor 13,4)(2 Kor 4,7; 2 Kor 13,4) 6 Mądrość zaś opowiadamy wśród doskonałych,[3] jednak nie mądrość tego wieku ani władców[4] tego wieku, niszczejących; (1 Kor 1,20; 1 Kor 1,28; 1 Kor 3,1; 1 Kor 3,19; 1 Kor 14,20; Ef 4,13; Flp 3,15; Hbr 5,14; Hbr 6,1; Jk 3,15; Jk 3,17)(1 Kor 1,20; 1 Kor 1,28; 1 Kor 3,1; 1 Kor 3,19; 1 Kor 14,20; Ef 4,13; Flp 3,15; Hbr 5,14; Hbr 6,1; Jk 3,15; Jk 3,17) 7 ale opowiadamy mądrość Bożą w ukrytej tajemnicy, którą Bóg przed wiekami przeznaczył dla naszej chwały, (Rz 16,25; Ef 1,9; Ef 3,4; Ef 3,9; Kol 1,26; Kol 2,2; Kol 4,3)(Rz 16,25; Ef 1,9; Ef 3,4; Ef 3,9; Kol 1,26; Kol 2,2; Kol 4,3) 8 której żaden z władców tego wieku nie poznał, bo gdyby poznali, nie ukrzyżowaliby Pana chwały. (Łk 10,21; Łk 24,20; Dz 2,23; Dz 3,17; Jk 2,1)(Łk 10,21; Łk 24,20; Dz 2,23; Dz 3,17; Jk 2,1) 9 Ale jak jest napisane: Czego oko nie zobaczyło ani ucho nie usłyszało, co na serce ludzkie nie wstąpiło, to Bóg przygotował tym, którzy Go kochają.[5] (Mt 22,37; Mt 25,34; Rz 3,10; 1 Kor 8,3; Jk 1,12; Jk 2,5; 1 J 4,21)(Mt 22,37; Mt 25,34; Rz 3,10; 1 Kor 8,3; Jk 1,12; Jk 2,5; 1 J 4,21) 10 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko – również głębokości Boga. (Mt 11,25; Mt 13,11; Mt 16,17; Rz 11,33; Ga 1,12; Ef 3,3; Ef 3,5; Ap 1,1)(Mt 11,25; Mt 13,11; Mt 16,17; Rz 11,33; Ga 1,12; Ef 3,3; Ef 3,5; Ap 1,1) 11 Bo kto z ludzi zna to, co ludzkie, jeśli nie duch człowieka, który jest w nim? Tak też tego, co Boże, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (Rz 8,16; 1 Tes 5,23)(Rz 8,16; 1 Tes 5,23) 12 My zaś otrzymaliśmy nie ducha świata, ale Ducha, który jest z Boga, abyśmy poznali to wszystko, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (1 Kor 6,19; Ga 3,2; Ga 3,14; Flm 1,6; 1 J 2,20; 1 J 2,27)(1 Kor 6,19; Ga 3,2; Ga 3,14; Flm 1,6; 1 J 2,20; 1 J 2,27) 13 O tym też mówimy nie w słowach nauczanych przez mądrość ludzką, lecz w nauczanych przez Ducha – łącząc to, co duchowe,[6] z tym, co duchowe.[7] (1 Kor 1,17; 1 Kor 2,4; 1 Kor 2,14; 2 Kor 10,12)(1 Kor 1,17; 1 Kor 2,4; 1 Kor 2,14; 2 Kor 10,12) 14 Człowiek zaś zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które należą do Ducha Bożego, są bowiem dla niego głupstwem i nie jest w stanie ich poznać, gdyż [muszą być] rozsądzane duchowo. (1 Kor 15,44; 1 Kor 15,46; Hbr 4,12; Jk 3,15; Jud 1,19)(1 Kor 15,44; 1 Kor 15,46; Hbr 4,12; Jk 3,15; Jud 1,19) 15 Jednak [człowiek] duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie jest przez nikogo sądzony. (1 Kor 3,1; 1 Kor 14,37; Ga 6,1)(1 Kor 3,1; 1 Kor 14,37; Ga 6,1) 16 Kto bowiem poznał myśl Pana, tak by Go pouczać? My natomiast mamy świadomość Chrystusa.[8] (Rz 11,34; Flp 2,5)(Rz 11,34; Flp 2,5)