4Oni zatem, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji,[12] stamtąd natomiast odpłynęli na Cypr, (Dz 4,36; Dz 15,39)5a gdy znaleźli się w Salaminie, głosili Słowo Boga w synagogach Żydów; mieli też Jana [jako] pomocnika. (Mk 6,2; Łk 4,15; Dz 13,14; Dz 13,26; Dz 13,46; Dz 19,22)6Po przejściu całej wyspy aż do Pafos[13] spotkali pewnego mężczyznę, maga,[14] fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus,[15] (Mt 2,1; Mt 2,7; Mt 2,10; Mt 7,15; Dz 8,9; Dz 8,11)7który był z prokonsulem[16] Sergiuszem Pawłem, rozumnym człowiekiem. Ten przywołał Barnabę oraz Saula i pragnął posłuchać Słowa Bożego. (Dz 18,12; Dz 19,38)8Jednak Elimas,[17] mag – tak bowiem tłumaczone jest jego imię – zaczął im się przeciwstawiać, starając się odwieść prokonsula od wiary. (2 Tm 3,8)9Saul zaś, albo też Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego (Łk 1,15)10i powiedział: Pełny wszelkiego oszustwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana? (Mt 13,38; 1 J 3,8; 1 J 3,10)11A oto teraz ręka Pana na tobie, i będziesz ślepy, i nie będziesz oglądał słońca – do czasu. Natychmiast też ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokół, szukał, kto by go poprowadził za rękę. (Dz 9,8; Dz 22,11)12Wtedy prokonsul zobaczył, co się stało, i uwierzył, zdumiony nauką Pana.
Wydarzenia w Antiochii Pizydyjskiej
13Po odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge[18] w Pamfilii;[19] Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy. (Dz 2,10; Dz 12,25; Dz 13,5; Dz 14,24; Dz 15,38)14Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej,[20] w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli. (Dz 13,5; Dz 13,42; Dz 13,44; Dz 14,21; Dz 16,13)15A po odczytaniu Prawa i Proroków[21] przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jakieś słowo zachęty do ludu – mówcie. (Mt 5,17; Mt 7,12; Mk 5,22; Łk 16,16; Dz 13,27; Dz 15,21)16Wówczas powstał[22] Paweł, dał znak ręką i powiedział: Mężowie izraelscy i wy, którzy boicie się Boga, posłuchajcie! (Łk 4,20; Dz 10,2; Dz 10,22; Dz 10,35; Dz 12,17; Dz 13,26; Dz 19,33; Dz 21,40)17Bóg tego ludu Izraela wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i z podniesionym ramieniem wyprowadził go z niej, (Dz 7,17)18i przez około czterdzieści lat znosił ich cierpliwie na pustyni; (Dz 7,36)19a po wytępieniu siedmiu narodów z ziemi kananejskiej, dał im ich ziemię w dziedzictwo (Dz 7,45)20na około czterysta pięćdziesiąt lat. Potem też dał im sędziów, aż do proroka Samuela. (Dz 3,24)21Następnie zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z pokolenia Beniamina – [na] lat czterdzieści.22A gdy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, któremu też wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca, który wykona całą moją wolę. (Dz 13,36)23Z jego nasienia Bóg, według obietnicy, wywiódł Izraelowi Zbawcę Jezusa, (Łk 2,11; Dz 2,30; Rz 1,3; Rz 11,26)24przed którego przyjściem Jan głosił chrzest opamiętania całemu ludowi Izraela. (Mt 3,1; Mt 3,6; Mk 1,4; Łk 3,3; Dz 19,4)25A przy końcu swego biegu Jan mówił: Za kogo mnie uważacie? To nie jestem ja, ale oto za mną idzie Ten, którego sandałów u stóp nie jestem godzien rozwiązać. (Mt 3,11; Mk 1,7; Łk 3,16)26Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci wśród nas, którzy się boicie Boga, nam zostało posłane słowo tego zbawienia. (Dz 10,2; Dz 13,16; Dz 13,46)27Mieszkający w Jerozolimie bowiem i ich przełożeni nie rozpoznali Go i przez skazanie Go wypełnili głosy proroków czytane w każdy szabat; (Dz 3,17; Dz 13,15; 1 Kor 2,8)28choć nie znaleźli nic, czym zasłużyłby na śmierć, zażądali od Piłata, aby został zgładzony. (Mt 26,60; Mt 27,22; Mk 14,55; Mk 15,13; Mk 15,14; Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,21; Łk 23,22; Łk 23,23; Dz 3,13)29A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli [Go] z drzewa i złożyli w grobowcu. (Mt 27,59; Mk 15,46; Łk 23,53; Dz 5,30)30Bóg jednak wzbudził Go z martwych. (Dz 2,24; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 5,30; Dz 10,40; Dz 13,33; Dz 17,31)31On też przez wiele dni był oglądany przez tych, którzy razem z Nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są Jego świadkami wobec ludu. (Mt 28,17; Mk 16,9; Mk 16,12; Mk 16,14; Łk 24,15; Łk 24,48; Dz 1,3; Dz 1,8; Dz 1,11; Dz 2,7; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 5,32; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 22,15; 1 Kor 15,5)32I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom, (Dz 13,23; Dz 26,6)33że Bóg wypełnił ją względem nas, ich dzieci, przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim:[23] Jesteś moim Synem, Ja cię dziś zrodziłem. (Mt 3,17; Mt 17,5; Hbr 1,5; Hbr 5,5)34A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie uległ skażeniu, powiedział w ten sposób: Dam wam świętości Dawida, godne zaufania. (Rz 6,9; Rz 8,11)35Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz Twojemu świętemu oglądać skażenia. (Dz 2,27; Dz 2,31)36Dawid bowiem, gdy oddał usługi własnemu pokoleniu, zgodnie z Bożym planem zasnął i został przyłączony do swoich ojców, oglądał więc skażenie – (Dz 2,29; Dz 13,22)37Ten jednak, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia. (Dz 2,24; Dz 17,31)38Niech wam zatem wiadome będzie, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane jest wam odpuszczenie grzechów, (Łk 24,47; Dz 5,31; Dz 10,43)39i to wszystkich, co do których nie byliście w stanie być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza; w Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.[24] (Dz 10,43; Rz 2,13; Rz 3,28; Rz 4,25; Rz 6,7; Rz 10,4; Ga 2,16; Ga 3,8; Ga 3,11; Hbr 9,9)40Uważajcie zatem, aby nie przyszło to, co zostało powiedziane u proroków:41Spójrzcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu na pewno nie uwierzylibyście, jeśliby wam ktoś o nim opowiadał.42A gdy wychodzili, zachęcano ich, aby w następny szabat opowiedzieli im o tych sprawach.43Po opuszczeniu zaś synagogi wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej. (Dz 6,5; Dz 11,23; Dz 14,22; Ga 5,4; Hbr 12,15; 1 P 5,12)44A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, aby słuchać Słowa Pana.[25]45Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością, i bluźniąc, zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił Paweł. (Dz 5,17; Dz 13,50; Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 18,12; Dz 19,9; Dz 20,3; Dz 21,27; Dz 23,12; Dz 23,20; 1 Tes 2,16; Jud 1,10)46Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów. (Mt 22,8; Łk 7,30; Dz 3,26; Dz 4,13; Dz 9,15; Dz 11,18; Dz 13,5; Dz 18,6; Dz 22,21; Dz 28,28; Rz 1,16; Rz 11,11)47Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś był dla zbawienia aż po krańce ziemi.[26] (Łk 2,32)48Poganie, słysząc to, cieszyli się i chwalili Słowo Pana, i uwierzyli wszyscy, ilu ich było usposobionych[27] do życia wiecznego – (Mt 8,9; Mt 28,16; Łk 7,8; Dz 4,28; Dz 11,18; Dz 15,2; Dz 18,2; Dz 22,10; Dz 28,23; Rz 8,29; Rz 8,30; Rz 13,1; 1 Kor 2,7; 1 Kor 16,15; Ef 1,5; Ef 1,11)49rozchodziło się zaś Słowo Pana po całej krainie.50Żydzi zaś podburzyli pobożne wpływowe kobiety oraz główne osoby w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wypędzili ich ze swoich granic. (Mt 27,20; Mk 15,43; Dz 13,43; Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 17,4; Dz 17,12; 2 Kor 11,25; 2 Kor 11,26; 1 Tes 2,15; 2 Tm 3,11)51Oni zaś otrząsnęli proch ze swoich nóg przeciw nim i poszli do Ikonium.[28] (Mt 10,14; Mk 6,11; Łk 9,5; Łk 10,11; Dz 14,1; Dz 14,21; Dz 18,6)52Uczniowie zaś pozostawali pełni radości i Ducha Świętego. (Mt 5,12; Dz 4,31; Dz 9,31; Dz 12,24)