1Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria Jakubowa i Salome nakupiły pachnideł, aby pójść i namaścić Go.[1] (Mt 26,12; Mt 28,1; Mk 15,40; Mk 15,47; Mk 16,9; Łk 23,56; Łk 24,1)2I bardzo wcześnie rano, pierwszego dnia tygodnia, przyszły do grobowca o wschodzie słońca.[2]3A mówiły między sobą: Kto odsunie nam kamień od wejścia do grobowca? (Mk 15,46)4Podniosły jednak wzrok i zobaczyły, że kamień jest odsunięty, a był bardzo duży. (Mt 27,60)5Gdy weszły do grobowca, zobaczyły młodzieńca siedzącego po prawej stronie i ubranego w białą szatę – i ogarnęło je wielkie zdumienie.6On zaś powiedział do nich: Nie dziwcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego. Został wzbudzony, nie ma Go tu, oto miejsce, gdzie Go położono. (Mk 1,24)7Ale idźcie i powiedzcie Jego uczniom oraz Piotrowi, że wyprzedza was do Galilei; tam Go zobaczycie, jak wam powiedział. (Mk 14,28)8Wyszły zatem i uciekły od grobowca, zaczęło je bowiem ogarniać drżenie i uniesienie, a ponieważ nie opuszczał ich lęk, nic nikomu nie powiedziały.[3] Wszystko zaś, co im przykazano, zwięźle opowiedziały[4] tym, [którzy zebrali się] wokół Piotra. A potem również sam Jezus rozesłał przez nich na wschód i na zachód święte i niezniszczalne poselstwo wiecznego zbawienia. Amen.
Krótsze zakończenie Ewangelii wg Marka Dłuższe zakończenie Ewangelii wg Marka
9Gdy [Jezus] powstał z martwych wczesnym rankiem, pierwszego dnia tygodnia,[5] ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której niegdyś wypędził siedem demonów. (Mt 28,9; Łk 8,2)10Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy z Nim byli, smutnym i płaczącym. (Mt 28,10)11Lecz oni, gdy usłyszeli, że żyje i że był przez nią widziany, nie uwierzyli. (Łk 24,11)12Potem, w innej postaci, ukazał się dwóm spośród nich, gdy szli do wsi. (Łk 24,13)13Wrócili oni i opowiedzieli pozostałym, ale i tym nie uwierzyli.14Później zaś ukazał się im jedenastu, gdy spoczywali [przy stole], i ostro zganił ich niewiarę oraz zatwardziałość serca, ponieważ nie uwierzyli tym, którzy Go widzieli wzbudzonego z martwych.[6] (Mk 10,5; Mk 16,8; Łk 24,41; 1 Kor 15,5)15Powiedział im też: Wyruszcie na cały świat i ogłoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu.[7] (Mt 28,19; Mk 14,9; Dz 1,8; Rz 8,19; Rz 10,18; Kol 1,6; Kol 1,20; Kol 1,23)16Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, będzie zbawiony, kto zaś nie uwierzy, będzie potępiony. (Dz 2,38; Dz 8,12; Dz 8,36; Dz 16,31; Rz 10,9)17Tym natomiast, którzy uwierzyli, towarzyszyć będą takie znaki: w moim imieniu będą wyganiać demony, będą mówić nowymi językami, (Łk 10,17; Dz 2,4; Dz 10,46; Dz 16,18; Dz 19,6; 1 Kor 12,10; 1 Kor 12,28; 1 Kor 12,30)18w swoje ręce brać będą węże, a gdyby wypili coś trującego, na pewno im nie zaszkodzi; na niedomagających będą kłaść ręce, a ci [znów] będą mieć się dobrze. (Mk 5,23; Mk 6,5; Łk 10,19; Dz 5,15; Dz 28,3; Dz 28,8; Jk 5,14)19Po tym więc, jak Pan Jezus im to powiedział, został uniesiony do nieba i usiadł po prawicy Boga. (Łk 24,51; Dz 1,11; Dz 7,55; Rz 8,34; Ef 1,20; Kol 3,1; Hbr 1,3; Hbr 8,1; Hbr 10,12; Hbr 12,2; 1 P 3,22)20Oni zaś odeszli i głosili wszędzie, podczas gdy Pan współdziałał [z nimi] i potwierdzał Słowo towarzyszącymi [mu] znakami. (Dz 5,12; Dz 14,3; 1 Kor 3,9; Hbr 2,4)