Gestalte mit uns ERF Bibleserver. Einfach an unserer Umfrage teilnehmen und gewinnen. Jetzt teilnehmen
Deine Anregungen und Wünsche bei der Weiterentwicklung von ERF Bibleserver sind uns wichtig! Einfach an unserer Umfrage teilnehmen und gewinnen. Jetzt teilnehmen
Twoja przeglądarka jest nieaktualna. Jeśli ERF Bibleserver działa bardzo wolno, zaktualizuj swoją przeglądarkę.
4Oni zatem, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji,[12] stamtąd natomiast odpłynęli na Cypr, (Dz 4,36; Dz 15,39)5a gdy znaleźli się w Salaminie, głosili Słowo Boga w synagogach Żydów; mieli też Jana [jako] pomocnika. (Mk 6,2; Łk 4,15; Dz 13,14; Dz 13,26; Dz 13,46; Dz 19,22)6Po przejściu całej wyspy aż do Pafos[13] spotkali pewnego mężczyznę, maga,[14] fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus,[15] (Mt 2,1; Mt 2,7; Mt 2,10; Mt 7,15; Dz 8,9; Dz 8,11)7który był z prokonsulem[16] Sergiuszem Pawłem, rozumnym człowiekiem. Ten przywołał Barnabę oraz Saula i pragnął posłuchać Słowa Bożego. (Dz 18,12; Dz 19,38)8Jednak Elimas,[17] mag – tak bowiem tłumaczone jest jego imię – zaczął im się przeciwstawiać, starając się odwieść prokonsula od wiary. (2 Tm 3,8)9Saul zaś, albo też Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego (Łk 1,15)10i powiedział: Pełny wszelkiego oszustwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana? (Mt 13,38; 1 J 3,8; 1 J 3,10)11A oto teraz ręka Pana na tobie, i będziesz ślepy, i nie będziesz oglądał słońca – do czasu. Natychmiast też ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokół, szukał, kto by go poprowadził za rękę. (Dz 9,8; Dz 22,11)12Wtedy prokonsul zobaczył, co się stało, i uwierzył, zdumiony nauką Pana.
Wydarzenia w Antiochii Pizydyjskiej
13Po odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge[18] w Pamfilii;[19] Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy. (Dz 2,10; Dz 12,25; Dz 13,5; Dz 14,24; Dz 15,38)14Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej,[20] w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli. (Dz 13,5; Dz 13,42; Dz 13,44; Dz 14,21; Dz 16,13)15A po odczytaniu Prawa i Proroków[21] przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jakieś słowo zachęty do ludu – mówcie. (Mt 5,17; Mt 7,12; Mk 5,22; Łk 16,16; Dz 13,27; Dz 15,21)16Wówczas powstał[22] Paweł, dał znak ręką i powiedział: Mężowie izraelscy i wy, którzy boicie się Boga, posłuchajcie! (Łk 4,20; Dz 10,2; Dz 10,22; Dz 10,35; Dz 12,17; Dz 13,26; Dz 19,33; Dz 21,40)17Bóg tego ludu Izraela wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i z podniesionym ramieniem wyprowadził go z niej, (Dz 7,17)18i przez około czterdzieści lat znosił ich cierpliwie na pustyni; (Dz 7,36)19a po wytępieniu siedmiu narodów z ziemi kananejskiej, dał im ich ziemię w dziedzictwo (Dz 7,45)20na około czterysta pięćdziesiąt lat. Potem też dał im sędziów, aż do proroka Samuela. (Dz 3,24)21Następnie zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z pokolenia Beniamina – [na] lat czterdzieści.22A gdy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, któremu też wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca, który wykona całą moją wolę. (Dz 13,36)23Z jego nasienia Bóg, według obietnicy, wywiódł Izraelowi Zbawcę Jezusa, (Łk 2,11; Dz 2,30; Rz 1,3; Rz 11,26)24przed którego przyjściem Jan głosił chrzest opamiętania całemu ludowi Izraela. (Mt 3,1; Mt 3,6; Mk 1,4; Łk 3,3; Dz 19,4)25A przy końcu swego biegu Jan mówił: Za kogo mnie uważacie? To nie jestem ja, ale oto za mną idzie Ten, którego sandałów u stóp nie jestem godzien rozwiązać. (Mt 3,11; Mk 1,7; Łk 3,16)26Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci wśród nas, którzy się boicie Boga, nam zostało posłane słowo tego zbawienia. (Dz 10,2; Dz 13,16; Dz 13,46)27Mieszkający w Jerozolimie bowiem i ich przełożeni nie rozpoznali Go i przez skazanie Go wypełnili głosy proroków czytane w każdy szabat; (Dz 3,17; Dz 13,15; 1 Kor 2,8)28choć nie znaleźli nic, czym zasłużyłby na śmierć, zażądali od Piłata, aby został zgładzony. (Mt 26,60; Mt 27,22; Mk 14,55; Mk 15,13; Mk 15,14; Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,21; Łk 23,22; Łk 23,23; Dz 3,13)29A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli [Go] z drzewa i złożyli w grobowcu. (Mt 27,59; Mk 15,46; Łk 23,53; Dz 5,30)30Bóg jednak wzbudził Go z martwych. (Dz 2,24; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 5,30; Dz 10,40; Dz 13,33; Dz 17,31)31On też przez wiele dni był oglądany przez tych, którzy razem z Nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są Jego świadkami wobec ludu. (Mt 28,17; Mk 16,9; Mk 16,12; Mk 16,14; Łk 24,15; Łk 24,48; Dz 1,3; Dz 1,8; Dz 1,11; Dz 2,7; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 5,32; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 22,15; 1 Kor 15,5)32I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom, (Dz 13,23; Dz 26,6)33że Bóg wypełnił ją względem nas, ich dzieci, przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim:[23] Jesteś moim Synem, Ja cię dziś zrodziłem. (Mt 3,17; Mt 17,5; Hbr 1,5; Hbr 5,5)34A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie uległ skażeniu, powiedział w ten sposób: Dam wam świętości Dawida, godne zaufania. (Rz 6,9; Rz 8,11)35Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz Twojemu świętemu oglądać skażenia. (Dz 2,27; Dz 2,31)36Dawid bowiem, gdy oddał usługi własnemu pokoleniu, zgodnie z Bożym planem zasnął i został przyłączony do swoich ojców, oglądał więc skażenie – (Dz 2,29; Dz 13,22)37Ten jednak, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia. (Dz 2,24; Dz 17,31)38Niech wam zatem wiadome będzie, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane jest wam odpuszczenie grzechów, (Łk 24,47; Dz 5,31; Dz 10,43)39i to wszystkich, co do których nie byliście w stanie być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza; w Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.[24] (Dz 10,43; Rz 2,13; Rz 3,28; Rz 4,25; Rz 6,7; Rz 10,4; Ga 2,16; Ga 3,8; Ga 3,11; Hbr 9,9)40Uważajcie zatem, aby nie przyszło to, co zostało powiedziane u proroków:41Spójrzcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu na pewno nie uwierzylibyście, jeśliby wam ktoś o nim opowiadał.42A gdy wychodzili, zachęcano ich, aby w następny szabat opowiedzieli im o tych sprawach.43Po opuszczeniu zaś synagogi wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej. (Dz 6,5; Dz 11,23; Dz 14,22; Ga 5,4; Hbr 12,15; 1 P 5,12)44A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, aby słuchać Słowa Pana.[25]45Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością, i bluźniąc, zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił Paweł. (Dz 5,17; Dz 13,50; Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 18,12; Dz 19,9; Dz 20,3; Dz 21,27; Dz 23,12; Dz 23,20; 1 Tes 2,16; Jud 1,10)46Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów. (Mt 22,8; Łk 7,30; Dz 3,26; Dz 4,13; Dz 9,15; Dz 11,18; Dz 13,5; Dz 18,6; Dz 22,21; Dz 28,28; Rz 1,16; Rz 11,11)47Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś był dla zbawienia aż po krańce ziemi.[26] (Łk 2,32)48Poganie, słysząc to, cieszyli się i chwalili Słowo Pana, i uwierzyli wszyscy, ilu ich było usposobionych[27] do życia wiecznego – (Mt 8,9; Mt 28,16; Łk 7,8; Dz 4,28; Dz 11,18; Dz 15,2; Dz 18,2; Dz 22,10; Dz 28,23; Rz 8,29; Rz 8,30; Rz 13,1; 1 Kor 2,7; 1 Kor 16,15; Ef 1,5; Ef 1,11)49rozchodziło się zaś Słowo Pana po całej krainie.50Żydzi zaś podburzyli pobożne wpływowe kobiety oraz główne osoby w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wypędzili ich ze swoich granic. (Mt 27,20; Mk 15,43; Dz 13,43; Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 17,4; Dz 17,12; 2 Kor 11,25; 2 Kor 11,26; 1 Tes 2,15; 2 Tm 3,11)51Oni zaś otrząsnęli proch ze swoich nóg przeciw nim i poszli do Ikonium.[28] (Mt 10,14; Mk 6,11; Łk 9,5; Łk 10,11; Dz 14,1; Dz 14,21; Dz 18,6)52Uczniowie zaś pozostawali pełni radości i Ducha Świętego. (Mt 5,12; Dz 4,31; Dz 9,31; Dz 12,24)