Hebrajczyków 1Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)od Ewangeliczny Instytut BiblijnySyn najważniejszym objawieniem Boga1 Różnorodnie i wielorako[1] Bóg, który przemawiał[2] dawniej do ojców przez proroków,[3] (Dz 3,21; Rz 8,17; Kol 1,15; Kol 1,16; Kol 1,17; Hbr 1,4; Hbr 1,8; Hbr 1,10; Hbr 1,13; Hbr 2,2; Hbr 2,3; Hbr 2,9; Hbr 3,1; 1 P 1,10; 2 P 1,21)(Dz 3,21; Rz 8,17; Kol 1,15; Kol 1,16; Kol 1,17; Hbr 1,4; Hbr 1,8; Hbr 1,10; Hbr 1,13; Hbr 2,2; Hbr 2,3; Hbr 2,9; Hbr 3,1; 1 P 1,10; 2 P 1,21) 2 w tych ostatnich dniach[4] przemówił do nas przez Syna,[5] którego ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni.[6] (Mt 3,17; Mt 11,27; Mt 17,5; Mt 21,38; Mt 28,18; Mk 12,6; Dz 2,17; 1 Kor 8,6; 1 Kor 10,11; Kol 1,15; Kol 1,16; 1 Tm 1,17; 1 Tm 4,1; Hbr 1,8; Hbr 9,26; Hbr 11,3; 1 P 1,20; 1 J 2,18)(Mt 3,17; Mt 11,27; Mt 17,5; Mt 21,38; Mt 28,18; Mk 12,6; Dz 2,17; 1 Kor 8,6; 1 Kor 10,11; Kol 1,15; Kol 1,16; 1 Tm 1,17; 1 Tm 4,1; Hbr 1,8; Hbr 9,26; Hbr 11,3; 1 P 1,20; 1 J 2,18) 3 On, będąc odblaskiem[7] chwały i odbiciem[8] Jego Istoty,[9] podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach (Mt 22,44; Mk 16,19; Łk 15,12; Dz 2,34; 2 Kor 3,18; 2 Kor 4,4; 2 Kor 4,6; Ef 1,20; Kol 1,15; Kol 3,1; Hbr 3,14; Hbr 8,1; Hbr 9,14; Hbr 10,12; Hbr 11,1; Hbr 12,2)(Mt 22,44; Mk 16,19; Łk 15,12; Dz 2,34; 2 Kor 3,18; 2 Kor 4,4; 2 Kor 4,6; Ef 1,20; Kol 1,15; Kol 3,1; Hbr 3,14; Hbr 8,1; Hbr 9,14; Hbr 10,12; Hbr 11,1; Hbr 12,2) 4 i stał się o tyle ważniejszym od aniołów, o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię.[10] (Ef 1,21; Flp 2,9; Hbr 2,5; 1 P 3,22; Ap 19,10; Ap 22,8)(Ef 1,21; Flp 2,9; Hbr 2,5; 1 P 3,22; Ap 19,10; Ap 22,8) 5 Do którego bowiem z aniołów [Bóg] kiedykolwiek powiedział: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem?[11] I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem? (Dz 13,33; Rz 1,4; Hbr 5,5)(Dz 13,33; Rz 1,4; Hbr 5,5) 6 A gdy znowu wprowadza Pierworodnego[12] na świat,[13] mówi: Niech Jemu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży. (Mt 28,10; Rz 8,18; Rz 8,29; Kol 1,18)(Mt 28,10; Rz 8,18; Rz 8,29; Kol 1,18) 7 O aniołach wprawdzie powiedziano: On swych aniołów czyni wichrami,[14] a swych podwładnych płomieniami ognia; 8 lecz o Synu: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem prawości berło Twojego Królestwa. (Łk 1,32; Łk 1,33)(Łk 1,32; Łk 1,33) 9 Uochałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawie, dlatego Twój Bóg namaścił Cię, o Boże, olejkiem radości jak żadnego z twoich towarzyszy.[15] (Hbr 3,14)(Hbr 3,14) 10 Oraz: Ty, Panie, na początku posadowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem Twoich rąk; 11 one przeminą, a Ty pozostaniesz, wszystkie jak szata ulegną zużyciu, (Ap 21,1)(Ap 21,1) 12 jak płaszcz je zwiniesz, jak okrycie – i doznają przemiany; lecz Ty jesteś ten sam i nie skończą się Twoje lata.[16] (Hbr 13,8)(Hbr 13,8) 13 Do którego z aniołów powiedział też kiedykolwiek: Usiądź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół jako podnóżek dla Twoich stóp?[17] (Mt 22,44; Mk 12,36; Mk 16,19; Łk 20,42; Dz 2,34; 1 Kor 15,25; Ef 1,20; Hbr 1,3; Hbr 3,13; Hbr 5,6; Hbr 5,10; Hbr 6,20; Hbr 7,3; Hbr 7,11; Hbr 7,17; Hbr 7,21; Hbr 8,1; Hbr 10,12; Hbr 12,2)(Mt 22,44; Mk 12,36; Mk 16,19; Łk 20,42; Dz 2,34; 1 Kor 15,25; Ef 1,20; Hbr 1,3; Hbr 3,13; Hbr 5,6; Hbr 5,10; Hbr 6,20; Hbr 7,3; Hbr 7,11; Hbr 7,17; Hbr 7,21; Hbr 8,1; Hbr 10,12; Hbr 12,2) 14 Czy nie są oni wszyscy służebnymi duchami,[18] posyłanymi do posługi tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?[19] (Mt 18,10; Mt 25,34; Łk 1,26; Dz 7,38; Dz 7,53; Dz 10,3; Dz 12,7; Dz 12,15; Dz 27,23; Rz 11,14; Ga 3,19; Hbr 2,3; Hbr 5,9; Hbr 9,28)(Mt 18,10; Mt 25,34; Łk 1,26; Dz 7,38; Dz 7,53; Dz 10,3; Dz 12,7; Dz 12,15; Dz 27,23; Rz 11,14; Ga 3,19; Hbr 2,3; Hbr 5,9; Hbr 9,28)