Dzieje Apostolskie 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Działalność Kościoła w Antiochii

1 Byli zaś w Antiochii,^[1] w tamtejszym zgromadzeniu, prorokami i nauczycielami: Barnaba, Symeon,^[2] zwany Niger,^[3] Lucjusz^[4] Cyrenejczyk i Manaen,^[5] wychowywany razem^[6] z tetrarchą^[7] Herodem,^[8] oraz Saul.^[9] (Rdz 29,33; Łk 3,1; Dz 5,11; Dz 11,22; Dz 11,24; Dz 11,25; Dz 11,26; Dz 11,27; Dz 14,23; Dz 15,32; Ef 4,11; 2 P 1,1)

Rdz 29,33Łk 3,1Dz 5,11Dz 11,22Dz 11,24Dz 11,25Dz 11,26Dz 11,27Dz 14,23Dz 15,32Ef 4,112 P 1,1

2 Gdy tak służyli Panu^[10] i pościli,^[11] Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi już Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich sobie powołałem. (Dz 8,29; Dz 9,15; Dz 10,19; Dz 16,6; Dz 20,28; Dz 22,21; Rz 1,1; Ga 1,15; 1 Tm 2,7; 2 Tm 1,11)

Dz 8,29Dz 9,15Dz 10,19Dz 16,6Dz 20,28Dz 22,21Rz 1,1Ga 1,151 Tm 2,72 Tm 1,11

3 Wtedy, po [zakończeniu] postu i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich. (Dz 6,6; Dz 14,23; 1 Tm 4,14; 1 Tm 5,22)

Dz 6,6Dz 14,231 Tm 4,141 Tm 5,22

PIERWSZA PODRÓŻ MISYJNA Wydarzenia na Cyprze

4 Oni zatem, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji,^[12] stamtąd natomiast odpłynęli na Cypr, (Dz 4,36; Dz 15,39) 5 a gdy znaleźli się w Salaminie, głosili Słowo Boga w synagogach Żydów; mieli też Jana [jako] pomocnika. (Mk 6,2; Łk 4,15; Dz 13,14; Dz 13,26; Dz 13,46; Dz 19,22)

Mk 6,2Łk 4,15Dz 13,14Dz 13,26Dz 13,46Dz 19,22

6 Po przejściu całej wyspy aż do Pafos^[13] spotkali pewnego mężczyznę, maga,^[14] fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus,^[15] (Wj 7,11; Mt 2,1; Mt 2,7; Mt 2,10; Mt 7,15; Dz 8,9; Dz 8,11)

Wj 7,11Mt 2,1Mt 2,7Mt 2,10Mt 7,15Dz 8,9Dz 8,11

7 który był z prokonsulem^[16] Sergiuszem Pawłem, rozumnym człowiekiem. Ten przywołał Barnabę oraz Saula i pragnął posłuchać Słowa Bożego. (Dz 18,12; Dz 19,38) 8 Jednak Elimas,^[17] mag – tak bowiem tłumaczone jest jego imię – zaczął im się przeciwstawiać, starając się odwieść prokonsula od wiary. (Iz 30,11; 2 Tm 3,8) 9 Saul zaś, albo też Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego (Łk 1,15) 10 i powiedział: Pełny wszelkiego oszustwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana? (Przyp 10,9; Oz 14,9; Mt 13,38; Jan 8,44; 1 J 3,8; 1 J 3,10)

Przyp 10,9Oz 14,9Mt 13,38Jan 8,441 J 3,81 J 3,10

11 A oto teraz ręka Pana na tobie, i będziesz ślepy, i nie będziesz oglądał słońca – do czasu. Natychmiast też ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokół, szukał, kto by go poprowadził za rękę. (Rdz 19,11; Wj 9,3; Ps 32,4; Dz 9,8; Dz 22,11)

Rdz 19,11Wj 9,3Ps 32,4Dz 9,8Dz 22,11

12 Wtedy prokonsul zobaczył, co się stało, i uwierzył, zdumiony nauką Pana.

Wydarzenia w Antiochii Pizydyjskiej

13 Po odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge^[18] w Pamfilii;^[19] Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy. (Dz 2,10; Dz 12,25; Dz 13,5; Dz 14,24; Dz 15,38)

Dz 2,10Dz 12,25Dz 13,5Dz 14,24Dz 15,38

14 Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej,^[20] w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli. (Dz 13,5; Dz 13,42; Dz 13,44; Dz 14,21; Dz 16,13)

Dz 13,5Dz 13,42Dz 13,44Dz 14,21Dz 16,13

15 A po odczytaniu Prawa i Proroków^[21] przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jakieś słowo zachęty do ludu – mówcie. (Mt 5,17; Mt 7,12; Mk 5,22; Łk 16,16; Dz 13,27; Dz 15,21)

Mt 5,17Mt 7,12Mk 5,22Łk 16,16Dz 13,27Dz 15,21

16 Wówczas powstał^[22] Paweł, dał znak ręką i powiedział: Mężowie izraelscy i wy, którzy boicie się Boga, posłuchajcie! (Łk 4,20; Dz 10,2; Dz 10,22; Dz 10,35; Dz 12,17; Dz 13,26; Dz 19,33; Dz 21,40)

Łk 4,20Dz 10,2Dz 10,22Dz 10,35Dz 12,17Dz 13,26Dz 19,33Dz 21,40

17 Bóg tego ludu Izraela wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i z podniesionym ramieniem wyprowadził go z niej, (Wj 6,1; Wj 6,6; Wj 12,51; Wj 14,8; Pwt 7,6; Ps 105,23; Dz 7,17)

Wj 6,1Wj 6,6Wj 12,51Wj 14,8Pwt 7,6Ps 105,23Dz 7,17

18 i przez około czterdzieści lat znosił ich cierpliwie na pustyni; (Wj 16,35; Lb 14,34; Pwt 1,31; Dz 7,36)

Wj 16,35Lb 14,34Pwt 1,31Dz 7,36

19 a po wytępieniu siedmiu narodów z ziemi kananejskiej, dał im ich ziemię w dziedzictwo (Pwt 7,1; Joz 14,1; Ps 78,55; Dz 7,45)

Pwt 7,1Joz 14,1Ps 78,55Dz 7,45

20 na około czterysta pięćdziesiąt lat. Potem też dał im sędziów, aż do proroka Samuela. (Sdz 2,16; Sdz 2,18; 1 Sm 3,20; Dz 3,24)

Sdz 2,16Sdz 2,181 Sm 3,20Dz 3,24

21 Następnie zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z pokolenia Beniamina – [na] lat czterdzieści. (1 Sm 8,5; 1 Sm 8,19; 1 Sm 9,1; 1 Sm 10,20; 1 Sm 10,24; 1 Sm 11,15)

1 Sm 8,51 Sm 8,191 Sm 9,11 Sm 10,201 Sm 10,241 Sm 11,15

22 A gdy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, któremu też wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca, który wykona całą moją wolę. (1 Sm 13,14; 1 Sm 16,12; 2 Sm 2,4; 2 Sm 5,3; Ps 89,21; Iz 44,28; Oz 13,11; Dz 13,36)

1 Sm 13,141 Sm 16,122 Sm 2,42 Sm 5,3Ps 89,21Iz 44,28Oz 13,11Dz 13,36

23 Z jego nasienia Bóg, według obietnicy, wywiódł Izraelowi Zbawcę Jezusa, (2 Sm 7,12; Ps 132,11; Iz 11,1; Łk 2,11; Dz 2,30; Rz 1,3; Rz 11,26)

2 Sm 7,12Ps 132,11Iz 11,1Łk 2,11Dz 2,30Rz 1,3Rz 11,26

24 przed którego przyjściem Jan głosił chrzest opamiętania całemu ludowi Izraela. (Mt 3,1; Mt 3,6; Mk 1,4; Łk 3,3; Dz 19,4)

Mt 3,1Mt 3,6Mk 1,4Łk 3,3Dz 19,4

25 A przy końcu swego biegu Jan mówił: Za kogo mnie uważacie? To nie jestem ja, ale oto za mną idzie Ten, którego sandałów u stóp nie jestem godzien rozwiązać. (Mt 3,11; Mk 1,7; Łk 3,16; Jan 1,20; Jan 1,27)

Mt 3,11Mk 1,7Łk 3,16Jan 1,20Jan 1,27

26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci wśród nas, którzy się boicie Boga, nam zostało posłane słowo tego zbawienia. (Dz 10,2; Dz 13,16; Dz 13,46)

Dz 10,2Dz 13,16Dz 13,46

27 Mieszkający w Jerozolimie bowiem i ich przełożeni nie rozpoznali Go i przez skazanie Go wypełnili głosy proroków czytane w każdy szabat; (Jan 16,3; Dz 3,17; Dz 13,15; 1 Kor 2,8)

Jan 16,3Dz 3,17Dz 13,151 Kor 2,8

28 choć nie znaleźli nic, czym zasłużyłby na śmierć, zażądali od Piłata, aby został zgładzony. (Mt 26,60; Mt 27,22; Mk 14,55; Mk 15,13; Mk 15,14; Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,21; Łk 23,22; Łk 23,23; Jan 18,38; Jan 19,4; Jan 19,6; Jan 19,15; Dz 3,13)

Mt 26,60Mt 27,22Mk 14,55Mk 15,13Mk 15,14Łk 23,4Łk 23,14Łk 23,21Łk 23,22Łk 23,23Jan 18,38Jan 19,4Jan 19,6Jan 19,15Dz 3,13

29 A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli [Go] z drzewa i złożyli w grobowcu. (Mt 27,59; Mk 15,46; Łk 23,53; Jan 19,38; Jan 19,41; Dz 5,30)

Mt 27,59Mk 15,46Łk 23,53Jan 19,38Jan 19,41Dz 5,30

30 Bóg jednak wzbudził Go z martwych. (Dz 2,24; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 5,30; Dz 10,40; Dz 13,33; Dz 17,31)

Dz 2,24Dz 2,32Dz 3,15Dz 4,10Dz 5,30Dz 10,40Dz 13,33Dz 17,31

31 On też przez wiele dni był oglądany przez tych, którzy razem z Nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są Jego świadkami wobec ludu. (Mt 28,17; Mk 16,9; Mk 16,12; Mk 16,14; Łk 24,15; Łk 24,48; Dz 1,3; Dz 1,8; Dz 1,11; Dz 2,7; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 5,32; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 22,15; 1 Kor 15,5)

Mt 28,17Mk 16,9Mk 16,12Mk 16,14Łk 24,15Łk 24,48Dz 1,3Dz 1,8Dz 1,11Dz 2,7Dz 2,32Dz 3,15Dz 5,32Dz 10,39Dz 10,41Dz 22,151 Kor 15,5

32 I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom, (Dz 13,23; Dz 26,6) 33 że Bóg wypełnił ją względem nas, ich dzieci, przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim:^[23] Jesteś moim Synem, Ja cię dziś zrodziłem. (Ps 1,1; Ps 2,7; Mt 3,17; Mt 17,5; Hbr 1,5; Hbr 5,5)

Ps 1,1Ps 2,7Mt 3,17Mt 17,5Hbr 1,5Hbr 5,5

34 A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie uległ skażeniu, powiedział w ten sposób: Dam wam świętości Dawida, godne zaufania. (Iz 55,3; Rz 6,9; Rz 8,11) 35 Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz Twojemu świętemu oglądać skażenia. (Ps 16,10; Dz 2,27; Dz 2,31)

Ps 16,10Dz 2,27Dz 2,31

36 Dawid bowiem, gdy oddał usługi własnemu pokoleniu, zgodnie z Bożym planem zasnął i został przyłączony do swoich ojców, oglądał więc skażenie – (2 Sm 7,12; 1 Krl 2,10; Dz 2,29; Dz 13,22)

2 Sm 7,121 Krl 2,10Dz 2,29Dz 13,22

37 Ten jednak, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia. (Dz 2,24; Dz 17,31) 38 Niech wam zatem wiadome będzie, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane jest wam odpuszczenie grzechów, (Łk 24,47; Dz 5,31; Dz 10,43)

Łk 24,47Dz 5,31Dz 10,43

39 i to wszystkich, co do których nie byliście w stanie być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza; w Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.^[24] (Iz 53,11; Jan 3,15; Dz 10,43; Rz 2,13; Rz 3,28; Rz 4,25; Rz 6,7; Rz 10,4; Ga 2,16; Ga 3,8; Ga 3,11; Hbr 9,9)

Iz 53,11Jan 3,15Dz 10,43Rz 2,13Rz 3,28Rz 4,25Rz 6,7Rz 10,4Ga 2,16Ga 3,8Ga 3,11Hbr 9,9

40 Uważajcie zatem, aby nie przyszło to, co zostało powiedziane u proroków: (Ha 1,5) 41 Spójrzcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu na pewno nie uwierzylibyście, jeśliby wam ktoś o nim opowiadał. (Iz 29,14) 42 A gdy wychodzili, zachęcano ich, aby w następny szabat opowiedzieli im o tych sprawach. 43 Po opuszczeniu zaś synagogi wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej. (Dz 6,5; Dz 11,23; Dz 14,22; Ga 5,4; Hbr 12,15; 1 P 5,12)

Dz 6,5Dz 11,23Dz 14,22Ga 5,4Hbr 12,151 P 5,12

44 A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, aby słuchać Słowa Pana.^[25] 45 Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością, i bluźniąc, zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił Paweł. (Dz 5,17; Dz 13,50; Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 18,12; Dz 19,9; Dz 20,3; Dz 21,27; Dz 23,12; Dz 23,20; 1 Tes 2,16; Jud 1,10)

Dz 5,17Dz 13,50Dz 14,2Dz 14,19Dz 18,12Dz 19,9Dz 20,3Dz 21,27Dz 23,12Dz 23,201 Tes 2,16Jud 1,10

46 Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów. (Mt 22,8; Łk 7,30; Dz 3,26; Dz 4,13; Dz 9,15; Dz 11,18; Dz 13,5; Dz 18,6; Dz 22,21; Dz 28,28; Rz 1,16; Rz 11,11)

Mt 22,8Łk 7,30Dz 3,26Dz 4,13Dz 9,15Dz 11,18Dz 13,5Dz 18,6Dz 22,21Dz 28,28Rz 1,16Rz 11,11

47 Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś był dla zbawienia aż po krańce ziemi.^[26] (Iz 42,6; Iz 49,6; Łk 2,32; Jan 8,12)

Iz 42,6Iz 49,6Łk 2,32Jan 8,12

48 Poganie, słysząc to, cieszyli się i chwalili Słowo Pana, i uwierzyli wszyscy, ilu ich było usposobionych^[27] do życia wiecznego – (Mt 8,9; Mt 28,16; Łk 7,8; Jan 3,15; Jan 3,36; Dz 4,28; Dz 11,18; Dz 15,2; Dz 18,2; Dz 22,10; Dz 28,23; Rz 8,29; Rz 8,30; Rz 13,1; 1 Kor 2,7; 1 Kor 16,15; Ef 1,5; Ef 1,11)

Mt 8,9Mt 28,16Łk 7,8Jan 3,15Jan 3,36Dz 4,28Dz 11,18Dz 15,2Dz 18,2Dz 22,10Dz 28,23Rz 8,29Rz 8,30Rz 13,11 Kor 2,71 Kor 16,15Ef 1,5Ef 1,11

49 rozchodziło się zaś Słowo Pana po całej krainie. 50 Żydzi zaś podburzyli pobożne wpływowe kobiety oraz główne osoby w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wypędzili ich ze swoich granic. (Mt 27,20; Mk 15,43; Dz 13,43; Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 17,4; Dz 17,12; 2 Kor 11,25; 2 Kor 11,26; 1 Tes 2,15; 2 Tm 3,11)

Mt 27,20Mk 15,43Dz 13,43Dz 14,2Dz 14,19Dz 17,4Dz 17,122 Kor 11,252 Kor 11,261 Tes 2,152 Tm 3,11

51 Oni zaś otrząsnęli proch ze swoich nóg przeciw nim i poszli do Ikonium.^[28] (Mt 10,14; Mk 6,11; Łk 9,5; Łk 10,11; Dz 14,1; Dz 14,21; Dz 18,6)

Mt 10,14Mk 6,11Łk 9,5Łk 10,11Dz 14,1Dz 14,21Dz 18,6

52 Uczniowie zaś pozostawali pełni radości i Ducha Świętego. (Mt 5,12; Dz 4,31; Dz 9,31; Dz 12,24)

Mt 5,12Dz 4,31Dz 9,31Dz 12,24