Łukasza 4

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Czas próby

1 Jezus zaś, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i był prowadzony w Duchu po pustkowiu, (Ez 7,1; Ez 11,1; Mt 4,1; Mk 1,12; Łk 1,15; Łk 1,35; Łk 2,27; Łk 3,16; Łk 4,14; Łk 4,18; Łk 10,21; Dz 8,39) 

2 przez czterdzieści dni poddawany próbie przez diabła. W tych dniach nic nie jadł, a gdy się one dopełniły, był głodny. (Rdz 3,4; Wj 34,28; Pwt 9,9; 1 Krl 19,8; Job 1,9; Za 3,1; Mt 13,19; Mt 13,39; Mt 26,37; Mk 14,33; Łk 12,50; Łk 22,37; Łk 22,44; Jan 8,44; Jan 19,30; Hbr 4,15; 1 P 5,8) 

3 Diabeł zaś powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga, powiedz temu kamieniowi, aby stał się chlebem. (Rdz 3,1; Mt 4,3) 

4 A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie. (Pwt 8,3) 

5 Potem wyprowadził Go diabeł na górę i w jednej chwili pokazał Mu wszystkie królestwa [zamieszkanego] świata. (Mt 5,8; Mt 16,26; Łk 2,1) 

6 I powiedział diabeł do Niego: Tobie dam całą tę władzę i chwałę ich, gdyż mnie została przekazana i daję ją, komu chcę. (Mt 28,18; Łk 10,18; Łk 22,53; Łk 23,7; Jan 12,31; Jan 14,30; Dz 26,18; Ef 2,2; 1 J 5,19; Ap 13,2; Ap 13,7) 

7 Jeśli więc Ty pokłonisz się przede mną, cała [ona] będzie Twoja. 

8 A Jezus odpowiedział mu: Napisano: Panu, twojemu Bogu, będziesz się kłaniał i tylko Jemu będziesz służył. (Kpł 26,1; Pwt 5,9; Pwt 6,13; Pwt 10,20) 

9 Następnie zaprowadził Go do Jerozolimy, postawił na szczycie świątyni i powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Boga, rzuć się stąd w dół; 

10 napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli, (Ps 91,11) 

11 oraz: Na rękach będą cię nosić, byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień. (Ps 91,12) 

12 A Jezus odpowiedział mu: Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, twojego Boga. (Pwt 6,16; Iz 7,12; 1 Kor 10,9) 

13 Gdy zaś diabeł zakończył całą [tę] próbę, odstąpił od Niego – do [pewnego] czasu. (Mk 8,33; Łk 11,14; Łk 22,42; Łk 22,53; Jan 8,40; Jan 14,30; Hbr 4,15) 

Jezus w Galilei

14 Potem Jezus w mocy Ducha zawrócił do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. (Mt 4,12; Mt 9,26; Łk 4,1; Łk 4,18; Łk 4,37; Jan 4,43; Dz 10,37) 

15 On zaś, chwalony przez wszystkich, nauczał w ich synagogach. (Mt 4,23; Mt 9,35; Jan 18,20) 

Jezus wzgardzony w Nazarecie

16 Tak przyszedł do Nazaretu, gdzie został wychowany, i w dzień szabatu, według swojego zwyczaju, wszedł do synagogi i powstał, aby czytać. (Mt 2,23; Mt 13,54; Mk 2,27; Mk 6,1; Łk 2,39; Łk 2,51; Łk 4,15; Łk 4,31; Dz 13,14; Dz 13,15; Dz 13,27; Dz 15,21; Dz 17,2; Hbr 4,4) 

17 I podano Mu zwój proroka Izajasza, On zaś rozwinął zwój i odnalazł miejsce, gdzie było napisane: (Łk 3,4) 

18 Duch Pana nade mną, ten, który namaścił mnie po to, abym niósł dobrą nowinę ubogim, posłał mnie, abym ogłosił więźniom wyzwolenie, a niewidzącym ponowne przejrzenie, abym rozbitych odesłał wolnymi, (Kpł 8,12; 1 Sm 16,12; Ps 102,21; Ps 103,6; Ps 146,7; Iz 42,1; Iz 42,7; Iz 49,8; Iz 58,6; Za 9,11; Mt 11,5; Mk 16,15; Łk 1,77; Łk 3,18; Łk 4,1; Łk 4,14; Łk 4,43; Łk 6,20; Łk 7,47; Jan 3,34; Dz 2,38; Dz 5,31; Dz 10,43; Dz 26,18; Rz 6,18; Rz 6,22) 

19 abym ogłosił rok przychylności Pana. (Kpł 25,8; Kpł 25,10; Ps 102,20; Iz 58,6; Iz 61,1; Iz 61,2) 

20 Potem zwinął zwój, oddał go podwładnemu i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego wpatrzone. (Mt 5,1; Łk 5,3; Dz 16,13) 

21 Zaczął więc mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w waszych uszach. (Mt 1,22) 

22 Wszyscy zaś przytakiwali Mu i podziwiali słowa łaski, które padały z Jego ust, a też mówili: Czy ten nie jest synem Józefa? (Mt 7,28; Mt 13,55; Mk 6,2; Łk 3,23; Łk 4,32; Jan 6,42; Jan 6,63; Jan 6,68; Jan 7,15) 

23 Wtedy powiedział do nich: Zapewne powiecie mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tu, w swojej ojczyźnie, tego wszystkiego, co – jak słyszeliśmy – wydarzyło się w Kafarnaum. (Mt 4,13; Mt 11,23; Mt 27,42; Mk 1,21; Mk 2,1; Łk 4,16; Łk 4,31; Łk 23,39) 

24 I dodał: Zapewniam was, żaden prorok nie cieszy się przychylnością w swojej ojczyźnie. (Mt 13,57; Jan 4,44) 

25 Powiem wam też prawdę: Wiele wdów było za dni Eliasza w Izraelu, gdy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód ogarnął całą ziemię, (1 Krl 17,1; 1 Krl 17,18; 1 Krl 18,1; Jk 5,17) 

26 a do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, jak tylko do Sarepty Sydońskiej, do owdowiałej kobiety. (1 Krl 17,8; Mt 11,21; Mt 15,21) 

27 Wielu też było trędowatych w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman – Syryjczyk. (2 Krl 5,1) 

28 Wtedy wszyscy słuchający tych słów w synagodze zostali napełnieni gniewem. (Łk 6,11; Jan 7,23; Dz 7,54) 

29 Powstali więc, wyrzucili Go z miasta i poprowadzili Go aż na krawędź góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. (Lb 15,35; Dz 7,58; Hbr 13,12) 

30 On jednak przeszedł ich środkiem i zaczął się oddalać. (Jan 8,59; Jan 10,39) 

Słowa poparte mocą: Uwolnienie opętanego

31 I zszedł do Kafarnaum, miasta w Galilei, i nauczał ich w szabat. (Mt 4,13; Mt 4,23; Mk 1,21; Mk 6,2; Łk 4,16; Łk 4,23; Łk 7,1; Jan 2,12) 

32 I zdumiewali się Jego nauczaniem, ponieważ Jego Słowo [wypowiadane] było [jak przez posiadającego] władzę. (Mt 7,28; Łk 4,22; Jan 7,46) 

33 A był w synagodze człowiek mający ducha demona nieczystego – i wrzasnął donośnym głosem: (Łk 6,18) 

34 Przestań, co nam i Tobie, Jezusie Nazaretańczyku? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim Ty jesteś, Świętym Bożym! (Mt 8,29; Mk 1,24; Łk 8,28; Dz 19,15; Jk 2,19) 

35 A Jezus skarcił go, mówiąc: Zamilcz i wyjdź z niego! Wtedy demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody. (Łk 4,32; Łk 4,41) 

36 I wszystkich ogarnęło zdumienie, i mówili między sobą: Cóż to za Słowo, że w [poczuciu] władzy i z mocą rozkazuje duchom nieczystym – i wychodzą? (Mt 8,16; Mt 9,33; Łk 4,32; Łk 6,19) 

37 I rozchodziła się pogłoska o Nim do każdego zakątka okolicy. (Łk 4,14) 

Uzdrowienia w domu Piotra

38 Gdy powstał [i wyszedł] z synagogi, wszedł do domu Szymona. Teściową zaś Szymona trzymała wysoka gorączka i prosili Go w związku z nią. (Mt 8,14; Mk 1,29) 

39 Wówczas stanął nad nią, stłumił gorączkę i [ta] ją opuściła. Natychmiast więc wstała i zaczęła im posługiwać. 

40 Gdy zachodziło słońce, wszyscy, ilu ich miało niedomagających z powodu różnych chorób, przyprowadzali ich do Niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich. (Mt 4,23; Mk 5,23; Mk 16,18; Łk 13,13) 

41 Z wielu wychodziły też demony, które krzyczały: Ty jesteś Synem Boga. On jednak karcił je i nie pozwalał im mówić, gdyż wiedziały, że On jest Chrystusem. (Mt 8,29; Mk 1,34; Mk 3,11; Mk 3,12; Łk 1,35; Łk 2,11; Łk 2,26; Łk 4,33; Łk 4,35; Łk 4,39; Dz 16,17) 

42 Gdy nastał dzień, wyszedł i udał się na pustynne miejsce. Tłumy jednak szukały Go, przyszły aż do Niego i powstrzymywały Go, aby od nich nie odchodził. (Mk 1,35; Mk 1,36; Mk 1,37; Łk 5,16; Jan 6,24; Jan 6,26) 

43 Lecz On powiedział do nich: Innym miastom także muszę nieść dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany. (Mt 4,23; Mt 5,17; Mt 20,28; Mt 24,14; Łk 2,10; Łk 2,49; Łk 3,18; Łk 8,1; Łk 12,49; Łk 12,51; Łk 16,16; Łk 19,1; Jan 3,17; Dz 8,12) 

44 I głosił w synagogach Judei. (Mt 4,23; Mk 1,39) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny
© 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).