Zapisz się darmowo

Łukasza 24

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Pierwszego zaś dnia tygodnia, o wczesnym świcie, przyszły do grobowca, niosąc wonności, które przygotowały.[1] (Mt 28,1; Mk 16,1; Łk 23,56; Jan 20,1) 2 Kamień zastały odsunięty[2] od grobowca, (Mt 27,60; Mk 15,46; Jan 11,38) 3 a po wejściu nie znalazły ciała Pana Jezusa. (Łk 24,23) 4 I gdy zaczęły się tym niepokoić, oto stanęli przy nich dwaj mężczyźni[3] w połyskujących szatach. (Łk 24,23; Jan 20,12; Dz 1,10; Dz 10,30) 5 Przestraszyły się tym, pochyliły twarze ku ziemi, a wtedy oni powiedzieli: Dlaczego szukacie Żyjącego wśród umarłych? (Łk 2,9; Łk 24,23; Łk 24,37; Hbr 7,8; Ap 1,18) 6 Nie ma Go tu, lecz został wzbudzony![4] Przypomnijcie sobie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei, (Mt 17,20; Mk 9,30; Łk 20,37; Łk 24,34; Łk 24,51; Dz 1,11; Dz 1,22; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 5,30; Dz 10,40; Dz 13,30; Dz 13,37) 7 że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać. (Mt 16,21; Mt 17,22; Mt 20,19; Mk 8,31; Mk 9,31; Mk 10,33; Łk 9,22; Łk 17,25; Łk 18,32; Dz 17,3; Dz 26,23) 8 I przypomniały sobie Jego słowa. (Jan 2,22; Jan 12,16) 9 A po powrocie od grobowca, doniosły o tym jedenastu oraz wszystkim pozostałym. (Mk 16,10; Jan 20,18) 10 A były to Magdalena Maria i Joanna, Maria, [matka] Jakuba oraz pozostałe z nimi.[5] Opowiadały [one] o tym apostołom, (Mt 27,56; Mk 15,40; Łk 8,3) 11 słowa te jednak zabrzmiały im jak niedorzeczność i nie wierzyli im. (Mk 16,11) 12 Piotr jednak wstał, pobiegł do grobowca, schylił się, zobaczył tylko płótna i odszedł do siebie, zdziwiony tym, co zaszło. (Jan 19,40; Jan 20,3) 13 I oto w tym dniu dwaj spośród nich szli do wsi zwanej Emaus, odległej o sześćdziesiąt stadiów[6] od Jerozolimy. (Mk 16,12) 14 Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co zaszło. 15 I gdy tak rozmawiali i nawzajem się pytali, sam Jezus zbliżył się i zaczął iść z nimi. 16 Lecz ich oczy były zamknięte, tak że Go nie rozpoznali. (Jan 20,14; Jan 21,4) 17 [On] zaś powiedział do nich: Cóż to za słowa[7] wymieniacie między sobą po drodze? Wtedy stanęli stropieni. 18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Czy ty jesteś jedynym przychodniem w Jerozolimie, który nie dowiedział się, co się w niej w tych dniach wydarzyło? (Jan 19,25) 19 Zapytał ich: Co takiego? Oni na to: O Jezusie z Nazaretu, który wystąpił jako człowiek, prorok[8] potężny w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu, (Pwt 18,15; Mt 2,23; Mt 21,11; Mk 1,24; Łk 4,25; Łk 7,16; Łk 9,35; Łk 13,31; Jan 4,19; Jan 6,14; Dz 2,22) 20 o tym, jak arcykapłani i nasi przełożeni wydali Go na karę śmierci i ukrzyżowali. (Łk 23,13; Łk 23,33; Łk 23,35; Dz 2,23; Dz 13,27) 21 A my mieliśmy nadzieję, że On jest tym, który ma wyzwalać Izraela. Tymczasem po tym wszystkim upływa trzeci dzień, od kiedy się to stało. (Łk 1,68; Łk 2,38; Łk 21,28; Dz 1,6) 22 Ale i niektóre z naszych kobiet zaskoczyły nas. Były one wczesnym rankiem przy grobowcu, (Łk 24,10) 23 a ponieważ nie znalazły Jego ciała, przyszły i opowiedziały – również o tym, że miały widzenie aniołów, którzy mówili, że On żyje. (Mt 28,1; Mk 16,1; Łk 24,3) 24 Wówczas niektórzy z tych, którzy [byli] z nami, poszli do grobowca i zastali to tak, jak kobiety powiedziały, Jego jednak nie zobaczyli. (Łk 24,12; Jan 20,3) 25 Wtedy On powiedział do nich: O, nierozumni i gnuśnego serca, [nieskorzy], by wierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. (Mt 14,31; Mt 17,17; Mk 4,40) 26 Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, aby wejść do swojej chwały? (Mt 16,21; Mk 8,31; Łk 9,22; Łk 12,50; Łk 17,25; Łk 24,46; Jan 7,39; Jan 12,16; Jan 12,23; Jan 13,31; Jan 17,1; Jan 17,5; Dz 3,13; Dz 3,18; Dz 17,3; Flp 3,21; Hbr 2,10; 1 P 1,11) 27 I poczynając od Mojżesza i od wszystkich proroków, zaczął tłumaczyć im wszystkie Pisma odnoszące się do Niego. (Rdz 3,15; Rdz 49,10; Lb 24,17; Pwt 18,15; Ps 2,1; Ps 2,6; Ps 22,2; Ps 22,17; Ps 22,19; Ps 110,1; Ps 118,22; Ps 118,26; Ps 132,11; Iz 7,14; Iz 50,6; Iz 53,1; Jer 23,5; Jer 33,14; Ez 34,23; Dn 7,13; Mi 5,2; Za 9,9; Ml 3,1; Łk 24,32; Łk 24,44; Łk 24,45; Jan 1,45; Jan 5,46; Dz 8,35; Dz 13,27) 28 Tak zbliżyli się do wsi, do której zdążali, a On robił wrażenie, jakby zamierzał iść dalej. 29 I przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. I wstąpił, by z nimi zostać. (Rdz 19,2; Dz 16,15) 30 A gdy spoczął z nimi przy stole, wziął chleb, pobłogosławił, złamał i podawał im. (Mt 26,26; Łk 22,19) 31 Wtedy oczy zostały im otwarte i poznali Go, lecz On im znikł. 32 I powiedzieli do siebie nawzajem: Czy nasze serce nie płonęło w nas, gdy mówił do nas w drodze i otwierał przed nami Pisma? (Łk 24,27; Łk 24,45) 33 I w tej samej godzinie wstali, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu oraz tych, którzy z nimi byli. (Mk 16,14) 34 Utrzymywali oni: Pan rzeczywiście został wzbudzony i ukazał się Szymonowi. (1 Kor 15,5) 35 Ci z kolei zaczęli im opowiadać, co zaszło w drodze i jak Go rozpoznali po łamaniu chleba. (Łk 24,30) 36 Gdy oni to mówili, On sam stanął pośród nich i powiedział do nich: Pokój wam! (Mk 16,14; Jan 20,19; Jan 20,21; Jan 20,26) 37 [Oni zaś], zaskoczeni i przerażeni, myśleli, że widzą ducha. (Mt 14,26; Mk 6,49; Łk 24,5) 38 Lecz On ich zapytał: Dlaczego jesteście zaniepokojeni i dlaczego budzą się w waszych sercach wątpliwości? 39 Przyjrzyjcie się moim rękom i moim stopom, że to jestem Ja sam. Pomacajcie Mnie i zauważcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. (Jan 20,27) 40 Po tych słowach pokazał im ręce i stopy. (Jan 20,20) 41 A gdy oni nadal z radości i zdumienia nie wierzyli, powiedział do nich: Czy macie tu coś do jedzenia?[9] (Rdz 18,8; Rdz 19,3; Łk 24,42; Łk 24,52; Jan 15,11; Jan 16,22; Jan 21,5) 42 Wtedy oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.[10] (Jan 21,9; Jan 21,13) 43 On wziął i zjadł wobec nich. (Dz 10,41) 44 Następnie powiedział do nich: To są moje słowa, które wypowiedziałem do was, będąc jeszcze z wami, że musi wypełnić się wszystko, co zostało o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, u proroków i w Psalmach.[11] (Łk 18,31; Łk 24,6; Łk 24,27) 45 Wtedy otworzył im umysł, aby mogli rozumieć Pisma. (Ps 119,18; Dz 16,14) 46 I powiedział do nich: Tak zostało napisane: Chrystus będzie cierpiał, trzeciego dnia zmartwychwstanie (Iz 53,3; Oz 6,2; Mt 26,24; Łk 9,22; Łk 24,7; Łk 24,26) 47 i w Jego imię głoszone będzie wszystkim narodom – poczynając od Jerozolimy – opamiętanie dla odpuszczenia grzechów. (Rdz 12,3; Ps 22,28; Jer 31,34; Ml 1,11; Mt 28,19; Dz 1,8; Dz 2,38; Dz 4,12; Dz 5,31; Dz 13,38; Ga 3,8; 1 J 2,12) 48 Wy jesteście tego świadkami. (Jan 15,27; Dz 1,8; Dz 3,15; Dz 5,32; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 13,31; 1 Kor 15,15; 1 P 5,1) 49 A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca.[12] Wy zaś pozostańcie w mieście, dopóki nie zostaniecie przyodziani mocą z wysokości.[13] (Jer 31,31; Ez 36,26; Łk 3,15; Łk 12,11; Łk 21,12; Łk 22,54; Jan 14,16; Jan 15,26; Jan 16,7; Dz 1,4; Dz 1,8; Dz 2,14; Dz 2,33; Ef 1,13; Jk 1,17; Jk 3,17) 50 Wyprowadził ich zaś aż do Betanii[14] i uniósł swoje ręce, i pobłogosławił ich. (Mt 21,17; Jan 11,1; Jan 11,18) 51 I stało się, gdy ich błogosławił, że oddalił się od nich i zaczął wznosić się do nieba.[15] (1 Krl 8,27; Mk 16,19; Dz 1,2; Dz 1,9; 2 Kor 12,2; Hbr 9,24; 1 P 3,22) 52 Oni zaś pokłonili Mu się i z wielką radością wrócili do Jerozolimy. (Dz 1,12) 53 I byli stale w świątyni[16] i błogosławili Boga.[17] (Łk 1,64; Łk 2,28; Dz 2,46; Dz 3,1; Dz 5,21; Dz 5,42) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny
© 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).