1W końcu, moi bracia, radujcie się w Panu! Pisanie tego samego nie nudzi mnie, dla was natomiast jest zabezpieczeniem. (Rz 12,12; 2 Kor 13,11; Flp 2,18; Flp 4,4; 1 Tes 5,16)2Strzeżcie się psów,[1] strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się obrzezania.[2] (2 Kor 11,13; Ga 5,15; Ap 22,15; Ap 22,16)3My bowiem jesteśmy obrzezaniem, którzy czcimy Boga w duchu, chlubimy się w Chrystusie Jezusie i nie pokładamy ufności w ciele. (Rz 2,29)4Chociaż ja [mógłbym] pokładać ufność również w ciele. Jeśli ktoś inny sądzi, że może pokładać ufność w ciele,[3] to tym bardziej ja: (2 Kor 11,18)5obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z plemienia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do Prawa faryzeusz, (Łk 1,59; Łk 2,21; Dz 23,6; Dz 26,6; 2 Kor 11,22)6co do żarliwości prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości [opartej] na Prawie – będący bez zarzutu. (Dz 8,3; Dz 22,4; Dz 26,9; Ga 1,13; Ga 1,23)7Cokolwiek jednak było mi zyskiem, uznałem ze względu na Chrystusa za stratę. (Mt 13,44; Mt 13,46; Łk 14,33)8Ale i więcej: wszystko uznaję za stratę ze względu na ważność poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko straciłem i uznaję za gnój,[4] żeby zyskać Chrystusa (Kol 2,2)9i odnaleźć się w Nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej z Prawa, lecz tę przez wiarę Chrystusa,[5] tę z Boga – sprawiedliwość opartą na wierze, (Rz 3,21; Rz 3,22; Rz 3,26; Ga 2,16; Ga 2,20; Ga 3,22)10żeby Go poznać, i moc Jego zmartwychwstania, i dostąpić udziału w Jego cierpieniach [jako] upodabniany[6] w Jego śmierci, (Rz 6,3; Rz 8,17)11abym w jakiś sposób dotarł do wzbudzenia z martwych. (Dz 4,2; Ap 20,5)12Nie że już [to] posiadłem albo że już jestem doskonały,[7] ale dążę do tego, by pochwycić, ponieważ zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa. (Łk 13,32; Dz 9,6; 1 Tm 6,12; 1 Tm 6,19)13Bracia, ja siebie nie uważam za kogoś, kto pochwycił, lecz jedno [czynię]: Zapominając o tym, co za mną, a [usilnie] sięgając[8] po to, co przede mną,14prę do celu, do nagrody pochodzącego z góry Bożego powołania w Chrystusie Jezusie. (1 Kor 9,24)15Ilu nas więc jest doskonałych,[9] tak właśnie myślmy; a jeśli o czymś myślicie inaczej, i to wam Bóg objawi; (Mt 5,48; 1 Kor 2,6)16jednak trwajmy[10] w tym, co już osiągnęliśmy. (Ga 6,16; Flp 3,13)
Zachęta do życia według nowych wzorców
17Bądźcie współnaśladowcami moimi,[11] bracia, i przyglądajcie się tym, którzy postępują według wzoru, który macie w nas. (1 Kor 4,16; 1 Kor 11,1; 1 Tes 1,7; Hbr 13,7; 1 P 5,3)18Wielu bowiem, o których często wam mówiłem, a i teraz z płaczem mówię, postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusa; (Rz 16,17; 1 Kor 1,23; Ga 5,11; Ga 6,12; Ga 6,14; 1 J 2,4)19ich końcem zguba, ich bogiem brzuch, a chwała w ich wstydzie – jako nastawionym[12] na to, co ziemskie. (Rz 8,5; Rz 16,18)20Nasza zaś ojczyzna[13] jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawcy, Pana Jezusa Chrystusa, (1 Kor 1,7; Ef 2,6; Ef 2,19; Tt 2,13; Hbr 12,22)21który przekształci ciało naszego poniżenia w postać podobną ciału Jego chwały, zgodnie z działaniem, w którym jest On także w stanie poddać sobie wszystko. (Rz 8,29; 1 Kor 15,28; 1 Kor 15,43)