Łukasza 18 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przypowieść o hardym sędzi

1 Opowiedział im też przypowieść o tym, że trzeba zawsze modlić się i nie ustawać. (Łk 11,5; Dz 1,14; Rz 12,12; Ef 6,18; Kol 4,2; 1 Tes 5,17)

Łk 11,5Dz 1,14Rz 12,12Ef 6,18Kol 4,21 Tes 5,17

2 Powiedział tak: Był w jednym mieście pewien sędzia, który nie bał się Boga i nie liczył się z człowiekiem. (Ps 36,2; Rz 3,18) 3 Była też w tym mieście pewna wdowa. Ta nachodziła go i mówiła: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem. (Iz 1,17) 4 I przez pewien czas nie chciał. Potem jednak powiedział sobie: Chociaż nie boję się Boga i nie liczę się z człowiekiem, 5 jednak, ponieważ ta wdowa sprawia mi kłopot, obronię ją, aby wciąż nie przychodziła i nie uprzykrzała mi się.^[1] (Łk 11,7; 1 Kor 9,27) 6 I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia!^[2] 7 A czy Bóg nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy wołają do Niego dniem i nocą, chociaż^[3] zwleka w ich sprawie? (Wj 22,23; Ps 88,3; Mk 13,20; Jan 9,30; Jan 16,32; Rz 12,19; Kol 3,12; Jk 5,7; 1 P 1,2; 2 P 3,9; Ap 6,10)

Wj 22,23Ps 88,3Mk 13,20Jan 9,30Jan 16,32Rz 12,19Kol 3,12Jk 5,71 P 1,22 P 3,9Ap 6,10

8 Mówię wam: Szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? (Mt 16,27; Hbr 10,37)

Faryzeusz i celnik

9 Powiedział też do niektórych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są sprawiedliwi, a pozostałymi gardzili, taką przypowieść: (Przyp 30,12; Mt 5,20; Łk 16,15; Rz 10,3; 1 Kor 10,12)

Przyp 30,12Mt 5,20Łk 16,15Rz 10,31 Kor 10,12

10 Dwóch ludzi wstąpiło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. (Mt 5,46; Mt 9,10; Mt 18,17; Mt 21,31; Łk 3,12; Łk 5,29; Łk 7,34; Dz 3,1; Dz 5,34)

Mt 5,46Mt 9,10Mt 18,17Mt 21,31Łk 3,12Łk 5,29Łk 7,34Dz 3,1Dz 5,34

11 Faryzeusz stanął i tak się o sobie modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak pozostali ludzie: zdziercy, oszuści, cudzołożnicy albo jak i ten celnik. (Mt 6,5; Mk 11,25; Łk 16,15) 12 Poszczę dwa razy w tygodniu,^[4] oddaję dziesiątą część wszystkiego, co zyskuję. (Kpł 16,29; Kpł 23,27; Lb 18,21; Lb 18,24; Iz 58,3; Ml 3,8; Mt 9,14; Mt 23,23; Łk 11,42; Łk 17,12)

Kpł 16,29Kpł 23,27Lb 18,21Lb 18,24Iz 58,3Ml 3,8Mt 9,14Mt 23,23Łk 11,42Łk 17,12

13 Celnik zaś stanął daleko i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w swą pierś i mówił: Boże, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem. (Ezd 9,6; Job 10,15; Ps 51,3; Iz 66,2; Jer 31,19; Łk 5,32; Łk 7,39; Łk 23,48; 1 Tm 1,15)

Ezd 9,6Job 10,15Ps 51,3Iz 66,2Jer 31,19Łk 5,32Łk 7,39Łk 23,481 Tm 1,15

14 Mówię wam: Raczej ten poszedł do swojego domu usprawiedliwiony niż tamten; bo każdy, kto się wywyższa, będzie upokorzony, a kto okazuje pokorę, będzie wywyższony. (Job 22,29; Przyp 25,6; Przyp 25,7; Przyp 29,23; Iz 14,13; Iz 14,14; Ab 1,4; Mt 23,12; Łk 14,11; Rz 3,20; Rz 5,9; Jk 4,16)

Job 22,29Przyp 25,6Przyp 25,7Przyp 29,23Iz 14,13Iz 14,14Ab 1,4Mt 23,12Łk 14,11Rz 3,20Rz 5,9Jk 4,16

Jezus i dzieci

15 Przynosili Mu też niemowlęta, aby ich dotknął. Uczniowie, widząc to, ganili ich. (Mt 19,13; Mk 10,13; Łk 18,39) 16 Jezus jednak przywołał je i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i przestańcie im zabraniać, takich bowiem jest Królestwo Boże. (Jan 3,3) 17 Zapewniam was, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno nie wejdzie do niego. (Mt 18,3; 1 Kor 14,20; Jk 2,5; 1 P 2,2)

Mt 18,31 Kor 14,20Jk 2,51 P 2,2

Bariera bogactwa

18 I zapytał Go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (Mt 19,16; Mk 10,17; Łk 10,25; Łk 18,30; 1 Kor 6,9; Ga 5,21; Ef 5,5)

Mt 19,16Mk 10,17Łk 10,25Łk 18,301 Kor 6,9Ga 5,21Ef 5,5

19 A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg. 20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie składaj fałszywych świadectw, szanuj swojego ojca i matkę. (Wj 20,12; Wj 20,13; Pwt 5,16; Pwt 5,17; Rz 13,9; Ef 6,2)

Wj 20,12Wj 20,13Pwt 5,16Pwt 5,17Rz 13,9Ef 6,2

21 A on na to: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.^[5] (Flp 3,6) 22 Gdy Jezus to usłyszał, powiedział mu: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb na niebiosach, następnie zaś idź za Mną. (Mt 6,19; Łk 9,57; Łk 12,33; Łk 19,8; Dz 2,45)

Mt 6,19Łk 9,57Łk 12,33Łk 19,8Dz 2,45

23 Ten jednak, gdy usłyszał te słowa, [bardzo] się zasmucił, był bowiem wyjątkowo bogaty. (Ez 33,31) 24 Gdy Jezus zobaczył go tak bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają majątki, wejść do Królestwa Bożego. (Przyp 11,28; Mt 13,22; Mt 19,23; 1 Tm 6,10; 1 Tm 6,17)

Przyp 11,28Mt 13,22Mt 19,231 Tm 6,101 Tm 6,17

25 Łatwiej jest bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igły, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. 26 A ci, którzy to usłyszeli, zapytali: Kto więc może być zbawiony? 27 On zaś rzekł: To, co niemożliwe u ludzi, możliwe jest u Boga. (Job 42,2; Jer 32,17; Mt 19,26; Mk 14,36; Rz 4,21)

Job 42,2Jer 32,17Mt 19,26Mk 14,36Rz 4,21

28 Na to odezwał się Piotr: Oto my opuściliśmy to, co nasze, i poszliśmy za Tobą. (Mt 4,19; Łk 14,33) 29 On zaś odpowiedział im: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom lub żonę, lub braci, lub rodziców, lub dzieci ze względu na Królestwo Boże (Pwt 33,9; Łk 9,62; Łk 14,26)

Pwt 33,9Łk 9,62Łk 14,26

30 i kto nie otrzymałby w zamian dużo więcej w tym czasie, a w nadchodzącym wieku życia wiecznego. (Mt 12,32; Mt 25,46; Łk 18,18; Ef 1,21; Hbr 6,5)

Mt 12,32Mt 25,46Łk 18,18Ef 1,21Hbr 6,5

Trzecia zapowiedź męki

31 Następnie wziął z sobą Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy^[6] do Jerozolimy, gdzie dopełni się wszystko, co zostało napisane o Synu Człowieczym przez proroków.^[7] (Ps 22,7; Iz 53,7; Mt 1,22; Mt 20,17; Mt 21,4; Mt 26,56; Mk 10,32; Łk 2,39; Łk 6,13; Łk 9,51; Łk 12,50; Łk 19,28; Łk 22,37; Łk 24,25; Łk 24,44; Dz 13,29)

Ps 22,7Iz 53,7Mt 1,22Mt 20,17Mt 21,4Mt 26,56Mk 10,32Łk 2,39Łk 6,13Łk 9,51Łk 12,50Łk 19,28Łk 22,37Łk 24,25Łk 24,44Dz 13,29

32 Gdyż będzie wydany narodom^[8] i wyśmiany, zelżony i opluty, (Iz 50,6; Mt 26,67; Mt 27,28; Mk 14,65; Mk 15,19; Łk 9,44; Dz 2,23)

Iz 50,6Mt 26,67Mt 27,28Mk 14,65Mk 15,19Łk 9,44Dz 2,23

33 a po ubiczowaniu^[9] zabiją Go, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie. (Mt 20,19; Mt 27,26; Mk 10,34; Mk 15,15; Łk 9,22; Jan 19,1)

Mt 20,19Mt 27,26Mk 10,34Mk 15,15Łk 9,22Jan 19,1

34 Oni jednak nic z tego nie kojarzyli, rzecz^[10] ta była przed nimi zakryta i nie rozumieli tych wypowiedzi. (Mk 9,32; Łk 9,45)

Uzdrowienie niewidomego

35 Gdy zaś zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał.^[11] (Mt 20,29; Mk 10,40; Mk 10,46; Łk 10,30; Jan 9,1; Jan 9,8)

Mt 20,29Mk 10,40Mk 10,46Łk 10,30Jan 9,1Jan 9,8

36 Kiedy usłyszał, że przechodzi tłum, zaczął rozpytywać, co się dzieje. 37 Oznajmili mu więc, że przechodzi Jezus z Nazaretu. (Mt 2,23; Mk 1,24) 38 Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! (Mt 1,1; Mt 9,27; Mt 15,22; Łk 17,13)

Mt 1,1Mt 9,27Mt 15,22Łk 17,13

39 Ci, którzy szli na przedzie, upominali go, by zamilkł. On jednak tym bardziej krzyczał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! (Łk 18,15) 40 Jezus zaś stanął i polecił przyprowadzić go do siebie. A gdy zbliżył się, zapytał go: 41 Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, abym odzyskał wzrok.^[12] (Mk 10,36) 42 Wtedy Jezus powiedział do niego: Odzyskaj! Twoja wiara cię ocaliła. (Mt 9,22; Łk 7,50; Łk 17,19) 43 I natychmiast odzyskał wzrok, i szedł za Nim, chwaląc Boga. A cały lud, gdy to zobaczył, oddał cześć Bogu. (Łk 17,15; Łk 19,37)