Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Wtedy Piłat wziął Jezusa i ubiczował.2Żołnierze zaś spletli wieniec z cierni, włożyli Mu na głowę, okryli Go płaszczem z purpury, (Łk 23,11)3podchodzili do Niego i mówili: Witaj, królu Żydów! I wymierzali mu policzki. (Mt 26,67)4A Piłat znów wyszedł na zewnątrz i powiedział do nich: Oto wyprowadzam Go wam na zewnątrz, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy. (Łk 23,14; Łk 23,22)5Jezus zatem wyszedł na zewnątrz, mając na sobie wieniec z cierni i płaszcz z purpury. A [Piłat] powiedział im: Oto człowiek!6Gdy więc arcykapłani i podwładni zobaczyli Go, zawołali: Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! Piłat im na to: Weźcie Go wy i ukrzyżujcie, ja bowiem nie znajduję w Nim winy. (Dz 3,13)7Żydzi odpowiedzieli Mu: My mamy Prawo, a według Prawa powinien umrzeć, gdyż czynił się Synem Boga! (Mt 26,63)8Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, tym bardziej się przestraszył,9ponownie wszedł do pretorium i zapytał Jezusa: Skąd Ty jesteś? Ale Jezus nie dał mu odpowiedzi. (Mt 26,62; Mk 14,61; Łk 23,9)10Piłat zatem powiedział: Ze mną nie chcesz rozmawiać? Czyżbyś nie wiedział, że mam władzę Cię wypuścić i mam władzę Cię ukrzyżować?11Jezus odpowiedział mu: Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci [to] nie zostało dane z góry; dlatego większy grzech ma ten, który Mnie tobie wydał. (Rz 13,1)12Odtąd Piłat starał się Go wypuścić, ale Żydzi wołali: Jeśli Go wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarza; każdy bowiem, kto czyni się królem, przeciwstawia się cesarzowi. (Dz 17,7)13Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa i zasiadł na krześle sędziowskim, w miejscu zwanym Litostratos,[1] a po hebrajsku Gabbata.[2]14A był to Dzień Przygotowania Paschy, około szóstej godziny.[3] I powiedział do Żydów: Oto wasz król!15A oni zawołali: Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! Piłat zapytał ich: Czy mam ukrzyżować waszego króla? Arcykapłani odpowiedzieli: Nie mamy króla oprócz cesarza!
Ukrzyżowanie Jezusa
16Wtedy więc wydał Go im, aby został ukrzyżowany. Wzięli zatem Jezusa, (Mt 27,26; Mk 15,15; Łk 23,24)17a [On], dźwigając własny krzyż, wyszedł na [miejsce] zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywane jest Golgotą.18Tam Go ukrzyżowali; a wraz z Nim dwóch innych, po jednej i po drugiej stronie, Jezusa zaś pośrodku.19Piłat sporządził też napis i umieścił go nad krzyżem – było napisane: Jezus z Nazaretu, Król Żydów. (Mt 2,2; Mt 2,23; Mk 1,24)20Napis ten przeczytało wielu Żydów, gdyż miejsce, w którym Jezus został ukrzyżowany, znajdowało się blisko miasta, a był napisany po hebrajsku, po łacinie i po grecku. (Hbr 13,12)21Arcykapłani żydowscy mówili w związku z tym Piłatowi: Nie pisz: Król Żydów, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydów.22Piłat odpowiedział: Co napisałem – napisałem.23Żołnierze zatem, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili [je] na cztery części – każdemu żołnierzowi część – oraz tunikę. Tunika jednak była bez szwu, cała od góry tkana.24Rozstrzygnęli zatem między sobą: Nie rozcinajmy jej, ale losujmy o nią, czyja będzie – aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie moje szaty, a o moją tunikę rzucali losy. To właśnie uczynili żołnierze.25Stały zaś przy krzyżu Jezusa Jego matka i siostra Jego matki, Maria, [żona] Klopasa, i Maria Magdalena. (Mt 27,55; Mt 27,61; Mk 15,40; Łk 8,2; Łk 23,49)26Jezus więc, gdy zobaczył matkę i stojącego przy niej ucznia, którego kochał, zwrócił się do matki: Kobieto, oto twój syn! (Mt 12,46)27Następnie powiedział do ucznia: Oto twoja matka! I od tej godziny uczeń wziął ją do siebie.[4]
Wykonało się!
28Następnie Jezus, świadom, że już wszystko się wykonało, powiedział, dla wypełnienia Pisma: Chcę pić. (Mt 27,45; Mk 15,33; Łk 23,44)29Stało tam zaś naczynie pełne winnego octu;[5] owinęli zatem hizop gąbką nasączoną winnym octem i podali Mu do ust.30Gdy więc Jezus przyjął winny ocet, powiedział: Wykonało się! Po czym skłonił głowę i oddał ducha. (Łk 12,50)
Okoliczności śmierci Jezusa
31W związku z tym, że był to Dzień Przygotowania [i chodziło o to], aby ciała nie pozostały przez szabat na krzyżu – dzień tego szabatu był bowiem wielki – Żydzi prosili Piłata, aby im połamano golenie[6] i usunięto.32Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu ukrzyżowanemu wraz z Nim;33gdy jednak podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie połamali Mu goleni,34za to jeden z żołnierzy przebił włócznią Jego bok i zaraz wypłynęła krew i woda. (Dz 20,28; Rz 3,25; 1 Kor 10,4; 1 P 1,18; 1 J 1,7; 1 J 5,6; Ap 1,5; Ap 1,7; Ap 12,11; Ap 21,6; Ap 22,1)35Ten zaś, który to widział, poświadczył, a jego świadectwo jest prawdziwe; on też wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli.[7] (Łk 24,48)36To bowiem stało się, aby wypełniło się Pismo: Kość jego nie będzie złamana.37I znów w innym [miejscu] Pismo mówi: Będą patrzeć na [tego], którego przebili. (Ap 1,7)
Pogrzeb Jezusa
38Potem zaś Józef z Arymatei, który – z obawy przed Żydami – potajemnie był uczniem Jezusa, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. I Piłat pozwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. (Mt 27,57; Mk 15,42; Łk 23,50)39Przyszedł też Nikodem, który poprzednio przybył do [Jezusa] nocą, i przyniósł około stu litr[8] mieszaniny mirry i aloesu. (Mt 2,11)40Wzięli więc ciało Jezusa i owinęli je w płótna, wraz z wonnościami, zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebalnym. (Mt 26,12; Łk 24,12)41W miejscu zaś, gdzie został ukrzyżowany, był ogród, a w ogrodzie nowy grobowiec, w którym nikt jeszcze nie był złożony.42Tam zatem, ze względu na żydowski Dzień Przygotowania[9] – gdyż blisko był grobowiec – położyli Jezusa.