Marka 10

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Rozwód i powtórne małżeństwo

1 Gdy stamtąd wyruszył, przyszedł w granice Judei i Zajordania. I znów schodziły się do Niego tłumy, a On – jak to miał w zwyczaju – znowu uczył je. (Mt 4,25; Mt 5,2; Mt 18,1; Mt 19,1; Mk 6,34; Mk 9,1; Łk 4,15; Łk 9,57; Łk 17,11) 

2 Wtedy podeszli do Niego faryzeusze i wystawiając Go na próbę, pytali Go: Czy wolno mężowi odprawić żonę? (Mk 6,17; Mk 8,11; Mk 12,13) 

3 On zaś odpowiedział im: Co wam nakazał Mojżesz? 

4 Oni na to: Mojżesz zezwolił napisać oświadczenie rozwodowe i odprawić. (Mt 5,31) 

5 Jezus zaś powiedział im: Z powodu waszej zatwardziałości serca napisał wam ten przepis. (Mk 3,5; Mk 16,14; Hbr 3,8) 

6 Od początku stworzenia [Bóg] uczynił ich mężczyzną i kobietą. (Mk 10,8; Mk 13,19; 2 P 3,4) 

7 Dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę, połączy się ze swoją żoną (Ef 5,31) 

8 i będą ci dwoje jednym ciałem; tak że nie są już dwoje, ale jedno ciało. (1 Kor 6,16) 

9 Co zatem Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela. (Rz 7,2) 

10 A w domu uczniowie znów zaczęli Go o to pytać. 

11 Wówczas powiedział im: Ktokolwiek oddala swoją żonę i poślubia inną, cudzołoży względem niej. (Mt 5,32; Łk 16,18) 

12 I jeśli ona oddala swego męża i poślubia innego, cudzołoży. (Rz 7,3; 1 Kor 7,10) 

Jezus i dzieci

13 Przynosili Mu też dzieci, aby je dotknął, ale uczniowie zganili ich. (Mt 19,13; Łk 18,15) 

14 Gdy Jezus to spostrzegł, oburzył się i powiedział im: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie zabraniajcie im, takich bowiem jest Królestwo Boże. (Mt 25,34; Mk 1,15; Mk 9,36; Mk 10,23) 

15 Zapewniam was, ktokolwiek nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno nie wejdzie do niego. (Mt 18,3; 1 Kor 14,20; 1 P 2,2) 

16 Po czym brał je w ramiona i błogosławił, kładąc na nie ręce. (Mk 5,23; Mk 9,36) 

Bariera bogactwa

17 A gdy wybierał się w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed Nim na kolana i pytał Go: Nauczycielu dobry! Co mam uczynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (Mt 19,16; Mk 1,40; Mk 10,30; Łk 10,25; Łk 18,18; Dz 20,32) 

18 A Jezus powiedział mu: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg. (Rz 2,4; Rz 3,12) 

19 Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie składaj fałszywego świadectwa, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę. 

20 A on Mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od mojej młodości. 

21 Wtedy Jezus przyjrzał mu się i pokochał go – i powiedział do niego: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i chodź za Mną. (Mt 6,20; Mk 1,18; Mk 10,27; Mk 10,28; Łk 12,33; Łk 22,61; Dz 2,45; Dz 4,34) 

22 On jednak sposępniał na to Słowo i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. 

23 A Jezus rozejrzał się wokoło i powiedział do swoich uczniów: Jak trudno będzie tym, którzy mają bogactwa, wejść do Królestwa Bożego! (Mk 4,19; Mk 9,47; Mk 10,14; Dz 8,18; Dz 8,20; Dz 24,26; 1 Kor 6,10; Ef 5,5; 1 Tm 6,9; 1 Tm 6,17) 

24 Uczniowie zaś zdziwili się na te słowa. Wtedy Jezus odezwał się ponownie i powiedział do nich: Dzieci, jak trudno jest pokładającym nadzieję w bogactwach wejść do Królestwa Bożego! (Mk 1,27; Mk 2,5; Mk 2,12; Mk 9,47; Mk 10,32) 

25 Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igły niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. (Mk 9,50; Łk 12,16; Łk 16,19) 

26 A oni tym bardziej dziwili się i mówili między sobą: Któż więc może być zbawiony? (Mk 7,37) 

27 Jezus spojrzał na nich i powiedział: U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; u Boga bowiem wszystko jest możliwe. (Mk 14,36) 

28 Wtedy Piotr zaczął mówić: Spójrz, my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą. (Mk 10,21) 

29 Jezus odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola ze względu na Mnie i ze względu na ewangelię, (Mk 8,35) 

30 a kto nie otrzymałby stokrotnie, teraz, w tym czasie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, wśród prześladowań, a w nadchodzącym wieku życia wiecznego. (Mt 12,32; Mk 10,17; Ef 1,21; 2 Tes 1,4) 

31 Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi. (Mt 19,30) 

Trzecia zapowiedź śmierci

32 Byli zaś w drodze i szli [w górę] do Jerozolimy, a Jezus szedł przed nimi — i dziwili się; ci, którzy szli za Nim, odczuwali lęk. Wtedy znów wziął Dwunastu i zaczął im mówić o tym, co ma Go spotkać: (Mt 20,17; Mk 3,16; Łk 18,31) 

33 Oto zmierzamy do Jerozolimy, gdzie Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Prawa i skażą Go na śmierć, i wydadzą narodom, (Mt 16,21; Mt 26,66) 

34 i wyszydzą Go, i będą Go opluwać, i ubiczują Go, i zabiją, a [On] po trzech dniach zmartwychwstanie. (Mt 20,19; Mk 8,31; Mk 9,31; Mk 14,65; Mk 15,15; Mk 15,19; Mk 15,20; Mk 15,31; Łk 18,33) 

Prośba Jakuba i Jana

35 I podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, i powiedzieli: Nauczycielu, chcemy, abyś nam spełnił to, o co Cię poprosimy. (Mt 20,20; Mk 1,19) 

36 A On ich zapytał: Co chcecie, abym wam uczynił? (Mk 10,51) 

37 Oni zaś powiedzieli: Daj nam to, abyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po Twojej prawicy, a jeden po Twojej lewicy. (Mt 19,28; Mt 25,31; Łk 9,26) 

38 A Jezus powiedział im: Nie uświadamiacie sobie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja piję, lub być ochrzczeni chrztem, którym Ja jestem chrzczony? (Mk 14,36; Łk 12,50) 

39 Odpowiedzieli Mu: Możemy. Wtedy Jezus im powiedział: Kielich, który Ja piję, pić będziecie, i chrztem, którym jestem chrzczony, zostaniecie ochrzczeni. (Dz 12,2; Ap 1,9) 

40 Jednak siedzieć po mojej prawicy lub lewicy, nie moją rzeczą jest dać, ale [będzie to dane tym], którym zostało przygotowane. 

41 Gdy usłyszało o tym dziesięciu, zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana. 

42 Lecz Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za przywódców narodów, podporządkowują je, a ich wielcy tyranizują je. (Łk 22,25) 

43 Nie tak ma być między wami, lecz ktokolwiek między wami chciałby stać się wielki, niech stanie się waszym sługą. (Mt 23,11; Łk 22,26) 

44 I ktokolwiek między wami chciałby być pierwszy, niech stanie się sługą wszystkich. (Łk 22,27; 2 Kor 4,5) 

45 Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, lecz by służyć i oddać swoją duszę na okup za wielu. (Mt 20,28; Mk 14,24; Flp 2,7; 1 Tm 2,6; Hbr 9,28; 1 J 3,16) 

Uzdrowienie Bartymeusza

46 I przyszli do Jerycha. A gdy wychodził z Jerycha On i Jego uczniowie oraz spory tłum, syn Tymeusza, Bartymeusz, niewidomy żebrak, siedział przy drodze. (Mt 20,29; Łk 10,30; Łk 18,35) 

47 Słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną! (Mt 9,13; Mt 9,27; Mt 22,42; Mk 1,24; Mk 14,67; Łk 1,32) 

48 I wielu go upominało, aby umilkł. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną! 

49 Wtedy Jezus przystanął i powiedział: Zawołajcie go. I zawołali niewidomego, mówiąc mu: Odwagi, wstawaj, woła cię. (Mk 6,50) 

50 Zrzucił zatem swój płaszcz, poderwał się i przyszedł do Jezusa. 

51 Jezus zaś odezwał się i powiedział do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? A niewidomy odpowiedział: Rabbuni, abym znów widział. (Mk 10,36) 

52 Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I zaraz odzyskał wzrok – i wyruszył za Nim w drogę. (Mt 9,22; Mk 5,34; Łk 7,50; Łk 8,48) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).