1Prawo bowiem, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, które składają stale co roku, w ogóle nie może udoskonalić składających. (Kol 2,16; Kol 2,17; Hbr 7,19; Hbr 8,5)2Bo czyż nie zaprzestano by ich składania, gdyby służący, raz oczyszczeni, nie mieli już żadnych grzechów na sumieniu?[1] (Dz 23,1; Dz 24,16; Rz 1,18; Rz 1,24; Rz 1,26; Rz 2,15; Rz 9,1; Rz 13,5; 1 Kor 3,3; 1 Kor 4,4; 1 Kor 8,7; 1 Kor 8,10; 1 Kor 10,25; 1 Kor 10,27; 1 Kor 10,28; 1 Kor 11,31; 2 Kor 1,12; 2 Kor 4,2; 2 Kor 5,11; 1 Tm 1,5; 1 Tm 1,19; 1 Tm 3,9; 2 Tm 1,3; Hbr 9,14; Hbr 13,18; 1 P 2,9; 1 P 3,16; 1 P 3,21)3Tymczasem w nich co roku jest przypomnienie o grzechach.4Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.[2] (Dz 17,30; Rz 2,29; Hbr 9,12; Hbr 9,13; Hbr 10,11)5Dlatego przychodząc na świat, mówi: ofiary ani daru nie chciałeś, lecz ciało mi przygotowałeś;6całopaleń ani [ofiar] za grzech[3] nie upodobałeś sobie, (Mt 12,7)7toteż powiedziałem: Oto przychodzę – na rolce zwoju napisano o Mnie – aby spełnić, o Boże,[4] Twoją wolę. (Łk 24,27; Łk 24,44; Łk 24,46)8Najpierw mówiąc: ofiary ani daru i: całopaleń ani [ofiar] za grzech nie chciałeś ani nie upodobałeś sobie – te [zaś] składane są zgodnie z Prawem – (Mt 12,7)9następnie stwierdza: Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę, znosi pierwsze, aby ustanowić drugie;10z tej to woli jesteśmy uświęceni dzięki ofiarowanemu raz na zawsze ciału Jezusa Chrystusa. (Hbr 2,11; Hbr 7,27; Hbr 9,14; Hbr 9,28; Hbr 13,12; 1 P 2,24)11Ponadto każdy kapłan staje codziennie,[5] służąc i wielokrotnie składając te same ofiary, które w ogóle nie mogą usunąć grzechów; (Rz 8,34; 1 J 2,1)12Ten natomiast po złożeniu jednej ofiary za grzechy na zawsze usiadł po prawicy Boga, (Mt 22,44; Mk 16,19; Dz 2,34; Ef 1,20; Hbr 1,3; Hbr 8,1; Hbr 12,2)13oczekując już tylko, aż Jego nieprzyjaciele staną się podnóżkiem dla Jego stóp. (Hbr 1,13)14Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi uświęconych.[6] (1 Kor 9,21; Hbr 9,9)15Poświadcza nam to również Duch Święty, bowiem po powiedzeniu: (Hbr 3,7; Hbr 9,8)16Takie oto jest przymierze, które zawrę z nimi po upływie tych dni, mówi Pan: Dając moje prawa, na ich sercach i na ich umysłach wypiszę je, (Hbr 8,10)17też [dodaje]: ich grzechów i nieprawości już nie wspomnę. (Hbr 8,12)18Tam zaś, gdzie jest ich odpuszczenie, nie ma już ofiarowania za grzech.