Zapisz się darmowo

Marka 10

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Gdy stamtąd wyruszył, przyszedł w granice Judei i Zajordania.[1] I znów schodziły się do Niego tłumy, a On – jak to miał w zwyczaju – znowu uczył je. (Mt 4,25; Mt 5,2; Mt 18,1; Mt 19,1; Mk 6,34; Mk 9,1; Łk 4,15; Łk 9,57; Łk 17,11) 2 Wtedy podeszli do Niego faryzeusze i wystawiając Go na próbę,[2] pytali Go: Czy wolno mężowi odprawić żonę? (Mk 6,17; Mk 8,11; Mk 12,13) 3 On zaś odpowiedział im: Co wam nakazał Mojżesz? 4 Oni na to: Mojżesz zezwolił napisać oświadczenie rozwodowe[3] i odprawić. (Mt 5,31) 5 Jezus zaś powiedział im: Z powodu waszej zatwardziałości serca napisał wam ten przepis.[4] (Mk 3,5; Mk 16,14; Hbr 3,8) 6 Od początku stworzenia [Bóg] uczynił ich mężczyzną i kobietą.[5] (Mk 10,8; Mk 13,19; 2 P 3,4) 7 Dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę, połączy się ze swoją żoną[6] (Ef 5,31) 8 i będą ci dwoje jednym ciałem; tak że nie są już dwoje, ale jedno ciało. (1 Kor 6,16) 9 Co zatem Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela. (Rz 7,2) 10 A w domu uczniowie znów zaczęli Go o to pytać. 11 Wówczas powiedział im: Ktokolwiek oddala swoją żonę i poślubia inną, cudzołoży względem niej. (Mt 5,32; Łk 16,18) 12 I jeśli ona oddala swego męża[7] i poślubia innego, cudzołoży.[8] (Rz 7,3; 1 Kor 7,10) 13 Przynosili Mu też dzieci, aby je dotknął, ale uczniowie zganili ich. (Mt 19,13; Łk 18,15) 14 Gdy Jezus to spostrzegł, oburzył się i powiedział im: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie zabraniajcie im, takich bowiem jest Królestwo Boże. (Mt 25,34; Mk 1,15; Mk 9,36; Mk 10,23) 15 Zapewniam was, ktokolwiek nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno nie wejdzie do niego. (Mt 18,3; 1 Kor 14,20; 1 P 2,2) 16 Po czym brał je w ramiona i błogosławił, kładąc na nie ręce. (Mk 5,23; Mk 9,36) 17 A gdy wybierał się w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed Nim na kolana i pytał Go: Nauczycielu dobry! Co mam uczynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (Mt 19,16; Mk 1,40; Mk 10,30; Łk 10,25; Łk 18,18; Dz 20,32) 18 A Jezus powiedział mu: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg. (Rz 2,4; Rz 3,12) 19 Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie składaj fałszywego świadectwa, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę.[9] 20 A on Mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od mojej młodości.[10] 21 Wtedy Jezus przyjrzał mu się i pokochał go – i powiedział do niego: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i chodź za Mną. (Mt 6,20; Mk 1,18; Mk 10,27; Mk 10,28; Łk 12,33; Łk 22,61; Dz 2,45; Dz 4,34) 22 On jednak sposępniał na to Słowo i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. 23 A Jezus rozejrzał się wokoło i powiedział do swoich uczniów: Jak trudno będzie tym, którzy mają bogactwa,[11] wejść do Królestwa Bożego! (Mk 4,19; Mk 9,47; Mk 10,14; Dz 8,18; Dz 8,20; Dz 24,26; 1 Kor 6,10; Ef 5,5; 1 Tm 6,9; 1 Tm 6,17) 24 Uczniowie zaś zdziwili się na te słowa. Wtedy Jezus odezwał się ponownie i powiedział do nich: Dzieci, jak trudno jest pokładającym nadzieję w bogactwach[12] wejść do Królestwa Bożego! (Mk 1,27; Mk 2,5; Mk 2,12; Mk 9,47; Mk 10,32) 25 Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igły[13] niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. (Mk 9,50; Łk 12,16; Łk 16,19) 26 A oni tym bardziej dziwili się i mówili między sobą: Któż więc może być zbawiony? (Mk 7,37) 27 Jezus spojrzał na nich i powiedział: U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; u Boga bowiem wszystko jest możliwe. (Mk 14,36) 28 Wtedy Piotr zaczął mówić: Spójrz, my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą. (Mk 10,21) 29 Jezus odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca,[14] albo dzieci, albo pola ze względu na Mnie i ze względu na ewangelię, (Mk 8,35) 30 a kto nie otrzymałby stokrotnie, teraz, w tym czasie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, wśród prześladowań, a w nadchodzącym wieku[15] życia wiecznego. (Mt 12,32; Mk 10,17; Ef 1,21; 2 Tes 1,4) 31 Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi. (Mt 19,30) 32 Byli zaś w drodze i szli [w górę] do Jerozolimy, a Jezus szedł przed nimi — i dziwili się; ci, którzy szli za Nim, odczuwali lęk. Wtedy znów wziął Dwunastu i zaczął im mówić o tym, co ma Go spotkać: (Mt 20,17; Mk 3,16; Łk 18,31) 33 Oto zmierzamy do Jerozolimy, gdzie Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Prawa i skażą Go na śmierć, i wydadzą narodom,[16] (Mt 16,21; Mt 26,66) 34 i wyszydzą Go, i będą Go opluwać, i ubiczują Go,[17] i zabiją, a [On] po trzech dniach zmartwychwstanie. (Mt 20,19; Mk 8,31; Mk 9,31; Mk 14,65; Mk 15,15; Mk 15,19; Mk 15,20; Mk 15,31; Łk 18,33) 35 I podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, i powiedzieli: Nauczycielu, chcemy, abyś nam spełnił to, o co Cię poprosimy. (Mt 20,20; Mk 1,19) 36 A On ich zapytał: Co chcecie, abym wam uczynił? (Mk 10,51) 37 Oni zaś powiedzieli: Daj nam to, abyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po Twojej prawicy, a jeden po Twojej lewicy. (Mt 19,28; Mt 25,31; Łk 9,26) 38 A Jezus powiedział im: Nie uświadamiacie sobie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja piję, lub być ochrzczeni chrztem, którym Ja jestem chrzczony? (Mk 14,36; Łk 12,50) 39 Odpowiedzieli Mu: Możemy. Wtedy Jezus im powiedział: Kielich, który Ja piję, pić będziecie, i chrztem, którym jestem chrzczony, zostaniecie ochrzczeni. (Dz 12,2; Ap 1,9) 40 Jednak siedzieć po mojej prawicy lub lewicy,[18] nie moją rzeczą jest dać, ale [będzie to dane tym], którym zostało przygotowane. 41 Gdy usłyszało o tym dziesięciu, zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana. 42 Lecz Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za przywódców narodów, podporządkowują je, a ich wielcy tyranizują je. (Łk 22,25) 43 Nie tak ma być między wami, lecz ktokolwiek między wami chciałby stać się wielki, niech stanie się waszym sługą.[19] (Mt 23,11; Łk 22,26) 44 I ktokolwiek między wami chciałby być pierwszy, niech stanie się sługą wszystkich. (Łk 22,27; 2 Kor 4,5) 45 Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, lecz by służyć[20] i oddać swoją duszę na okup[21] za wielu. (Mt 20,28; Mk 14,24; Flp 2,7; 1 Tm 2,6; Hbr 9,28; 1 J 3,16) 46 I przyszli do Jerycha. A gdy wychodził z Jerycha On i Jego uczniowie oraz spory tłum, syn Tymeusza,[22] Bartymeusz,[23] niewidomy żebrak, siedział przy drodze. (Mt 20,29; Łk 10,30; Łk 18,35) 47 Słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną! (Mt 9,13; Mt 9,27; Mt 22,42; Mk 1,24; Mk 14,67; Łk 1,32) 48 I wielu go upominało, aby umilkł. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną! 49 Wtedy Jezus przystanął i powiedział: Zawołajcie go. I zawołali niewidomego, mówiąc mu: Odwagi, wstawaj, woła cię. (Mk 6,50) 50 Zrzucił zatem swój płaszcz, poderwał się i przyszedł do Jezusa. 51 Jezus zaś odezwał się i powiedział do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? A niewidomy odpowiedział: Rabbuni,[24] abym znów widział. (Mk 10,36) 52 Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I zaraz odzyskał wzrok – i wyruszył za Nim w drogę. (Mt 9,22; Mk 5,34; Łk 7,50; Łk 8,48) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Marka 10

Słowo Życia

od Biblica
1 Wychodząc z Kafarnaum Jezus skierował się na południe, do Judei i w okolice leżące po drugiej stronie Jordanu. A gdy nauczał, jak zwykle otoczony przez tłumy, 2 podeszli faryzeusze i—chcąc Go sprowokować do jakiejś niefortunnej wypowiedzi—zapytali Go: —Czy zezwalasz na rozwody? 3 —A co na ten temat powiedział Mojżesz?—spytał ich Jezus. 4 —Pozwolił wręczyć żonie dokument rozwodowy i odprawić ją—odrzekli. 5 —Mojżesz zezwolił na to tylko z powodu waszych zatwardziałych serc—odparł Jezus. 6 —Ale nie taki był Boży zamiar. Już na samym początku Bóg stworzył bowiem mężczyznę i kobietę. 7 Dlatego właśnie mężczyzna powinien opuścić rodziców 8 i złączyć się z żoną, aby ci dwoje stali się jednym ciałem. 9 Żaden człowiek nie ma prawa rozdzielać tego, co połączył Bóg. 10 Gdy później znalazł się z uczniami w domu, ci powrócili do tego tematu. 11 Wtedy im powiedział: —Jeśli mężczyzna rozwodzi się z żoną i poślubia inną kobietę, dopuszcza się grzechu niewierności małżeńskiej. 12 Podobnie żona, jeśli porzuca męża, aby powtórnie wyjść za mąż, dopuszcza się grzechu niewierności. 13 Zdarzyło się też, że przyprowadzono do Jezusa dzieci, prosząc, aby je pobłogosławił. Uczniowie jednak odsuwali je, nie chcąc, aby Mu przeszkadzały. 14 Widząc to, Jezus oburzył się na nich i rzekł: —Nie zabraniajcie dzieciom przychodzić do Mnie, gdyż do takich jak one należy królestwo Boże. 15 Zapewniam was: Jeśli ktoś nie przyjdzie do Boga tak, jak dziecko przychodzi do ojca, nie będzie miał wstępu do Jego królestwa. 16 I przytulał dzieci, i kładł na nie ręce, błogosławiąc je. 17 W trakcie przygotowań do dalszej drogi przybiegł do Jezusa jakiś młody człowiek. Ukląkł przed Nim i zapytał: —Dobry nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? 18 —Dlaczego nazywasz Mnie „dobrym”?—zapytał Jezus. —Naprawdę dobry jest tylko Bóg. 19 Jeśli zaś chodzi o twoje pytanie, to znasz chyba przykazania: „Nie zabijaj, bądź wierny w małżeństwie, nie kradnij, nie składaj fałszywych zeznań, szanuj rodziców!”? 20 —Nauczycielu! Nigdy nie przekroczyłem żadnego z nich—odpowiedział. 21 Jezus spojrzał na niego z głęboką miłością i rzekł: —Zatem jedno pozostało ci do zrobienia: Idź i sprzedaj swój majątek, a pieniądze rozdaj biednym. To zapewni ci skarb w niebie. Potem wróć i chodź ze Mną. 22 Na te słowa młody człowiek spochmurniał i odszedł zasmucony; był bowiem bardzo bogaty. 23 Jezus odprowadził go wzrokiem i powiedział do uczniów: —Oto jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego. 24 A ponieważ zdumiało to uczniów, dodał: —Nie sposób wejść do Bożego królestwa, jeśli pokłada się nadzieję w bogactwie. 25 Łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho od igły, niż bogatemu człowiekowi wejść do królestwa Bożego. 26 Słowa te poważnie zastanowiły uczniów: —Kto więc może być zbawiony?—pytali. 27 Jezus spojrzał na nich i rzekł: —To przekracza ludzkie możliwości, ale dla Boga wszystko jest możliwe. 28 —My zostawiliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą—odezwał się Piotr. 29 —Zapewniam was—odpowiedział Jezus—że każdy, kto z miłości do Mnie i w celu głoszenia dobrej nowiny opuścił dom, braci, siostry, matkę, ojca, dzieci albo posiadłości, 30 otrzyma w zamian sto razy więcej domów, braci, sióstr, matek, dzieci oraz posiadłości, ale spotkają go też prześladowania! Oprócz tego, co otrzyma tu, na ziemi, czeka go życie wieczne w przyszłym świecie. 31 Wtedy wielu ludzi, obecnie uznawanych za wielkich, przestanie się liczyć, a inni, teraz uznawani za najmniejszych, będą wielkimi. 32 Podążali teraz w kierunku Jerozolimy. Jezus szedł przodem, a za Nim uczniowie, pełni lęku i trwogi. Wtedy wziął Dwunastu na bok i jeszcze raz powiedział im o wszystkim, co Go czeka: 33 —Gdy znajdziemy się w Jerozolimie—mówił—Ja, Syn Człowieczy, zostanę schwytany i postawiony przed najwyższymi kapłanami i przywódcami religijnymi, którzy skażą Mnie na śmierć i wydadzą w ręce Rzymian, aby Mnie zabili. 34 Będą śmiać się ze Mnie i pluć na Mnie; ubiczują Mnie i w końcu zabiją. Lecz po trzech dniach powrócę do życia. 35 Potem podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, i rzekli: —Nauczycielu! Mamy do Ciebie prośbę. 36 —Jaką?—zapytał. 37 —Chcielibyśmy zasiadać w Twoim królestwie tuż obok Ciebie—po prawej i lewej stronie. 38 —Nie wiecie, o co prosicie!—odrzekł im Jezus. —Czy jesteście gotowi wypić mój „kielich cierpienia”? Albo przejść chrzest, jaki jest dla Mnie przeznaczony? 39 —Tak—opowiedzieli bracia. —Rzeczywiście, wypijecie ten „kielich” i przejdziecie ten chrzest—kontynuował Jezus— 40 ale nie mam prawa posadzić was na tronie obok siebie. Te miejsca są już rozdzielone. 41 Gdy pozostałych dziesięciu uczniów dowiedziało się o tej prośbie, oburzyli się na Jakuba i Jana. 42 Wtedy Jezus zawołał wszystkich do siebie i powiedział: —Jak wiecie, wielcy tego świata nadużywają swojej władzy nad ludźmi. 43 Lecz wśród was powinno być inaczej. Jeśli ktoś z was chce być wielki, powinien stać się sługą. 44 A kto chce być największy ze wszystkich, musi stać się niewolnikiem wszystkich. 45 Przecież nawet Ja, Syn Człowieczy, nie przyszedłem po to, żeby Mi służono, lecz aby służyć innym i złożyć własne życie jako okup za wielu ludzi. 46 Rozmawiając, dotarli do Jerycha. Gdy wychodzili z miasta, ciągnął już za nimi wielki tłum. A pewien niewidomy żebrak, Bartymeusz (to znaczy: syn Tymeusza) siedział tam przy drodze. 47 Usłyszał, że Jezus z Nazaretu znajduje się w pobliżu, i zaczął wołać: —Jezusie, potomku króla Dawida, zmiłuj się nade mną! 48 —Cicho bądź!—krzyczeli na niego ludzie. On jednak tym głośniej wołał: —Potomku Dawida, zmiłuj się nade mną! 49 Jezus zatrzymał się i rzekł: —Zawołajcie go tutaj! Poszli więc po niego i powiedzieli: —Masz szczęście, człowieku! Chodź, On cię woła! 50 Bartymeusz zrzucił płaszcz, zerwał się na nogi i ruszył do Jezusa. 51 —Co mogę dla ciebie zrobić?—zapytał Jezus. —Nauczycielu!—prosił niewidomy. —Chciałbym widzieć! 52 —Dobrze, niech się tak stanie!—powiedział Jezus. —Twoja wiara cię uzdrowiła. I natychmiast niewidomy odzyskał wzrok i poszedł z Nim. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.