5Gdy wszedł do Kafarnaum, podszedł do Niego setnik,[6] prosząc Go: (Mt 27,54; Łk 7,1; Jan 4,46; Dz 10,1)6Panie, mój sługa[7] leży w domu złożony paraliżem, strasznie nękany. (Mt 2,16; Mt 14,2; Łk 7,7; Łk 8,51; Jan 4,51; Dz 4,25)7Mówi mu: Ja, gdy przyjdę, uzdrowię go.8A setnik, odpowiadając, wyznał: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod mój dach,[8] ale powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uleczony.[9] (Ps 33,9; Ps 107,20; Mt 8,16)9Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu: Przyjdź, a przychodzi; a mojemu niewolnikowi: Zrób to, a robi. (Tt 2,9)10Gdy Jezus to usłyszał, zdumiał się[10] i powiedział do tych, którzy [za Nim] podążali: Zapewniam was, u nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. (Mt 15,28; Ef 5,10)11Mówię wam zaś, że wielu zjawi się ze wschodu i zachodu i spocznie przy stole w Królestwie Niebios z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, (Ps 107,3; Iz 49,12; Iz 59,19; Ml 1,11; Łk 13,28; Rz 15,9; Ef 3,6)12a synowie Królestwa[11] będą wyrzuceni w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.[12] (Mt 3,9; Mt 13,42; Mt 13,50; Mt 22,13; Mt 23,13; Mt 23,15; Mt 24,51; Mt 25,30; Łk 13,28; Łk 16,8)13I powiedział Jezus do setnika: Idź, jak uwierzyłeś, niech ci się stanie![13] I w tej godzinie jego sługa został uleczony. (Mt 9,22; Mt 9,29; Mt 15,28; Jan 4,53)
Uzdrowienia w domu Piotra
14A gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zobaczył jego teściową – złożona [chorobą] gorączkowała.[14] (Mk 1,29; Łk 4,38; 1 Kor 9,5)15Wówczas dotknął jej ręki i opuściła ją gorączka; a ona wstała i zaczęła Mu usługiwać.[15] (Mt 8,3)16A gdy nastał wieczór, przyprowadzili do Niego wielu opętanych; i wygonił duchy słowem, i uzdrowił wszystkich, którzy mieli się źle.[16] (Mt 4,23; Mt 8,8; Mt 8,14; Mk 1,21; Mk 1,33; Mk 4,24)17W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: On wziął nasze słabości i podźwignął nasze choroby.[17] (Iz 53,4; Mt 1,22; Rz 6,4; Rz 6,6; Kol 2,14; 1 P 2,24)
23Gdy wsiadł do łodzi,[24] poszli za Nim Jego uczniowie.[25] (Mk 4,36; Łk 8,22)24I oto na morzu zerwała się potężna burza, tak że łódź była przykrywana przez fale.[26] On natomiast spał.[27] (Ps 4,9; Jan 6,18)25Wtedy podeszli, obudzili go i mówią: Panie! Ratuj! Giniemy! (Mt 14,30)26A [On] na to: Dlaczego jesteście przestraszeni, małowierni?![28] Następnie wstał, skarcił wiatry i morze – i nastała wielka cisza. (Ps 65,8; Ps 89,10; Ps 104,7; Ps 107,29; Mt 6,30; Mt 14,31; Mt 16,8; Jan 14,27; 2 Kor 1,11)27Mężczyźni zaś pytali zdumieni: Kim On jest, że nawet wiatry i morze są Mu posłuszne?