Dzieje Apostolskie 10

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Nawrócenie Korneliusza i jego bliskich

1 A pewien człowiek w Cezarei, imieniem Korneliusz, setnik z oddziału zwanego italskim, (Mt 8,5; Łk 7,2; Łk 23,47; Dz 9,30; Dz 12,19; Dz 22,25; Dz 27,1; Dz 27,3) 

2 pobożny i bojący się Boga wraz z całym swoim domem, udzielający licznych jałmużn ludowi i ciągle modlący się do Boga, (Mt 10,28; Mk 7,5; Mk 12,33; Dz 8,2; Dz 10,22; Dz 10,35; Dz 13,16; Dz 22,12; 1 Tm 3,16; 1 Tm 6,11; Jk 1,27; 1 P 1,17; 2 P 3,11) 

3 zobaczył wyraźnie w widzeniu około dziewiątej godziny dnia anioła Bożego, który podszedł i zwrócił się do niego: Korneliuszu! (Dz 3,1; Dz 5,19; Dz 9,12; Dz 10,17; Dz 10,19; Dz 15,1) 

4 On zaś, przypatrując się mu, ogarnięty lękiem zapytał: Cóż jest, Panie? A on odpowiedział: Twoje modlitwy i twoje jałmużny wstąpiły dla przypomnienia przed oblicze Boga. (Dz 10,35; Hbr 6,10; Ap 8,4) 

5 A teraz poślij ludzi do Joppy i sprowadź niejakiego Szymona, którego nazywają Piotrem; (Mt 10,2; Mk 3,16; Łk 6,14; Dz 10,18; Dz 11,13) 

6 przebywa on w gościnie u niejakiego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem. (Dz 9,43; Dz 10,32) 

7 Gdy zaś odszedł anioł, który do niego mówił, przywołał dwóch domowników oraz pobożnego żołnierza spośród tych, którzy mu osobiście posługiwali 

8 i po wyjaśnieniu im wszystkiego posłał ich do Joppy. (Dz 10,30) 

9 Tymczasem następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, Piotr wszedł [na taras płaskiego] dachu, aby się modlić około godziny szóstej. (Mt 24,17; Łk 18,7; Dz 12,1; Rz 12,12; 1 Tes 5,17) 

10 I stało się, że zgłodniał i chciał jeść. Gdy zaś oni przyrządzali [posiłek], przyszło na niego uniesienie (Dz 22,17; 2 Kor 12,2) 

11 i zobaczył otwarte niebo oraz jakiś zstępujący w dół przedmiot, jakby wielkie lniane płótno, czterema rogami opuszczany na ziemię; (Mt 3,16; Dz 7,56; Ap 19,11) 

12 były w nim wszystkie czworonogi i płazy ziemi, i ptactwo nieba. 

13 I odezwał się do niego głos: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! 

14 Piotr zaś rzekł: Nie ma mowy, Panie, gdyż jeszcze nigdy nie jadłem nic skalanego i nieczystego. (Dz 10,28) 

15 A głos znów, po raz wtóry, do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane. (Mt 15,11; Mk 7,15; Mk 7,19; Dz 15,9; 1 Tm 4,4; Tt 1,15) 

16 A stało się to trzy razy, po czym przedmiot zaraz został wzięty do nieba. 

17 Gdy zaś Piotr zmagał się w sobie, co by mogło znaczyć widzenie, które oglądał, oto ludzie wysłani przez Korneliusza odnaleźli dom Szymona, stanęli u bramy (Dz 10,3) 

18 i podniesionym głosem zaczęli dopytywać, czy Szymon, zwany Piotrem, przebywa tam w gościnie. 

19 Piotrowi zaś zastanawiającemu się nad widzeniem Duch powiedział: Oto szukają cię trzej mężczyźni; (Dz 8,29; Dz 11,12; Dz 13,2) 

20 ale wstań, zejdź na dół i idź z nimi bez powątpiewania, gdyż Ja ich posłałem. 

21 Piotr zszedł więc do tych mężczyzn i powiedział: Oto ja jestem tym, którego szukacie; co jest przyczyną, dla której [tu] jesteście? 

22 Wówczas oni odpowiedzieli: Korneliusz, setnik, człowiek sprawiedliwy i bojący się Boga, cieszący się dobrym świadectwem całego narodu żydowskiego, został pouczony przez świętego anioła, że ma cię sprowadzić do swojego domu i posłuchać tego, co masz do powiedzenia. (Dz 10,2; Dz 11,14; Dz 22,12) 

23 [Piotr] zaprosił ich więc do środka i ugościł. Nazajutrz zaś wstał i poszedł z nimi, a wraz z nim poszli niektórzy spośród braci w Joppie. (Dz 10,45; Dz 11,12) 

24 Następnego dnia przybył do Cezarei; Korneliusz zaś czekał na nich wraz ze swoimi krewnymi i najbliższymi przyjaciółmi, których zwołał. 

25 A gdy Piotr miał wchodzić, Korneliusz wyszedł mu naprzeciw i w pokłonie upadł mu do stóp. (Dz 16,29) 

26 Piotr zaś podniósł go i powiedział: Wstań, i ja sam jestem człowiekiem. (Dz 14,15; Ap 19,10; Ap 22,9) 

27 A rozmawiając z nim, wszedł i zastał wielu zgromadzonych; 

28 i przemówił do nich: Wy wiecie, jak bezprawne jest dla człowieka [należącego do] Żydów przestawanie z cudzoziemcami lub odwiedzanie ich; Bóg jednak wskazał mi, abym żadnego człowieka nie nazywał skalanym lub nieczystym; (Dz 10,15; Dz 11,9; Rz 10,12; Ga 2,12; Ef 2,12; Ef 2,13; Ef 3,6) 

29 dlatego też, wezwany, przyszedłem bez sprzeciwu. Zapytuję więc, w jakiej sprawie posłaliście po mnie? 

30 A Korneliusz odpowiedział: Przed czterema dniami około tej godziny, o dziewiątej, modliłem się w moim domu, i oto stanął przede mną mężczyzna w lśniącej szacie, (Łk 24,4; Dz 15,1) 

31 i zwrócił się do mnie: Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana i twoje jałmużny zostały wspomniane przed Bogiem. (Łk 1,13; Dz 10,4; Hbr 6,10) 

32 Poślij zatem do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem; przebywa on w gościnie w domu Szymona, garbarza, nad morzem. (Dz 9,43; Dz 10,6) 

33 Natychmiast więc posłałem po ciebie, a ty postąpiłeś szlachetnie, że przyszedłeś. Teraz więc my wszyscy jesteśmy obecni przed Bogiem, aby wysłuchać tego wszystkiego, co zostało ci polecone przez Pana. (Dz 11,5) 

34 Piotr zaś otworzył usta i przemówił: Naprawdę, zaczynam rozumieć, że Bóg nie jest stronniczy, (Rz 2,11; Ga 2,6; Ef 6,9; Kol 3,25; 1 P 1,17) 

35 ale w każdym narodzie miły Mu jest ten, kto się Go boi i czyni sprawiedliwość. (Dz 10,2; Dz 17,26) 

36 [Co do] Słowa, które posłał synom Izraela, głosząc ewangelię o pokoju przez Jezusa Chrystusa – On to jest Panem wszystkich – (Mt 28,18; Dz 13,32; Rz 5,1; Rz 10,12; Ef 2,17; Flp 2,9; 1 J 1,5; Ap 17,14; Ap 19,16) 

37 wy wiecie o sprawie, która działa się w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan, (Mt 4,12; Mk 1,14) 

38 o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił Go Duchem Świętym i mocą; jak chodził On wszędzie, czynił dobrze i leczył wszystkich uciskanych przez diabła, gdyż był z Nim Bóg. (Mt 3,16; Łk 3,22; Łk 4,18; Łk 6,19; Dz 2,22; Dz 4,27) 

39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co uczynił w okręgu Żydów i w Jerozolimie. Jego też zabili, zawieszając na drzewie. (Dz 1,8; Dz 2,23; Dz 3,15; Dz 5,30; Dz 7,52; Dz 10,41) 

40 Tego Bóg w trzecim dniu wzbudził i dał Mu stać się widzialnym; (Łk 9,22; Dz 1,3; Dz 2,24; Dz 13,30; 1 Kor 15,4) 

41 nie całemu ludowi, lecz świadkom uprzednio wybranym przez Boga, nam, którzy po Jego zmartwychwstaniu wraz z Nim jedliśmy i piliśmy. (Łk 24,30; Łk 24,42; Dz 1,8; Dz 13,31; 1 Kor 15,4) 

42 Przykazał nam też głosić ludowi i świadczyć, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych. (Mt 28,19; Mk 16,15; Dz 2,40; Dz 17,26; Rz 14,9; 1 Tes 5,9; 2 Tm 4,1; 1 P 4,5) 

43 O Nim świadczą wszyscy prorocy, że każdy, kto w Niego wierzy, dostąpił odpuszczenia grzechów przez Jego imię. (Łk 24,27; Łk 24,47; Dz 3,18; Dz 3,24; Dz 4,12; Dz 5,31; Dz 9,42; Dz 11,17; Dz 19,4; Dz 26,22; Rz 3,21; Rz 10,9; Ga 3,22) 

44 A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, Duch Święty zstąpił na wszystkich słuchających tego Słowa. (Dz 11,15; Dz 15,8) 

45 I zdumieli się wierzący [należący do] obrzezanych, którzy przybyli z Piotrem, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego; (Mk 16,17; Dz 2,4; Dz 2,11; Dz 10,23; Dz 11,2; Dz 11,12; Dz 11,18; Dz 19,6; Ga 3,14) 

46 słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wywyższali Boga. Wtedy odezwał się Piotr: (Mk 16,17; Dz 2,4; Dz 2,6; Dz 2,8) 

47 Czy ktoś może zabronić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? (Dz 8,36; Dz 11,17; Dz 15,8) 

48 Polecił więc ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Następnie uprosili go, aby pozostał [z nimi] kilka dni. (Dz 2,38; Dz 19,5) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).