5Gdy wszedł do Kafarnaum, podszedł do Niego setnik,[6] prosząc Go: (Mt 27,54; Łk 7,1; Dz 10,1)6Panie, mój sługa[7] leży w domu złożony paraliżem, strasznie nękany. (Mt 2,16; Mt 14,2; Łk 7,7; Łk 8,51; Dz 4,25)7Mówi mu: Ja, gdy przyjdę, uzdrowię go.8A setnik, odpowiadając, wyznał: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod mój dach,[8] ale powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uleczony.[9] (Mt 8,16)9Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu: Przyjdź, a przychodzi; a mojemu niewolnikowi: Zrób to, a robi. (Tt 2,9)10Gdy Jezus to usłyszał, zdumiał się[10] i powiedział do tych, którzy [za Nim] podążali: Zapewniam was, u nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. (Mt 15,28; Ef 5,10)11Mówię wam zaś, że wielu zjawi się ze wschodu i zachodu i spocznie przy stole w Królestwie Niebios z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, (Łk 13,28; Rz 15,9; Ef 3,6)12a synowie Królestwa[11] będą wyrzuceni w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.[12] (Mt 3,9; Mt 13,42; Mt 13,50; Mt 22,13; Mt 23,13; Mt 23,15; Mt 24,51; Mt 25,30; Łk 13,28; Łk 16,8)13I powiedział Jezus do setnika: Idź, jak uwierzyłeś, niech ci się stanie![13] I w tej godzinie jego sługa został uleczony. (Mt 9,22; Mt 9,29; Mt 15,28)
Uzdrowienia w domu Piotra
14A gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zobaczył jego teściową – złożona [chorobą] gorączkowała.[14] (Mk 1,29; Łk 4,38; 1 Kor 9,5)15Wówczas dotknął jej ręki i opuściła ją gorączka; a ona wstała i zaczęła Mu usługiwać.[15] (Mt 8,3)16A gdy nastał wieczór, przyprowadzili do Niego wielu opętanych; i wygonił duchy słowem, i uzdrowił wszystkich, którzy mieli się źle.[16] (Mt 4,23; Mt 8,8; Mt 8,14; Mk 1,21; Mk 1,33; Mk 4,24)17W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: On wziął nasze słabości i podźwignął nasze choroby.[17] (Mt 1,22; Rz 6,4; Rz 6,6; Kol 2,14; 1 P 2,24)
Cena naśladowania Jezusa
18Jezus zaś, widząc tłum[18] wokół siebie, rozkazał przeprawić się na drugą stronę. (Łk 9,57)19Wtedy podszedł pewien znawca Prawa i zwrócił się do Niego: Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz.[19] (Mt 10,38; Mt 19,21; Łk 14,1)20A Jezus mu mówi: Lisy mają nory i ptaki niebieskie gniazda, Syn Człowieczy[20] zaś nie ma gdzie skłonić głowy.[21] (Mt 9,6; Mt 11,19; Mt 12,8; Mt 12,32; Mt 12,40; Mt 13,37; Mt 13,41; Mt 16,13; Mt 16,27; Mt 26,64; Mk 2,10; Mk 8,31; 1 Kor 4,9; 2 Kor 8,9)21A inny spośród Jego uczniów powiedział Mu: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca.[22]22Jezus na to: Chodź za Mną i zostaw umarłym grzebanie ich umarłych.[23] (Mt 4,19; Mt 9,9; Rz 6,13; Ef 2,1; Ef 2,5; Kol 2,13)
Uciszenie burzy
23Gdy wsiadł do łodzi,[24] poszli za Nim Jego uczniowie.[25] (Mk 4,36; Łk 8,22)24I oto na morzu zerwała się potężna burza, tak że łódź była przykrywana przez fale.[26] On natomiast spał.[27]25Wtedy podeszli, obudzili go i mówią: Panie! Ratuj! Giniemy! (Mt 14,30)26A [On] na to: Dlaczego jesteście przestraszeni, małowierni?![28] Następnie wstał, skarcił wiatry i morze – i nastała wielka cisza. (Mt 6,30; Mt 14,31; Mt 16,8; 2 Kor 1,11)27Mężczyźni zaś pytali zdumieni: Kim On jest, że nawet wiatry i morze są Mu posłuszne?