Zapisz się darmowo

Marka 5

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 I przybyli na drugi brzeg morza, do kraju Gerazeńczyków.[1] (Mt 8,28; Mk 5,21; Łk 8,26) 2 A gdy wyszedł z łodzi, zaraz, z grobowców, wybiegł Mu naprzeciw człowiek we [władaniu] ducha nieczystego.[2] (Mk 1,23; Ap 18,2) 3 Miał on mieszkanie w grobowcach i nawet łańcuchem nikt już nie mógł go związać, 4 wielokrotnie bowiem, zakuty w okowy i łańcuchy, rozrywał łańcuchy i kruszył okowy – i nikt nie był w stanie go ujarzmić. 5 Całymi nocami i dniami przebywał on w grobowcach i w górach, krzyczał i ranił się kamieniami. 6 A gdy zobaczył w oddali Jezusa, przybiegł i padł przed Nim [na twarz]. (Mt 8,2) 7 Krzyknął też donośnym głosem: Co mnie i Tobie,[3] Jezusie, Synu Boga Najwyższego?! Zaklinam Cię na Boga, żebyś mnie nie dręczył. (Mt 26,63; Mk 1,26; Łk 1,32; Łk 6,35; Dz 8,7; Dz 16,17; Hbr 7,1) 8 Nakazał mu bowiem: Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka! 9 Zadał mu też pytanie: Jak ci na imię? Odpowiedział mu: Na imię mi Legion,[4] ponieważ liczni jesteśmy. (Mk 5,15) 10 I prosił Go usilnie, aby nie odsyłał ich z tego kraju. 11 Pasła się tam zaś, u podnóża góry, duża trzoda świń. 12 I poprosiły Go: Poślij nas w te świnie, abyśmy w nie mogły wejść. 13 I pozwolił im. Po wyjściu zatem duchy nieczyste weszły w świnie; i puściła się trzoda – około dwutysięczna – w dół po stromym zboczu do morza i utopiła się w morzu. 14 A ci, którzy je paśli, uciekli i rozgłosili to w mieście i po zagrodach; przyszli zatem zobaczyć, co się stało. 15 Przychodzą więc do Jezusa i widzą opętanego, który miał legion [demonów], że siedzi ubrany i przy zdrowych zmysłach – i ogarnął ich strach. (Mk 5,9) 16 Ci zaś, którzy widzieli, co stało się z opętanym, opowiedzieli im o tym dokładnie, a także o świniach. 17 I zaczęli Go prosić, aby odszedł z ich granic.[5] (Mt 13,54; Mk 6,1; Łk 4,16; Dz 16,39) 18 A gdy wsiadał do łodzi, opętany zaczął Go błagać, aby mógł z Nim być. 19 Nie pozwolił mu jednak, lecz powiedział: Idź do swego domu, do swoich, i opowiedz im, jak wiele Pan dla ciebie zrobił i [jak] okazał ci miłosierdzie. (Mt 8,4) 20 Odszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dziesięciogrodziu, jak wiele Jezus dla niego zrobił – a wszyscy się dziwili. (Mt 4,25; Mk 7,31) 21 Gdy Jezus znów przeprawił się w łodzi na drugą stronę i był nad morzem, zgromadził się wokół Niego liczny tłum. (Mt 9,1; Mt 9,18; Mk 4,1; Mk 5,1; Łk 8,40) 22 Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jairos, i gdy Go zobaczył, upadł Mu do stóp. (Mk 5,35; Łk 13,14; Dz 13,15) 23 I zaczął Go usilnie błagać: Moja córeczka kona.[6] Przyjdź, nałóż na nią ręce, aby ocalała i żyła. (Mk 6,5; Mk 7,32; Mk 8,23; Mk 8,25; Mk 16,18; Łk 4,40; Łk 13,13; Dz 9,12; Dz 9,17; Dz 28,8) 24 I poszedł z nim. Ruszył też za Nim liczny tłum i z każdej strony tłoczyli się na Niego [ludzie]. 25 Wtedy pewna kobieta, która od dwunastu lat zmagała się z upływem krwi[7] 26 i dużo wycierpiała z powodu wielu lekarzy, i straciła wszystko, co miała, a nic jej nie pomogło, lecz raczej się pogorszyło, 27 gdy usłyszała o Jezusie, podeszła w tłumie z tyłu i dotknęła Jego szaty, (Mk 3,10; Mk 5,30; Mk 6,56) 28 powtarzała bowiem sobie: Gdybym dotknęła choćby Jego szat, będę uratowana. 29 I zaraz ustał jej upływ krwi, i poczuła w swym ciele, że została wyleczona z tej udręki. 30 Jezus zaś zaraz odczuł w sobie, że uszła z Niego moc, odwrócił się do tłumu i zapytał: Kto dotknął moich szat? (Łk 5,17; Łk 6,19; Dz 10,38) 31 Wtedy Jego uczniowie zaczęli zwracać Mu uwagę: Widzisz, że zewsząd ściska Cię tłum, i pytasz: Kto Mnie dotknął? 32 Lecz [On] zaczął rozglądać się, aby zobaczyć tę, która to zrobiła. 33 Wtedy kobieta, przestraszona i drżąca, świadoma, co się jej stało, podeszła, padła Mu do stóp i powiedziała Mu całą prawdę. 34 On zaś powiedział do niej: Córko, twoja wiara ocaliła cię, idź w pokoju i bądź uleczona z tej swojej udręki. (Mk 10,52; Łk 7,50; Dz 14,9; Dz 15,33) 35 Gdy jeszcze mówił, przyszli[8] od przełożonego synagogi i donieśli: Twoja córka umarła, dlaczego jeszcze chcesz trudzić[9] Nauczyciela? (Mk 5,22; Łk 7,6) 36 Lecz Jezus dosłyszał tę wiadomość przekazywaną i powiedział do przełożonego synagogi: Nie bój się,[10] tylko wierz! (Mk 4,40) 37 I nie pozwolił nikomu iść z sobą, poza Piotrem, Jakubem i Janem, bratem Jakuba. (Mt 4,21; Mk 3,17; Mk 9,2; Mk 14,33) 38 Gdy przyszli do domu przełożonego synagogi, zobaczył zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących. 39 Wszedł więc i powiedział do nich: Dlaczego robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, lecz śpi.[11] (Mk 4,38) 40 Wtedy zaczęli z Niego drwić. On jednak wyrzucił wszystkich, wziął z sobą ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie było dziecko. (Dz 9,40) 41 Tam ujął dziewczynkę[12] za rękę i powiedział do niej: Talita kum![13] Co można przetłumaczyć: Dziewczynko, mówię ci, wstań! (Mk 1,31; Mk 9,27; Łk 5,24; Łk 7,14) 42 I dziewczynka zaraz wstała i zaczęła chodzić, miała bowiem dwanaście lat. I wprost oniemieli w ogromnym zachwycie. (Mk 1,27) 43 Wtedy przykazał im z naciskiem, aby nikt nie dowiedział się o tym. Powiedział też, aby dano jej jeść. (Mt 8,4; Mt 9,30; Mt 12,16; Mt 17,9; Mk 3,12; Mk 9,9) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).