Jana 6

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Nakarmienie pięciu tysięcy

1 Potem Jezus udał się na drugi brzeg Morza Galilejskiego, [czyli] Tyberiadzkiego. (Mt 14,13; Mk 6,30; Łk 9,10) 

2 Szedł zaś za Nim liczny tłum, ponieważ [ludzie] widzieli znaki, których dokonywał na niedomagających. 

3 Jezus tymczasem wstąpił na wzgórze i tam usiadł wraz ze swoimi uczniami. 

4 A była blisko Pascha, święto żydowskie. 

5 Gdy Jezus podniósł oczy i zobaczył, że zbliża się do Niego liczny tłum, zwrócił się do Filipa: Skąd nakupimy chleba, by ci [ludzie] się najedli? (Mt 15,32) 

6 Mówił to zaś, aby go wypróbować; sam bowiem już wiedział, co ma robić. 

7 Filip odpowiedział Mu: Chleba za dwieście denarów nie wystarczy, aby każdy z nich otrzymał choć trochę. 

8 [Na to] odezwał się jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra: 

9 Jest tutaj chłopczyk, który ma pięć jęczmiennych chlebów i dwie rybki, lecz cóż to jest dla tak wielu? 

10 Jezus powiedział: Każcie ludziom usiąść. A było w tym miejscu dużo trawy. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy. 

11 Jezus zatem wziął chleby, podziękował i rozdał siedzącym, podobnie [postąpił] z rybami – [dał] tyle, ile chcieli. (1 Tm 4,4) 

12 A gdy zostali nakarmieni, powiedział do swoich uczniów: Zbierzcie pozostałe kawałki, aby nic się nie zmarnowało! 

13 Zebrali więc i kawałkami z pięciu jęczmiennych chlebów, pozostałymi po jedzących, napełnili dwanaście koszy. 

14 Gdy ludzie zobaczyli, jakiego dokonał znaku, zaczęli mówić [między sobą]: Ten naprawdę jest tym Prorokiem, który miał przyjść na świat. (Mt 11,3; Mt 21,11; Łk 7,16) 

15 Tymczasem Jezus, gdy poznał, że zamierzają przyjść i porwać Go po to, aby uczynić królem, znów sam jeden oddalił się na górę. (Mt 14,23; Mk 6,46; Łk 6,12) 

Jezus wobec praw natury

16 A gdy nastał wieczór, Jego uczniowie zeszli nad morze, (Mt 14,22; Mk 6,45) 

17 wsiedli do łodzi i wyruszyli na drugi brzeg morza, do Kafarnaum. Ciemność już zapadła, a Jezus jeszcze do nich nie dotarł. 

18 Morze zaś burzyło się, [smagane] silnym wiatrem. 

19 Wtedy, po przewiosłowaniu około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, zobaczyli Jezusa, jak przechadza się po morzu i jest coraz bliżej łodzi – i przestraszyli się. 

20 Lecz On odezwał się do nich: To Ja jestem, przestańcie się bać! 

21 Chętnie więc wzięli Go do łodzi, a łódź zaraz przybiła do brzegu, do którego zmierzali. 

Jezus chlebem życia

22 Nazajutrz tłum, który pozostał na drugim brzegu morza, zauważył, że nie było tam innej łódki poza tą jedną i że Jezus nie wszedł do łodzi wraz ze swoimi uczniami, lecz Jego uczniowie odpłynęli sami. 

23 Tymczasem z Tyberiady przybyły inne łódki w pobliże tego miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan wypowiedział dziękczynienie. 

24 Gdy więc tłum zauważył, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli i oni do łódek i odpłynęli do Kafarnaum – w poszukiwaniu Jezusa. 

25 A kiedy znaleźli Go po drugiej stronie morza, zapytali: Rabbi, kiedy tu przybyłeś? 

26 Jezus im odpowiedział: Ręczę i zapewniam was, szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb i zostaliście nasyceni. 

27 Trudźcie się nie o pokarm przemijalny, ale o pokarm trwały, ku życiu wiecznemu, który da wam Syn Człowieczy, gdyż na Nim Ojciec – Bóg – położył pieczęć. (Rz 4,11; 1 Kor 9,2; 2 Kor 1,22; Ef 1,13; Ef 4,30; 2 Tm 2,19; Ap 7,3) 

28 Zapytali Go zatem: Co mamy robić, aby trudzić się dziełami Boga? 

29 W odpowiedzi Jezus powiedział im: To jest dzieło Boga: wierzcie w Tego, którego On posłał. (1 J 3,23) 

30 Powiedzieli więc do Niego: Jaki więc Ty możesz uczynić znak, abyśmy mogli [go] zobaczyć i uwierzyć Tobie? Czego dokonasz? (Mt 12,38; 1 Kor 1,22) 

31 Nasi ojcowie jedli mannę na pustyni, jak jest napisane: Dał im jeść chleb z nieba. (1 Kor 10,3) 

32 Wtedy Jezus im powiedział: Ręczę i zapewniam was, to nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba. 

33 Bo chlebem Bożym jest Ten, który zstępuje z nieba i daje światu życie. 

34 Wówczas powiedzieli do Niego: Panie, dawaj nam zawsze tego chleba! 

35 Jezus powiedział im: Ja jestem chlebem życia; ten, kto przychodzi do Mnie, nigdy już nie zazna głodu, a ten, kto wierzy we Mnie, już nie zazna pragnienia. 

36 Lecz powiedziałem wam: Chociaż zobaczyliście Mnie, nie wierzycie. 

37 Wszystko, co Mi daje Ojciec, przyjdzie do Mnie, a tego, który do Mnie przychodzi, z pewnością nie odrzucę; (Mt 11,28) 

38 zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby czynić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. (Mt 26,39) 

39 A to jest wola Tego, który Mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co Mi dał, nic nie stracił, lecz wzbudził to w dniu ostatecznym. 

40 Taka bowiem jest wola mojego Ojca, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. (1 Tes 4,14) 

41 Wówczas Żydzi zaczęli szemrać przeciw Niemu, że powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba. 

42 I mówili: Czy to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jak [On] teraz może mówić: Zstąpiłem z nieba? (Łk 4,22) 

43 Jezus im odpowiedział: Przestańcie szemrać między sobą! 

44 Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał – a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. 

45 U proroków jest napisane: I będą wszyscy pouczeni przez Boga. Każdy, kto usłyszał od Ojca i przyjął pouczenie, przychodzi do Mnie. (1 Kor 2,13; 1 Tes 4,9; Hbr 8,10; Hbr 10,16; 1 J 2,27) 

46 Nie [oznacza to], że Ojca zobaczył ktoś [jeszcze] poza Tym, który jest od Boga – [bo] Ten tylko widział Ojca. 

47 Ręczę i zapewniam was, kto wierzy we Mnie, ma życie wieczne. 

48 Ja jestem chlebem życia. 

49 Wasi ojcowie jedli na pustyni mannę – i poumierali; 

50 to jest chleb, który zstępuje z nieba, aby każdy, kto z Niego spożyje – nie umarł. 

51 Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba; jeśli ktoś spożyje z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chlebem, który Ja dam za życie świata, jest moje ciało. (Hbr 10,10) 

52 Żydzi zaczęli więc sprzeczać się między sobą i mówić: Jak On może nam dać spożyć swoje ciało? 

53 Jezus więc odpowiedział im: Ręczę i zapewniam was, jeśli nie spożyjecie ciała Syna Człowieczego i nie napijecie się Jego krwi, nie macie w sobie życia. (Mt 26,26) 

54 Kto karmi się moim ciałem i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym. 

55 Gdyż moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a moja krew jest prawdziwym napojem. (1 Kor 10,3; Hbr 9,14; 1 P 1,18) 

56 Kto karmi się moim ciałem i pije moją krew, trwa we Mnie, a Ja w nim. (1 J 2,24) 

57 Jak Mnie posłał Ojciec, który żyje, a Ja żyję przez Ojca, tak też karmiący się Mną – taki będzie żył przeze Mnie. (Ga 2,20) 

58 To jest chleb, który zstąpił z nieba – nie jak spożyli ojcowie i pomarli; kto karmi się tym chlebem, żyć będzie na wieki. 

59 To powiedział w synagodze, gdy nauczał w Kafarnaum. (Mt 4,13; Mt 8,5; Mt 11,23; Mt 17,24; Mk 1,21) 

60 Po wysłuchaniu tego wielu spośród Jego uczniów stwierdziło: Twarda jest ta mowa, kto zdoła jej słuchać? 

61 Jezus zaś, świadom w sobie samym, że Jego uczniowie szemrają z tego powodu, powiedział do nich: Czy to was zraża? (Mt 11,6; Mt 13,57) 

62 [Co] więc, jeśli zobaczycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był wcześniej? (Mt 8,20; Mk 16,19; Łk 24,50; Dz 1,9) 

63 Duch jest Tym, który ożywia, ciało w niczym nie pomaga; słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. (Rz 8,10; 1 Kor 15,45; 2 Kor 3,6) 

64 Są jednak pośród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem od początku był świadom, kim są ci, którzy nie wierzą, i kim jest ten, który Go wyda. 

65 I dodał: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do Mnie, jak tylko ten, któremu zostało to dane przez Ojca. (Mt 13,11) 

66 Odtąd wielu spośród Jego uczniów zawróciło i już z Nim nie chodziło. 

67 Wówczas Jezus powiedział do Dwunastu: Czy i wy chcecie odejść? 

68 Szymon Piotr odpowiedział Mu: Panie! Do kogo odejdziemy? [Ty] masz słowa życia wiecznego. 

69 My zaś uwierzyliśmy i jesteśmy pewni, że Ty jesteś Świętym Boga. (Mt 14,33; Mt 16,16) 

70 Jezus odpowiedział im: Czy nie Ja was Dwunastu wybrałem? A jeden z was jest diabłem. 

71 Mówił to zaś o Judaszu, [synu] Szymona Iskariota, gdyż ten – jeden z Dwunastu – miał Go wydać. (Mt 10,4; Mt 26,14) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).