Zapisz się darmowo

Hebrajczyków 10

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Prawo bowiem, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, które składają stale co roku, w ogóle nie może udoskonalić składających. (Kol 2,16; Kol 2,17; Hbr 7,19; Hbr 8,5) 2 Bo czyż nie zaprzestano by ich składania, gdyby służący, raz oczyszczeni, nie mieli już żadnych grzechów na sumieniu?[1] (Dz 23,1; Dz 24,16; Rz 1,18; Rz 1,24; Rz 1,26; Rz 2,15; Rz 9,1; Rz 13,5; 1 Kor 3,3; 1 Kor 4,4; 1 Kor 8,7; 1 Kor 8,10; 1 Kor 10,25; 1 Kor 10,27; 1 Kor 10,28; 1 Kor 11,31; 2 Kor 1,12; 2 Kor 4,2; 2 Kor 5,11; 1 Tm 1,5; 1 Tm 1,19; 1 Tm 3,9; 2 Tm 1,3; Hbr 9,14; Hbr 13,18; 1 P 2,9; 1 P 3,16; 1 P 3,21) 3 Tymczasem w nich co roku jest przypomnienie o grzechach. 4 Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.[2] (Dz 17,30; Rz 2,29; Hbr 9,12; Hbr 9,13; Hbr 10,11) 5 Dlatego przychodząc na świat, mówi: ofiary ani daru nie chciałeś, lecz ciało mi przygotowałeś; 6 całopaleń ani [ofiar] za grzech[3] nie upodobałeś sobie, (Mt 12,7) 7 toteż powiedziałem: Oto przychodzę – na rolce zwoju napisano o Mnie – aby spełnić, o Boże,[4] Twoją wolę. (Łk 24,27; Łk 24,44; Łk 24,46) 8 Najpierw mówiąc: ofiary ani daru i: całopaleń ani [ofiar] za grzech nie chciałeś ani nie upodobałeś sobie – te [zaś] składane są zgodnie z Prawem – (Mt 12,7) 9 następnie stwierdza: Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę, znosi pierwsze, aby ustanowić drugie; 10 z tej to woli jesteśmy uświęceni dzięki ofiarowanemu raz na zawsze ciału Jezusa Chrystusa. (Hbr 2,11; Hbr 7,27; Hbr 9,14; Hbr 9,28; Hbr 13,12; 1 P 2,24) 11 Ponadto każdy kapłan staje codziennie,[5] służąc i wielokrotnie składając te same ofiary, które w ogóle nie mogą usunąć grzechów; (Rz 8,34; 1 J 2,1) 12 Ten natomiast po złożeniu jednej ofiary za grzechy na zawsze usiadł po prawicy Boga, (Mt 22,44; Mk 16,19; Dz 2,34; Ef 1,20; Hbr 1,3; Hbr 8,1; Hbr 12,2) 13 oczekując już tylko, aż Jego nieprzyjaciele staną się podnóżkiem dla Jego stóp. (Hbr 1,13) 14 Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi uświęconych.[6] (1 Kor 9,21; Hbr 9,9) 15 Poświadcza nam to również Duch Święty, bowiem po powiedzeniu: (Hbr 3,7; Hbr 9,8) 16 Takie oto jest przymierze, które zawrę z nimi po upływie tych dni, mówi Pan: Dając moje prawa, na ich sercach i na ich umysłach wypiszę je, (Hbr 8,10) 17 też [dodaje]: ich grzechów i nieprawości już nie wspomnę. (Hbr 8,12) 18 Tam zaś, gdzie jest ich odpuszczenie, nie ma już ofiarowania za grzech. 19 Mając więc,[7] bracia,[8] ufną odwagę na wejście do miejsca świętego,[9] we krwi Jezusa, (Ef 2,18; Hbr 4,14; Hbr 4,16; Hbr 9,3; 1 J 3,21) 20 którą nam zapoczątkował, drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest [zasłonę][10] swojego ciała,[11] (Mt 27,51; Mk 15,38; Łk 23,45; Rz 8,3; Ef 2,16; Hbr 2,14; Hbr 6,19; Hbr 9,3; Hbr 9,8) 21 i wielkiego Kapłana nad domem Bożym, (Hbr 2,17; Hbr 3,6; Hbr 4,14; Hbr 7,4; Hbr 7,26) 22 przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, oczyszczeni[12] na sercach ze złego sumienia i z ciałem obmytym wodą czystą.[13] (Dz 22,16; Ef 3,12; Ef 5,26; Tt 3,5; Hbr 4,16; Hbr 9,14; Hbr 13,18; 1 P 3,21) 23 Niewzruszenie trzymajmy się wyznania nadziei, gdyż wierny jest Ten, który złożył obietnicę. (1 Kor 1,9; 1 Kor 10,13; 1 Tes 5,24; 2 Tm 2,13; Hbr 3,6; Hbr 3,14; Hbr 4,14; Hbr 6,11; Hbr 6,18; Hbr 7,19) 24 Myślmy[14] też o sobie nawzajem dla pobudzenia[15] miłości i szlachetnych czynów,[16] (Rz 5,5; Ga 5,22; Tt 2,14; Hbr 13,1) 25 nie opuszczając wspólnych zgromadzeń, co jest zwyczajem niektórych, lecz zachęcając, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie ten zbliżający się Dzień.[17] (Rz 13,12; 1 Tes 5,1; 2 Tes 1,10; 2 Tes 2,1; 1 Tm 4,1; 2 Tm 3,1; Hbr 3,13; Jk 5,8; 2 P 3,10; 1 J 2,18) 26 Nam, rozmyślnie grzeszącym[18] po otrzymaniu poznania prawdy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy, (Mt 13,18; Rz 4,18; Rz 11,20; Rz 11,22; 1 Kor 9,27; 1 Kor 10,1; 2 Kor 13,5; Ef 2,8; Hbr 3,12; Hbr 6,4; Hbr 10,35; Hbr 10,38; 2 P 2,20) 27 a tylko jakieś straszne oczekiwanie sądu i żar ognia mający trawić przeciwników. (Ap 20,13; Ap 20,14) 28 Kto odrzuca prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch lub trzech świadków, umiera; (Mt 18,16; 2 Kor 13,1; 1 Tm 5,19) 29 rozważcie, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, a krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną[19] i znieważył Ducha łaski! (1 Kor 6,11; Ef 4,30; Hbr 2,3; Hbr 6,6; Hbr 12,25; Hbr 13,20) 30 Znamy przecież Tego, który powiedział: Do mnie należy pomsta, Ja odpłacę; oraz: Pan będzie sądził swój lud. (Rz 12,19) 31 Strasznie jest wpaść w ręce Boga żywego! 32 Przypomnijcie zaś sobie dni wcześniejsze, w których – już oświeceni – przetrwaliście wielki bój z cierpieniami, (Flp 1,29) 33 czy to obelgami, czy prześladowaniami piętnowani, czy to będąc bliskimi[20] tak traktowanych. (Rz 15,3; 1 Kor 4,9; 2 Kor 12,10; Flp 3,10; Flp 4,14; 2 Tm 1,8; Hbr 11,26; Hbr 13,13; 1 P 4,14) 34 Bo też z więźniami współcierpieliście i z radością przyjęliście grabież swego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy – i trwały. (Mt 5,11; Mt 6,20; Mt 19,21; Mt 19,29; Dz 5,41; 1 Tes 2,14; Hbr 9,15; Hbr 13,3; 1 P 4,13) 35 Nie porzucajcie więc swojej ufnej odwagi, która ma wielką nagrodę. (Mt 5,12; Dz 4,13; 1 Kor 3,8; 1 Kor 3,14; Ef 3,12; Flp 1,20; Hbr 11,6; Hbr 11,26; Ap 22,12) 36 Wytrwałości wam bowiem potrzeba, abyście wypełniwszy wolę Boga, dostąpili spełnienia obietnicy. (Łk 21,19; Hbr 4,1; Hbr 4,9; Hbr 6,12; Hbr 12,1) 37 Bo jeszcze bardzo, bardzo krótko, a nadchodzący przyjdzie i nie będzie zwlekał; (Jk 5,8; 2 P 3,8; Ap 22,20) 38 sprawiedliwy zaś mój[21] z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie się nim cieszyć moja dusza. (Rz 1,17; 2 Kor 5,7; Ga 3,11) 39 My jednak nie jesteśmy z cofających się na zgubę; ale z tych, którzy wierzą – dla zachowania duszy.[22] (Mt 13,19; Mt 16,25; Łk 9,24; Łk 17,33; 2 Kor 13,5; 2 Tm 4,7; Hbr 2,3; Hbr 3,12; Hbr 4,11; Hbr 10,26; Hbr 10,34; 1 P 1,9; Jud 1,22) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).