Jana 5

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Uzdrowienie w szabat

1 Potem było żydowskie święto i Jezus udał się do Jerozolimy. 

2 A jest w Jerozolimie przy [Bramie] Owczej sadzawka zwana po hebrajsku Betezda, mająca pięć krużganków. 

3 Leżało w nich mnóstwo niedomagających, niewidomych, kulejących, bezwładnych [i] sparaliżowanych, którzy czekali na poruszenie wody. 

4 Czasem bowiem anioł Pana zstępował do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, niezależnie od tego, jaką chorobą był złożony. 

5 Był tam też pewien człowiek, od trzydziestu ośmiu lat złożony swą niemocą. 

6 Gdy Jezus zobaczył go leżącego – a poznał, że już ma [za sobą] długi czas – zapytał go: Czy chcesz stać się zdrowy? 

7 Chory odpowiedział Mu: Panie, nie mam człowieka, który – gdy poruszona zostanie woda – wrzuciłby mnie do sadzawki, a zanim ja sam dojdę, inny wchodzi przede mną. 

8 Wówczas Jezus powiedział do niego: Wstań, weź swe posłanie i chodź. (Mt 9,6; Mk 2,11; Łk 9,14) 

9 I człowiek ten natychmiast stał się zdrowy, wziął swoje posłanie i zaczął chodzić. Tego właśnie dnia był szabat. (Mt 12,1; Łk 13,14) 

10 Żydzi nagabywali więc uzdrowionego: Jest szabat i nie wolno ci nosić posłania. (Mk 2,27; Łk 6,2) 

11 On zaś odpowiedział im: Ten, który uczynił mnie zdrowym, powiedział: Weź swe posłanie i chodź. 

12 Zapytali go: Kim jest ten człowiek, który ci polecił wziąć je i zacząć chodzić? 

13 Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest, gdyż Jezus wymknął się z tłumu będącego w tym miejscu. 

14 Potem Jezus spotkał go w świątyni i powiedział do niego: Oto stałeś się zdrowy; nie grzesz więcej, aby nie stało ci się coś gorszego. (Mk 2,5; 2 P 2,21) 

15 Człowiek ten odszedł i powiadomił Żydów, że to Jezus jest tym, który uczynił go zdrowym. 

16 Właśnie dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że czynił to w szabat. 

17 Jezus zaś odpowiedział im: Mój Ojciec aż dotąd działa – i Ja działam. (Łk 2,49) 

18 Stąd też Żydzi tym bardziej starali się Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale także Boga nazywał własnym Ojcem, czyniąc siebie [w ten sposób] równym Bogu. (Mt 12,14; Rz 9,5; 1 J 5,20) 

Dzieła Ojca w dziełach Syna

19 W odpowiedzi [na te zarzuty] Jezus oświadczył: Ręczę i zapewniam was, Syn sam od siebie nie może nic uczynić, poza tym, co widzi, że Ojciec czyni; cokolwiek bowiem On czyni, to Syn czyni podobnie. 

20 Bo Ojciec kocha Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni, i ukaże Mu dzieła większe niż te, abyście się dziwili. 

21 Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce. (Rz 4,17; Rz 8,11; 2 Kor 1,9; Hbr 11,19) 

22 Ojciec nawet nie sądzi nikogo, lecz wszelki sąd oddał Synowi, (Dz 10,42; Dz 17,31; Rz 2,16; 2 Tm 4,1) 

23 aby wszyscy czcili Syna tak, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał. (Łk 10,16; Flp 2,10; 1 J 2,23) 

Życie wieczne: owoc ufania Słowu Boga

24 Ręczę i zapewniam was, kto słucha mojego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie zdąża na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia. (Mt 10,40; Mt 25,46; 1 J 3,14) 

25 Ręczę i zapewniam was, że nadchodzi godzina, a [nawet] już jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, którzy usłyszą, ożyją. (Ef 2,1; Ef 2,5; Kol 2,13) 

26 Gdyż jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak też sprawił, by Syn miał życie sam w sobie. 

27 I powierzył Mu władzę sprawowania sądu, ponieważ jest [On] Synem Człowieczym. (Dz 10,42; Dz 17,31) 

28 Nie dziwcie się temu; nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą Jego głos; (1 Kor 15,52) 

29 i wyjdą ci, którzy czynili to, co dobre, ku zmartwychwstaniu [do] życia, a ci, którzy czynili to, co złe, ku zmartwychwstaniu [na] sąd. (Mt 25,46; Dz 24,15; 1 Kor 15,22; 1 Kor 15,23; 1 Kor 15,52; 2 Kor 5,10; 1 Tes 4,16; Ap 20,4; Ap 20,5; Ap 20,6; Ap 20,11) 

30 Ja sam od siebie nie mogę nic czynić; jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, gdyż nie szukam swojej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał. (Łk 22,42) 

31 Jeśli Ja świadczę o sobie, moje świadectwo nie jest prawdziwe; 

32 jest Inny, który świadczy o Mnie, i wiem, że świadectwo, które składa o Mnie, jest prawdziwe. (1 J 5,9) 

33 Wy posłaliście do Jana i on złożył świadectwo prawdzie. 

34 Ja zaś przyjmuję świadectwo nie od człowieka, ale mówię to, abyście wy byli zbawieni. 

35 On był tą Lampą, która płonie i świeci, wy zaś do pewnego czasu cieszyliście się jego światłem. (2 P 1,19) 

36 Ja jednak mam świadectwo większe niż Jana; gdyż dzieła, które Ojciec powierzył mi do wykonania, te dzieła, których dokonuję, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. (1 J 5,9) 

37 Ojciec też, który Mnie posłał, złożył o Mnie świadectwo; Jego głosu nigdy nie usłyszeliście, Jego postaci nie oglądaliście (1 Tm 6,16) 

38 ani nie macie Jego Słowa mieszkającego w was, stąd wy nie wierzycie Temu, którego On posłał. 

39 Zgłębiacie Pisma, ponieważ wy sądzicie, że macie w nich życie wieczne, a tymczasem one składają świadectwo o Mnie; (Łk 24,27; Łk 24,44; Dz 17,11; Rz 2,17; 2 Tm 3,15) 

40 do Mnie jednak nie chcecie przyjść, aby mieć życie. (Rz 10,21) 

41 Nie przyjmuję chwały od ludzi, 

42 ale przekonałem się, że wy nie macie w sobie miłości Bożej. (1 J 3,17) 

43 Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca i nie przyjmujecie Mnie; jeśli kto inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie. 

44 Jak możecie uwierzyć wy, którzy od siebie nawzajem przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od samego Boga? (Mt 23,5; Rz 2,29; 1 Tes 2,6) 

45 Przestańcie sądzić, że to Ja będę was oskarżał przed Ojcem; waszym oskarżycielem będzie Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. (Rz 2,17) 

46 Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i Mnie, ponieważ on napisał o Mnie. (Łk 24,27; Łk 24,44; Dz 26,22) 

47 Jeśli jednak jego pismom nie wierzycie, jak uwierzycie moim słowom? (Łk 16,29; Łk 16,31) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).