Apokalipsa 19 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Weselna uczta Baranka

1 Potem^[1] usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie – mówiących: Alleluja!^[2] Zbawienie i chwała, i moc [należy do] naszego Boga, (1 Krn 29,12; Jer 51,48; Rz 16,27; Ap 4,11; Ap 7,9; Ap 7,10; Ap 12,10; Ap 14,1; Ap 14,8; Ap 14,12; Ap 19,3; Ap 19,4; Ap 19,6)

1 Krn 29,12Jer 51,48Rz 16,27Ap 4,11Ap 7,9Ap 7,10Ap 12,10Ap 14,1Ap 14,8Ap 14,12Ap 19,3Ap 19,4Ap 19,6

2 gdyż słuszne i sprawiedliwe są Jego sądy; gdyż osądził wielką nierządnicę, która psuła ziemię swoim nierządem, i ukarał ją za krew swoich sług [przelaną] z jej ręki. (Pwt 32,43; 2 Krl 9,7; Ps 19,10; Ps 79,10; Ps 119,137; Ap 6,10; Ap 16,6; Ap 16,7; Ap 17,1; Ap 17,2; Ap 17,6; Ap 18,3; Ap 18,24)

Pwt 32,432 Krl 9,7Ps 19,10Ps 79,10Ps 119,137Ap 6,10Ap 16,6Ap 16,7Ap 17,1Ap 17,2Ap 17,6Ap 18,3Ap 18,24

3 I powtórnie powiedzieli: Alleluja! I jej dym unosi się na wieki wieków. (Iz 34,10; Ap 14,11) 4 Wówczas upadło dwudziestu czterech starszych oraz cztery stworzenia i pokłonili się Bogu, który siedzi na tronie, mówiąc: Amen, alleluja! (Ps 106,48; Ap 1,6; Ap 4,2; Ap 4,4; Ap 4,6; Ap 4,10; Ap 5,14; Ap 22,21)

Ps 106,48Ap 1,6Ap 4,2Ap 4,4Ap 4,6Ap 4,10Ap 5,14Ap 22,21

5 A od tronu wyszedł głos, mówiący: Uwielbiajcie naszego Boga, wszyscy Jego słudzy i wy, którzy się Go boicie – mali i wielcy. (Ps 22,24; Ps 115,13; Ps 134,1; Ps 135,1; Ps 150,1; Ap 11,18)

Ps 22,24Ps 115,13Ps 134,1Ps 135,1Ps 150,1Ap 11,18

6 I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: Alleluja! Gdyż Pan, nasz Bóg Wszechmogący, objął panowanie. (Wj 15,18; Ps 22,29; Ps 93,1; Ps 97,1; Ps 99,1; Ez 1,24; Ez 43,2; Dn 7,14; Dn 10,6; Am 3,13; Za 14,9; Ap 1,8; Ap 1,15; Ap 4,8; Ap 6,1; Ap 11,15; Ap 11,17; Ap 12,10; Ap 14,2; Ap 15,3; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 19,15; Ap 21,22)

Wj 15,18Ps 22,29Ps 93,1Ps 97,1Ps 99,1Ez 1,24Ez 43,2Dn 7,14Dn 10,6Am 3,13Za 14,9Ap 1,8Ap 1,15Ap 4,8Ap 6,1Ap 11,15Ap 11,17Ap 12,10Ap 14,2Ap 15,3Ap 16,7Ap 16,14Ap 19,15Ap 21,22

7 Cieszmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę, gdyż nadeszło wesele Baranka i przygotowała się^[3] Jego Małżonka;^[4] (Iz 54,6; Ez 16,7; Oz 2,16; Mt 9,15; Mt 22,2; Mt 24,44; Mt 25,10; Mk 2,19; Łk 5,34; Jan 3,29; 2 Kor 7,1; 2 Kor 11,2; Ef 5,23; Ef 5,25; 1 J 3,3; Jud 1,21; Ap 3,20; Ap 18,20; Ap 19,9; Ap 21,2; Ap 21,9; Ap 22,17)

Iz 54,6Ez 16,7Oz 2,16Mt 9,15Mt 22,2Mt 24,44Mt 25,10Mk 2,19Łk 5,34Jan 3,292 Kor 7,12 Kor 11,2Ef 5,23Ef 5,251 J 3,3Jud 1,21Ap 3,20Ap 18,20Ap 19,9Ap 21,2Ap 21,9Ap 22,17

8 i dano jej ubrać się w czysty, lśniący bisior, gdyż bisior oznacza sprawiedliwe czyny świętych. (Job 29,14; Iz 61,10; Iz 64,6; Ez 44,17; Za 3,4; Mt 5,20; Mt 22,11; Ap 3,4; Ap 3,18; Ap 17,4)

Job 29,14Iz 61,10Iz 64,6Ez 44,17Za 3,4Mt 5,20Mt 22,11Ap 3,4Ap 3,18Ap 17,4

9 A do mnie powiedział: Napisz: Szczęśliwi zaproszeni na ucztę weselną Baranka. I powiedział do mnie: To są prawdziwe Słowa Boga. (Mt 8,11; Mt 22,2; Łk 14,15; Łk 22,16; Ap 1,3; Ap 14,13; Ap 16,15; Ap 20,6; Ap 21,5; Ap 22,6; Ap 22,7; Ap 22,14)

Mt 8,11Mt 22,2Łk 14,15Łk 22,16Ap 1,3Ap 14,13Ap 16,15Ap 20,6Ap 21,5Ap 22,6Ap 22,7Ap 22,14

10 I upadłem przed jego stopami, aby mu się pokłonić. A on do mnie: Nie rób tego! Jestem współsługą twoim i twoich braci, którzy mają świadectwo Jezusa – Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.^[5] (Mt 3,16; Mk 1,10; Łk 3,21; Jan 1,51; Dz 10,25; Dz 14,14; Ap 1,2; Ap 1,3; Ap 4,1; Ap 10,1; Ap 10,11; Ap 11,19; Ap 14,7; Ap 14,17; Ap 15,5; Ap 18,1; Ap 19,1; Ap 19,7; Ap 22,7; Ap 22,8; Ap 22,10; Ap 22,18)

Mt 3,16Mk 1,10Łk 3,21Jan 1,51Dz 10,25Dz 14,14Ap 1,2Ap 1,3Ap 4,1Ap 10,1Ap 10,11Ap 11,19Ap 14,7Ap 14,17Ap 15,5Ap 18,1Ap 19,1Ap 19,7Ap 22,7Ap 22,8Ap 22,10Ap 22,18

Wizja Jezusa Chrystusa zwycięzcy

11 I zobaczyłem otwarte niebo,^[6] i oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy – w sprawiedliwości sądzi i walczy. (Wj 15,3; Ps 96,13; Iz 11,4; Ez 1,1; Mt 3,16; Jan 1,51; Ap 1,5; Ap 3,14; Ap 4,1; Ap 6,2; Ap 16,12; Ap 17,14; Ap 19,2; Ap 19,17)

Wj 15,3Ps 96,13Iz 11,4Ez 1,1Mt 3,16Jan 1,51Ap 1,5Ap 3,14Ap 4,1Ap 6,2Ap 16,12Ap 17,14Ap 19,2Ap 19,17

12 Jego oczy jak^[7] płomień ognia, a na Jego głowie wiele diademów; ma^[8] wypisane imię, którego nie zna nikt poza Nim samym, (Dn 10,6; Hbr 2,9; Ap 1,14; Ap 2,17; Ap 2,18; Ap 3,12)

Dn 10,6Hbr 2,9Ap 1,14Ap 2,17Ap 2,18Ap 3,12

13 ubrany w szatę skąpaną we krwi, a Jego imię brzmi: Słowo Boga.^[9] (Iz 63,1; Jan 1,1; Jan 1,14; Hbr 1,1)

Iz 63,1Jan 1,1Jan 1,14Hbr 1,1

14 I szły za nim wojska, które są w niebie, na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior. (Ap 17,14; Ap 19,8) 15 A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim pobić narody; On sam będzie je pasł laską żelazną i On depcze tłocznię wina szaleńczego gniewu Wszechmogącego Boga, (Ps 2,9; Iz 11,4; Iz 49,2; Iz 63,3; Lm 1,15; Am 3,13; 2 Tes 2,8; Ap 1,8; Ap 1,16; Ap 2,12; Ap 2,16; Ap 2,27; Ap 4,8; Ap 11,17; Ap 12,5; Ap 14,19; Ap 15,3; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 19,6; Ap 19,21; Ap 21,22)

Ps 2,9Iz 11,4Iz 49,2Iz 63,3Lm 1,15Am 3,132 Tes 2,8Ap 1,8Ap 1,16Ap 2,12Ap 2,16Ap 2,27Ap 4,8Ap 11,17Ap 12,5Ap 14,19Ap 15,3Ap 16,7Ap 16,14Ap 19,6Ap 19,21Ap 21,22

16 a na szacie i na swoim biodrze wypisane ma imię: Król królów i Pan panów. (Pwt 10,17; Dn 2,47; 1 Tm 6,15; Ap 17,14; Ap 19,12)

Pwt 10,17Dn 2,471 Tm 6,15Ap 17,14Ap 19,12

Los pokonanych

17 I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu; zawołał on donośnym głosem, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba: Chodźcie, zbierzcie się na wielką ucztę Boga, (Iz 34,6; Jer 12,9; Jer 46,10; Ap 8,13)

Iz 34,6Jer 12,9Jer 46,10Ap 8,13

18 aby jeść zwłoki królów i zwłoki chiliarchów,^[10] i zwłoki mocarzy, i zwłoki koni z ich jeźdźcami, zwłoki wszystkich wolnych i niewolników, i małych, i wielkich. (Ez 39,17; Ap 6,15) 19 I zobaczyłem zwierzę i królów ziemi, i ich wojska zebrane, aby stoczyć bój z Tym, który siedzi na koniu, i z Jego wojskiem. (Ps 2,2; Ap 9,16; Ap 13,1; Ap 16,12; Ap 16,14; Ap 16,16; Ap 17,14; Ap 19,11; Ap 19,14)

Ps 2,2Ap 9,16Ap 13,1Ap 16,12Ap 16,14Ap 16,16Ap 17,14Ap 19,11Ap 19,14

20 I schwytane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który czynił przed nim znaki, przez które zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i pokłonili się jego podobiźnie – obaj zostali wrzuceni żywcem do jeziora ognia płonącego siarką.^[11] (2 Krl 16,3; 2 Krl 23,10; Iz 30,33; Jer 7,31; Dn 7,11; Ap 13,11; Ap 13,16; Ap 14,9; Ap 14,11; Ap 16,2; Ap 20,10; Ap 20,14; Ap 20,15; Ap 21,8)

2 Krl 16,32 Krl 23,10Iz 30,33Jer 7,31Dn 7,11Ap 13,11Ap 13,16Ap 14,9Ap 14,11Ap 16,2Ap 20,10Ap 20,14Ap 20,15Ap 21,8

21 A pozostali zostali zabici mieczem wychodzącym z ust siedzącego na koniu – i wszystkie ptaki nasyciły się ich zwłokami. (Ez 39,17; 2 Tes 2,8; Ap 19,15)