Apokalipsa 19,7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Weselna uczta Baranka

1 Potem^[1] usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie – mówiących: Alleluja!^[2] Zbawienie i chwała, i moc [należy do] naszego Boga, (Rz 16,27; Ap 4,11; Ap 7,9; Ap 7,10; Ap 12,10; Ap 14,1; Ap 14,8; Ap 14,12; Ap 19,3; Ap 19,4; Ap 19,6)

Rz 16,27Ap 4,11Ap 7,9Ap 7,10Ap 12,10Ap 14,1Ap 14,8Ap 14,12Ap 19,3Ap 19,4Ap 19,6

2 gdyż słuszne i sprawiedliwe są Jego sądy; gdyż osądził wielką nierządnicę, która psuła ziemię swoim nierządem, i ukarał ją za krew swoich sług [przelaną] z jej ręki. (Ap 6,10; Ap 16,6; Ap 16,7; Ap 17,1; Ap 17,2; Ap 17,6; Ap 18,3; Ap 18,24)

Ap 6,10Ap 16,6Ap 16,7Ap 17,1Ap 17,2Ap 17,6Ap 18,3Ap 18,24

3 I powtórnie powiedzieli: Alleluja! I jej dym unosi się na wieki wieków. (Ap 14,11) 4 Wówczas upadło dwudziestu czterech starszych oraz cztery stworzenia i pokłonili się Bogu, który siedzi na tronie, mówiąc: Amen, alleluja! (Ap 1,6; Ap 4,2; Ap 4,4; Ap 4,6; Ap 4,10; Ap 5,14; Ap 22,21)

Ap 1,6Ap 4,2Ap 4,4Ap 4,6Ap 4,10Ap 5,14Ap 22,21

5 A od tronu wyszedł głos, mówiący: Uwielbiajcie naszego Boga, wszyscy Jego słudzy i wy, którzy się Go boicie – mali i wielcy. (Ap 11,18) 6 I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: Alleluja! Gdyż Pan, nasz Bóg Wszechmogący, objął panowanie. (Ap 1,8; Ap 1,15; Ap 4,8; Ap 6,1; Ap 11,15; Ap 11,17; Ap 12,10; Ap 14,2; Ap 15,3; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 19,15; Ap 21,22)

Ap 1,8Ap 1,15Ap 4,8Ap 6,1Ap 11,15Ap 11,17Ap 12,10Ap 14,2Ap 15,3Ap 16,7Ap 16,14Ap 19,15Ap 21,22

7 Cieszmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę, gdyż nadeszło wesele Baranka i przygotowała się^[3] Jego Małżonka;^[4] (Mt 9,15; Mt 22,2; Mt 24,44; Mt 25,10; Mk 2,19; Łk 5,34; 2 Kor 7,1; 2 Kor 11,2; Ef 5,23; Ef 5,25; 1 J 3,3; Jud 1,21; Ap 3,20; Ap 18,20; Ap 19,9; Ap 21,2; Ap 21,9; Ap 22,17)

Mt 9,15Mt 22,2Mt 24,44Mt 25,10Mk 2,19Łk 5,342 Kor 7,12 Kor 11,2Ef 5,23Ef 5,251 J 3,3Jud 1,21Ap 3,20Ap 18,20Ap 19,9Ap 21,2Ap 21,9Ap 22,17

8 i dano jej ubrać się w czysty, lśniący bisior, gdyż bisior oznacza sprawiedliwe czyny świętych. (Mt 5,20; Mt 22,11; Ap 3,4; Ap 3,18; Ap 17,4)

Mt 5,20Mt 22,11Ap 3,4Ap 3,18Ap 17,4

9 A do mnie powiedział: Napisz: Szczęśliwi zaproszeni na ucztę weselną Baranka. I powiedział do mnie: To są prawdziwe Słowa Boga. (Mt 8,11; Mt 22,2; Łk 14,15; Łk 22,16; Ap 1,3; Ap 14,13; Ap 16,15; Ap 20,6; Ap 21,5; Ap 22,6; Ap 22,7; Ap 22,14)

Mt 8,11Mt 22,2Łk 14,15Łk 22,16Ap 1,3Ap 14,13Ap 16,15Ap 20,6Ap 21,5Ap 22,6Ap 22,7Ap 22,14

10 I upadłem przed jego stopami, aby mu się pokłonić. A on do mnie: Nie rób tego! Jestem współsługą twoim i twoich braci, którzy mają świadectwo Jezusa – Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.^[5] (Mt 3,16; Mk 1,10; Łk 3,21; Dz 10,25; Dz 14,14; Ap 1,2; Ap 1,3; Ap 4,1; Ap 10,1; Ap 10,11; Ap 11,19; Ap 14,7; Ap 14,17; Ap 15,5; Ap 18,1; Ap 19,1; Ap 19,7; Ap 22,7; Ap 22,8; Ap 22,10; Ap 22,18)

Mt 3,16Mk 1,10Łk 3,21Dz 10,25Dz 14,14Ap 1,2Ap 1,3Ap 4,1Ap 10,1Ap 10,11Ap 11,19Ap 14,7Ap 14,17Ap 15,5Ap 18,1Ap 19,1Ap 19,7Ap 22,7Ap 22,8Ap 22,10Ap 22,18

Wizja Jezusa Chrystusa zwycięzcy

11 I zobaczyłem otwarte niebo,^[6] i oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy – w sprawiedliwości sądzi i walczy. (Mt 3,16; Ap 1,5; Ap 3,14; Ap 4,1; Ap 6,2; Ap 16,12; Ap 17,14; Ap 19,2; Ap 19,17)

Mt 3,16Ap 1,5Ap 3,14Ap 4,1Ap 6,2Ap 16,12Ap 17,14Ap 19,2Ap 19,17

12 Jego oczy jak^[7] płomień ognia, a na Jego głowie wiele diademów; ma^[8] wypisane imię, którego nie zna nikt poza Nim samym, (Hbr 2,9; Ap 1,14; Ap 2,17; Ap 2,18; Ap 3,12)

Hbr 2,9Ap 1,14Ap 2,17Ap 2,18Ap 3,12

13 ubrany w szatę skąpaną we krwi, a Jego imię brzmi: Słowo Boga.^[9] (Hbr 1,1) 14 I szły za nim wojska, które są w niebie, na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior. (Ap 17,14; Ap 19,8) 15 A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim pobić narody; On sam będzie je pasł laską żelazną i On depcze tłocznię wina szaleńczego gniewu Wszechmogącego Boga, (2 Tes 2,8; Ap 1,8; Ap 1,16; Ap 2,12; Ap 2,16; Ap 2,27; Ap 4,8; Ap 11,17; Ap 12,5; Ap 14,19; Ap 15,3; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 19,6; Ap 19,21; Ap 21,22)

2 Tes 2,8Ap 1,8Ap 1,16Ap 2,12Ap 2,16Ap 2,27Ap 4,8Ap 11,17Ap 12,5Ap 14,19Ap 15,3Ap 16,7Ap 16,14Ap 19,6Ap 19,21Ap 21,22

16 a na szacie i na swoim biodrze wypisane ma imię: Król królów i Pan panów. (1 Tm 6,15; Ap 17,14; Ap 19,12)

Los pokonanych

17 I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu; zawołał on donośnym głosem, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba: Chodźcie, zbierzcie się na wielką ucztę Boga, (Ap 8,13) 18 aby jeść zwłoki królów i zwłoki chiliarchów,^[10] i zwłoki mocarzy, i zwłoki koni z ich jeźdźcami, zwłoki wszystkich wolnych i niewolników, i małych, i wielkich. (Ap 6,15) 19 I zobaczyłem zwierzę i królów ziemi, i ich wojska zebrane, aby stoczyć bój z Tym, który siedzi na koniu, i z Jego wojskiem. (Ap 9,16; Ap 13,1; Ap 16,12; Ap 16,14; Ap 16,16; Ap 17,14; Ap 19,11; Ap 19,14)

Ap 9,16Ap 13,1Ap 16,12Ap 16,14Ap 16,16Ap 17,14Ap 19,11Ap 19,14

20 I schwytane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który czynił przed nim znaki, przez które zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i pokłonili się jego podobiźnie – obaj zostali wrzuceni żywcem do jeziora ognia płonącego siarką.^[11] (Ap 13,11; Ap 13,16; Ap 14,9; Ap 14,11; Ap 16,2; Ap 20,10; Ap 20,14; Ap 21,8)

Ap 13,11Ap 13,16Ap 14,9Ap 14,11Ap 16,2Ap 20,10Ap 20,14Ap 21,8

21 A pozostali zostali zabici mieczem wychodzącym z ust siedzącego na koniu – i wszystkie ptaki nasyciły się ich zwłokami. (2 Tes 2,8; Ap 19,15)