Zapisz się darmowo

Łukasza 22

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Zbliżało się zaś Święto Przaśników zwane Paschą.[1] (Mt 26,2; Mk 14,1) 2 Arcykapłani i znawcy Prawa szukali, jak by się z Nim rozprawić – bali się bowiem ludu. (Mt 21,46; Mk 12,12; Mk 14,1; Łk 19,47; Łk 20,19) 3 W Judasza zaś, zwanego Iskariotem, jednego z liczby dwunastu, wstąpił szatan.[2] (Mt 4,10; Mt 10,4; Mt 16,23; Mt 26,14; Mk 8,33; Mk 14,10; Łk 4,1; Łk 6,16; Łk 10,18; Łk 11,14; Dz 5,3; 1 P 5,8) 4 Odszedł więc i uzgodnił z arcykapłanami i dowódcami [straży], w jaki sposób Go im wyda. (Łk 22,52; Dz 4,1; Dz 5,24; Dz 5,26) 5 I ucieszyli się, a też ustalili, że dadzą mu pieniądze. 6 I zgodził się, i szukał dogodnej chwili, by wydać Go im z dala od tłumu. (Łk 9,44; Łk 22,21) 7 Tymczasem nadszedł Dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę. (Mt 26,17; Mk 14,12) 8 Wysłał więc Piotra i Jana, mówiąc: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, abyśmy ją spożyli. (Dz 3,1; Dz 3,11) 9 A oni zapytali Go: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali? 10 On zaś odpowiedział im: Oto po waszym wejściu do miasta wyjdzie wam naprzeciw człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie, 11 i powiedzcie gospodarzowi domu:[3] Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? (Mt 23,8) 12 On wam wskaże duży, gotowy pokój na piętrze – tam przygotujcie. (Dz 1,13) 13 Odeszli zatem i zastali tak, jak im powiedział – i przygotowali Paschę. (Łk 19,32) 14 A gdy nastała godzina, zajął miejsce [przy stole], a z Nim apostołowie. (Mt 26,20; Mt 26,26; Mk 14,18; Mk 14,22; 1 Kor 11,23) 15 I powiedział do nich: Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał; (Mt 16,21) 16 mówię wam bowiem, że z pewnością nie będę jej spożywał, aż zostanie ona spełniona w Królestwie Bożym. (Łk 14,15) 17 Następnie wziął kielich,[4] podziękował i powiedział: Weźcie go i rozdzielcie między siebie; (Mt 15,36) 18 gdyż mówię wam, że już odtąd na pewno nie wypiję z owocu winorośli, aż nastanie Królestwo Boże. (Mt 26,29; Mk 14,25) 19 Wziął też chleb, podziękował, złamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało, za was wydawane; to czyńcie na moją pamiątkę. (1 Kor 10,16) 20 Podobnie [wziął] kielich, kiedy już spożyli, i powiedział: Ten kielich to nowe przymierze w mojej krwi za was przelewanej.[5] (Rz 3,25; Rz 5,9; Hbr 8,8; Hbr 8,13; Hbr 9,14; 1 P 1,18; 1 J 1,7; Ap 1,5; Ap 7,14) 21 Lecz oto ręka tego, który Mnie wydaje, jest ze Mną przy stole. (Mt 26,21; Mk 14,18) 22 Co prawda Syn Człowieczy odchodzi, zgodnie z tym, co zostało postanowione, ale biada temu człowiekowi, przez którego jest wydawany. (Dz 2,23; Dz 4,28) 23 A oni zaczęli wypytywać się nawzajem, który z nich miałby to uczynić. 24 Doszło przy tym do napięcia między nimi o to, którego z nich można by uznać za ważniejszego. (Mt 18,1; Mk 9,34; Łk 9,46) 25 On zaś powiedział im: Królowie narodów [twardo] panują nad nimi, a ich władcy nazywani są dobroczyńcami.[6] (Mt 20,25; Mk 10,42) 26 Wy jednak nie tak [postępujcie], ale ważniejszy wśród was niech będzie jak młodszy, a przełożony jak usługujący. (Mt 23,11; Mk 9,35; Hbr 13,7; Hbr 13,17; Hbr 13,24; 1 P 5,5) 27 Kto bowiem jest ważniejszy? Ten, który spoczywa [przy stole], czy ten, który usługuje? Czy nie ten, który spoczywa [przy stole]? Ja jednak jestem pośród was jak usługujący. (Mt 20,28; Łk 12,37; Flp 2,7) 28 Wy zaś jesteście tymi, którzy wytrwali przy Mnie w moich próbach. (Hbr 2,18; Hbr 4,15) 29 I Ja powierzam[7] wam Królestwo, jak i Mnie powierzył je Ojciec, (Mt 25,34; Łk 12,32) 30 abyście jedli i pili przy moim stole w moim Królestwie i zasiedli na tronach, aby sądzić dwanaście plemion Izraela. (Mt 8,11; Mt 19,28; Łk 13,29; Łk 14,15; Łk 22,16; Łk 22,18; Dz 26,7; 1 Kor 6,2; Jk 1,1; Ap 3,21) 31 Szymonie, Szymonie, oto szatan wymógł,[8] aby was przesiać jak pszenicę, (Mt 26,31; 2 Kor 2,11; 1 P 5,8) 32 Ja zaś błagałem za tobą, aby nie ustała twoja wiara. A ty, gdy się nawrócisz, utwierdzaj swoich braci. (Rz 8,34) 33 Wtedy on powiedział Mu: Panie, jestem gotów iść z Tobą nawet do więzienia i na śmierć. (Łk 22,54; Dz 12,4) 34 A On odpowiedział: Piotrze, mówię ci, zanim zapieje dziś kogut, trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz. (Mt 26,34; Mk 14,30; Łk 22,61) 35 I zapytał ich: Gdy was posłałem bez sakiewki, bez torby, bez sandałów, czy czegoś wam zabrakło? Odpowiedzieli: Niczego. (Mt 10,9; Mk 6,8; Łk 9,3; Łk 10,4) 36 Wtedy powiedział do nich: Teraz jednak, kto ma sakiewkę, niech ją weźmie, podobnie torbę, a kto nie ma miecza, niech sprzeda swój płaszcz i nabędzie. 37 Gdyż mówię wam: Musi dokonać się na Mnie to, co zostało napisane: I do przestępców był zaliczony; bo spełnia się to, co o Mnie napisano. (Łk 22,52) 38 Oni zaś powiedzieli: Panie, oto są tutaj dwa miecze. On na to: Wystarczy. (Łk 22,49) 39 Potem wyszedł i według zwyczaju udał się na Górę Oliwną; poszli za Nim też Jego uczniowie. (Mt 21,1; Mt 26,30; Mt 26,36; Mk 14,26; Mk 14,32; Łk 21,37) 40 Po przybyciu na miejsce powiedział do nich: Módlcie się, aby nie ulec próbie.[9] (Łk 22,46; 1 Kor 10,13; 1 P 4,8) 41 A sam oddalił się od nich, jakby na rzut kamieniem, upadł na kolana i modlił się, (Dz 7,60; Hbr 5,7) 42 mówiąc: Ojcze, jeśli chcesz, oddal ode Mnie ten kielich; jednak nie moja wola, ale Twoja niech się stanie.[10] (Mt 6,10; Mt 20,22) 43 Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i dodawał Mu sił. (Mt 4,11; Hbr 1,14) 44 [On] zaś pogrążony w boju tym usilniej się modlił, a Jego pot był jak krople krwi, spadające na ziemię.[11] (Łk 22,43; Hbr 5,7) 45 Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. 46 I powiedział im: Dlaczego śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli próbie.[12] 47 Gdy On jeszcze mówił, oto [nadciągnął] tłum oraz jeden z Dwunastu zwany Judaszem; idąc przed nimi, zbliżył się [on] do Jezusa, aby Go pocałować. (Mt 26,47; Mk 14,43; Łk 22,3) 48 Jezus zaś powiedział mu: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego? 49 Gdy ci, którzy byli przy Nim, zobaczyli, na co się zanosi, zapytali: Panie, czy mamy bić mieczem? (Łk 22,38) 50 A jeden z nich uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. 51 Jezus zaś odpowiedział: Dopuśćcie do tego! Po czym dotknął ucha – i uleczył go. 52 Do obecnych zaś przy Nim arcykapłanów, dowódców świątynnych i starszych Jezus powiedział: Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę? (Łk 22,4; Łk 22,37) 53 Gdy codziennie przebywałem z wami w świątyni, nie wyciągnęliście po Mnie rąk; lecz jest to wasza godzina oraz władza ciemności. (Łk 19,47; Łk 21,37; Dz 26,18; Ef 6,12; Kol 1,13) 54 Schwytali Go zatem, poprowadzili i wprowadzili do domu arcykapłana. Piotr zaś szedł za nimi z daleka. (Mt 26,57; Mt 26,58; Mt 26,69; Mk 14,53; Mk 14,54; Mk 14,66; Łk 22,33) 55 A kiedy na środku dziedzińca rozniecili ognisko i rozsiedli się wokoło, Piotr usiadł wśród nich. 56 Gdy tak siedział przy świetle, zobaczyła go pewna służąca. Przyjrzała mu się i powiedziała: Ten także był z Nim. 57 On zaś wyparł się, mówiąc: Nie znam Go, kobieto. 58 Po chwili zobaczył go ktoś inny i powiedział: I ty jesteś spośród nich. A Piotr na to: Człowieku, nie jestem! 59 Po upływie około jednej godziny ktoś inny zaczął się upierać: Naprawdę, ten też był z Nim, przecież jest Galilejczykiem. (Dz 2,7) 60 Piotr zaś powiedział: Człowieku, nie wiem, o czym mówisz. I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kogut. 61 A Pan obrócił się i utkwił w Piotrze swój wzrok. Wtedy Piotrowi przypomniały się słowa Pana, kiedy mówił do niego: Zanim dziś kogut zapieje, trzy razy wyprzesz się Mnie. (Mt 26,34; Mk 14,30; Łk 22,34) 62 I wyszedł na zewnątrz – i gorzko zapłakał. 63 A ludzie, którzy Go trzymali, naigrawali się z Niego i bili. (Mt 26,67; Mk 14,65) 64 Zasłonili Mu też [oczy][13] i pytali: Prorokuj! Kto Cię uderzył? (Łk 7,39) 65 Obrzucali Go przy tym wieloma innymi obelgami. (Mk 15,29) 66 A z nastaniem dnia zeszła się starszyzna ludu, arcykapłani i znawcy Prawa, i zaprowadzili Go do swojego Sanhedrynu. (Mt 26,57; Mt 27,1; Mk 14,53; Mk 15,1) 67 Tam mówili: Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam. On na to: Choćbym wam powiedział, i tak nie uwierzycie, 68 i choćbym zapytał, i tak nie odpowiecie. 69 Od teraz zaś Syn Człowieczy będzie siedział po prawicy mocy Bożej. (Mk 16,19; Dz 7,56; Hbr 1,3; Hbr 8,1; 1 P 3,22) 70 Wszyscy zatem zapytali: Czy więc Ty jesteś Synem Boga? A On im odpowiedział: Wy mówicie,[14] że Ja jestem. (Mt 27,11; Mk 15,2; Łk 23,3) 71 Wtedy oni powiedzieli: Czy potrzebne nam jeszcze świadectwo? Przecież sami usłyszeliśmy z Jego ust. 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).