Zapisz się darmowo

Mateusza 27

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 A gdy nastał wczesny ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli plan przeciw Jezusowi, taki, żeby Go zabić. (Mt 12,14; Mt 26,4; Mk 15,1; Łk 22,66; Łk 23,1) 2 Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi. (Łk 13,1; Dz 3,13) 3 Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że został skazany, pogrążony w żalu zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym, (Mt 26,14) 4 mówiąc: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. Oni zaś odparli: Co nam do tego? Ty [sam tego] dopatrz.[1] (Mt 23,35; Mt 27,24) 5 Wówczas rzucił srebrniki do przybytku i oddalił się, po czym poszedł i powiesił się. (Dz 1,18) 6 Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i powiedzieli: Nie wolno wrzucać ich do skarbca świątynnego, gdyż są wyceną krwi. (Mk 12,41; Mk 12,43) 7 Po odbyciu narady kupili za nie[2] zatem pole garncarza na cmentarz dla obcych [przybyszów]. 8 Dlatego pole to zwane jest Polem Krwi aż do dnia dzisiejszego.[3] (Dz 1,19) 9 Wtedy wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza,[4] mówiącego: I wzięli trzydzieści srebrników, wycenę oszacowanego, który został oszacowany przez synów Izraela.[5] 10 I dali je za pole garncarza, jak mi zlecił Pan. 11 Jezus zaś został postawiony przed namiestnikiem. Namiestnik zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów? Jezus odpowiedział: Ty [sam to] mówisz. (Mt 2,2; Mt 26,25; Mt 27,29; Mt 27,37; Mk 15,1; Łk 23,1; Łk 23,13) 12 A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nic nie odpowiedział. (Mt 26,63; Mt 27,14; Łk 23,9) 13 Wówczas Piłat mówi Mu: Czy nie słyszysz, jak wiele przeciw Tobie świadczą? (Mt 26,62) 14 On jednak nie odpowiedział mu na ani jedno słowo, tak że namiestnik bardzo się dziwił. (Mt 27,12) 15 Na święta zaś namiestnik miał zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, którego chcieli. (Mk 15,6; Łk 23,17) 16 A mieli wówczas znacznego więźnia, imieniem [Jezus][6] Barabasz. 17 Gdy więc oni zebrali się, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam zwolnił, [Jezusa][7] Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem? (Mt 1,16) 18 Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści. 19 A gdy on siedział na krześle sędziowskim,[8] jego żona[9] przesłała mu taką [wiadomość]: Nic tobie i temu sprawiedliwemu,[10] bo dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam. (Mt 1,20; Mt 2,12; Mt 2,19; Mt 2,22; Mt 27,24; Łk 23,47) 20 Arcykapłani zaś i starsi przekonali tłumy, aby prosiły o Barabasza, a Jezusa zgubiły. (Dz 3,14) 21 Gdy więc namiestnik zapytał: Którego z tych dwóch chcecie, abym wam zwolnił? – oni odpowiedzieli: Barabasza. 22 Piłat na to: Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? A wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany! 23 On zaś zapytał: Co więc złego uczynił? Lecz oni tym bardziej zaczęli krzyczeć: Niech będzie ukrzyżowany! (Łk 23,41; Dz 3,13; Dz 13,28) 24 Piłat więc, gdy zobaczył, że nic nie zyskuje, przeciwnie, poruszenie staje się większe, wziął wodę, umył ręce wobec tłumu i powiedział: Nie jestem winny tej krwi, wy tego dopatrzcie.[11] (Mt 26,5; Mt 27,4; Dz 18,6) 25 A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci. (Mt 23,35; Dz 5,28) 26 Wtedy zwolnił im Barabasza, a Jezusa ubiczował[12] i wydał, aby został ukrzyżowany. (Mt 20,19; 1 P 2,24) 27 Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium,[13] a [tam] zgromadzili wokół Niego cały oddział.[14] (Mk 15,16; Łk 23,26; Dz 23,35; Flp 1,13) 28 Rozebrali Go i narzucili [na Niego] szkarłatny płaszcz.[15] (Mk 15,17) 29 Upletli też wieniec z cierni i włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki — trzcinę. I klękając przed Nim, wyśmiewali Go, mówiąc: Witaj, królu Żydów! (Mt 2,2; Mt 20,19; Łk 23,11) 30 A plując na Niego, wzięli trzcinę i bili Go po głowie. (Mt 26,67) 31 A gdy Go wyśmiali, zdjęli z Niego [szkarłatny] płaszcz, ubrali Go w Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie. 32 Wychodząc, spotkali pewnego człowieka, Cyrenejczyka[16] imieniem Szymon; tego przymusili, aby poniósł Jego krzyż. (Dz 2,10; Dz 6,9; Dz 11,20; Dz 13,1) 33 A gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą,[17] to jest zwane Miejscem Czaszki, 34 dali Mu do picia wino zmieszane z żółcią; i skosztował je, ale nie chciał pić. 35 A gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie los, 36 następnie usiedli i pilnowali Go tam. (Mt 27,54) 37 Umieścili też nad Jego głową wypisaną przyczynę Jego [śmierci]: To jest Jezus, król Żydów. (Mt 2,2) 38 Wraz z Nim ukrzyżowali wówczas dwóch zbójców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie. 39 A ci, którzy przechodzili, ubliżali Mu, kiwali swoimi głowami 40 i mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją budujesz, ratuj samego siebie, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża. (Mt 26,61; Mt 26,63) 41 Podobnie arcykapłani wraz ze znawcami Prawa i starszymi drwili i mówili: 42 Innych ratował, a siebie samego uratować nie jest w stanie; jest królem Izraela, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy w Niego.[18] 43 Zaufał Bogu; niech Go teraz wybawi, jeśli Go pragnie,[19] powiedział przecież: Jestem Synem Boga. 44 Tak samo lżyli Go ukrzyżowani wraz z Nim zbójcy. 45 Od godziny zaś szóstej ciemność stała się na całej ziemi aż do godziny dziewiątej.[20] (Mt 12,1; Mt 15,1; Mk 15,33; Łk 23,44) 46 A około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś? 47 Niektórzy zaś z tych, którzy tam stali, gdy to usłyszeli, mówili: Ten woła Eliasza. 48 I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił winnym octem,[21] osadził na trzcinie i dawał Mu pić. 49 Pozostali zaś mówili: Przestań, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go uratować. 50 Jezus zaś znów zawołał donośnym głosem i oddał ducha. 51 I oto zasłona przybytku została rozdarta na dwoje, od góry do dołu, i ziemią zatrzęsło, i skały popękały, (Hbr 9,3; Hbr 10,20) 52 i grobowce zostały otwarte, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli,[22] zostało wzbudzonych; (1 Kor 15,6; 1 Kor 15,20; 1 Tes 4,13; 2 P 3,4) 53 i wyszli oni z grobowców po Jego wzbudzeniu, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu. (Mt 4,5; Ap 11,2; Ap 22,19) 54 Setnik[23] zaś i ci, którzy wraz z nim strzegli Jezusa, gdy zobaczyli trzęsienie i to, co się działo, bardzo się przestraszyli, mówiąc: Naprawdę, Ten był Synem Boga. (Mt 4,3; Mt 16,16; Mt 17,5) 55 Było tam zaś wiele kobiet przyglądających się z oddali; przyszły one za Jezusem z Galilei i posługiwały Mu. (Mk 15,40; Łk 8,2; Łk 23,48) 56 Wśród nich była Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeusza. (Mt 20,20; Łk 8,2) 57 Wraz z nastaniem wieczoru[24] przyszedł pewien bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też sam został uczniem Jezusa. (Mk 15,42; Łk 23,50; Łk 23,54) 58 Ten udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat polecił je wydać. 59 A Józef wziął ciało, owinął je w czyste płótno 60 i złożył je w swoim nowym grobowcu, który wykuł w skale; i zatoczył na wejście do grobowca wielki kamień – i odszedł. (Mt 28,2; Mk 16,4; Dz 13,29) 61 Była tam zaś Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu. (Mt 28,1) 62 Nazajutrz, czyli po dniu Przygotowania, zebrali się u Piłata arcykapłani i faryzeusze, 63 mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten oszust powiedział jeszcze za życia: Po trzech dniach zostanę wzbudzony. (Mt 12,40; Mt 16,21; Mt 17,23; Mt 20,19; Mt 27,40) 64 Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, by czasem nie przyszli Jego uczniowie, nie ukradli Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze. (Mt 28,13) 65 Piłat powiedział im: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie. (Mt 28,11) 66 Oni więc poszli i zabezpieczyli grób – opieczętowali kamień i [postawili] straż. 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).