1Ponieważ wielu[1] podjęło się[2] ułożenia opowiadania[3] o dziełach dopełnionych wśród nas,2tak jak nam to przekazali ci, którzy od początku byli ich naocznymi świadkami oraz sługami Słowa, (Jan 15,27; Dz 1,3; Dz 1,8; Dz 1,21; Dz 6,1; Dz 26,16; 1 Kor 4,1; Hbr 2,3; 1 P 5,1; 2 P 1,16; 1 J 1,1)3postanowiłem także ja – po uważnym zbadaniu wszystkiego od początku[4] – po kolei ci to, dostojny Teofilu,[5] opisać, (Dz 1,1; Dz 23,26)4tak byś mógł się przekonać o wiarygodności wyłożonych ci słów.[6] (Jan 1,46; Jan 20,31; Jan 21,24; Dz 2,42; Dz 17,11)
Historia narodzin Jana Chrzciciela
5Za dni Heroda,[7] króla Judei, był pewien kapłan imieniem Zachariasz,[8] ze zmiany [kapłańskiej] Abiasza,[9] i jego żona, z córek Aarona, której na imię było Elżbieta. (Wj 28,1; 1 Krn 24,10; Mt 2,1)6Oboje zaś byli sprawiedliwi wobec Boga, nienaganni, postępujący według wszystkich przykazań i ustaw Pana.[10] (Rdz 6,8; Rdz 6,9; Rdz 7,1; Kpł 20,20; Pwt 5,33; Pwt 28,9; 1 Krl 9,4; Ps 119,1; Jer 22,30; Łk 1,75; Ef 5,27; Flp 3,6)7Nie mieli jednak dziecka, jako że Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już posunięci w swoich dniach. (Łk 1,36)8I stało się, gdy posługiwał[11] przed Bogiem w kolejności swojej zmiany,[12] (1 Krn 24,19; 2 Krn 8,14)9że według zwyczaju[13] kapłaństwa wylosował kadzenie w przybytku Pana.[14] (Wj 30,7; 1 Krn 23,13; 1 Krn 24,5; Ps 141,2; Łk 9,1; Łk 15,1; Dz 1,26)10Cały zaś tłum ludu modlił się na zewnątrz w godzinie kadzenia. (Kpł 16,17)11Jemu natomiast ukazał się anioł Pana,[15] stojący po prawej stronie ołtarza kadzidlanego. (Wj 30,1; Sdz 6,12; Łk 1,19; Dz 5,19)12Zachariasz zląkł się, gdy [go] zobaczył, i padł na niego strach. (Sdz 13,22; Łk 2,9; Dz 10,4)13Anioł zaś powiedział do niego: Przestań się bać,[16] Zachariaszu, gdyż twoja modlitwa została wysłuchana; twoja żona Elżbieta urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.[17] (Sdz 6,23; Mt 14,27; Łk 1,30; Łk 1,60; Łk 1,63; Dz 10,31; Ap 1,17)14Nastanie ci radość i wesele, i wielu ucieszy się z jego narodzin.15Będzie bowiem wielki przed Panem; nie będzie pił wina ani sikery[18] i będzie napełniony Duchem Świętym już od łona swojej matki. (Kpł 10,9; Lb 6,3; Pwt 29,5; Sdz 13,4; Iz 29,9; Iz 49,5; Jer 1,5; Mt 11,9; Mt 11,11; Łk 1,41; Łk 7,33; Dz 2,4; Dz 4,8; Dz 4,31; Dz 6,3; Dz 9,17; Dz 10,44; Ga 1,15; Ef 5,18)16Wielu też synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga.17On sam pójdzie też przed Nim w duchu i mocy Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych do rozsądku sprawiedliwych – by przygotować Panu lud przysposobiony. (Iz 40,3; Ml 3,1; Ml 3,23; Mt 11,14; Mt 17,11; Łk 1,76; Rz 10,21)18Wtedy Zachariasz zapytał anioła: Po czym to poznam? Ja bowiem jestem stary i moja żona posunięta w swych dniach. (Rdz 15,8; Rdz 17,17; Rdz 18,11; Rz 4,19)19W odpowiedzi anioł powiedział do niego: Ja jestem Gabriel,[19] ten, który staje przed Bogiem.[20] Zostałem posłany, aby do ciebie przemówić i ucieszyć cię[21] tymi [wieściami]. (Dn 8,15; Dn 8,16; Dn 9,21; Łk 1,26; Hbr 1,14)20Lecz oto będziesz niemy,[22] nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, za to, że nie uwierzyłeś moim słowom, które zostaną wypełnione w swoim czasie. (Wj 4,11; Ez 3,26; Łk 1,45; Łk 1,61)21Lud natomiast czekał na Zachariasza i dziwił się jego zwlekaniu w przybytku.[23]22On zaś po wyjściu nie mógł im nic powiedzieć i poznali, że oglądał widzenie w przybytku; on sam też dawał im znaki,[24] wciąż jednak pozostawał niemy. (Dn 9,23)23Następnie, po wypełnieniu się dni jego urzędowania, odszedł do swojego domu.24Po tych dniach Elżbieta, jego żona, poczęła i ukrywała się[25] przez pięć miesięcy, powtarzając:25Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy [na mnie] wejrzał,[26] aby zdjąć moją hańbę[27] wśród ludzi. (Rdz 30,23; Kpł 20,20; Przyp 18,13; Iz 30,3; Jer 22,30; Mi 2,6)
39W tych dniach Maria wstała i pośpiesznie wybrała się w górskie strony, do pewnego miasta w Judei,[36] (Joz 15,55; Joz 20,7; Joz 21,11; Łk 1,65)40i weszła do domu Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę.41A gdy[37] Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, podskoczył płód[38] w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym. (Job 3,3; Ps 139,13; Łk 1,1; Łk 1,15; Łk 2,12; Rz 9,11; 2 Tm 3,15; 1 P 2,2)42Wówczas zawołała donośnym głosem i powiedziała: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony owoc twojego łona! (Pwt 28,4; Sdz 5,24)43I skąd mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie? (Łk 20,42; Jan 13,13; Jan 20,28)44Bo oto, gdy głos twojego pozdrowienia dotarł do moich uszu, płód w moim łonie podskoczył z radości.45Szczęśliwa [jest] też [ta], która uwierzyła, że nastąpi wypełnienie [słów] wypowiedzianych do niej przez Pana. (Łk 1,20; Jan 20,29)
57Dla Elżbiety natomiast wypełnił się czas jej rozwiązania i urodziła syna.58I usłyszeli jej sąsiedzi i krewni, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się[45] razem z nią.59A gdy ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, chcieli[46] nazwać go imieniem jego ojca Zachariasza.[47] (Rdz 17,12; Rdz 21,4; Kpł 12,3; Łk 2,21; Flp 3,5)60Jednak jego matka odezwała się i powiedziała: O nie! Ale będzie nazwany Jan. (Łk 1,13; Łk 1,63)61Wówczas powiedzieli do niej: Nie ma nikogo pośród twoich krewnych, kto byłby nazwany tym imieniem.62Zaczęli zatem gestykulować[48] do jego ojca, jak chciałby je nazwać.63A on poprosił o tabliczkę i napisał:[49] Jan ma być jego imię. I wszyscy się zdziwili.64I natychmiast zostały mu otwarte usta i [rozwiązany] język, i przemówił, wielbiąc Boga. (Ez 24,27; Mk 7,35; Łk 1,20)65I wszystkich jego sąsiadów ogarnął strach, a po całej górskiej okolicy Judei omawiano wszystkie te sprawy. (Łk 2,9; Łk 5,26; Dz 2,43)66Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, składali to sobie w sercu i mówili: Kim więc będzie to dziecko? Była z nim bowiem ręka Pana.[50] (Rdz 39,2; 1 Krn 4,10; Dz 11,21)