1Wówczas synowie Aarona, Nadab i Abihu,[1] wzięli kadzielnice, każdy swoją, włożyli w nie ogień[2] i nałożyli na nie kadzidła, i ofiarowali przed obliczem JHWH obcy ogień, którego im nie nakazał. (Wj 27,1; Wj 30,9; Wj 30,34; Kpł 16,1; Kpł 16,12; Lb 3,4; Lb 17,5)2Wtedy wyszedł ogień sprzed oblicza JHWH i pochłonął ich, tak że zmarli przed obliczem JHWH.3Wówczas Mojżesz powiedział do Aarona: Oto, co przekazał JHWH: Na bliskich Mi okazuje się moja świętość, a wobec całego ludu – moja chwała. I Aaron zamilkł. (Ez 44,10)4A Mojżesz przywołał Miszaela i Elsafana, synów Uzziela, stryja Aarona, i powiedział do nich: Zbliżcie się i wynieście waszych braci sprzed [miejsca] świętego na zewnątrz obozu. (Wj 6,22; Kpł 21,1; Kpł 21,11; Lb 3,30; 1 Krn 15,8; 2 Krn 29,13)5Zbliżyli się więc i wynieśli ich w ich tunikach na zewnątrz obozu – tak, jak polecił Mojżesz.
Zakaz żałoby
6I powiedział Mojżesz do Aarona i do Eleazara, i do Itamara, jego synów:[3] Nie rozwichrzajcie[4] swoich głów i nie rozdzierajcie[5] swoich szat, abyście nie pomarli i aby [On] nie rozgniewał się na całe zgromadzenie. A wasi bracia – cały dom Izraela – niech [oni] opłakują ten pożar, który wzniecił JHWH. (Kpł 13,45; Kpł 21,10)7Nie odchodźcie od wejścia do namiotu spotkania, abyście nie pomarli, gdyż oliwa namaszczenia JHWH jest na was. I postąpili według słów Mojżesza.
Nakaz trzeźwości w czasie służby
8I przemówił JHWH do Aarona[6] tymi słowy: (Kpł 11,1; Kpł 13,1; Kpł 14,33; Kpł 15,1)9Wina ani odurzającego napoju[7] nie pij ani ty, ani twoi synowie z tobą, gdy będziecie wchodzili do namiotu spotkania, abyście nie pomarli. Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń, (Przyp 20,1; Przyp 23,29; Iz 5,11; Oz 4,11; Ef 5,18; 1 Tm 3,3; 1 Tm 3,8)10abyście umieli rozróżniać między tym, co święte, a tym, co pospolite, między tym, co nieczyste, a tym, co czyste,11i abyście nauczali synów Izraela wszystkich ustaw, które oznajmił wam JHWH za pośrednictwem[8] Mojżesza. (Pwt 33,10; Ezd 7,10; Neh 8,1; Ez 44,23; Ml 2,6)
Przypomnienie o zaopatrzeniu należnym kapłanom
12I przemówił Mojżesz do Aarona oraz do Eleazara i Itamara, jego pozostałych synów: Weźcie ofiarę z pokarmów, która pozostała z wdzięcznych darów JHWH, i zjedzcie ją, [to jest] przaśniki, obok ołtarza, gdyż jest ona świętością nad świętościami.13Będziecie ją więc spożywali w miejscu świętym, gdyż jest ona twoją częścią i częścią twoich synów z wdzięcznych darów JHWH – bo tak mi przykazano. (Kpł 6,14)14Również mostek ofiary kołysanej i łopatkę szczególnego daru będziecie spożywać w miejscu czystym,[9] ty i twoi synowie, i twoje córki[10] z tobą, ponieważ są twoją częścią i częścią twoich synów, daną [wam] z rzeźnych ofiar pokoju [składanych przez] synów Izraela. (Kpł 7,14; Kpł 7,28)15Łopatkę szczególnego daru i mostek ofiary kołysanej wraz z wdzięcznymi darami [kawałków] tłuszczu przyniosą do zakołysania [nimi] w ofierze kołysanej przed obliczem JHWH, a następnie będą dla ciebie i dla twoich synów[11] z tobą na mocy wieczystej ustawy – jak przykazał JHWH.[12] (Kpł 7,30)
Przykład troski o sprawowaną służbę
16A gdy Mojżesz pilnie szukał kozła ofiary za grzech, oto [okazało się, że] został on spalony.[13] Wtedy rozgniewał się na Eleazara i na Itamara, synów Aarona, którzy mu pozostali: (Kpł 9,15)17Dlaczego nie spożyliście ofiary za grzech w miejscu świętym? Bo jest ona przecież świętością nad świętościami, a [On] dał ją wam, by usunąć[14] winę zgromadzenia, by przebłagać za nich przed obliczem JHWH. (Kpł 6,24)18Oto nie wniesiono [części] jej krwi do wnętrza [miejsca] świętego! Należało ją spożyć w [miejscu] świętym, tak jak przykazałem. (Kpł 4,7; Kpł 4,16; Kpł 6,30)19Wtedy Aaron przemówił do Mojżesza: Oto dzisiaj złożyli oni przed obliczem JHWH swoją ofiarę za grzech i swoją ofiarę całopalną, a spotyka mnie coś takiego! Gdybym spożył dziś ofiarę za grzech, czy byłoby to słuszne w oczach JHWH?20Gdy Mojżesz to usłyszał, uznał to za słuszne.