22A gdy, zgodnie z Prawem Mojżesza, wypełniły się dni ich oczyszczenia, przynieśli je do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu – (Wj 13,2; Kpł 12,1; 1 Sm 1,22; 1 Sm 1,24; 1 Sm 1,28)23jak napisano w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono zwany będzie świętym dla Pana – (Wj 13,2; Wj 13,12; Wj 13,15; Wj 22,29; Wj 34,19; Lb 3,13; Lb 8,17; Lb 8,24; Łk 1,6; Łk 2,27; Łk 2,39)24i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Prawie Pana: parę synogarlic lub dwa młode gołębie. (Kpł 5,11; Kpł 12,8)25A oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon.[26] Człowiek ten był sprawiedliwy i oddany,[27] oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był na nim; (Iz 8,14; Iz 28,13; Iz 52,9; Iz 61,2; Łk 1,6; Łk 1,41; Łk 1,67; Łk 1,75; Łk 2,38; Łk 23,50; Łk 23,51; Dz 2,5; Dz 8,2; Dz 22,12)26i zostało mu powiedziane przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Chrystusa [posłanego] przez Pana. (Łk 2,11; Łk 9,20; Łk 23,35; Jan 8,51; Jan 21,23; Hbr 11,5)27Przyszedł [on] w Duchu[28] do świątyni[29] i gdy rodzice wnosili Dziecko Jezus, by postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, (Łk 2,23; Dz 6,8; Dz 6,10; Dz 8,39)28on wziął je w ramiona, błogosławił Boga i powiedział:29Teraz, Władco, zwalniasz swego sługę, według swojego słowa, w pokoju, (Rdz 15,15; Łk 1,38)30gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie, (Rdz 49,18; Ps 98,2; Iz 52,10; Łk 3,6)31które przygotowałeś wobec wszystkich ludów: (Tt 2,11)32światło dla objawienia narodom i chwałę Twojego ludu – Izraela. (Iz 42,6; Iz 46,13; Iz 49,6; Jer 2,11; Jan 1,5; Jan 1,9; Jan 8,12; Dz 13,47; Dz 26,23)33A Jego ojciec i matka dziwili się z powodu wypowiadanych o Nim [słów].34Symeon zaś błogosławił ich i powiedział do Marii, Jego matki: Oto Ten został ustanowiony na upadek i powstanie wielu w Izraelu i jako znak, któremu sprzeciwiać się będą – (Iz 8,14; Iz 28,13; Mt 11,18; Mt 11,19; Mt 21,44; Jan 9,24; Dz 28,22; Rz 9,32; 1 Kor 1,22; 1 Kor 1,23; 2 Kor 2,16; 1 P 2,8)35i twoją własną duszę przeszyje miecz[30] – po to, by zostały objawione zamysły wielu serc. (Ap 2,12; Ap 2,16; Ap 6,8)36Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z plemienia Aszer; ta była bardzo posunięta w swoich dniach, a od swego dziewictwa żyła z mężem siedem lat. (Wj 15,20; Dz 21,9)37Była ona wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, nie opuszczała świątyni, dniami i nocami posługując w postach i w modlitwach. (Mt 6,16; Dz 13,3; Dz 14,23; 1 Tm 5,3; 1 Tm 5,5; 1 Tm 5,9)38W tej godzinie stanęła obok,[31] zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy. (Łk 2,25; Łk 24,21)39A gdy wypełnili wszystko zgodnie z Prawem Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. (Mt 2,23; Łk 2,4; Łk 2,23)40Dziecko zaś rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim. (Łk 1,80; Łk 2,52)
Dwunastoletni Jezus w świątyni
41Jego rodzice zaś chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. (Wj 12,11; Wj 23,15; Pwt 12,5; Pwt 12,11; Pwt 12,14; Pwt 12,18; Pwt 12,26; Pwt 16,1; Pwt 16,16; Łk 22,8; Jan 11,55)42A gdy ukończył dwanaście lat i, zgodnie ze zwyczajem, udali się na Święto, (Wj 12,21; Kpł 23,4)43to po zakończeniu dni [świątecznych], kiedy już wracali, chłopiec Jezus został w Jerozolimie; a Jego rodzice nie wiedzieli o tym.44Sądząc jednak, że jest gdzieś w gromadzie [idących], uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych,[32]45a gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam Go szukali.46I dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i pytającego ich. (Mt 26,55; Łk 5,17; Jan 3,10)47Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem[33] i Jego odpowiedziami. (Mt 7,28; Mk 1,22; Mk 6,2; Łk 4,22; Łk 4,32; Jan 7,15)48Na Jego widok zdziwili się, a Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko,[34] dlaczego nam to zrobiłeś? Oto Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię.49I odpowiedział im: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?[35] (Łk 10,22; Łk 22,29; Jan 2,16; Jan 14,2; Jan 20,17)50Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im powiedział. (Mk 9,32; Łk 9,45)51I poszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A Jego matka uważnie zachowywała wszystkie te słowa[36] w swoim sercu. (Łk 2,19)52Jezus zaś czynił postępy w mądrości i dojrzewaniu[37] oraz w łasce u Boga i u ludzi. (1 Sm 2,26; Przyp 3,4; Łk 1,80; Łk 2,20)