Zapisz się darmowo

Łukasza 24

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Pierwszego zaś dnia tygodnia, o wczesnym świcie, przyszły do grobowca, niosąc wonności, które przygotowały.[1] (Mt 28,1; Mk 16,1; Łk 23,56) 2 Kamień zastały odsunięty[2] od grobowca, (Mt 27,60; Mk 15,46) 3 a po wejściu nie znalazły ciała Pana Jezusa. (Łk 24,23) 4 I gdy zaczęły się tym niepokoić, oto stanęli przy nich dwaj mężczyźni[3] w połyskujących szatach. (Łk 24,23; Dz 1,10; Dz 10,30) 5 Przestraszyły się tym, pochyliły twarze ku ziemi, a wtedy oni powiedzieli: Dlaczego szukacie Żyjącego wśród umarłych? (Łk 2,9; Łk 24,23; Łk 24,37; Hbr 7,8; Ap 1,18) 6 Nie ma Go tu, lecz został wzbudzony![4] Przypomnijcie sobie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei, (Mt 17,20; Mk 9,30; Łk 20,37; Łk 24,34; Łk 24,51; Dz 1,11; Dz 1,22; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 5,30; Dz 10,40; Dz 13,30; Dz 13,37) 7 że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać. (Mt 16,21; Mt 17,22; Mt 20,19; Mk 8,31; Mk 9,31; Mk 10,33; Łk 9,22; Łk 17,25; Łk 18,32; Dz 17,3; Dz 26,23) 8 I przypomniały sobie Jego słowa. 9 A po powrocie od grobowca, doniosły o tym jedenastu oraz wszystkim pozostałym. (Mk 16,10) 10 A były to Magdalena Maria i Joanna, Maria, [matka] Jakuba oraz pozostałe z nimi.[5] Opowiadały [one] o tym apostołom, (Mt 27,56; Mk 15,40; Łk 8,3) 11 słowa te jednak zabrzmiały im jak niedorzeczność i nie wierzyli im. (Mk 16,11) 12 Piotr jednak wstał, pobiegł do grobowca, schylił się, zobaczył tylko płótna i odszedł do siebie, zdziwiony tym, co zaszło. 13 I oto w tym dniu dwaj spośród nich szli do wsi zwanej Emaus, odległej o sześćdziesiąt stadiów[6] od Jerozolimy. (Mk 16,12) 14 Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co zaszło. 15 I gdy tak rozmawiali i nawzajem się pytali, sam Jezus zbliżył się i zaczął iść z nimi. 16 Lecz ich oczy były zamknięte, tak że Go nie rozpoznali. 17 [On] zaś powiedział do nich: Cóż to za słowa[7] wymieniacie między sobą po drodze? Wtedy stanęli stropieni. 18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Czy ty jesteś jedynym przychodniem w Jerozolimie, który nie dowiedział się, co się w niej w tych dniach wydarzyło? 19 Zapytał ich: Co takiego? Oni na to: O Jezusie z Nazaretu, który wystąpił jako człowiek, prorok[8] potężny w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu, (Mt 2,23; Mt 21,11; Mk 1,24; Łk 4,25; Łk 7,16; Łk 9,35; Łk 13,31; Dz 2,22) 20 o tym, jak arcykapłani i nasi przełożeni wydali Go na karę śmierci i ukrzyżowali. (Łk 23,13; Łk 23,33; Łk 23,35; Dz 2,23; Dz 13,27) 21 A my mieliśmy nadzieję, że On jest tym, który ma wyzwalać Izraela. Tymczasem po tym wszystkim upływa trzeci dzień, od kiedy się to stało. (Łk 1,68; Łk 2,38; Łk 21,28; Dz 1,6) 22 Ale i niektóre z naszych kobiet zaskoczyły nas. Były one wczesnym rankiem przy grobowcu, (Łk 24,10) 23 a ponieważ nie znalazły Jego ciała, przyszły i opowiedziały – również o tym, że miały widzenie aniołów, którzy mówili, że On żyje. (Mt 28,1; Mk 16,1; Łk 24,3) 24 Wówczas niektórzy z tych, którzy [byli] z nami, poszli do grobowca i zastali to tak, jak kobiety powiedziały, Jego jednak nie zobaczyli. (Łk 24,12) 25 Wtedy On powiedział do nich: O, nierozumni i gnuśnego serca, [nieskorzy], by wierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. (Mt 14,31; Mt 17,17; Mk 4,40) 26 Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, aby wejść do swojej chwały? (Mt 16,21; Mk 8,31; Łk 9,22; Łk 12,50; Łk 17,25; Łk 24,46; Dz 3,13; Dz 3,18; Dz 17,3; Flp 3,21; Hbr 2,10; 1 P 1,11) 27 I poczynając od Mojżesza i od wszystkich proroków, zaczął tłumaczyć im wszystkie Pisma odnoszące się do Niego. (Łk 24,32; Łk 24,44; Łk 24,45; Dz 8,35; Dz 13,27) 28 Tak zbliżyli się do wsi, do której zdążali, a On robił wrażenie, jakby zamierzał iść dalej. 29 I przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. I wstąpił, by z nimi zostać. (Dz 16,15) 30 A gdy spoczął z nimi przy stole, wziął chleb, pobłogosławił, złamał i podawał im. (Mt 26,26; Łk 22,19) 31 Wtedy oczy zostały im otwarte i poznali Go, lecz On im znikł. 32 I powiedzieli do siebie nawzajem: Czy nasze serce nie płonęło w nas, gdy mówił do nas w drodze i otwierał przed nami Pisma? (Łk 24,27; Łk 24,45) 33 I w tej samej godzinie wstali, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu oraz tych, którzy z nimi byli. (Mk 16,14) 34 Utrzymywali oni: Pan rzeczywiście został wzbudzony i ukazał się Szymonowi. (1 Kor 15,5) 35 Ci z kolei zaczęli im opowiadać, co zaszło w drodze i jak Go rozpoznali po łamaniu chleba. (Łk 24,30) 36 Gdy oni to mówili, On sam stanął pośród nich i powiedział do nich: Pokój wam! (Mk 16,14) 37 [Oni zaś], zaskoczeni i przerażeni, myśleli, że widzą ducha. (Mt 14,26; Mk 6,49; Łk 24,5) 38 Lecz On ich zapytał: Dlaczego jesteście zaniepokojeni i dlaczego budzą się w waszych sercach wątpliwości? 39 Przyjrzyjcie się moim rękom i moim stopom, że to jestem Ja sam. Pomacajcie Mnie i zauważcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. 40 Po tych słowach pokazał im ręce i stopy. 41 A gdy oni nadal z radości i zdumienia nie wierzyli, powiedział do nich: Czy macie tu coś do jedzenia?[9] (Łk 24,42; Łk 24,52) 42 Wtedy oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.[10] 43 On wziął i zjadł wobec nich. (Dz 10,41) 44 Następnie powiedział do nich: To są moje słowa, które wypowiedziałem do was, będąc jeszcze z wami, że musi wypełnić się wszystko, co zostało o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, u proroków i w Psalmach.[11] (Łk 18,31; Łk 24,6; Łk 24,27) 45 Wtedy otworzył im umysł, aby mogli rozumieć Pisma. (Dz 16,14) 46 I powiedział do nich: Tak zostało napisane: Chrystus będzie cierpiał, trzeciego dnia zmartwychwstanie (Mt 26,24; Łk 9,22; Łk 24,7; Łk 24,26) 47 i w Jego imię głoszone będzie wszystkim narodom – poczynając od Jerozolimy – opamiętanie dla odpuszczenia grzechów. (Mt 28,19; Dz 1,8; Dz 2,38; Dz 4,12; Dz 5,31; Dz 13,38; Ga 3,8; 1 J 2,12) 48 Wy jesteście tego świadkami. (Dz 1,8; Dz 3,15; Dz 5,32; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 13,31; 1 Kor 15,15; 1 P 5,1) 49 A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca.[12] Wy zaś pozostańcie w mieście, dopóki nie zostaniecie przyodziani mocą z wysokości.[13] (Łk 3,15; Łk 12,11; Łk 21,12; Łk 22,54; Dz 1,4; Dz 1,8; Dz 2,14; Dz 2,33; Ef 1,13; Jk 1,17; Jk 3,17) 50 Wyprowadził ich zaś aż do Betanii[14] i uniósł swoje ręce, i pobłogosławił ich. (Mt 21,17) 51 I stało się, gdy ich błogosławił, że oddalił się od nich i zaczął wznosić się do nieba.[15] (Mk 16,19; Dz 1,2; Dz 1,9; 2 Kor 12,2; Hbr 9,24; 1 P 3,22) 52 Oni zaś pokłonili Mu się i z wielką radością wrócili do Jerozolimy. (Dz 1,12) 53 I byli stale w świątyni[16] i błogosławili Boga.[17] (Łk 1,64; Łk 2,28; Dz 2,46; Dz 3,1; Dz 5,21; Dz 5,42) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Łukasza 24

Słowo Życia

od Biblica
1 Dopiero w niedzielę, wczesnym ranem, zaniosły do grobu przygotowane olejki. 2 Zobaczyły, że głaz zamykający wejście jest odsunięty. 3 Weszły więc do wnętrza, ale nie znalazły ciała Jezusa. 4 Stały oszołomione, gdy nagle obok nich zjawili się dwaj mężczyźni, ubrani w lśniące szaty. 5 Przerażone, pokłoniły się im nisko. Oni zaś zapytali: —Dlaczego szukacie w grobie Tego, który żyje? 6 Nie ma Go tutaj. Powstał z martwych! Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei, 7 że Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce grzesznych ludzi i zabity przez nich, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie. 8 Wtedy przypomniały sobie te słowa. 9 Wróciły do Jerozolimy i opowiedziały o wszystkim jedenastu apostołom i pozostałym uczniom. 10 A były to: Maria z Magdali, Joanna, Maria (matka Jakuba) oraz kilka innych kobiet. 11 Słuchający sądzili jednak, że to jakaś zmyślona historia, i nie uwierzyli im. 12 Mimo to, Piotr pobiegł jednak do grobowca. Zajrzał do środka i zobaczył same płótna. Wrócił więc do domu, zdziwiony tym, co zaszło. 13 Jeszcze tego samego dnia dwaj uczniowie Jezusa szli do wioski Emaus, odległej o jedenaście kilometrów od Jerozolimy, 14 i rozmawiali o ostatnich wydarzeniach. 15 Gdy tak żywo dyskutowali, sam Jezus podszedł i przyłączył się do nich. 16 Oni jednak nie rozpoznali Go. 17 —O czym rozmawiacie?—zapytał. Wtedy ze smutku przystanęli 18 i jeden z nich, Kleofas, powiedział: —Jesteś chyba jedyną osobą w całej Jerozolimie, która nie słyszała o wydarzeniach z ostatnich kilku dni. 19 —A o czym nie wiem?—zapytał Jezus. —O tym, co się stało z Jezusem z Nazaretu—odrzekli. —Był On prorokiem, potężnym w czynie i słowie, cieszącym się uznaniem Boga i ludzi. 20 Nasi najwyżsi kapłani i przywódcy religijni wydali Go jednak Rzymianom, którzy skazali Go na śmierć i ukrzyżowali. 21 A my mieliśmy nadzieję, że to właśnie On jest Mesjaszem, mającym wyzwolić Izrael. Dziś mija już trzeci dzień od tych wydarzeń. 22 Na dodatek kilka kobiet wprawiło nas w osłupienie. Powiedziały, że były o świcie przy grobowcu, 23 ale nie znalazły Jego ciała. Ponadto widziały tam aniołów twierdzących, że Jezus żyje. 24 Niektórzy z nas pobiegli tam zaraz i zastali wszystko tak, jak powiedziały kobiety: ciała rzeczywiście nie było. 25 Wtedy Jezus rzekł im: —Jacy jesteście niemądrzy! Tak trudno uwierzyć wam w to, co prorocy powiedzieli w Piśmie! 26 Przecież Mesjasz miał to wszystko wycierpieć, zanim zostanie otoczony chwałą! 27 I zaczynając od pism Mojżesza i proroków, wyjaśniał im wszystkie fragmenty Pisma, które mówiły o Nim jako Mesjaszu. 28 Gdy doszli do Emaus, Jezus dał do zrozumienia, że idzie dalej. 29 Oni jednak nalegali: —Zostań z nami na noc. Jest już późno i robi się ciemno. Wszedł więc z nimi do domu. 30 A gdy zasiedli do kolacji, wziął chleb, podziękował za niego Bogu, połamał go na kawałki i podał im. 31 Wtedy przejrzeli na oczy i rozpoznali Go, ale On zniknął. 32 Zaczęli więc mówić jeden do drugiego: —Czy serce nie biło nam mocniej, gdy podczas drogi rozmawiał z nami i wyjaśniał Pismo? 33 Jeszcze tej samej godziny wyruszyli z powrotem do Jerozolimy. Tam spotkali zebranych jedenastu apostołów i pozostałych uczniów, 34 którzy potwierdzili, że Jezus rzeczywiście zmartwychwstał i że ukazał się Piotrowi. 35 Wówczas ci dwaj opowiedzieli im o swoim spotkaniu z Jezusem i o tym, jak rozpoznali Go podczas łamania chleba. 36 Gdy jeszcze mówili, sam Jezus nagle stanął pośród nich i powiedział: —Pokój wam! 37 Wszyscy się bardzo przestraszyli, sądząc, że widzą ducha. 38 —Czemu jesteście tacy przerażeni?—zapytał. —Dlaczego wątpicie, że to jestem Ja? 39 Zobaczcie rany na moich rękach i nogach! Przecież to Ja, we własnej osobie! Dotknijcie Mnie, a przekonacie się, że nie jestem duchem. Duch przecież nie ma ciała ani kości, a Ja mam! 40 Mówiąc to, pokazał im swoje ręce i nogi. 41 Uczniowie byli tak szczęśliwi i zdziwieni, że aż nie mogli uwierzyć w to, co widzieli. Wtedy Jezus zapytał ich: —Czy macie tu coś do jedzenia? 42 Podali Mu więc kawałek pieczonej ryby, 43 a On zjadł ją na ich oczach. 44 Następnie powiedział do uczniów: —Gdy jeszcze przed ukrzyżowaniem byłem z wami, mówiłem, że musi się spełnić to, co jest o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, pismach proroków i w Psalmach. 45 Wtedy rozjaśnił ich umysły, by to wszystko zrozumieli. 46 I dodał: —Napisane jest, że Mesjasz będzie cierpiał, że umrze i trzeciego dnia powstanie z martwych. 47 Wszystkie narody, począwszy od Jerozolimy, będą w Jego imieniu wzywane do opamiętania i przyjęcia odpuszczenia grzechów. 48 Wy jesteście świadkami spełnienia się tych proroctw. 49 Już niedługo ześlę wam to, co obiecał mój Ojciec. Na razie pozostańcie tu, w mieście, aż napełni was moc z nieba. 50 Potem wyprowadził uczniów z miasta w stronę Betanii. Wzniósł ręce i pobłogosławił ich. 51 Czyniąc to, zaczął unosić się w górę i tak odszedł do nieba. 52 Oni zaś oddali Mu pokłon i pełni radości powrócili do Jerozolimy, 53 gdzie przez cały czas przebywali w świątyni i wielbili Boga. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.