Zapisz się darmowo

Łukasza 23

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Wtedy cały ich tłum powstał i zaprowadzili Go do Piłata.[1] (Mt 27,1; Mt 27,11; Mk 15,1) 2 Tam zaczęli Go oskarżać: Stwierdziliśmy, że ten mąci w naszym narodzie, zabrania płacić podatki cesarzowi i podaje się za Chrystusa – króla. (Mt 22,17; Mk 12,14; Łk 2,1; Łk 3,1; Łk 20,22) 3 Piłat zatem zapytał Go: Ty jesteś królem Żydów? On zaś odpowiedział mu: Sam mówisz. (Mt 2,2; Mt 27,11; Mk 15,2; Łk 22,70; Łk 23,37; 1 Tm 6,13) 4 Wówczas Piłat powiedział do arcykapłanów i tłumów: Nie znajduję w tym człowieku żadnej winy. (Mt 27,23; Łk 23,14; Łk 23,22; 2 Kor 5,21; 1 Tm 6,13; Hbr 4,15; 1 P 2,22) 5 Oni jednak z tym większym naciskiem twierdzili: Podburza lud, bo uczy po całej Judei; zaczął od Galilei[2] i [dotarł] aż tutaj. (Mt 4,12; Mt 4,23; Mk 1,14; Łk 4,14) 6 Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy ten człowiek jest Galilejczykiem, (Łk 22,59) 7 i gdy dowiedział się, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który też w tych dniach przebywał w Jerozolimie. (Mt 14,1; Łk 3,1; Łk 3,19; Łk 9,7) 8 Herod zaś, gdy zobaczył Jezusa, bardzo się ucieszył, bo już od dłuższego czasu chciał Go zobaczyć, dlatego że słyszał o Nim i miał nadzieję zobaczyć jakiś cud dokonany przez Niego. (Łk 9,9) 9 Zaczął Mu zatem zadawać wiele pytań, ale On na nic mu nie odpowiedział. (Mk 14,61) 10 Stali [tam] natomiast arcykapłani i znawcy Prawa i gwałtownie Go oskarżali. 11 Wzgardził więc Nim i Herod wraz ze swoją strażą, a dla ośmieszenia Go narzucił na Niego lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. (Mt 27,28; Mk 9,12; Mk 15,17; Łk 18,32; Łk 23,36) 12 I tak Herod i Piłat stali się w tym dniu przyjaciółmi; poprzednio bowiem pozostawali względem siebie we wrogości. (Dz 4,27) 13 Piłat zaś zwołał arcykapłanów, przełożonych i lud 14 i powiedział do nich: Przyprowadziliście mi tego człowieka jako zwodziciela ludu, a oto ja po przesłuchaniu Go wobec was, nie znalazłem w tym człowieku żadnej z win, o które Go oskarżacie. (Łk 23,2; Łk 23,4) 15 Herod także, bo odesłał Go do nas – i oto nie popełnił niczego, co zasługiwałoby na śmierć. 16 Wychłoszczę Go więc i zwolnię. (Łk 23,22; Dz 3,13) 17 A miał obowiązek zwalniać im jednego [więźnia] ze względu na święto.[3] (Mt 27,15; Mk 15,6) 18 Zakrzyknęli więc wszyscy razem tymi słowy: Precz z Nim! Wypuść nam zaś Barabasza! (Dz 3,14; Dz 21,36; Dz 22,22) 19 (Który został wtrącony do więzienia z powodu jakichś rozruchów w mieście oraz zabójstwa). 20 Piłat jednak, chcąc zwolnić Jezusa, znów zwrócił się do nich. 21 Lecz oni wołali: Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go! 22 Po raz trzeci więc odezwał się do nich: Co zatem złego Ten uczynił? Nie znalazłem w Nim niczego, co zasługiwałoby na śmierć. Wychłoszczę Go więc i zwolnię. (Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,16; Łk 23,41) 23 Oni jednak nalegali głośnym wołaniem, domagając się Jego ukrzyżowania – i ich krzyki zaczęły przemagać. (Łk 23,33) 24 Piłat orzekł zatem, że ma się stać zgodnie z ich żądaniem. 25 Zwolnił tego, który był wtrącony do więzienia za rozruchy i morderstwo i o którego prosili, a Jezusa zdał na ich wolę. 26 A gdy Go prowadzili, schwytali niejakiego Szymona Cyrenejczyka,[4] który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem. (Mt 27,32; Mt 27,33; Mk 15,15; Mk 15,21) 27 Szedł też za Nim liczny tłum ludu i kobiet, które biły się w pierś i opłakiwały Go. (Mt 2,18; Łk 8,52; Łk 23,55; Dz 8,2) 28 Jezus zaś zwrócił się w ich stronę i powiedział: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad swoimi dziećmi, (Łk 13,34; Łk 19,41) 29 bo oto idą dni, w których będą mówić: Szczęśliwe niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. (Mt 24,19; Łk 17,22; Łk 21,23) 30 Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! I do wzgórz: Przykryjcie nas! (Ap 6,16) 31 Bo jeśli w zielonym drzewie takie rzeczy czynią, co się stanie w suchym? 32 Prowadzono też innych, dwóch złoczyńców, aby ich stracić wraz z Nim. (Mt 27,38; Mk 15,27) 33 Gdy więc przyszli na miejsce zwane Czaszką,[5] tam ukrzyżowali Jego i złoczyńców: jednego z prawej, a drugiego z lewej strony. (Mk 15,22) 34 A Jezus mówił: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.[6] Dzieląc się zaś Jego szatami, rzucili losy. (Mt 5,44; Mt 27,35; Mk 15,24; Dz 3,17; Dz 7,60) 35 A lud stał i patrzył. Przełożeni zaś szydzili[7] i mówili: Innych ratował, niech uratuje siebie – jeśli jest Bożym Chrystusem, tym wybranym. (Mt 1,17; Mt 12,18; Mt 27,42; Mk 15,31; Łk 4,23; Łk 9,20; Łk 9,35; Łk 16,14; Łk 23,13; Łk 24,20; 1 P 2,4) 36 Wyśmiewali Go też żołnierze, którzy podchodzili i przynosząc Mu kwaśne wino,[8] (Mk 15,36; Łk 23,11; Łk 23,37) 37 mówili: Jeśli Ty jesteś królem Żydów, uratuj się! (Łk 23,3) 38 Widniał bowiem nad Nim napis: To jest król Żydów. 39 Wtedy jeden z powieszonych złoczyńców zaczął Mu urągać: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Uratuj siebie i nas! (Mt 27,44; Mk 15,32) 40 Drugi natomiast odezwał się i przyganił mu, mówiąc: Czy ty się Boga nie boisz, choć ponosisz tę samą karę? 41 My sprawiedliwie, bo godne tego, co zrobiliśmy, odbieramy, ten jednak nie zrobił nic niestosownego. (Łk 23,4) 42 I dodał: Jezu, wspomnij[9] o mnie, gdy przyjdziesz do swojego Królestwa. (Mt 16,28) 43 I powiedział mu: Zapewniam cię,[10] dziś[11] będziesz ze Mną w raju.[12] (Mt 5,18; Mt 5,26; Mt 6,2; Mt 6,5; Mt 6,16; Mt 8,10; Mt 10,15; Mt 10,23; Mt 10,42; Mt 11,11; Mt 13,17; Mt 16,28; Mt 17,3; Mt 17,20; Mt 18,3; Mt 18,13; Mt 18,18; Mt 18,19; Mt 19,23; Mt 19,28; Mt 21,21; Mt 21,31; Mt 23,36; Mt 24,2; Mt 24,34; Mt 24,47; Mt 25,12; Mt 25,40; Mt 25,45; Mt 26,13; Mt 26,21; Mt 26,34; Mk 3,28; Mk 8,12; Mk 9,1; Mk 9,4; Mk 9,41; Mk 10,15; Mk 10,29; Mk 11,23; Mk 12,43; Mk 13,30; Mk 14,9; Mk 14,25; Mk 14,30; Łk 1,20; Łk 4,21; Łk 4,24; Łk 5,10; Łk 9,30; Łk 12,37; Łk 14,14; Łk 16,19; Łk 16,22; Łk 16,23; Łk 18,17; Łk 18,29; Łk 21,32; Dz 13,11; Dz 22,15; 2 Kor 3,14; 2 Kor 12,2; 2 Kor 12,4; Flp 1,23; Hbr 3,13; Hbr 3,15; Hbr 4,7; Hbr 13,8; Ap 2,7; Ap 6,9) 44 A było już wówczas około godziny szóstej[13] i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej[14] (Mt 27,45; Mk 15,33; Łk 15,1; Łk 18,1; Ap 16,10) 45 przy tym zaćmionym słońcu; zasłona zaś przybytku została wówczas rozdarta przez środek. (Mk 15,38; Hbr 9,3; Hbr 9,8; Hbr 10,19) 46 A Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce składam mego ducha.[15] Po tych słowach wydał ostatnie tchnienie.[16] (Mt 27,46; Mt 27,50; Mk 15,34; Mk 15,37; Dz 7,59; 1 P 2,23) 47 Setnik zaś, gdy zobaczył to, co się stało, oddał chwałę Bogu, mówiąc: Rzeczywiście ten człowiek był sprawiedliwy.[17] (Mt 27,54; Mk 15,39; Dz 3,14; 1 J 2,1) 48 A wszystkie tłumy, które zeszły się na to widowisko, widząc, co się dzieje, biły się w pierś i zawracały. (Łk 18,13) 49 Wszyscy zaś ci, którzy Go znali – również kobiety, które razem podążały za Nim z Galilei – stali z daleka i przyglądali się temu. (Łk 8,2; Łk 23,55) 50 I oto pewien człowiek imieniem Józef, będący radnym,[18] człowiek dobry i sprawiedliwy – (Mt 27,57; Mk 15,43) 51 który nie był w zgodzie z ich wolą ani z ich czynem – pochodzący z żydowskiego miasta Arymatea, oczekujący Królestwa Bożego – (Łk 2,25; Łk 2,38) 52 on udał się do Piłata i wyprosił sobie ciało Jezusa. 53 Następnie zdjął je, owinął w płótno i złożył w wykutym grobowcu, w którym nikt jeszcze nie był złożony. 54 A był to Dzień Przygotowania i nadchodził szabat. 55 Przyszły tam też za nim kobiety, które razem przybyły za Nim z Galilei; widziały one grobowiec oraz jak złożono Jego ciało. (Łk 8,2; Łk 23,49) 56 Po powrocie zaś przygotowały wonności i olejki,[19] lecz w szabat, zgodnie z przykazaniem, odpoczęły. (Mt 26,12; Mk 16,1; Łk 24,1) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Łukasza 23

Słowo Życia

od Biblica
1 Wtedy wszyscy razem zaprowadzili Jezusa do Piłata, rzymskiego gubernatora, 2 i oskarżyli Go: —Stwierdziliśmy, że ten oto człowiek podburza nasz naród, bo zabrania ludziom płacenia podatków cezarowi i twierdzi, że jest naszym Mesjaszem i Królem. 3 Na to Piłat zapytał: —Jesteś Królem Żydów? —Sam to potwierdzasz—odpowiedział Jezus. 4 Wówczas Piłat zwrócił się do najwyższych kapłanów i tłumu: —Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku! 5 —Przecież naucza po całej Judei i buntuje lud—upierali się. —Zaczął w Galilei i dotarł aż tutaj! 6 Słysząc to, Piłat zapytał, czy Jezus rzeczywiście pochodzi z Galilei. 7 Gdy to potwierdzono, odesłał Go do Heroda Antypasa, ponieważ Galilea podlegała jego jurysdykcji, a on sam akurat przebywał w Jerozolimie. 8 Herod bardzo się ucieszył na widok Jezusa, bo wiele o Nim słyszał i już od dłuższego czasu chciał Go poznać. Spodziewał się, że na jego oczach Jezus dokona jakiegoś cudu. 9 Zasypywał Go więc pytaniami, lecz On w ogóle nie odpowiadał. 10 Tymczasem obecni tam najwyżsi kapłani i przywódcy religijni bezlitośnie oskarżali Jezusa. 11 W końcu Herod ze swoimi żołnierzami zaczął wyśmiewać Go. Ubrał Jezusa w królewski płaszcz i z powrotem odesłał do Piłata. 12 Od tego dnia Herod i Piłat stali się przyjaciółmi, mimo że dotychczas byli do siebie wrogo nastawieni. 13 Piłat zwołał najwyższych kapłanów, członków Rady oraz lud 14 i rzekł: —Przyprowadziliście do mnie tego człowieka, oskarżając go o podburzanie ludu przeciwko rzymskiej władzy. W waszej obecności przesłuchałem go jednak i nie znalazłem w nim żadnej winy, 15 podobnie jak Herod, który odesłał go do mnie. Stwierdzam więc, że nie zrobił nic, co zasługuje na karę śmierci. 16 Każę go więc wychłostać i wypuszczę. 17 Był bowiem zobowiązany zwolnić jakiegoś więźnia z okazji święta. 18 Wszyscy zaczęli jednak krzyczeć: —Nie! Jego zabij, a wypuść nam Barabasza! 19 Barabasz zaś był uwięziony za wywołanie w Jerozolimie rozruchów oraz za morderstwo. 20 Ponieważ Piłat chciał uwolnić Jezusa, ponownie przedstawił im swoje stanowisko. 21 Lecz oni nalegali, wołając: —Ukrzyżuj, ukrzyżuj go! 22 —Co złego uczynił?—zapytał ich więc już po raz trzeci. —Ja nie znalazłem żadnego powodu, aby skazać go na śmierć. Każę go wychłostać i wypuszczę. 23 Lecz tłum coraz głośniej domagał się ukrzyżowania Jezusa. 24 W końcu Piłat uległ ich żądaniu i wydał wyrok. 25 Wypuścił z więzienia Barabasza, skazanego za wywołanie rozruchów i morderstwo, a Jezusa oddał w ich ręce. 26 Tłum poprowadził więc Jezusa na miejsce egzekucji. Tą samą drogą wracał właśnie z pola do Jerozolimy niejaki Szymon z Cyreny. Żołnierze zmusili go do niesienia za Jezusem Jego krzyża. 27 A podążały za nimi ogromne tłumy, wśród nich wiele kobiet, rozpaczających nad losem Jezusa. 28 On w pewnym momencie odwrócił się i rzekł do nich: —Kobiety z Jerozolimy! Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą i waszymi dziećmi. 29 Nadchodzą bowiem dni, gdy będą mówić: „Szczęśliwe są bezpłodne kobiety i te, które jeszcze nie rodziły i nie karmiły”. 30 Ludzie będą wtedy ze strachu błagać góry i pagórki: „Padnijcie na nas i zasypcie na zawsze”. 31 Jeśli takie rzeczy robią z żywym jeszcze drzewem, to jak potraktują drzewo suche? 32 Razem z Jezusem prowadzono na śmierć dwóch przestępców. 33 Gdy dotarli na miejsce zwane Czaszką, ukrzyżowali ich wszystkich—Jezusa w środku, a dwóch skazanych po Jego prawej i lewej stronie. 34 Jezus modlił się: —Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co robią. Ci zaś, którzy Go ukrzyżowali, rzucili losy o Jego ubranie, aby ustalić, co kto ma wziąć. 35 Całej egzekucji przyglądał się niemały tłum, a przywódcy naśmiewali się z Jezusa: —Innych potrafił ratować, niech więc teraz uratuje siebie, skoro jest Mesjaszem, Bożym wybrańcem! 36 Również żołnierze, podając Mu kwaśne wino, śmiali się z Niego: 37 —Jeśli jesteś Królem Żydów, uratuj się! 38 Nad głową Jezusa znajdowała się bowiem tabliczka z napisem: „To jest król Żydów”. 39 Jeden z przestępców, wiszących obok Jezusa, również naśmiewał się z Niego: —Przecież jesteś Mesjaszem! Ratuj się więc! A przy okazji nas! 40 —Czy dlatego nie boisz się już Boga, że zostałeś skazany razem z Jezusem?—upomniał go drugi. 41 —My za swoje czyny zasłużyliśmy na śmierć, ale On nie uczynił nic złego. 42 Jezusie, pamiętaj o mnie, gdy znajdziesz się w swoim królestwie!—dodał. 43 —Zapewniam cię, że jeszcze dziś będziesz ze Mną w raju—odrzekł Jezus. 44 Nagle, około południa, całą ziemię okrył mrok i aż do godziny trzeciej było ciemno. 45 Słońce utraciło swój blask, a zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części. 46 Wtedy Jezus głośno zawołał: —Ojcze, Tobie oddaję mojego ducha!—i po tych słowach skonał. 47 A rzymski dowódca, widząc, co się dzieje, oddał chwałę Bogu, mówiąc: —To był prawy człowiek! 48 Ludzie, którzy tłumnie zebrali się, aby zobaczyć ukrzyżowanie Jezusa, wracali do domu w głębokim smutku. 49 Natomiast przyjaciele Jezusa—wśród nich kobiety, które towarzyszyły Mu aż od Galilei—przyglądali się wszystkiemu z daleka. 50-51 Był wśród nich Józef, dobry i prawy człowiek, pochodzący z judejskiego miasta—Arymatei. Oczekiwał on nadejścia królestwa Bożego. Mimo że sam był członkiem Wysokiej Rady, sprzeciwiał się jej decyzjom oraz działaniom. 52 Po śmierci Jezusa udał się do Piłata z prośbą o wydanie mu Jego ciała. 53 Następnie zdjął je z krzyża, owinął w długie lniane płótno i złożył w nieużywanym dotąd grobie, który był wykuty w skale. 54 Był to piątkowy wieczór, czas przygotowania do szabatu. 55 Kobiety z Galilei, które towarzyszyły wcześniej Jezusowi, obejrzały grób oraz jak złożono Jego ciało. 56 Gdy wróciły do domu, przygotowały wonne zioła i olejki do namaszczania zwłok. W czasie szabatu jednak, zgodnie z przepisami religijnymi, nie mogły zajmować się zmarłym. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.