6Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy ten człowiek jest Galilejczykiem, (Łk 22,59)7i gdy dowiedział się, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który też w tych dniach przebywał w Jerozolimie. (Mt 14,1; Łk 3,1; Łk 3,19; Łk 9,7)8Herod zaś, gdy zobaczył Jezusa, bardzo się ucieszył, bo już od dłuższego czasu chciał Go zobaczyć, dlatego że słyszał o Nim i miał nadzieję zobaczyć jakiś cud dokonany przez Niego. (Łk 9,9)9Zaczął Mu zatem zadawać wiele pytań, ale On na nic mu nie odpowiedział. (Mk 14,61)10Stali [tam] natomiast arcykapłani i znawcy Prawa i gwałtownie Go oskarżali.11Wzgardził więc Nim i Herod wraz ze swoją strażą, a dla ośmieszenia Go narzucił na Niego lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. (Mt 27,28; Mk 9,12; Mk 15,17; Łk 18,32; Łk 23,36)12I tak Herod i Piłat stali się w tym dniu przyjaciółmi; poprzednio bowiem pozostawali względem siebie we wrogości. (Dz 4,27)
Proces i wyrok
13Piłat zaś zwołał arcykapłanów, przełożonych i lud14i powiedział do nich: Przyprowadziliście mi tego człowieka jako zwodziciela ludu, a oto ja po przesłuchaniu Go wobec was, nie znalazłem w tym człowieku żadnej z win, o które Go oskarżacie. (Łk 23,2; Łk 23,4)15Herod także, bo odesłał Go do nas – i oto nie popełnił niczego, co zasługiwałoby na śmierć.16Wychłoszczę Go więc i zwolnię. (Łk 23,22; Dz 3,13)
Jezus i Barabasz
17A miał obowiązek zwalniać im jednego [więźnia] ze względu na święto.[3] (Mt 27,15; Mk 15,6)18Zakrzyknęli więc wszyscy razem tymi słowy: Precz z Nim! Wypuść nam zaś Barabasza! (Dz 3,14; Dz 21,36; Dz 22,22)19(Który został wtrącony do więzienia z powodu jakichś rozruchów w mieście oraz zabójstwa).20Piłat jednak, chcąc zwolnić Jezusa, znów zwrócił się do nich.21Lecz oni wołali: Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!22Po raz trzeci więc odezwał się do nich: Co zatem złego Ten uczynił? Nie znalazłem w Nim niczego, co zasługiwałoby na śmierć. Wychłoszczę Go więc i zwolnię. (Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,16; Łk 23,41)23Oni jednak nalegali głośnym wołaniem, domagając się Jego ukrzyżowania – i ich krzyki zaczęły przemagać. (Łk 23,33)24Piłat orzekł zatem, że ma się stać zgodnie z ich żądaniem.25Zwolnił tego, który był wtrącony do więzienia za rozruchy i morderstwo i o którego prosili, a Jezusa zdał na ich wolę.
Ukrzyżowanie
26A gdy Go prowadzili, schwytali niejakiego Szymona Cyrenejczyka,[4] który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem. (Mt 27,32; Mt 27,33; Mk 15,15; Mk 15,21)27Szedł też za Nim liczny tłum ludu i kobiet, które biły się w pierś i opłakiwały Go. (Mt 2,18; Łk 8,52; Łk 23,55; Dz 8,2)28Jezus zaś zwrócił się w ich stronę i powiedział: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i nad swoimi dziećmi, (Łk 13,34; Łk 19,41)29bo oto idą dni, w których będą mówić: Szczęśliwe niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. (Mt 24,19; Łk 17,22; Łk 21,23)30Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! I do wzgórz: Przykryjcie nas! (Ap 6,16)31Bo jeśli w zielonym drzewie takie rzeczy czynią, co się stanie w suchym?32Prowadzono też innych, dwóch złoczyńców, aby ich stracić wraz z Nim. (Mt 27,38; Mk 15,27)33Gdy więc przyszli na miejsce zwane Czaszką,[5] tam ukrzyżowali Jego i złoczyńców: jednego z prawej, a drugiego z lewej strony. (Mk 15,22)34A Jezus mówił: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.[6] Dzieląc się zaś Jego szatami, rzucili losy. (Mt 5,44; Mt 27,35; Mk 15,24; Dz 3,17; Dz 7,60)35A lud stał i patrzył. Przełożeni zaś szydzili[7] i mówili: Innych ratował, niech uratuje siebie – jeśli jest Bożym Chrystusem, tym wybranym. (Mt 1,17; Mt 12,18; Mt 27,42; Mk 15,31; Łk 4,23; Łk 9,20; Łk 9,35; Łk 16,14; Łk 23,13; Łk 24,20; 1 P 2,4)36Wyśmiewali Go też żołnierze, którzy podchodzili i przynosząc Mu kwaśne wino,[8] (Mk 15,36; Łk 23,11; Łk 23,37)37mówili: Jeśli Ty jesteś królem Żydów, uratuj się! (Łk 23,3)38Widniał bowiem nad Nim napis: To jest król Żydów.
44A było już wówczas około godziny szóstej[13] i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej[14] (Mt 27,45; Mk 15,33; Łk 15,1; Łk 18,1; Ap 16,10)45przy tym zaćmionym słońcu; zasłona zaś przybytku została wówczas rozdarta przez środek. (Mk 15,38; Hbr 9,3; Hbr 9,8; Hbr 10,19)46A Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce składam mego ducha.[15] Po tych słowach wydał ostatnie tchnienie.[16] (Mt 27,46; Mt 27,50; Mk 15,34; Mk 15,37; Dz 7,59; 1 P 2,23)
Pierwsze wyznania wiary
47Setnik zaś, gdy zobaczył to, co się stało, oddał chwałę Bogu, mówiąc: Rzeczywiście ten człowiek był sprawiedliwy.[17] (Mt 27,54; Mk 15,39; Dz 3,14; 1 J 2,1)48A wszystkie tłumy, które zeszły się na to widowisko, widząc, co się dzieje, biły się w pierś i zawracały. (Łk 18,13)49Wszyscy zaś ci, którzy Go znali – również kobiety, które razem podążały za Nim z Galilei – stali z daleka i przyglądali się temu. (Łk 8,2; Łk 23,55)
Pogrzeb Jezusa
50I oto pewien człowiek imieniem Józef, będący radnym,[18] człowiek dobry i sprawiedliwy – (Mt 27,57; Mk 15,43)51który nie był w zgodzie z ich wolą ani z ich czynem – pochodzący z żydowskiego miasta Arymatea, oczekujący Królestwa Bożego – (Łk 2,25; Łk 2,38)52on udał się do Piłata i wyprosił sobie ciało Jezusa.53Następnie zdjął je, owinął w płótno i złożył w wykutym grobowcu, w którym nikt jeszcze nie był złożony.54A był to Dzień Przygotowania i nadchodził szabat.55Przyszły tam też za nim kobiety, które razem przybyły za Nim z Galilei; widziały one grobowiec oraz jak złożono Jego ciało. (Łk 8,2; Łk 23,49)56Po powrocie zaś przygotowały wonności i olejki,[19] lecz w szabat, zgodnie z przykazaniem, odpoczęły. (Mt 26,12; Mk 16,1; Łk 24,1)