Zapisz się darmowo

Marka 15

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi, znawcami Prawa i całym Sanhedrynem[1] odbyli naradę, po czym związali Jezusa, odprowadzili i wydali Piłatowi.[2] (Mt 26,4; Mt 27,1; Mt 27,11; Mk 3,6; Mk 10,33; Mk 14,18; Łk 22,66; Łk 23,1; Łk 23,3; Dz 3,13; Dz 4,26) 2 I zapytał Go Piłat: Czy Ty jesteś królem Żydów? A On odpowiedział mu: Sam mówisz.[3] (Mt 2,2; Mk 15,9; Mk 15,12; Mk 15,18; Mk 15,26) 3 Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy.[4] (Łk 23,2) 4 Wtedy Piłat znów Go zapytał: Nic nie odpowiadasz? Zobacz, jak bardzo Cię oskarżają. 5 Ale Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił. (Mk 14,61) 6 Na święta jednak uwalniał im jednego więźnia, tego, o którego prosili.[5] (Mt 27,15; Łk 23,17) 7 I był tam pewien [człowiek], imieniem Barabasz,[6] uwięziony wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów dopuścili się zabójstwa. (Dz 3,14; Dz 5,36) 8 Wówczas wystąpił tłum i zaczął prosić o to, aby uczynił im to, co zawsze. 9 Piłat zaś odezwał się do nich: Czy chcecie, abym wypuścił wam króla Żydów? (Mk 15,2) 10 Przekonywał się bowiem [coraz bardziej], że arcykapłani wydali Go z zawiści. 11 Ale arcykapłani podburzyli tłum, aby im raczej wypuścił Barabasza. (Dz 3,14) 12 Na to Piłat odezwał się ponownie: Co więc chcecie, abym zrobił z tym, którego nazywacie królem Żydów? 13 A oni znowu zakrzyknęli: Ukrzyżuj Go! 14 Piłat jednak nie przestawał pytać: Co więc złego uczynił? Ale oni tym bardziej krzyczeli: Ukrzyżuj Go! 15 Wtedy Piłat, chcąc uczynić zadość tłumowi, uwolnił im Barabasza, a Jezusa po ubiczowaniu[7] wydał, by został ukrzyżowany. (Mk 10,34; Łk 18,33) 16 Żołnierze zatem odprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, to jest do pretorium,[8] i zwołali cały oddział.[9] 17 Ubrali Go w purpurę[10] i nałożyli Mu wieniec upleciony z cierni. 18 I zaczęli Go pozdrawiać: Witaj, królu Żydów![11] (Mk 15,2) 19 Bili Go przy tym trzciną po głowie i pluli na Niego, a zginając kolana, kłaniali Mu się. (Mk 10,34; Mk 14,65) 20 A kiedy wyśmiali Go, zdjęli z Niego purpurę i ubrali Go w Jego szaty. I wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. (Mk 15,31) 21 I przymusili przechodzącego [tamtędy] niejakiego Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra[12] i Rufusa,[13] który szedł z pola, aby poniósł Jego krzyż. (Mt 5,41; Mt 27,32; Łk 23,26; Rz 16,13) 22 Tak przyprowadzili Go na miejsce Golgota,[14] co w tłumaczeniu znaczy Miejsce Czaszki. (Mt 27,33; Łk 23,33; Łk 23,44) 23 Dawali Mu wino zmieszane z mirrą,[15] ale On nie przyjął. (Mt 2,11) 24 Wtedy ukrzyżowali Go i rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie losy, co kto ma zabrać. 25 A gdy Go ukrzyżowali, była godzina trzecia.[16] (Mk 9,1) 26 Był też napis z powodem Jego skazania, głoszący: Król Żydów. (Mk 15,2) 27 Ukrzyżowali też wraz z Nim dwóch zbójców, jednego po prawicy, a drugiego po Jego lewicy.[17] 28 W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: I został zaliczony do przestępców.[18] (Łk 22,37) 29 A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili Mu, kiwając głowami i mówiąc: Hej, Ty, który burzysz przybytek i odbudowujesz go w trzy dni, (Mt 12,31; Mk 14,58) 30 zejdź z krzyża i uratuj siebie! 31 Podobnie arcykapłani drwili między sobą wraz ze znawcami Prawa i mówili: Innych uratował, a siebie samego uratować nie może. (Mk 15,20; Łk 4,23; Łk 23,39) 32 Chrystus, król Izraela! Niech teraz zejdzie z krzyża, abyśmy zobaczyli i uwierzyli. Ubliżali Mu również ci, którzy wraz z Nim zostali ukrzyżowani.[19] (Łk 23,39; Łk 23,40) 33 A gdy nadeszła godzina szósta, ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej.[20] (Mt 27,45; Mk 12,1; Mk 15,1; Łk 23,44) 34 O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloi, Eloi, lema sabachtani? To w tłumaczeniu znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś? (Hbr 5,7) 35 A niektórzy ze stojących obok, gdy to usłyszeli, mówili: Spójrzcie, woła Eliasza! 36 Wtedy ktoś podbiegł, napełnił gąbkę winnym octem,[21] zatknął na trzcinę i próbował dać Mu pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie Go zdjąć. 37 Jezus zaś zawołał donośnym głosem i oddał ostatnie tchnienie.[22] 38 Wtedy zasłona przybytku została rozdarta na dwoje, od góry do dołu. (Ef 2,14; Hbr 10,19) 39 A setnik, który stał naprzeciw, gdy zobaczył, że w taki sposób oddał ostatnie tchnienie, powiedział: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga.[23] (Mt 27,40; Mt 27,43) 40 Były [tam] też kobiety, które przyglądały się z daleka, a wśród nich Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Jozesa, oraz Salome. (Mk 15,47; Mk 16,1; Mk 16,9; Łk 8,2) 41 One, gdy był w Galilei, chodziły za Nim i usługiwały Mu; lecz było też wiele innych, które wraz z Nim przyszły do Jerozolimy. (Łk 8,3) 42 Gdy zaś nastał wieczór, a było to Przygotowanie, to jest przed szabatem, (Mt 27,57; Łk 23,50) 43 przyszedł Józef z Arymatei, szanowany radny, który sam też oczekiwał Królestwa Bożego. Odważnie wszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa. (Mt 3,2; Mk 1,15; Mk 15,15; Łk 2,25; Łk 2,38) 44 Piłat zdziwił się, że już nie żyje, przywołał jednak setnika i zapytał go, czy dawno umarł. (Mk 15,39) 45 Upewniony przez setnika, podarował zwłoki Józefowi. 46 Ten zaś kupił płótno, zdjął Go, owinął w prześcieradło, złożył w grobowcu wykutym w skale, a na wejście do grobowca zatoczył kamień. (Mk 16,3) 47 Maria Magdalena zaś i Maria, matka Jozesa, przyglądały się, gdzie Go złożono. (Mk 15,40) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).