Римляни 8

Библия, ревизирано издание

от Bulgarian Bible Society
1 И така, сега няма никакво осъждане на тези, които са в Христос Исус, които ходят не по плът, но по Дух. (Рим 8:4; Гал 5:16; Гал 5:25)2 Защото законът на животворящия Дух ме освободи в Христос Исус от закона на греха и на смъртта. (Йн 6:63; Йн 8:36; Рим 6:18; Рим 6:22; Рим 7:24; Рим 7:25; 1 Кор 15:54; 2 Кор 3:6; 2 Кор 3:7; Гал 2:19; Гал 5:1)3 Понеже това, което беше невъзможно за закона поради това, че беше слаб чрез плътта, Бог го извърши, като изпрати Своя Син в плът, подобна на греховната плът, и в жертва за грях, и осъди греха в плътта, (Д А 13:39; Рим 3:20; 2 Кор 5:21; Гал 3:13; Евр 7:18; Евр 7:19; Евр 10:1; Евр 10:2; Евр 10:10; Евр 10:14)4 за да се изпълнят изискванията на закона в нас, които ходим не по плът, а по Дух. (Рим 8:1)5 Защото тези, които са плътски, копнеят за плътското; а тези, които са духовни – за духовното. (Йн 3:6; 1 Кор 2:14; Гал 5:22; Гал 5:25)6 Понеже копнежът на плътта значи смърт, а копнежът на Духа значи живот и мир. (Рим 6:21; Рим 8:13; Гал 6:8; Як 4:4)7 Защото копнежът на плътта е враждебен на Бога, понеже не се покорява на Божия закон, нито пък може; (1 Кор 2:14; Як 4:4)8 и тези, които са плътски, не могат да угодят на Бога. (Евр 11:6)9 Вие обаче не сте плътски, а духовни, ако живее във вас Божият Дух. Но ако някой няма Христовия Дух, той не е Негов. (Йн 3:34; 1 Кор 3:16; 1 Кор 6:19; Гал 4:6; Фил 1:19; 1 Пет 1:11)10 Обаче ако Христос е във вас, то при все че тялото е мъртво поради греха, духът е жив поради правдата.11 И ако обитава във вас Духът на Този, Който е възкресил Исус от мъртвите, то Същият, Който възкреси Христос Исус от мъртвите, ще съживи и вашите смъртни тела чрез Духа Си, Който живее във вас. (Д А 2:24; Рим 6:4; Рим 6:5; 1 Кор 6:14; 2 Кор 4:14; Еф 2:5)12 И така, братя, ние имаме длъжност, обаче не към плътта, за да живеем плътски. (Рим 6:7; Рим 6:14)13 Защото ако живеете плътски, ще умрете; но ако чрез Духа умъртвявате порочните навици на тялото, ще живеете. (Рим 8:6; Гал 5:19; Гал 6:8; Еф 4:22; Кол 3:5)14 Понеже които се управляват от Божия Дух, те са Божии синове. (Гал 5:18)15 Защото не сте приели дух на робство, та пак да живеете[1] в страх, а сте приели дух на осиновение, чрез който и викаме: Авва, Отче! (Ис 56:5; Мк 14:63; 1 Кор 2:12; Гал 4:5; Гал 4:6; 2 Тим 1:7; Евр 2:15; 1 Йн 4:18)16 Така самият Дух свидетелства заедно с нашия дух, че сме Божии чеда. (2 Кор 1:22; 2 Кор 5:5; Еф 1:13; Еф 4:30)17 И ако сме деца, тогава сме и наследници – наследници на Бога и сънаследници с Христос; и ако страдаме с Него, да се и прославим заедно с Него. (Д А 14:22; Д А 26:18; Гал 4:7; Фил 1:29; 2 Тим 2:11; 2 Тим 2:12)18 Понеже смятам, че сегашните временни страдания не заслужават да се сравнят със славата, която има да се открие за нас. (2 Кор 4:17; 1 Пет 1:6; 1 Пет 1:7; 1 Пет 4:13)19 Защото творението с усърдно очакване копнее да види откриването ни като Божии синове. (2 Пет 3:13; 1 Йн 3:2)20 Понеже творението беше подчинено на немощ[2] не по своя воля, а чрез Този, Който го подчини, (Бит 3:19; Рим 8:22)21 с надежда, че и самото творение ще се освободи от робството на тлението и ще премине в славната свобода на Божиите деца.22 Понеже знаем, че цялото творение в съвкупност стене и се мъчи досега. (Ер 12:11; Мк 16:15; Кол 1:23)23 И не само то, но и ние, които имаме първите плодове на Духа, и самите ние въздишаме в себе си и очакваме осиновението си, т. е. изкупването на нашето тяло. (Лк 20:36; 2 Кор 5:2; 2 Кор 5:4; 2 Кор 5:5; Еф 1:14; Еф 4:30; 1 Йн 3:2)24 Защото с тази надежда ние се спасихме; а надежда, когато се вижда изпълнена, не е вече надежда; защото кой би се надявал за това, което вижда? (2 Кор 5:7; Евр 11:1)25 Но ако се надяваме за онова, което не виждаме, тогава с търпение го чакаме.26 Така също и Духът ни помага в нашата немощ – понеже не знаем да се молим както трябва; но самият Дух ходатайства в нашите неизговорими стенания; (Зах 12:10; Мт 20:22; Еф 6:18; Як 4:3)27 а Този, Който изпитва сърцата, знае какъв е умът на Духа, защото Той ходатайства за светиите по Божията воля. (1 Цар 16:7; 1 Лет 28:9; Пс 7:9; Пр 17:3; Ер 11:20; Ер 17:10; Ер 20:12; Йн 14:17; Д А 1:24; 1 Сол 2:4; 1 Йн 5:14; Отк 2:23)28 Но знаем, че всичко съдейства за добро на тези, които обичат Бога, които са призовани според Неговото намерение. (Рим 9:11; Рим 9:23; Рим 9:24; Еф 1:4; 2 Тим 1:9)29 Защото, които предузна, тях и предопредели да бъдат съобразни с образа на Неговия Син, за да бъде Той първороден между много братя; (Изх 33:12; Изх 33:17; Пс 1:6; Ер 1:5; Мт 7:23; Йн 17:22; Рим 11:2; 2 Кор 3:18; Еф 1:5; Еф 1:11; Фил 3:21; Кол 1:15; Кол 1:18; 2 Тим 2:19; Евр 1:6; 1 Пет 1:2; 1 Йн 3:2; Отк 1:5)30 а които предопредели, тях и призова; а които призова, тях и оправда; а които оправда, тях и прослави. (Йн 17:22; Рим 1:6; Рим 5:9; Рим 9:24; 1 Кор 6:11; Еф 2:6; Еф 4:4; Евр 9:15; 1 Пет 2:9)31 И така, какво да кажем за това? Ако Бог е откъм нас, кой ще бъде против нас? (Чис 14:9; Пс 56:12; Пс 118:6)32 Онзи, Който не пожали Своя Син, но Го предаде за всички ни, как няма да ни подари заедно с Него и всичко? (Йн 3:16; Рим 4:25; Рим 5:6; Рим 5:10)33 Кой ще обвини Божиите избрани? Бог ли, Който ги оправдава? (Ис 50:8; Ис 50:9; Отк 12:10; Отк 12:11)34 Кой е онзи, който ще ги осъжда? Христос Исус ли, Който умря, а при това и беше възкресен от мъртвите, Който е от дясната страна на Бога и Който ходатайства за нас? (Йов 34:29; Мк 16:19; Кол 3:1; Евр 1:3; Евр 7:25; Евр 8:1; Евр 9:24; Евр 12:2; 1 Пет 2:22; 1 Йн 2:1)35 Кой ще ни отлъчи от Христовата любов? Скръб ли или утеснение, гонение или глад, голота, беда или меч? (2 Кор 12:10; 1 Йн 2:28)36 Както е писано: „Убивани сме заради Тебе цял ден; смятани сме като овце за клане.“ (Пс 44:22; Пс 44:23; 1 Кор 15:30; 1 Кор 15:31; 2 Кор 4:11)37 Но във всичко това ставаме повече от победители чрез Този, Който ни е възлюбил. (1 Кор 15:57; 2 Кор 2:14; 1 Йн 4:4; 1 Йн 5:4; 1 Йн 5:5; Отк 12:11)38 Защото аз съм уверен, че нито смърт, нито живот, нито ангели, нито началства, нито сили, нито настояще, нито бъдеще, (Еф 1:21; Еф 6:12; Кол 1:16; Кол 2:15; 1 Пет 3:22)39 нито височина, нито дълбочина, нито кое и да било друго създание ще може да ни отлъчи от Божията любов, която е в Христос Исус, нашия Господ.

Римляни 8

Lutherbibel 2017

от Deutsche Bibelgesellschaft
1 So gibt es nun keine Verdammnis für die, die in Christus Jesus sind.2 Denn das Gesetz des Geistes, der lebendig macht in Christus Jesus, hat dich frei gemacht von dem Gesetz der Sünde und des Todes.3 Denn was dem Gesetz unmöglich war, weil es durch das Fleisch geschwächt war, das tat Gott: Er sandte seinen Sohn in der Gestalt des sündigen Fleisches und um der Sünde willen und verdammte die Sünde im Fleisch, (Д А 13:38; Евр 2:17)4 damit die Gerechtigkeit, die das Gesetz fordert, in uns erfüllt werde, die wir nun nicht nach dem Fleisch wandeln, sondern nach dem Geist. (Гал 5:16; Гал 5:25)5 Denn die da fleischlich sind, die sind fleischlich gesinnt; die aber geistlich sind, die sind geistlich gesinnt.6 Denn fleischlich gesinnt sein ist der Tod, doch geistlich gesinnt sein ist Leben und Friede. (Рим 6:21; Гал 6:8)7 Denn fleischlich gesinnt sein ist Feindschaft gegen Gott, weil das Fleisch sich dem Gesetz Gottes nicht unterwirft; denn es vermag’s auch nicht. (Як 4:4)8 Die aber fleischlich sind, können Gott nicht gefallen.9 Ihr aber seid nicht fleischlich, sondern geistlich, da ja Gottes Geist in euch wohnt. Wer aber Christi Geist nicht hat, der ist nicht sein.10 Wenn aber Christus in euch ist, so ist der Leib zwar tot um der Sünde willen, der Geist aber ist Leben um der Gerechtigkeit willen. (Гал 2:20)11 Wenn aber der Geist dessen, der Jesus von den Toten auferweckt hat, in euch wohnt, so wird er, der Christus von den Toten auferweckt hat, auch eure sterblichen Leiber lebendig machen durch seinen Geist, der in euch wohnt. (Рим 4:24)12 So sind wir nun, liebe Brüder und Schwestern, nicht dem Fleisch schuldig, dass wir nach dem Fleisch leben.13 Denn wenn ihr nach dem Fleisch lebt, so werdet ihr sterben müssen; wenn ihr aber durch den Geist die Taten des Leibes tötet, so werdet ihr leben. (Гал 6:8)14 Denn welche der Geist Gottes treibt, die sind Gottes Kinder. (Гал 3:26)15 Denn ihr habt nicht einen Geist der Knechtschaft empfangen, dass ihr euch abermals fürchten müsstet; sondern ihr habt einen Geist der Kindschaft empfangen, durch den wir rufen: Abba, lieber Vater! (Гал 4:5; 2 Тим 1:7)16 Der Geist selbst gibt Zeugnis unserm Geist, dass wir Gottes Kinder sind.17 Sind wir aber Kinder, so sind wir auch Erben, nämlich Gottes Erben und Miterben Christi, da wir ja mit ihm leiden, damit wir auch mit ihm zur Herrlichkeit erhoben werden. (Гал 4:7; Отк 21:7)18 Denn ich bin überzeugt, dass dieser Zeit Leiden nicht ins Gewicht fallen gegenüber der Herrlichkeit, die an uns offenbart werden soll. (2 Кор 4:17)19 Denn das ängstliche[1] Harren der Kreatur wartet darauf, dass die Kinder Gottes offenbar werden. (Кол 3:4; 1 Йн 3:2)20 Die Schöpfung ist ja unterworfen der Vergänglichkeit – ohne ihren Willen, sondern durch den, der sie unterworfen hat –, doch auf Hoffnung; (Екл 1:4)21 denn auch die Schöpfung wird frei werden von der Knechtschaft der Vergänglichkeit zu der herrlichen Freiheit der Kinder Gottes.22 Denn wir wissen, dass die ganze Schöpfung bis zu diesem Augenblick seufzt und in Wehen liegt.23 Nicht allein aber sie, sondern auch wir selbst, die wir den Geist als Erstlingsgabe haben, seufzen in uns selbst und sehnen uns nach der Kindschaft, der Erlösung unseres Leibes. (2 Кор 5:2)24 Denn wir sind gerettet auf Hoffnung hin. Die Hoffnung aber, die man sieht, ist nicht Hoffnung; denn wie kann man auf das hoffen, was man sieht? (2 Кор 5:7)25 Wenn wir aber auf das hoffen, was wir nicht sehen, so warten wir darauf in Geduld. (Гал 5:5)26 Desgleichen hilft auch der Geist unsrer Schwachheit auf. Denn wir wissen nicht, was wir beten sollen, wie sich’s gebührt, sondern der Geist selbst tritt für uns ein mit unaussprechlichem Seufzen.27 Der aber die Herzen erforscht, der weiß, worauf der Sinn des Geistes gerichtet ist; denn er tritt für die Heiligen ein, wie Gott es will.28 Wir wissen aber, dass denen, die Gott lieben, alle Dinge zum Besten dienen, denen, die nach seinem Ratschluss berufen sind. (Еф 1:11)29 Denn die er ausersehen hat, die hat er auch vorherbestimmt, dass sie gleich sein sollten dem Bild seines Sohnes, damit dieser der Erstgeborene sei unter vielen Brüdern. (Кол 1:18; Евр 1:6)30 Die er aber vorherbestimmt hat, die hat er auch berufen; die er aber berufen hat, die hat er auch gerecht gemacht; die er aber gerecht gemacht hat, die hat er auch verherrlicht. (Рим 3:26; 2 Сол 2:13)31 Was wollen wir nun hierzu sagen? Ist Gott für uns, wer kann wider uns sein? (Пс 118:6)32 Der auch seinen eigenen Sohn nicht verschont hat, sondern hat ihn für uns alle dahingegeben – wie sollte er uns mit ihm nicht alles schenken? (Бит 22:16; Йн 3:16)33 Wer will die Auserwählten Gottes beschuldigen? Gott ist hier, der gerecht macht. (Ис 50:8)34 Wer will verdammen? Christus Jesus ist hier, der gestorben ist, ja mehr noch, der auch auferweckt ist, der zur Rechten Gottes ist und für uns eintritt. (Пс 110:1; Д А 2:33; Кол 3:1; Евр 7:25; Евр 10:12; 1 Йн 2:1)35 Wer will uns scheiden von der Liebe Christi? Trübsal oder Angst oder Verfolgung oder Hunger oder Blöße oder Gefahr oder Schwert? (Пс 73:23)36 Wie geschrieben steht: »Um deinetwillen werden wir getötet den ganzen Tag; wir sind geachtet wie Schlachtschafe.«37 Aber in dem allen überwinden wir weit durch den, der uns geliebt hat. (1 Йн 5:4)38 Denn ich bin gewiss, dass weder Tod noch Leben, weder Engel noch Mächte noch Gewalten, weder Gegenwärtiges noch Zukünftiges, (Еф 6:12; Кол 2:15)39 weder Hohes noch Tiefes noch irgendeine andere Kreatur uns scheiden kann von der Liebe Gottes, die in Christus Jesus ist, unserm Herrn.