1A pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena przychodzi do grobowca i widzi kamień odsunięty od grobowca. (Mt 27,60; Mt 27,66; Mt 28,1; Mk 16,1; Łk 8,2; Łk 24,1; Jan 19,25)2Biegnie więc, przychodzi do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i mówi im: Wzięli Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie Go położyli. (Jan 1,42; Jan 13,23; Jan 19,26; Jan 21,7; Jan 21,20)3Wyszedł więc Piotr oraz ten drugi uczeń i ruszyli do grobowca.4Biegli zaś obaj razem; jednakże ten drugi uczeń pobiegł przodem, prędzej od Piotra, i pierwszy przybył do grobowca.5Gdy schylił się, zobaczył leżące płótna; jednak nie wszedł.6Przybył też Szymon Piotr, który podążał za nim, wszedł do grobowca i zobaczył leżące płótna7oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale złożoną osobno na jednym miejscu.8Wtedy wszedł i ten drugi uczeń, który pierwszy przybiegł do grobowca, zobaczył – i uwierzył.9Wciąż bowiem nie rozumieli Pisma, że musi powstać z martwych. (Ps 16,10; Mt 22,29; Łk 24,27; Łk 24,45; Jan 2,22; Dz 2,25; Dz 13,33; Rz 1,4; 1 Kor 15,4; 1 Kor 15,20; 1 Kor 15,23)10Znów zatem uczniowie odeszli do siebie.11Maria zaś stanęła przy grobowcu, na zewnątrz, płacząca. Gdy tak płakała, nachyliła się do grobowca12i widzi dwóch aniołów w bieli, siedzących, jednego u wezgłowia, a drugiego u stóp, tam, gdzie leżało ciało Jezusa. (Dz 1,10; Dz 5,19; Dz 10,30)13Ci pytają ją: Kobieto! Dlaczego płaczesz? Mówi im: Wzięli mojego Pana, a nie wiem, gdzie Go położyli.14Gdy to powiedziała, obróciła się za siebie i widzi Jezusa, stojącego — lecz nieświadoma, że to jest Jezus. (Łk 24,16; Jan 21,4)15Jezus ją pyta: Kobieto! Dlaczego płaczesz? Kogo szukasz? Ona, przekonana, że to jest ogrodnik, mówi Mu: Panie! Jeśli to ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go złożyłeś, a ja Go zabiorę.16A Jezus do niej: Mario! Ona obróciła się i mówi po hebrajsku: Rabbuni! co znaczy: Nauczycielu!17Jezus do niej: Przestań Mnie trzymać, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca. Idź raczej do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, do Boga mojego i Boga waszego. (Mt 12,50; Jan 16,7; Jan 16,16; Rz 8,29; Hbr 2,10)18Maria Magdalena idzie więc i oznajmia uczniom, że zobaczyła Pana i że jej to powiedział! (Łk 24,22)
24Tomasz zaś, jeden z Dwunastu, zwany Bliźniakiem,[3] nie był [obecny] wśród nich, kiedy przyszedł Jezus. (Jan 11,16; Jan 14,5; Jan 21,2)25Powiedzieli mu więc inni uczniowie: Widzieliśmy Pana. A on im odpowiedział: Jeśli nie zobaczę na Jego rękach śladu gwoździ i nie włożę mojego palca w ślad po gwoździach, i nie włożę mojej ręki w Jego bok – nigdy nie uwierzę! (Mk 16,11; Jan 21,7)26Po ośmiu dniach znów Jego uczniowie byli wewnątrz i Tomasz razem z nimi. Wtem, mimo zamkniętych drzwi, zjawił się Jezus, stanął pośród nich i powiedział: Pokój wam! (Jan 14,27; Jan 20,19; 1 Kor 15,5)27Potem zwrócił się do Tomasza: Zbliż tu swój palec i obejrzyj moje ręce; zbliż też swoją rękę i włóż w mój bok – i nie bądź niewierzący, lecz wierzący.[4] (Mt 14,31; Mt 16,8; Mt 17,17; Mk 4,40; Łk 24,25; Łk 24,40; Jan 19,34; Jan 20,20)28A Tomasz odpowiedział: Mój Pan i mój Bóg! (Jan 1,1; Jan 5,18; Jan 10,33; Dz 2,36; Dz 10,36; Rz 9,5; Rz 10,12; Rz 14,9; 1 Kor 12,3; 2 Kor 4,5; Flp 2,6; Flp 2,11; 1 J 5,20)29Jezus mu na to: Czy uwierzyłeś dlatego, że Mnie zobaczyłeś?[5] Szczęśliwi, którzy nie zobaczyli, a jednak uwierzyli. (Hbr 11,1; 1 P 1,8)