1Bracia moi, nie łączcie wiary naszego Pana Jezusa,[1] Chrystusa chwały,[2] z wyróżnianiem jednych osób przed drugimi.[3] (Mt 22,16; Dz 3,6; Dz 7,2; Dz 10,34; Rz 2,11; Rz 3,22; Rz 9,4; 1 Kor 2,8; 2 Kor 4,6; Ga 2,15; Ga 2,16; Ga 2,20; Ga 3,22; Ga 3,26; Ef 1,17; Ef 6,9; Kol 3,25; Hbr 1,3; Hbr 9,5; Jk 1,2; Jk 2,5; Jk 2,9; Jk 2,14; Ap 14,12)2Bo gdyby wszedł na wasze zgromadzenie[4] człowiek ze złotym pierścieniem na palcu i w lśniącej szacie oraz przyszedł ubogi w znoszonej szacie, (Łk 4,15; Łk 4,20; Łk 4,28; Łk 12,11; Ga 2,10; Hbr 10,25)3a wy zwrócilibyście uwagę na tego w lśniącej szacie i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań lub usiądź tam[5] u mojego podnóżka,4to[6] czy nie dopuściliście między sobą do osądu i czy nie staliście się sędziami [kierującymi się] błędnym rozumowaniem? (Jk 3,17)5Posłuchajcie, bracia moi ukochani, czy nie Bóg wybrał ubogich w tym świecie,[7] a bogatych w wierze i [przez to] dziedziców Królestwa, które obiecał tym, którzy Go kochają? (Mt 5,3; Łk 12,21; Łk 12,32; Dz 7,20; 1 Kor 1,18; 1 Kor 1,27; 1 Kor 2,9; 2 Kor 8,9; 2 Kor 10,4; 1 Tm 6,18; Jk 1,12; Jk 4,4; Ap 2,9)6Wy tymczasem pogardziliście ubogim. Czy nie bogaci was wyzyskują i nie oni ciągają was po sądach? (Dz 8,3; Dz 16,19; Dz 18,12; 1 Kor 11,22; Jk 5,1)7Czy nie oni bluźnią szlachetnemu imieniu, które zostało nad wami wezwane? (Dz 15,17)8Jeśli rzeczywiście wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie prawo: Będziesz kochał swojego bliźniego jak samego siebie, postępujecie szlachetnie. (Mt 5,43; Mt 19,19; Mt 22,39; Rz 13,9; Ga 5,14)9Lecz jeśli wyróżniacie jednych przed drugimi, popełniacie grzech, jako uznani przez Prawo za przestępców. (Jk 2,1)10Ktokolwiek bowiem zachowałby całe Prawo, a potknął się w jednym, stałby się winien wszystkiego. (Mt 5,19; Ga 3,10; Ga 5,3)11Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeśli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, stałeś się przestępcą Prawa. (Mt 5,21; Mt 5,27; Mt 19,18; Rz 13,9)12Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez prawo wolności. (Jk 1,25; Jk 3,1)13Sąd bowiem bez miłosierdzia temu, kto nie okazał miłosierdzia – miłosierdzie triumfuje nad sądem.[8] (Mt 5,7; Mt 6,14; Mt 7,1; Mt 9,13; Mt 12,7; Mt 16,27; Mt 18,32; Mt 18,33; Mt 25,45; Łk 6,37)
Związek wiary z uczynkami
14Co za pożytek, moi bracia, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, lecz nie ma uczynków? Czy wiara jest w stanie go zbawić?[9] (Mt 7,26; Jk 1,22)15Jeśli brat albo siostra są nadzy i pozbawieni są codziennego pożywienia, (Mt 25,35)16a ktoś spośród was im powie: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, nie zaspokajając jednak potrzeby ich ciała, jaki z tego pożytek? (Łk 3,11; 1 J 3,17)17Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (Jk 2,20; Jk 2,26)18Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z moich uczynków. (Mt 7,16; Rz 3,28; Ga 5,6; Jk 3,13)19Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Pięknie czynisz; demony również wierzą – i drżą. (Mt 8,28; Mk 12,29; Rz 3,30; 1 Kor 8,6)20Chcesz zaś poznać, pusty człowieku, że wiara bez uczynków jest bezużyteczna?[10] (Jk 2,26; 2 P 1,8)21Czyż Abraham, nasz ojciec, nie z uczynków został usprawiedliwiony, gdy ofiarował na ołtarzu swego syna Izaaka? (Hbr 11,17)22Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i z uczynków wiara została uczyniona doskonałą. (Ga 5,6; 1 Tes 1,3)23I wypełniło się Pismo, które mówi: Abraham zaś uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.[11] (Rz 4,3; Rz 4,9; Rz 4,22; Ga 3,6)24Widzicie, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. (Rz 3,20; Rz 3,28; Rz 3,30; Ga 2,16)25A podobnie i Rahab, nierządnica, czy nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła inną drogą? (Hbr 11,31)26Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa. (Jk 2,17; Jk 2,20)