Mateusza 18

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Lekcja o wielkości

1 W tej godzinie uczniowie podeszli do Jezusa i zapytali: Kto zatem jest większy w Królestwie Niebios? (Mt 20,26; Mt 23,11; Mk 9,33; Łk 9,46; Łk 22,24) 

2 Wtedy przywołał dziecko, postawił je pośród nich (Mk 9,33) 

3 i powiedział: Zapewniam was, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie się jak dzieci, na pewno nie wejdziecie do Królestwa Niebios. (Mt 5,20; Mt 7,21; Mt 19,14; Mk 10,15; Łk 18,17) 

4 Kto więc uniży się jak to dziecko, ten jest większy w Królestwie Niebios. (Mt 20,26; Mt 23,12; Jk 4,10) 

5 I kto przyjmie jedno takie dziecko w moje imię, Mnie przyjmuje. (Mt 10,40) 

6 Kto zaś zrazi jednego z tych małych, wierzących we Mnie, korzystniej byłoby dla niego, gdyby mu zawieszono u szyi ośli kamień młyński i utopiono [go] w głębi morza. (Mk 9,42; Łk 17,2; 1 Kor 8,13) 

Ostrzeżenie przed wywoływaniem skandali

7 Biada światu z powodu skandali! Musi dojść do skandali, lecz biada temu człowiekowi, przez którego skandal przychodzi. (Mt 13,41; Mk 9,42; Łk 17,1; Rz 11,9; 1 Kor 1,23) 

8 Jeśli zaś twoja ręka lub twoja noga jest dla ciebie pułapką, odetnij ją i odrzuć od siebie; korzystniej jest dla ciebie wejść w życie okaleczonym lub kulawym, niż mając obie ręce lub obie nogi, być wrzuconym do ognia wiecznego. (Mt 5,30; Mt 25,41) 

9 I jeśli twoje oko jest dla ciebie pułapką, wyłup je i odrzuć od siebie; korzystniej jest dla ciebie wejść w życie jednookim niż mieć dwoje oczu i być wrzuconym do ognia Gehenny. (Mt 5,29) 

10 Uważajcie, abyście nie gardzili żadnym z tych małych, gdyż mówię wam, że ich aniołowie w niebiosach zawsze widzą twarz mojego Ojca w niebie. (Dz 12,15; Hbr 1,14; Ap 2,1) 

11 Gdyż Syn Człowieczy przyszedł zbawić to, co zginęło. 

Przypowieść o zbłąkanej owcy

12 Jak się wam wydaje? Jeśli jakiś człowiek posiada sto owiec i zbłądzi jedna z nich, czy nie zostawi w górach dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie pójdzie szukać zbłąkanej? (Łk 15,4) 

13 A jeśli uda mu się ją znaleźć, zapewniam was, cieszy się z niej bardziej niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu, które nie zbłądziły. 

14 Tak też nie jest wolą waszego Ojca w niebie, aby zginął jeden z tych małych. 

Troska duszpasterska

15 Jeśli twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź upomnij go sam na sam; jeśli cię posłucha, pozyskałeś swego brata. (Mt 18,11; Łk 17,3; Ga 6,1; Jk 5,19) 

16 Jeśli zaś nie posłucha, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na świadectwie dwóch lub trzech świadków była oparta każda sprawa. (2 Kor 13,1; 1 Tm 5,19; Hbr 10,28) 

17 Jeśli zaś ich zlekceważy, powiedz zgromadzeniu; a jeśli i zgromadzenie zlekceważy, niech ci będzie jak poganin i celnik. (Mt 9,10; Mt 16,18; Rz 16,17; 1 Kor 5,11; 1 Kor 5,13) 

18 Zapewniam was, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie; i cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. (Mt 16,19) 

19 Znów zapewniam was, że jeśli dwaj z was na ziemi zgodzą się co do wszelkiej sprawy, o którą chcieliby poprosić, stanie się im ze strony mojego Ojca w niebie. (Mt 7,7; Mt 21,22; Jk 1,5; Jk 4,3; 1 J 3,22; 1 J 5,14) 

20 Gdzie bowiem są dwaj lub trzej zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich. (Mt 28,20) 

Lekcja o przebaczaniu i przypowieść o dwóch dłużnikach

21 Wtedy podszedł Piotr i zapytał Go: Panie, ile razy mam odpuścić mojemu bratu, gdy zgrzeszy przeciw mnie? Czy aż siedmiokrotnie? (Mt 6,14; Mt 18,15; Łk 6,37; Łk 17,4; Kol 3,13) 

22 Jezus na to: Nie mówię ci, że aż siedmiokrotnie, lecz aż siedemdziesięciokrotnie siedem. 

23 Dlatego Królestwo Niebios przypomina pewnego człowieka, króla, który postanowił sprawdzić rozliczenia ze swoimi sługami. (Mt 13,47; Mt 19,14; Mt 25,19) 

24 Gdy zaś zaczął sprawdzać, przyprowadzono mu jednego dłużnika, winnego dziesięć tysięcy talentów. (Mt 16,1) 

25 A ponieważ nie miał [z czego] oddać, pan polecił, aby został sprzedany wraz z żoną i dziećmi, i wszystkim, co ma – i by zostało oddane. (Łk 7,42) 

26 Upadł więc sługa, kłaniając mu się i mówiąc: Okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam. 

27 Wtedy pan zlitował się nad tym sługą, uwolnił go i odpuścił mu dług. 

28 Gdy zaś sługa ten wyszedł, znalazł jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto denarów; złapał go i zaczął go dusić, mówiąc: Oddaj, skoro jesteś coś winien. (Mt 20,1) 

29 Upadł więc jego współsługa i prosił go, mówiąc: Okaż mi cierpliwość, a oddam ci. 

30 On jednak nie chciał, lecz odszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda, co dłużne. 

31 Gdy więc jego współsłudzy zobaczyli, co zaszło, bardzo się zasmucili, po czym poszli i donieśli swemu panu o wszystkim, co się stało. 

32 Wtedy jego pan przywołał go i mówi mu: Niegodziwy sługo! Cały tamten dług odpuściłem ci, dlatego że mnie prosiłeś. (Mt 25,26) 

33 Czy i ty nie powinieneś zmiłować się nad swoim współsługą, jak i ja zmiłowałem się nad tobą? (Mt 6,12; Ef 4,32; Kol 3,13; Jk 2,13) 

34 I pan, rozgniewany, wydał go śledczym [więziennym], dopóki nie odda wszystkiego, co dłużne. (Mt 5,26; Mt 18,30) 

35 Podobnie mój Ojciec niebieski uczyni wam, jeśli nie odpuścicie, każdy z serca, swojemu bratu. (Mt 5,8; Mt 6,14; Mt 15,19; Mk 11,26; Rz 6,17; 1 P 1,22) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).