Jakuba 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Jakub,[1] sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, do dwunastu pokoleń, które są w rozproszeniu:[2] Przywitanie![3] (Łk 22,30; Dz 15,13; Dz 26,7; Rz 1,1; 1 P 1,1; 2 P 1,1; Jud 1,1)2 Za najwyższą radość uważajcie, moi bracia, gdy opadają was różnorodne[4] próby,[5] (Mt 5,12; 2 Kor 7,4; Ga 2,20; Hbr 10,34; Hbr 12,11; Jk 1,12; Jk 1,16; Jk 1,19; Jk 2,1; Jk 2,5; Jk 2,14; Jk 3,1; Jk 3,10; Jk 3,12; Jk 4,11; Jk 5,7; Jk 5,9; Jk 5,10; Jk 5,12; Jk 5,19; 1 P 1,6; 1 P 4,10; 1 P 4,13)3 wiedząc, że doświadczanie waszej wiary sprawia wytrwałość, (Rz 5,3; Hbr 10,36; Jk 1,12; 1 P 1,7; 2 P 1,6)4 wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i wzorowi,[6] nie mający żadnych braków.[7] (Mt 5,48; Rz 5,4; 1 Tes 5,23; Jk 3,2; 2 P 3,14)5 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim szczodrze i bez wypominania, a będzie mu dana. (Mt 7,7; Mk 11,24; Ef 1,17; Kol 1,9; Jk 3,13; Jk 3,17)6 Niech jednak prosi z wiarą, bez powątpiewania;[8] kto bowiem wątpi, przypomina falę morską, gnaną i rzucaną przez wiatr. (Mt 9,29; Mt 15,28; Mt 21,21; Mk 11,24; Rz 4,20; Ef 4,14; Hbr 11,6; Hbr 13,9; Jud 1,12; Jud 1,13)7 Bo taki człowiek[9] niech nie oczekuje, że coś od Pana otrzyma –8 człowiek chwiejny,[10] niestały na wszystkich swoich drogach. (Łk 9,62; Łk 16,13; 1 Kor 10,21; Jk 4,8)9 Niech zaś ubogi[11] brat[12] chlubi się swoim wywyższeniem, (Mt 11,29; Łk 1,52; Łk 14,11; 2 Kor 7,6; 2 Kor 10,1; Jk 2,5; Jk 4,10)10 bogaty natomiast swoim poniżeniem, że przeminie jak kwiat trawy. (1 Kor 7,31)11 Bo wzeszło słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; tak też zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.[13] (Mt 6,28; Łk 12,16; 1 Tm 6,17; 1 P 1,24)12 Szczęśliwy człowiek, który trwa mimo próby, bo gdy stanie się wypróbowany, posiądzie[14] wieniec życia,[15] obiecany tym, którzy Go kochają. (Mt 5,10; Łk 6,22; Rz 8,28; 1 Kor 2,9; 1 Kor 8,3; 1 Kor 9,25; 2 Tm 4,8; Jk 2,5; Jk 5,11; 1 P 5,4; Ap 2,10; Ap 3,11)13 Niech nikt kuszony[16] nie mówi: Przez Boga jestem kuszony. Bóg bowiem jest niepodatny na pokusy[17] ze strony złych rzeczy ani sam[18] nikogo nie kusi. (1 Kor 10,13)14 Każdy natomiast jest kuszony przez własne żądze[19] – odciągany i nęcony. (Rz 7,7; Ef 2,3; Flp 1,23)15 Potem żądza, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy dojrzeje,[20] rodzi śmierć.[21] (Rz 5,12; Rz 6,21; Rz 6,23)16 Nie dajcie się zwieść, moi ukochani bracia.17 Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały[22] zstępuje z góry od Ojca światła;[23] u którego nie ma żadnej zmienności ani cienia poruszenia. (Mt 7,11; Jk 3,15)18 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwociną Jego stworzeń. (Ef 1,13; Kol 1,5; 2 Tm 2,15; 1 P 1,3; 1 P 1,23; 1 J 2,29; 1 J 3,9; 1 J 5,1; 1 J 5,18; Ap 14,4)19 Już [to] wiecie,[24] bracia moi ukochani; każdy zaś człowiek niech będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. (Ef 4,26; Jk 3,3; Ap 2,11)20 Bo gniew człowieka sprawiedliwości Boga nie sprawia.[25] (Mt 5,22; Flp 2,12)21 Dlatego odrzućcie wszelką plugawość[26] i nadmiar złości i z łagodnością przyjmijcie zasiane [w was] Słowo, które jest w stanie zbawić wasze dusze. (Mt 5,5; Mt 13,19; Mt 13,23; 2 Kor 7,1; Ef 1,13; Ef 4,22; Kol 3,8; Hbr 12,1; Jk 3,13; 1 P 1,23; 1 P 2,1)22 Bądźcie zaś wykonawcami[27] Słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie. (Mt 7,21; Mt 7,26; Łk 8,21; Łk 11,28; Rz 2,13; Jk 1,26; Jk 2,14)23 Bo kto jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, ten przypomina człowieka, który w lustrze przygląda się obliczu swego pochodzenia; (1 Kor 13,12; 2 Kor 3,18; Jk 4,11)24 bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest.25 Kto jednak wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim,[28] nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą[29] dzieła; ten będzie szczęśliwy w swoim działaniu. (Łk 11,28; Jk 2,12)26 Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny,[30] nie powściągając swego języka, lecz oszukując swoje serce, tego bogobojność jest bezużyteczna.[31] (2 Tm 3,13; Tt 1,10; Jk 1,22; 1 P 3,10)27 Bogobojność czysta i nieskazitelna u Boga i Ojca jest tym: troszczyć się o sieroty i wdowy w ich ucisku [i] pozostawać niesplamionym przez świat. (Mt 25,36; Rz 12,2; Jk 4,4; 2 P 1,4; 2 P 2,20)