Jakuba 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pozdrowienie

1 Jakub,^[1] sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, do dwunastu pokoleń, które są w rozproszeniu:^[2] Przywitanie!^[3] (Kpł 26,33; Pwt 32,26; Ez 20,23; Łk 22,30; Jan 7,35; Dz 15,13; Dz 26,7; Rz 1,1; 1 P 1,1; 2 P 1,1; Jud 1,1)

Kpł 26,33Pwt 32,26Ez 20,23Łk 22,30Jan 7,35Dz 15,13Dz 26,7Rz 1,11 P 1,12 P 1,1Jud 1,1

O użyteczności prób i źródle mądrości

2 Za najwyższą radość uważajcie, moi bracia, gdy opadają was różnorodne^[4] próby,^[5] (Mt 5,12; 2 Kor 7,4; Ga 2,20; Hbr 10,34; Hbr 12,11; Jk 1,12; Jk 1,16; Jk 1,19; Jk 2,1; Jk 2,5; Jk 2,14; Jk 3,1; Jk 3,10; Jk 3,12; Jk 4,11; Jk 5,7; Jk 5,9; Jk 5,10; Jk 5,12; Jk 5,19; 1 P 1,6; 1 P 4,10; 1 P 4,13)

Mt 5,122 Kor 7,4Ga 2,20Hbr 10,34Hbr 12,11Jk 1,12Jk 1,16Jk 1,19Jk 2,1Jk 2,5Jk 2,14Jk 3,1Jk 3,10Jk 3,12Jk 4,11Jk 5,7Jk 5,9Jk 5,10Jk 5,12Jk 5,191 P 1,61 P 4,101 P 4,13

3 wiedząc, że doświadczanie waszej wiary sprawia wytrwałość, (Rz 5,3; Hbr 10,36; Jk 1,12; 1 P 1,7; 2 P 1,6)

Rz 5,3Hbr 10,36Jk 1,121 P 1,72 P 1,6

4 wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i wzorowi,^[6] nie mający żadnych braków.^[7] (Mt 5,48; Rz 5,4; 1 Tes 5,23; Jk 3,2; 2 P 3,14)

Mt 5,48Rz 5,41 Tes 5,23Jk 3,22 P 3,14

5 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim szczodrze i bez wypominania, a będzie mu dana. (1 Krl 3,9; Ps 90,12; Ps 111,10; Przyp 2,2; Przyp 2,6; Przyp 9,10; Dn 1,17; Dn 2,21; Mt 7,7; Mk 11,24; Jan 15,7; Ef 1,17; Kol 1,9; Jk 3,13; Jk 3,17)

1 Krl 3,9Ps 90,12Ps 111,10Przyp 2,2Przyp 2,6Przyp 9,10Dn 1,17Dn 2,21Mt 7,7Mk 11,24Jan 15,7Ef 1,17Kol 1,9Jk 3,13Jk 3,17

6 Niech jednak prosi z wiarą, bez powątpiewania;^[8] kto bowiem wątpi, przypomina falę morską, gnaną i rzucaną przez wiatr. (Iz 57,20; Mt 9,29; Mt 15,28; Mt 21,21; Mk 11,24; Rz 4,20; Ef 4,14; Hbr 11,6; Hbr 13,9; Jud 1,12; Jud 1,13)

Iz 57,20Mt 9,29Mt 15,28Mt 21,21Mk 11,24Rz 4,20Ef 4,14Hbr 11,6Hbr 13,9Jud 1,12Jud 1,13

7 Bo taki człowiek^[9] niech nie oczekuje, że coś od Pana otrzyma – 8 człowiek chwiejny,^[10] niestały na wszystkich swoich drogach. (2 Krl 17,33; Ps 119,113; Łk 9,62; Łk 16,13; 1 Kor 10,21; Jk 4,8)

2 Krl 17,33Ps 119,113Łk 9,62Łk 16,131 Kor 10,21Jk 4,8

Wywyższenie i poniżenie

9 Niech zaś ubogi^[11] brat^[12] chlubi się swoim wywyższeniem, (Mt 11,29; Łk 1,52; Łk 14,11; 2 Kor 7,6; 2 Kor 10,1; Jk 2,5; Jk 4,10)

Mt 11,29Łk 1,52Łk 14,112 Kor 7,62 Kor 10,1Jk 2,5Jk 4,10

10 bogaty natomiast swoim poniżeniem, że przeminie jak kwiat trawy. (Job 14,2; Ps 103,15; 1 Kor 7,31) 11 Bo wzeszło słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; tak też zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.^[13] (Ps 37,2; Ps 90,5; Ps 102,12; Iz 40,6; Mt 6,28; Łk 12,16; 1 Tm 6,17; 1 P 1,24)

Ps 37,2Ps 90,5Ps 102,12Iz 40,6Mt 6,28Łk 12,161 Tm 6,171 P 1,24

Pokusy i próby

12 Szczęśliwy człowiek, który trwa mimo próby, bo gdy stanie się wypróbowany, posiądzie^[14] wieniec życia,^[15] obiecany tym, którzy Go kochają. (Rdz 22,1; Wj 20,6; Job 5,17; Ps 94,12; Mt 5,10; Łk 6,22; Rz 8,28; 1 Kor 2,9; 1 Kor 8,3; 1 Kor 9,25; 2 Tm 4,8; Jk 2,5; Jk 5,11; 1 P 5,4; Ap 2,10; Ap 3,11)

Rdz 22,1Wj 20,6Job 5,17Ps 94,12Mt 5,10Łk 6,22Rz 8,281 Kor 2,91 Kor 8,31 Kor 9,252 Tm 4,8Jk 2,5Jk 5,111 P 5,4Ap 2,10Ap 3,11

13 Niech nikt kuszony^[16] nie mówi: Przez Boga jestem kuszony. Bóg bowiem jest niepodatny na pokusy^[17] ze strony złych rzeczy ani sam^[18] nikogo nie kusi. (1 Kor 10,13) 14 Każdy natomiast jest kuszony przez własne żądze^[19] – odciągany i nęcony. (Przyp 19,3; Rz 7,7; Ef 2,3; Flp 1,23)

Przyp 19,3Rz 7,7Ef 2,3Flp 1,23

15 Potem żądza, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy dojrzeje,^[20] rodzi śmierć.^[21] (Rdz 3,6; Job 15,35; Iz 59,4; Rz 5,12; Rz 6,21; Rz 6,23)

Rdz 3,6Job 15,35Iz 59,4Rz 5,12Rz 6,21Rz 6,23

16 Nie dajcie się zwieść, moi ukochani bracia. 17 Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały^[22] zstępuje z góry od Ojca światła;^[23] u którego nie ma żadnej zmienności ani cienia poruszenia. (Rdz 1,3; Rdz 1,14; Lb 23,19; Ps 8,4; Ps 102,28; Ml 3,6; Mt 7,11; Jan 3,27; Jan 8,23; Jk 3,15)

Rdz 1,3Rdz 1,14Lb 23,19Ps 8,4Ps 102,28Ml 3,6Mt 7,11Jan 3,27Jan 8,23Jk 3,15

18 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwociną Jego stworzeń. (Jer 2,3; Jan 1,13; Ef 1,13; Kol 1,5; 2 Tm 2,15; 1 P 1,3; 1 P 1,23; 1 J 2,29; 1 J 3,9; 1 J 5,1; 1 J 5,18; Ap 14,4)

Jer 2,3Jan 1,13Ef 1,13Kol 1,52 Tm 2,151 P 1,31 P 1,231 J 2,291 J 3,91 J 5,11 J 5,18Ap 14,4

O pożytku życia według Słowa

19 Już [to] wiecie,^[24] bracia moi ukochani; każdy zaś człowiek niech będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. (Przyp 10,19; Przyp 14,17; Przyp 14,29; Przyp 16,32; Przyp 17,27; Kazn 5,1; Kazn 7,9; Ef 4,26; Jk 3,3; Ap 2,11)

Przyp 10,19Przyp 14,17Przyp 14,29Przyp 16,32Przyp 17,27Kazn 5,1Kazn 7,9Ef 4,26Jk 3,3Ap 2,11

20 Bo gniew człowieka sprawiedliwości Boga nie sprawia.^[25] (Przyp 29,22; Mt 5,22; Flp 2,12)

Przyp 29,22Mt 5,22Flp 2,12

21 Dlatego odrzućcie wszelką plugawość^[26] i nadmiar złości i z łagodnością przyjmijcie zasiane [w was] Słowo, które jest w stanie zbawić wasze dusze. (Mt 5,5; Mt 13,19; Mt 13,23; 2 Kor 7,1; Ef 1,13; Ef 4,22; Kol 3,8; Hbr 12,1; Jk 3,13; 1 P 1,23; 1 P 2,1)

Mt 5,5Mt 13,19Mt 13,232 Kor 7,1Ef 1,13Ef 4,22Kol 3,8Hbr 12,1Jk 3,131 P 1,231 P 2,1

22 Bądźcie zaś wykonawcami^[27] Słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie. (Mt 7,21; Mt 7,26; Łk 8,21; Łk 11,28; Jan 13,17; Rz 2,13; Jk 1,26; Jk 2,14)

Mt 7,21Mt 7,26Łk 8,21Łk 11,28Jan 13,17Rz 2,13Jk 1,26Jk 2,14

23 Bo kto jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, ten przypomina człowieka, który w lustrze przygląda się obliczu swego pochodzenia; (1 Kor 13,12; 2 Kor 3,18; Jk 4,11) 24 bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest. 25 Kto jednak wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim,^[28] nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą^[29] dzieła; ten będzie szczęśliwy w swoim działaniu. (Łk 11,28; Jan 8,32; Jan 13,17; Jk 2,12)

Łk 11,28Jan 8,32Jan 13,17Jk 2,12

O prawdziwej bogobojności

26 Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny,^[30] nie powściągając swego języka, lecz oszukując swoje serce, tego bogobojność jest bezużyteczna.^[31] (Ps 34,14; Ps 39,2; Ps 141,3; 2 Tm 3,13; Tt 1,10; Jk 1,22; 1 P 3,10)

Ps 34,14Ps 39,2Ps 141,32 Tm 3,13Tt 1,10Jk 1,221 P 3,10

27 Bogobojność czysta i nieskazitelna u Boga i Ojca jest tym: troszczyć się o sieroty i wdowy w ich ucisku [i] pozostawać niesplamionym przez świat. (Pwt 14,29; Iz 1,17; Mt 25,36; Rz 12,2; Jk 4,4; 2 P 1,4; 2 P 2,20)

Pwt 14,29Iz 1,17Mt 25,36Rz 12,2Jk 4,42 P 1,42 P 2,20