1 Koryntian 2,9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Prostota i mądrość

1 Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wzniosłością Słowa lub mądrości, ogłaszając wam tajemnicę^[1] Bożą. (Dz 18,1; 1 Kor 1,17; Kol 1,26)

Dz 18,11 Kor 1,17Kol 1,26

2 Postanowiłem bowiem niczego nie znać pośród was, poza Jezusem Chrystusem – i to tym ukrzyżowanym. (1 Kor 1,23; Ga 3,1; Ga 6,14; Flp 3,7)

1 Kor 1,23Ga 3,1Ga 6,14Flp 3,7

3 Stanąłem też przed wami w słabości i w strachu, i z wielkim drżeniem, (Dz 18,9; 1 Kor 4,10; 2 Kor 7,15; 2 Kor 11,30; 2 Kor 12,5; 2 Kor 12,9; 2 Kor 12,10; 2 Kor 13,4; 2 Kor 13,9; Ef 6,5; Flp 2,12)

Dz 18,91 Kor 4,102 Kor 7,152 Kor 11,302 Kor 12,52 Kor 12,92 Kor 12,102 Kor 13,42 Kor 13,9Ef 6,5Flp 2,12

4 a moje Słowo i moje poselstwo nie były w przekonywających słowach mądrości, lecz w przejawie Ducha i mocy, (Rz 15,19; 1 Kor 1,17; 1 Kor 2,1; 1 Kor 2,13; 1 Kor 4,20; 2 Kor 6,7; 2 Kor 11,6; Kol 1,29; 1 Tes 1,5)

Rz 15,191 Kor 1,171 Kor 2,11 Kor 2,131 Kor 4,202 Kor 6,72 Kor 11,6Kol 1,291 Tes 1,5

5 aby wasza wiara nie stała mądrością ludzką, ale mocą Boga.^[2] (2 Kor 4,7; 2 Kor 13,4) 6 Mądrość zaś opowiadamy wśród doskonałych,^[3] jednak nie mądrość tego wieku ani władców^[4] tego wieku, niszczejących; (1 Kor 1,20; 1 Kor 1,28; 1 Kor 3,1; 1 Kor 3,19; 1 Kor 14,20; Ef 4,13; Flp 3,15; Hbr 5,14; Hbr 6,1; Jk 3,15; Jk 3,17)

1 Kor 1,201 Kor 1,281 Kor 3,11 Kor 3,191 Kor 14,20Ef 4,13Flp 3,15Hbr 5,14Hbr 6,1Jk 3,15Jk 3,17

7 ale opowiadamy mądrość Bożą w ukrytej tajemnicy, którą Bóg przed wiekami przeznaczył dla naszej chwały, (Rz 16,25; Ef 1,9; Ef 3,4; Ef 3,9; Kol 1,26; Kol 2,2; Kol 4,3)

Rz 16,25Ef 1,9Ef 3,4Ef 3,9Kol 1,26Kol 2,2Kol 4,3

8 której żaden z władców tego wieku nie poznał, bo gdyby poznali, nie ukrzyżowaliby Pana chwały. (Łk 10,21; Łk 24,20; Dz 2,23; Dz 3,17; Jk 2,1)

Łk 10,21Łk 24,20Dz 2,23Dz 3,17Jk 2,1

9 Ale jak jest napisane: Czego oko nie zobaczyło ani ucho nie usłyszało, co na serce ludzkie nie wstąpiło, to Bóg przygotował tym, którzy Go kochają.^[5] (Mt 22,37; Mt 25,34; Rz 3,10; 1 Kor 8,3; Jk 1,12; Jk 2,5; 1 J 4,21)

Mt 22,37Mt 25,34Rz 3,101 Kor 8,3Jk 1,12Jk 2,51 J 4,21

10 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko – również głębokości Boga. (Mt 11,25; Mt 13,11; Mt 16,17; Rz 11,33; Ga 1,12; Ef 3,3; Ef 3,5; Ap 1,1)

Mt 11,25Mt 13,11Mt 16,17Rz 11,33Ga 1,12Ef 3,3Ef 3,5Ap 1,1

11 Bo kto z ludzi zna to, co ludzkie, jeśli nie duch człowieka, który jest w nim? Tak też tego, co Boże, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (Rz 8,16; 1 Tes 5,23) 12 My zaś otrzymaliśmy nie ducha świata, ale Ducha, który jest z Boga, abyśmy poznali to wszystko, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (1 Kor 6,19; Ga 3,2; Ga 3,14; Flm 1,6; 1 J 2,20; 1 J 2,27)

1 Kor 6,19Ga 3,2Ga 3,14Flm 1,61 J 2,201 J 2,27

13 O tym też mówimy nie w słowach nauczanych przez mądrość ludzką, lecz w nauczanych przez Ducha – łącząc to, co duchowe,^[6] z tym, co duchowe.^[7] (1 Kor 1,17; 1 Kor 2,4; 1 Kor 2,14; 2 Kor 10,12)

1 Kor 1,171 Kor 2,41 Kor 2,142 Kor 10,12

14 Człowiek zaś zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które należą do Ducha Bożego, są bowiem dla niego głupstwem i nie jest w stanie ich poznać, gdyż [muszą być] rozsądzane duchowo. (1 Kor 15,44; 1 Kor 15,46; Hbr 4,12; Jk 3,15; Jud 1,19)

1 Kor 15,441 Kor 15,46Hbr 4,12Jk 3,15Jud 1,19

15 Jednak [człowiek] duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie jest przez nikogo sądzony. (1 Kor 3,1; 1 Kor 14,37; Ga 6,1)

1 Kor 3,11 Kor 14,37Ga 6,1

16 Kto bowiem poznał myśl Pana, tak by Go pouczać? My natomiast mamy świadomość Chrystusa.^[8] (Rz 11,34; Flp 2,5)