Jakuba 3

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Nauczycielami zostawajcie[1] nieliczni, bracia moi, wiedząc, że otrzymamy surowszy wyrok. (Mt 23,8; Rz 2,20; Ef 4,11; Jk 2,12; Jk 5,9)2 Często bowiem potykamy się wszyscy. Kto nie potyka się w słowie, ten jest człowiekiem doskonałym, zdolnym opanowywać całe ciało. (Mt 12,37; Rz 3,9; Jk 1,4; Jk 1,26; Jk 2,10; 1 P 3,10; 1 J 1,8)3 Jeśli zaś koniom wkładamy w pyski wędzidła, aby nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem.4 Oto i okręty, choć są tak wielkie i gnane przez silne wiatry, kierowane są przez maleńki ster, dokąd zechce wola sternika.5 Tak samo i język jest małym członkiem, a pyszni się wielkim. Oto jak wielki las podpala tak mały ogień!6 I język jest ogniem. Świat nieprawości to język umieszczony wśród naszych członków; plami [on] całe ciało i rozpala cykl[2] życia,[3] [sam] rozpalony przez Gehennę.[4] (Mt 5,22; Mt 15,11; Mt 15,18)7 Bo wszelki rodzaj[5] [dzikich] zwierząt i ptaków, i płazów, i stworzeń morskich ujarzmiany jest i został ujarzmiony przez rodzaj ludzki.8 Nikt z ludzi natomiast nie jest w stanie ujarzmić języka, krnąbrnego zła, pełnego śmiercionośnego jadu. (Rz 3,13)9 Nim sławimy Pana i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na Boże podobieństwo; (1 Kor 11,7)10 z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Nie trzeba, bracia moi, aby tak się działo. (Ef 4,29)11 Czy źródło z tego samego otworu wydaje słodycz i gorycz?12 Czy figowiec, bracia moi, może rodzić oliwki, a winorośl figi? Tak też słone nie może uczynić wody słodką. (Mt 7,16)13 Kto mądry[6] i uczony między wami? Niech dokaże ze szlachetnego postępowania[7] czynów swoich w łagodności mądrości.[8] (Ga 6,1; Jk 1,5; Jk 1,21; Jk 3,17; 1 P 2,12; 1 P 3,13; 1 P 3,16)14 Jeśli jednak macie w waszych sercach gorzką zazdrość[9] i samolubstwo, nie chwalcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie. (Dz 5,17; Rz 13,13; 1 Kor 3,3; 1 Kor 13,4; 2 Kor 12,20; Ga 5,20; Ga 5,26; Flp 1,15; 1 Tm 2,4; Jk 1,18; Jk 4,2; Jk 5,19)15 Nie jest to mądrość zstępująca z góry, lecz ziemska, zmysłowa, demoniczna. (1 Kor 2,14; 1 Tm 4,1; Jk 1,17; Jud 1,19; Ap 16,14)16 Bo gdzie zazdrość i samolubstwo, tam zamieszanie[10] i wszelki zły czyn.[11] (1 Kor 14,33; 1 Kor 14,40; Ga 5,20; Jk 1,8; Jk 3,8)17 Mądrość z góry natomiast jest przede wszystkim czysta, następnie pokojowo usposobiona, uprzejma, dająca się przekonać, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, niestronnicza, nieobłudna. (Mt 9,13; Łk 6,36; 1 Kor 2,6; 2 Kor 6,6; Ef 4,32; Flp 4,8; 1 Tm 1,5; 1 Tm 3,9; Jk 1,5; Jk 3,13; 1 P 1,22)18 A owoc sprawiedliwości zasiewany jest w pokoju tym, którzy pokój czynią.[12] (Mt 5,9; Rz 12,18; Ga 5,22; Ga 6,7; Flp 1,11; Hbr 12,11; Hbr 12,14)