Jakuba 2,18 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Potępienie stronniczości

1 Bracia moi, nie łączcie wiary naszego Pana Jezusa,^[1] Chrystusa chwały,^[2] z wyróżnianiem jednych osób przed drugimi.^[3] (Mt 22,16; Dz 3,6; Dz 7,2; Dz 10,34; Rz 2,11; Rz 3,22; Rz 9,4; 1 Kor 2,8; 2 Kor 4,6; Ga 2,15; Ga 2,16; Ga 2,20; Ga 3,22; Ga 3,26; Ef 1,17; Ef 6,9; Kol 3,25; Hbr 1,3; Hbr 9,5; Jk 1,2; Jk 2,5; Jk 2,9; Jk 2,14; Ap 14,12)

Mt 22,16Dz 3,6Dz 7,2Dz 10,34Rz 2,11Rz 3,22Rz 9,41 Kor 2,82 Kor 4,6Ga 2,15Ga 2,16Ga 2,20Ga 3,22Ga 3,26Ef 1,17Ef 6,9Kol 3,25Hbr 1,3Hbr 9,5Jk 1,2Jk 2,5Jk 2,9Jk 2,14Ap 14,12

2 Bo gdyby wszedł na wasze zgromadzenie^[4] człowiek ze złotym pierścieniem na palcu i w lśniącej szacie oraz przyszedł ubogi w znoszonej szacie, (Łk 4,15; Łk 4,20; Łk 4,28; Łk 12,11; Ga 2,10; Hbr 10,25)

Łk 4,15Łk 4,20Łk 4,28Łk 12,11Ga 2,10Hbr 10,25

3 a wy zwrócilibyście uwagę na tego w lśniącej szacie i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań lub usiądź tam^[5] u mojego podnóżka, 4 to^[6] czy nie dopuściliście między sobą do osądu i czy nie staliście się sędziami [kierującymi się] błędnym rozumowaniem? (Jk 3,17) 5 Posłuchajcie, bracia moi ukochani, czy nie Bóg wybrał ubogich w tym świecie,^[7] a bogatych w wierze i [przez to] dziedziców Królestwa, które obiecał tym, którzy Go kochają? (Mt 5,3; Łk 12,21; Łk 12,32; Dz 7,20; 1 Kor 1,18; 1 Kor 1,27; 1 Kor 2,9; 2 Kor 8,9; 2 Kor 10,4; 1 Tm 6,18; Jk 1,12; Jk 4,4; Ap 2,9)

Mt 5,3Łk 12,21Łk 12,32Dz 7,201 Kor 1,181 Kor 1,271 Kor 2,92 Kor 8,92 Kor 10,41 Tm 6,18Jk 1,12Jk 4,4Ap 2,9

6 Wy tymczasem pogardziliście ubogim. Czy nie bogaci was wyzyskują i nie oni ciągają was po sądach? (Dz 8,3; Dz 16,19; Dz 18,12; 1 Kor 11,22; Jk 5,1)

Dz 8,3Dz 16,19Dz 18,121 Kor 11,22Jk 5,1

7 Czy nie oni bluźnią szlachetnemu imieniu, które zostało nad wami wezwane? (Dz 15,17) 8 Jeśli rzeczywiście wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie prawo: Będziesz kochał swojego bliźniego jak samego siebie, postępujecie szlachetnie. (Mt 5,43; Mt 19,19; Mt 22,39; Rz 13,9; Ga 5,14)

Mt 5,43Mt 19,19Mt 22,39Rz 13,9Ga 5,14

9 Lecz jeśli wyróżniacie jednych przed drugimi, popełniacie grzech, jako uznani przez Prawo za przestępców. (Jk 2,1) 10 Ktokolwiek bowiem zachowałby całe Prawo, a potknął się w jednym, stałby się winien wszystkiego. (Mt 5,19; Ga 3,10; Ga 5,3) 11 Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeśli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, stałeś się przestępcą Prawa. (Mt 5,21; Mt 5,27; Mt 19,18; Rz 13,9)

Mt 5,21Mt 5,27Mt 19,18Rz 13,9

12 Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez prawo wolności. (Jk 1,25; Jk 3,1) 13 Sąd bowiem bez miłosierdzia temu, kto nie okazał miłosierdzia – miłosierdzie triumfuje nad sądem.^[8] (Mt 5,7; Mt 6,14; Mt 7,1; Mt 9,13; Mt 12,7; Mt 16,27; Mt 18,32; Mt 18,33; Mt 25,45; Łk 6,37)

Mt 5,7Mt 6,14Mt 7,1Mt 9,13Mt 12,7Mt 16,27Mt 18,32Mt 18,33Mt 25,45Łk 6,37

Związek wiary z uczynkami

14 Co za pożytek, moi bracia, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, lecz nie ma uczynków? Czy wiara jest w stanie go zbawić?^[9] (Mt 7,26; Jk 1,22) 15 Jeśli brat albo siostra są nadzy i pozbawieni są codziennego pożywienia, (Mt 25,35) 16 a ktoś spośród was im powie: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, nie zaspokajając jednak potrzeby ich ciała, jaki z tego pożytek? (Łk 3,11; 1 J 3,17) 17 Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (Jk 2,20; Jk 2,26) 18 Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z moich uczynków. (Mt 7,16; Rz 3,28; Ga 5,6; Jk 3,13)

Mt 7,16Rz 3,28Ga 5,6Jk 3,13

19 Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Pięknie czynisz; demony również wierzą – i drżą. (Mt 8,28; Mk 12,29; Rz 3,30; 1 Kor 8,6)

Mt 8,28Mk 12,29Rz 3,301 Kor 8,6

20 Chcesz zaś poznać, pusty człowieku, że wiara bez uczynków jest bezużyteczna?^[10] (Jk 2,26; 2 P 1,8) 21 Czyż Abraham, nasz ojciec, nie z uczynków został usprawiedliwiony, gdy ofiarował na ołtarzu swego syna Izaaka? (Hbr 11,17) 22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i z uczynków wiara została uczyniona doskonałą. (Ga 5,6; 1 Tes 1,3) 23 I wypełniło się Pismo, które mówi: Abraham zaś uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.^[11] (Rz 4,3; Rz 4,9; Rz 4,22; Ga 3,6)

Rz 4,3Rz 4,9Rz 4,22Ga 3,6

24 Widzicie, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. (Rz 3,20; Rz 3,28; Rz 3,30; Ga 2,16)

Rz 3,20Rz 3,28Rz 3,30Ga 2,16

25 A podobnie i Rahab, nierządnica, czy nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła inną drogą? (Hbr 11,31) 26 Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa. (Jk 2,17; Jk 2,20)