Hebrajczyków 6 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Dlatego pominąwszy podstawę nauki o Chrystusie,^[1] przejdźmy do doskonałości, nie kładąc znów fundamentu o odwróceniu się od martwych uczynków i wierze w Boga, (Mk 1,15; Dz 2,38; Dz 5,31; Dz 20,21; Flp 3,15; Hbr 5,12; Hbr 5,14; Hbr 9,14)

Mk 1,15Dz 2,38Dz 5,31Dz 20,21Flp 3,15Hbr 5,12Hbr 5,14Hbr 9,14

2 pouczeniu o chrztach,^[2] o nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu^[3] umarłych i o sądzie wiecznym.^[4] (Mt 19,13; Mt 22,31; Mk 6,5; Mk 7,1; Mk 7,4; Mk 16,18; Łk 4,40; Dz 2,37; Dz 4,2; Dz 6,6; Dz 8,17; Dz 9,17; Dz 13,3; Dz 16,31; Dz 19,4; Dz 19,6; Dz 23,6; Dz 28,8; Rz 2,5; 1 Kor 15,12; 1 Kor 15,24; 2 Kor 4,14; Ga 2,20; Ef 2,8; Ef 2,9; 1 Tm 4,14; 1 Tm 5,22; 2 Tm 1,6; Hbr 6,1; Hbr 9,10; Hbr 9,27; Ap 20,11; Ap 20,12)

Mt 19,13Mt 22,31Mk 6,5Mk 7,1Mk 7,4Mk 16,18Łk 4,40Dz 2,37Dz 4,2Dz 6,6Dz 8,17Dz 9,17Dz 13,3Dz 16,31Dz 19,4Dz 19,6Dz 23,6Dz 28,8Rz 2,51 Kor 15,121 Kor 15,242 Kor 4,14Ga 2,20Ef 2,8Ef 2,91 Tm 4,141 Tm 5,222 Tm 1,6Hbr 6,1Hbr 9,10Hbr 9,27Ap 20,11Ap 20,12

3 To właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.^[5] (Łk 24,45; 1 Kor 16,7; Ef 1,17; Jk 4,13)

Łk 24,451 Kor 16,7Ef 1,17Jk 4,13

4 Niemożliwe jest bowiem raz^[6] oświeconych, tych, którzy też posmakowali niebieskiego daru, i którym dano stać się uczestnikami Ducha Świętego, (Mt 13,1; Mt 13,18; Dz 2,38; Rz 6,23; 1 Kor 10,1; 2 Kor 1,22; 2 Kor 4,6; 2 Kor 5,5; 2 Kor 5,17; 2 Kor 13,5; Ga 3,2; Ga 3,5; Ga 3,14; Ef 1,13; Hbr 3,1; Hbr 6,5; Hbr 10,32; 1 J 3,24; 1 J 4,13)

Mt 13,1Mt 13,18Dz 2,38Rz 6,231 Kor 10,12 Kor 1,222 Kor 4,62 Kor 5,52 Kor 5,172 Kor 13,5Ga 3,2Ga 3,5Ga 3,14Ef 1,13Hbr 3,1Hbr 6,5Hbr 10,321 J 3,241 J 4,13

5 i którzy posmakowali dobroci słowa Bożego^[7] oraz [przejawów] mocy przyszłego wieku^[8] – (Mk 10,30; 1 Tm 6,19; Hbr 2,5; Hbr 9,28; 1 P 2,3)

Mk 10,301 Tm 6,19Hbr 2,5Hbr 9,281 P 2,3

6 i którzy odpadli, ponownie odnowić ku opamiętaniu, jako tych, którzy krzyżują sobie^[9] Syna Bożego i publicznie znieważają. (Mt 12,31; Łk 22,31; Hbr 4,1; Hbr 10,26; Hbr 10,29; 1 J 5,16)

Mt 12,31Łk 22,31Hbr 4,1Hbr 10,26Hbr 10,291 J 5,16

7 Ziemia bowiem, która często pije spadający na nią deszcz i wydaje użyteczny plon tym, przez których jest też uprawiana, uczestniczy w błogosławieństwie [pochodzącym] od Boga; 8 ta natomiast, która rodzi ciernie i osty, jest bezużyteczna i bliska przekleństwa, a jej kresem – spalenie.^[10] (Mt 13,18; Mt 21,19; 1 Kor 3,13; 1 Kor 3,15; 2 P 2,20; 1 J 5,16)

Mt 13,18Mt 21,191 Kor 3,131 Kor 3,152 P 2,201 J 5,16

9 Ale chociaż tak mówimy, jesteśmy co do was, kochani, przekonani o [rzeczach] lepszych i niosących zbawienie. (Hbr 11,16; Hbr 11,30) 10 Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby zapomnieć o waszym dziele i o miłości dla Jego imienia, której dowiedliście jako ci, którzy usługiwali i usługują świętym.^[11] (Mk 9,41; Rz 5,9; Rz 11,20; Rz 12,13; 2 Kor 8,4; Flp 4,15; 1 Tes 1,3; Hbr 10,32; Hbr 13,16; 1 J 3,20)

Mk 9,41Rz 5,9Rz 11,20Rz 12,132 Kor 8,4Flp 4,151 Tes 1,3Hbr 10,32Hbr 13,161 J 3,20

11 Pragniemy zaś, aby każdy z was – ze względu na całkowitą pewność nadziei – aż do końca przejawiał tę samą gorliwość,^[12] (Mt 5,18; 2 Tm 3,16; Hbr 3,6; Hbr 3,14; Hbr 7,19; 1 P 1,13)

Mt 5,182 Tm 3,16Hbr 3,6Hbr 3,14Hbr 7,191 P 1,13

12 abyście nie stali się ociężali, lecz byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice. (1 Kor 4,16; 1 Kor 11,1; Ef 5,1; 1 Tes 1,6; 1 Tes 2,14; 2 Tes 1,4; Hbr 5,11; Hbr 11,1; Ap 13,10)

1 Kor 4,161 Kor 11,1Ef 5,11 Tes 1,61 Tes 2,142 Tes 1,4Hbr 5,11Hbr 11,1Ap 13,10

Przykład niezawodności Bożych obietnic

13 Gdy bowiem Bóg składał Abrahamowi obietnicę^[13] i nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie, (Łk 1,73; Hbr 11,17) 14 mówiąc: Zaręczam, że ci pobłogosławię i rozmnożę cię obficie;^[14] 15 a ponieważ [Abraham] był cierpliwy,^[15] doczekał się [spełnienia] obietnicy.^[16] (Mt 10,32; Rz 4,17; Rz 4,18; 2 Kor 13,5; Ga 3,16; Hbr 6,4; Hbr 6,12)

Mt 10,32Rz 4,17Rz 4,182 Kor 13,5Ga 3,16Hbr 6,4Hbr 6,12

16 Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego i przysięga przypieczętowuje koniec każdego ich sporu;^[17] 17 stąd Bóg, chcąc mocniej przekonać dziedziców obietnicy o niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą, (Rz 4,16; Hbr 11,9) 18 abyśmy dzięki dwom niezmiennym posunięciom,^[18] co do których niemożliwe jest, aby Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę,^[19] by uchwycić się przedłożonej nam nadziei.^[20] (1 Kor 10,11; 1 Tes 4,13; 2 Tes 2,12; 1 Tm 6,12; Tt 1,2; Hbr 6,11; Hbr 10,35)

1 Kor 10,111 Tes 4,132 Tes 2,121 Tm 6,12Tt 1,2Hbr 6,11Hbr 10,35

19 Trzymamy się jej jako kotwicy duszy, pewnej i niewzruszonej, sięgającej aż poza zasłonę, 20 gdzie jako przewodnik wszedł za nas Jezus, stając się na wieki Arcykapłanem według porządku Melchizedeka.^[21] (Hbr 5,6; Hbr 5,10; Hbr 7,1; Hbr 7,10; Hbr 7,11; Hbr 7,15; Hbr 7,17; Hbr 10,20)

Hbr 5,6Hbr 5,10Hbr 7,1Hbr 7,10Hbr 7,11Hbr 7,15Hbr 7,17Hbr 10,20