1Stąd, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego,[1] skupcie się na Apostole i Arcykapłanie naszego wyznania,[2] na Jezusie,[3] (Mt 10,40; Mt 15,24; Mk 9,37; Łk 9,48; 1 Kor 1,9; Ef 1,18; Ef 4,1; Flp 3,14; Hbr 2,1; Hbr 2,14; Hbr 3,6; Hbr 4,3; Hbr 4,9; Hbr 4,14; Hbr 6,4; Hbr 6,20; Hbr 7,26; Hbr 8,1; Hbr 9,11; 1 P 1,15)2wiernym Temu, który Go ustanowił, podobnie jak Mojżesz w całym Jego domu.3Został On przecież uznany za godnego o tyle większej chwały od Mojżesza, o ile większym uznaniem[4] niż dom cieszy się jego budowniczy. (Mt 16,18; Hbr 2,7)4Każdy bowiem dom jest przez kogoś budowany, tym zaś, który wszystko zbudował, jest Bóg. (1 Kor 3,9; 2 Kor 5,1; Ef 2,10; Hbr 11,10)5Mojżesz wprawdzie, jako zaufany [sługa],[5] był wierny w całym Jego domu dla poświadczenia tego, co miało być powiedziane,6ale Chrystus, jako Syn, [jest] ponad Jego domem. Tym domem my jesteśmy,[6] jeśli tylko zachowamy odwagę[7] i chlubę nadziei.[8] (Łk 8,4; Łk 8,21; Dz 2,29; Dz 4,13; 2 Kor 13,5; Ef 2,19; Kol 1,23; 1 Tm 3,15; Hbr 3,14; Hbr 6,11; Hbr 10,35; 1 P 2,5)7Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli usłyszycie Jego głos, (Rz 8,11; Hbr 9,8; Hbr 10,15; 2 P 1,21)8nie znieczulajcie waszych serc jak w czasie buntu, w dniu doświadczania na pustyni,9gdzie wasi ojcowie poddawali [Mnie] próbie – i oglądali moje dzieła przez czterdzieści lat.[9]10Dlatego zniechęciłem się[10] do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze błądzą sercem; nie poznali też moich dróg,11toteż przysiągłem w moim gniewie: Nie wejdą do mojego odpoczynku.[11] (Hbr 4,3)